หลิงเซียวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเล็กน้อยเมื่อเห็นการแสดงออกของพวกเขา

แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็โยนความคิดเหล่านี้ออกไปจากสมองของเขา

ล้อเล่น? หลิงเซียวทำทุกอย่างในช่วงบ่ายและไม่มีใครรู้

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ แล้วมันจะทำไม?

ไม่สิ! ไม่ได้! มัวแต่คิดเรื่องไร้สาระอะไรเนี้ย!

แค่เขาปฏิเสธก็จบแล้ว!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้หลิงเซียวก็เปิดปากและพูดว่า “เอาล่ะนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง เข้ามา!”

นักเรียนของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามรู้สึกยกย่อง หลิงเซียว อีกครั้ง

นี่มันจิตวิญญาณแบบไหนกัน?

รู้ว่าแพ้ แต่ก็ยังสู้ต่อไปอีก!

ยิ่งหลิงเซียวแสดงความไม่เกรงกลัวมากเท่าไหร่ นักเรียนขอลโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สาม ก็ยิ่งรู้สึกประทับใจมากขึ้นเท่านั้น

“รุ่นพี่หลิงเซียว! ผมจะร่วมสู้กับรุ่นพี่!” ชายคนหนึ่งลุกขึ้นยืน

“ฉันด้วย!”

“มาเลย ไอสารเลวจากโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง!”

“… “

นักเรียนของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สาม เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้!

นักเรียนของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ตกตะลึงหลิงเซียวไม่ได้บอกว่าเขาจะต่อสู้กับพวกเขาด้วยตัวคนเดียวหรือ? แล้วทำไมมันจึงเปลี่ยนไปเป็นการต่อสู้ระหว่างแก๊งได้?

หลิงเซียวก็ปวดหัวกับเรื่องนี้มากเช่นกัน พี่ชาย พี่ชายช่วยหยุดสร้างปัญหาได้ไหม?

ฉันอุตส่าห์แสร้งทำตัวเท่ พี่ชายช่วยจริงจังกว่านี้หน่อยได้ไหม?

“ไม่! สุภาพบุรุษไม่สามารถผิดคำพูดได้! ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาแทรกแซง! ไม่เช่นนั้นก็อย่าโทษว่าฉันเปลี่ยนเป็นศัตรู!” หลิงเซียว พูดอย่างรวบรัด

จิตใจที่เป็นกังวลของนักเรียนโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ในที่สุดก็ค่อยๆสงบลง

“อู้วววว … รุ่นพี่หลิงเซียว ช่างยอดเยี่ยมมากเกินไปแล้ว!”

“ฉันไม่คิดเลยว่าหลิงเซียวจะเป็นคนที่มีคุณธรรมสูงส่งขนาดนี้!”

“เห็นได้ชัดเลยว่ารุ่นพี่กลัวว่าพวกเราจะได้รับบาดเจ็บ สะอื้นสะอื้น … “

“รุ่นพี่หลิงเซียว รุ่นพี่เก่งที่สุด!”

“… “

ขณะที่นักเรียนชายส่งเสียงเชียร์หลิงเซียว นักเรียนหญิงหลายคนก็รู้สึกสะเทือนใจจนน้ำตาหลั่งไหล

หลิงเซียวกระพริบตา แสร้งทำเป็นมองดูว่าพวกเขารู้สึกทราบซึ้งใจมากแค่ไหน

“เอาล่ะ เริ่มกันเลย” หลิงเซียวพูด

นักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองทุกคนต่างก็เย้ยหยันเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดนี้

ในตอนนี้พวกเขาสามารถมองเห็นจุดจบของหลิงเซียวแล้ว

จากนั้นกลุ่มนักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ก็กลายเป็นภูติผีที่คลานออกมาจากนรกวิ่งเข้าไปหาหลิงเซียว!

สิบเมตร … ห้าเมตร … สองเมตร …

ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ นักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามก็เริ่มรู้สึกหวาดหวั่น

ชายหนุ่มของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สาม ส่งเสียงเชียร์ดังลั่น ในขณะที่ผู้หญิงปิดตาและทนไม่ได้ที่จะเห็นฉากที่หลิงเซียวถูกทุบตี

ในขณะนั้นเองร่างของหลิงเซียวก็เริ่มขยับ

ทันทีที่ก้าวขา หลิงเซียวก็เข้าใกล้นักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองที่อยู่ใกล้เขาที่สุดทันที

นักเรียนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะปล่อยหมัดออกไปทันที

หวืด!

หมัดพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงแหวกอากาศ พุ่งเข้าใส่หลิงเซียว

ในขณะนี้ความเร็วหลิงเซียวใกล้เเตะถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว ร่างกายของเขาเอียงหลบเล็กน้อย และกำปั้นที่พุ่งเข้ามา ก็พุ่งทะลุผ่านอากาศออกไป

หลิงเซียวกวาดขาที่กลายเป็นแส้ออกไปเตะที่เอวของนักเรียน

ปัง

ใบหน้าของนักเรียนเปลี่ยนเป็นขาวซีด คนทั้งร่างกระเดนบินออกไป แปดเมตรก่อนที่จะลงกระแทกพื้นอย่างแรง

นักเรียนของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง หยุดชะงักและดวงตาของพวกเขาก็พลันเบิกกว้าง

พวกเขามองไปที่หลิงเซียวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ราวกับว่าพวกเขากำลังมองไปที่สัตว์ประหลาด

เนื่องจากความเร็วและความแข็งแกร่งที่หลิงเซียวเพิ่งแสดงให้เห็น มันไม่เพียงแต่ทำให้พวกเขาตกตะลึงเท่านั้น แต่มันยังทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังด้วย!

