ตอนที่ 56 อาจารย์ใหญ่

 

จิตใจของผู้ดําเนินรายการกําลังจะพังทลาย แต่จรรยาบรรณในวิชาชีพของเขาทําให้เขาสามารถระงับอารมณ์เชิงลบทั้งหมดได้

 

“หลิงเซียว คุณมีอะไรจะพูดกับผู้ชมอีกไหม?” ผู้ดําเนินรายการกล่าว

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเซียวก็อยากจะพูดอะไรบางอย่างในทันที

 

แต่ผู้ดําเนินรายการดูเหมือนจะเห็นสิ่งที่หลิงเซียวต้องการจะพูด เขาจึงกล่าวออกมาทันทีว่า “เกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่าพูดอะไรเหมือนกับครั้งที่แล้วอีก”

 

หลิงเซียวกระพริบตาและกล่าวว่า “แล้วคุณต้องการจะให้ฉันพูดอะไรอีก ฉันไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว”

 

ผู้ชมรู้สึกขบขันทันที ถ้าผู้ดําเนินรายการขอให้คุณพูด คุณก็ไม่สามารถพูดอะไรที่ดีได้ รู้แต่วิธีพูดหาเรื่องใช่ไหม?

 

ถ้าหลิงเซียวรู้ว่าผู้ชมคิดอย่างไร เขาคงจะตอบแบบนี้ออกไปอย่างแน่นอน”ใช่แล้ว”

 

“อะแฮ่ม มายินดีกับหลิงเซียวอีกครั้ง!” ผู้ดําเนินรายการถูกหลิงเซียวต้อนจนไปไม่ถูก เขาจึงรีบตัดจบเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว

 

จากนั้นเสียงปรบมือก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับหลิงเซียวที่เดินเข้าไปในช่องทางออก

 

เกมการแข่งขันยังคงดําเนินต่อไป แต่ความสนใจของผู้ชมนั้นยากที่จะเหมือนกับก่อนหน้านี้

 

หลังจากที่ดูการแข่งขันซ้ําแล้วซ้ําเล่า เหล่าผู้ชมก็เริ่มรู้สึกเบื่อ

 

พวกเขาเป็นใคร? ทําไมฉันจะต้องมาที่นี่เพื่อมาดูเกมการแข่งขันที่น่าเบื่อแบบนี้!

 

หลังจากที่หลิงเซียวจากไปในนาทีแรก เหล่าผู้ชมก็เริ่มคิดถึงหลิงเซียว

 

หลังจากที่หลิงเซียวจากไปในนาทีที่สอง เหล่าผู้ชมก็ยังคงคิดถึงหลิงเซียวอยู่

 

ในทางกลับกันใบหน้าของผู้ดําเนินรายการเต็มไปด้วยความซีดเซียว หลังจากที่ดื่มน้ําแร่ไปขวดแล้วขวดเล่า

 

ใบหน้าของผู้ดําเนินรายการเต็มไปด้วยความเสียใจ แต่ไม่มียารักษาความเสียใจในโลกนี้

 

ผู้บรรยายโจว ที่อยู่ข้างๆยิ้มแป้น และกล่าวเสริมว่า “ผู้ดําเนินรายการไม่ต้องกังวล ดื่มช้าๆมันยังเหลืออีกเยอะ!”

 

ดวงตาของผู้ดําเนินรายการเป็นสีแดงและหลั่งน้ําตาออกมาอย่างเงียบๆ

 

ไอเวร ใครให้แกมาเป็นห่วง? แกมองไม่เห็นหรือว่านี่คือการแสดงออกถึงความเสียใจ?

 

นรายการแอบสาบานในใจว่า “หากในอนาคตฉันได้พบกับหลิงเซียวอีกครั้ง ฉันจะเป็นหมาเลียอย่างไม่อายใครอย่างแน่นอน!”

 

หลังจากที่หลิงเซียวเดินมาถึงครึ่งทาง ก็มีคนมาหยุดเขาไว้

 

คนที่หยุดเขาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นชายชราผู้ยิ่งใหญ่จากบนที่นั่ง VIP ก่อนหน้านี้

 

“นักเรียนหลิงเซียว เราพบกันอีกแล้ว ฉันดีใจที่ได้พบเธออีกครั้ง” ชายชรากล่าวด้วยท่าทางใจดี

 

หลิงเซียวขมวดคิ้ว คุณเป็นใคร? ก่อนหน้านี้ฉันแค่เหลือบมองคุณในสนามเองไม่ใช่เหรอ?

 

ทําไมคุณถึงทําตัวเป็นมิตรอย่างนี้? เป็นไปได้ไหมว่ามีปัญหาบางอะไรบางอย่าง?

 

จากนั้นหลิงเซียวก็กล่าวพร้อมกับรอยยิ้มว่า “ทําไมคุณถึงทําหน้าระรื่นแบบนั้น?”

 

เมื่อชายชราได้ยินคําพูดนี้ รอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขาก็แข็งค้างทันที

 

ชายชราคํารามอย่างบ้าคลั่งในใจ “เธอรู้จักแต่วิธีพูดแบบนี้หรือไง เธอรู้หรือไม่ว่าบางสิ่งสามารถเกิดขึ้นกับเธอได้อย่างง่ายดายหากเธอยังพูดแบบนี้”

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อชายชราคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง เขาก็เปลี่ยนใจ ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขา เป็นชายที่มีจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งกําเนิดระดับ 6 และมีความแข็งแกร่งระดับนักรบจิตวิญญาณระดับ 3 จิตใจของชายชราก็พลันสงบลงในทันที

 

อัจฉริยะมักจะได้รับการปฏิบัติอย่างดีจากผู้อื่นเสมอ

 

ชายชราเลิกคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และกล่าวว่า “ขอแนะนําตัวให้รู้จัก ฉันเป็นอาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยหวู่ฮั่นในมณฑลฉวนโจว ตงหลิ่วชวน”

 

หลิงเซียวค่อนข้างแปลกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้

 

เขาไม่ได้คาดหวังว่าชายชราที่อยู่ข้างหน้าเขาจะเป็นอาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยหวู่ฮั่นในมณฑลฉวนโจว

 

แต่เมื่อหลิงเซียวเห็นท่าทางที่พึงพอใจของ ตงหลิ่วชวน เขาก็พึมพําในใจทันที

 

อาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยหวู่ฮั่น ยอดเยี่ยมงั้นหรือ? แม้ว่าอาจารย์ใหญ่ของมหาวิทยาลัยหวู่ฮั่นจะอยู่ต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่ควรสุภาพ

 

เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของหลิงเซียว ตงหลิ่วชวน ก็รู้สึกพึงพอใจมาก

 

แต่ในขณะนั้นเอง หลิงเซียวก็ราดน้ําเย็นลงบนตัวเขา