ตอนที่ 100 ชิงทรัพย์

 

“พวกเราควรทําอย่างไรดี?” หลิว รั่วเหยียน ถามเสียงเบา

 

หลิงเซียวคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะกล่าวว่า “ฉันและหวังไฉจะไปเอามา หลังจากที่ได้ผลไม้วิญญาณมาแล้ว ฉันจะวิ่งมาที่นี่”

 

“พวกเธอหลบอยู่ที่นี่ หลังจากที่พวกมันตามมาก็ทุบตีพวกมันซะ!”

 

ซูเหยาและคนอื่นๆพยักหน้าต่อหน้าผลไม้วิญญาณ แม้ว่าจะเป็นผู้เข้าแข่งขันเหมือนกัน การต่อสู้ครั้งใหญ่ก็เป็นเรื่องปกติ

 

ตราบใดที่ไม่สร้างปัญหาให้ใคร กองกําลังดาบที่แหลมคมจะไม่ตัดสินว่าทําผิดกฎ

 

หลิงเซียวสั่งหวังไฉสองสามคํา จากนั้นหนึ่งคนและหนึ่งหมาป่าก็ซ่อนกลิ่นอายทั้งหมดเอาไว้ และค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้

 

“ฉิวซ่าน เห็นได้ชัดว่าพวกเราพบผลไม้วิญญาณต้นนี้ก่อน แกยังคิดจะแย่งอาหารจากปากเสืออีกหรือ?” ผู้นําทีมหนึ่งกล่าวอย่างเย็นชา

 

ฉิวซ่านหัวเราะเยาะและกล่าวว่า ” หยางหยู่ แกบอกว่านี่เป็นสิ่งที่พวกแกพบก่อน พวกแกมีหลักฐานอะไรหรือไม่?”

 

” หรือว่าผลไม้วิญญาณต้นนี้จะตอบเมื่อแกเรียกมัน?”

 

หลังจากพูดจบ ฉิวซ่านและเพื่อนร่วมทีมของเขาก็หัวเราะเสียงดัง

 

ราวกับว่าคําพูดของฉิวซ่านนั้นตลกมาก

 

สีหน้าของหยางหยู่และคนอื่นๆ กลายเป็นเย็นชามากขึ้น “แกอยากรู้ใช่ไหม!”

 

“แล้วไง? หยางหยู่คิดว่าฉันจะกลัวแกเหรอ?” ฉิวซ่านกล่าวเบาๆ

 

เมื่อสิ้นเสียง บรรยากาศในพื้นที่ก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

 

“รนหาที่ตาย!” หยางหยู่ตะโกนออกมาและเป็นคนแรกที่เปิดฉากโจมตี

 

ฉิวซ่านมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาขยับตัวพร้อมกับปล่ยพลังจิตวิญญาณออกไป

 

สมาชิกคนอื่นๆเห็นดังนั้นก็ตามหัวหน้าทีมไปเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันโดยไม่ได้เหลือบมองผลไม้วิญญาณพวกนั้นเลยแม้แต่ผลเดียว

 

ในความคิดของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาชนะ ผลไม้วิญญาณพวกนั้นก็จะเป็นของฝ่ายที่ชนะ

 

แต่ไม่ว่าจะเป็นฝั่งฉิวซ่านหรือหยางหยู่ พวกเขาต่างก็จดจ่ออยู่กับอีกฝ่าย

 

พวกเขาไม่คิดว่าจะมีทีมที่สามมาที่นี่

 

หนึ่งคนและหนึ่งหมาปาค่อยๆเข้าไปใกล้พวกเขา!

 

หลิงเซียวรู้สึกสับสนเล็กน้อย เจ้าพวกนี้ต่อสู้กันแล้วเหรอ? ช่างหุนหันพลันแล่นจริงๆ นี่มันช่วยฉันได้มาก!

 

หลิงเซียวส่งสายตาให้หวังไฉ หวังไฉเข้าใจในทันที

 

หวังไฉเปิดใช้งานพลังจิตวิญญาณของมัน ความเร็วของหมาป่าวายุแสดงออกมา มันพุ่งไปยังไม้ผลวิญญาณอย่างรวดเร็ว

 

หวังไฉที่เร่งเร้าด้วยความเร็วสูงสุดกลายเป็นสายฟ้าสีเทา

 

เพียงพริบตาเดียว มันก็วิ่งมาถึงข้างต้นไม้วิญญาณแล้ว หลังจากได้มามันก็วิ่งกลับไปยังทิศทางของหลิงเซียวอย่างบ้าคลั่ง

 

หยางหยู่ ฉิวซ่านและคนอื่นๆ ยังไม่ทันได้ตอบสนอง หวังไฉก็วิ่งห่างออกไปสิบกว่าเมตรแล้ว!

 

“ตามมันไป!” หยางหยู่และฉิวซานตะโกนออกมาพร้อมกัน

 

จากนั้นทั้งสองทีมก็หยุดต่อสู้และไล่ตามหวังไฉไปทันที

 

ความโกรธของพวกเขาไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคําพูด พวกเขาไม่คิดว่าหมาป่าวายุจะวิ่งออกมาเพื่อแย่งชิงผลไม้วิญญาณของพวกเขา ในขณะที่พวกเขากําลังต่อสู้กันอยู่

 

ภายใต้ความเกลียดชังความเร็วของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นถึงขีดจํากัด ทันที

 

หวังไฉรู้ว่ามีคนตามมาด้านหลัง มันจึงรีบเร่งฝีเท้า “อากู้ววว! เจ้านาย เร็วเข้า! ข้าจะถูกฆ่าตายอยู่แล้ว!”

 

ในตอนนั้นเอง หลิงเซียวก็คํารามเสียงต่ําว่า “พลิกสมุทร!”

 

ตูม!

 

พลังจิตวิญญาณสีฟ้าพุ่งออกมาเสียงแห่งจิตวิญาณดังก้องกังวาลราวกับระฆังโบราณ

 

ฉิวซ่าน หยางหยู่ และคนอื่นๆ หรี่ตาลงทันที มีผู้ฝึกยุทธมาที่นี่พร้อมกับหมาป่าวายุ!

 

“ไม่ดีแล้ว!” หยางหยู่ ตะโกน แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

 

พลังจิตวิญญานสีฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นคลื่นแห่งความพิโรธปกคลุมลงมา

 

บึ้มบึ้ม!

 

เสียงดังสนั่น ผู้เข้าแข่งขันหลายคนถูกซัดกระเด็นออกไป

 

แม้แต่หยางหยู่และฉิวซ่านก็ยังตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช

 

ในตอนนั้นเอง เสียงของหลิงเซียวก็ดังขึ้นอีกครั้ง