หลิงเซียวฉวยโอกาสนี้และกลายเป็นสายฟ้าแลบพุ่งเข้าใส่กลุ่มนักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง

หมัด ศอก เตะ …

ทุกกระบวนท่าที่ใช้ได้ ถูกใช้ออกไปจนหมด!

ด้วยพลังชีวิตที่สูงถึง 156 จุด ความเร็วความแข็งแกร่งและการป้องกันของเขาจึงเพียงพอที่จะบดขยี้นักเรียนเหล่านี้!

และด้วยพลังวิญญาณที่สูงถึง 149 จุด จึงทำให้จิตใจของเขาปลอดโปร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้

การโจมตีเกือบทุกครั้ง เป็นวิธีการโจมตีที่รวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากที่สุด

ด้วยทักษะการต่อสู้ที่เพิ่มเข้ามา หลิงเซียว จึงสามารถหลบหลีกได้อย่างง่ายดายทุกครั้ง มันทั้งสง่างามและทรงพลัง!

เมื่อเวลาผ่านไปนักเรียนของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆก็ถูกหลิงเซียวส่งร่างกระเดนบินออกไป

นักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามทุกคนอ้าปากค้าง มองไปที่ร่างที่ว่องไวราวกับสายฟ้าในพื้นที่ต่อสู้ด้วยความตกใจ

“รุ่นพี่หลิงเซียวเขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ?”

“ให้ตายเถอะ! เมื่อก่อนรุ่นพี่หลิงเซียวแกล้งเป็นหมูและกินเสือใช่ไหม?”

“ฉันไม่คิดเลยว่าหลิงเซียวจะซ่อนมันได้ดีขนาดนี้”

หลังจากกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง พวกเขาต่างก็พากันตกตะลึงในพลังของหลิงเซียว

สำหรับสาวๆดวงตาของพวกเธอก็เปร่งประกาย พวกเธออดไม่ได้ที่ถอนหายใจด้วยความชื่นชม

“เฮ้ พวกคุณรู้สึกว่าหลิงเซียว ดูน่าดึงดูดกว่าเมื่อก่อนหรือเปล่า!”

“รุ่นพี่หลิงเซียวหล่อมาก!”

“หล่อจริงๆ!”

“ผู้แข็งแกร่งทุกคนล้วนหล่อเหลา แต่รุ่นพี่หลิงเซียวนั้นพิเศษมากกว่าคนอื่น!”

“หล่อก็หล่อ แข็งแกร่งก็แข็งแกร่ง … ถ้าได้เป็นแฟนก็คงจะดี” ถึงตอนนี้สาวๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้อใจเล็กน้อย

แม้ว่าคำพูดและการกระทำของหลิงเซียวจะดูสถุลไปหน่อย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลิงเซียวนั้นทรงพลังและมีเสน่ห์มากจริงๆ

ประมาณว่า ไม่ว่าผู้ชายหล่อเหลาจะทำตัวสถุลขนาดไหน ก็ยังดูดีในสายตาของสาวๆอยู่ดี

ปัง

หลังจากที่หลิงเซียวเหวี่ยงหมัดสุดท้ายออกไป นักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองคนสุดท้ายก็ถูกเขาส่งกระเดนลอยออกไป

“พวกคุณกล้าที่จะมาขวางประตูได้ยังไง เหลียง จิ้งหรู ให้ความกล้าพวกคุณมาหรือยังไงห่ะ?” หลิงเซียว คำราม

(เหลียง จิ้งหรู เป็นนักร้องที่ดังมาก)

นักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองไม่กล้าพูดอะไรอีก พวกเขาพากันจากไปอย่างเงียบๆ

ครูสอนศิลปะการต่อสู้ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “หลิงเซียว มากับพวกเราไปที่ห้องศิลปะการต่อสู้เพื่อทดสอบ!”

หลิงเซียวพยักหน้าและไม่ได้ปฏิเสธ

เขาต้องแสดงความแข็งแกร่งหากเขาต้องการคว้าโควต้าสำหรับการแข่งขันแลกเปลี่ยน

“อาจารย์พลังชีวิตและพลังวิญญาณของรุ่นพี่ มีเท่าไหร่?” นักเรียนคนหนึ่งถาม

ครูสอนศิลปะการต่อสู้หยุดชั่วครู่ก่อนที่จะตอบว่า: “คุณสมบัติทั้งสองอย่าง น่าจะประมาณ 120 จุด!”

บูม!

 เพราะประโยคนี้ โรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามทั้งหมดจึงตกอยู่ในความโกลาหลทันที!