ตอนที่ 101 หวังไฉบาดเจ็บ

 

“โอ้ พวกคุณสุภาพเกินไปแล้ว ที่ตามมาส่งเช่นนี้ ช่างมันเถอะ ในเมื่อพวกคุณสุภาพขนาดนี้ ฉันก็จะรับผลไม้วิญญาณนี้ไว้”

 

“พวกคุณไม่จำเป็นต้องมาส่งอีกต่อไป ไว้เจอกันใหม่!” หลิงเซียวกล่าวพลางหัวเราะ

 

ขณะที่วิ่งหลิงเซียวก็หันหลังกลับไปมองพร้อมกับเผยรอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้า

 

หากมองเพียงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา คนอื่นอาจจะเชื่อเขาจริงๆ

 

แต่หยางหยู่ ฉิวซ่านและคนอื่นๆเมื่อได้ยินคําพูดเหล่านี้ พวกเขาก็เกือบจะกระอักเลือดออกมา

 

ใครพูดแบบนั้นกัน? ทําไมหน้าถึงได้หนาขนานี้! ทําชั่วแล้วยังมายิ้มหน้าระรื่นอีก!

 

เมื่อคนดูในถ่ายทอดสดเห็นฉากนี้ หนังศีรษะของพวกเขาก็ด้านชาไปหมด

 

“ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถตั้งฉายาใหม่ให้กับเทพเจ้าหลิงได้แล้ว ราชาแห่งความตายเป็นอย่างไรบ้าง?”

 

“ล้อเล่นกับความตายแต่ก็ยังรอดชีวิตมาได้อย่างน่าอัศจรรย์!”

 

” หลิงเซียวขโมยผลไม้วิญญาณของพวกเขาไป และยังจะมาเยาะเย้ยพวกเขาอีก แต่พวกเขากลับทําอะไรหลิงเซียวไม่ได้ คุณคิดว่าพวกเขาจะโกรธมากหรือไม่?”

 

“ฉันคิดว่าเทพเจ้าหลิงเป็นกั้ง ไม่อย่างนั้นทําไมเขาถึงได้หนังเหนียวแบบนั้นล่ะ?”

 

“23333….. กั้งก็โอเค! ”

 

“………..”

 

หลิงเชียวหันกลับไปและวิ่งหนีไปพร้อมกับหวังไฉ

 

หนึ่งคนหนึ่งหมาป่ามีพรสวรรค์ด้านความเร็ว พวกเขาวิ่งด้วยความเร็วที่ไม่มีใครเทียบได้

 

ฉิวซ่านเห็นระยะห่างที่ไกลออกไปและพูดอย่างเย็นชาว่า “หยางหยู่ อย่าออมมือ ถ้า ยังเป็นแบบนี้ต่อไป ผลไม้วิญญาณจะถูกคนอื่นเอาไปแน่!”

 

“ใช้กําลังทั้งหมด! สั่งสอนไอ้บัดซบนั่น! บอกให้มันรู้ว่ามันไม่สามารถหลบหนีไปได้!” เสียงของหยางหยู่ก็เย็นชาไม่แพ้กัน

 

ทันใดนั้นจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งกําเนิดของทั้งสองก็ปรากฏขึ้นบนศีรษะของพวกเขา พร้อมกันนั้นทั้งสองก็ตะโกนเสียงดังและปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา!

 

อ๊าว!

 

อ๊าว!

 

พลังจิตวิญญาณของทั้งสองฉีกกระชากอากาศจนเสียงแหวกอากาศดังกึกก้อง

 

หลิงเซียวหยุดและตะโกนเสียงดัง “หวังไฉ ระวัง!”

 

หลิงเซียวหลบออกไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี

 

แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของหวังไฉนั้นช้ากว่าหลิงเซียวอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกโจมตีจังๆ แต่หางของมันก็ยังมีเลือดไหลออกมา

 

เมื่อเห็นเช่นนั้น สีหน้าของหลิงเซียวก็เย็นชาลงทันที

 

ถ้าการโจมตีครั้งนี้โดนจุดสําคัญของหวังไฉ เกรงว่าหวังไฉจะเสียชีวิตลงทันที

 

หากมันโจมตีโดนหลิงเซียว หลิงเซียวคงจะอาการย่ําแย่เช่นกัน

 

เห็นได้ชัดว่าการโจมตีของคนเหล่านี้ทรงพลังมาก แม้ว่าหลิงเซียวจะใช้ทักษะพลิกสมุทรก่อนหน้านี้ แต่การควบคุมของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก ดังนั้นมันจึงไม่ได้ระเบิดพลังทั้งหมดออกมา

 

“หวังไฉ เจ้าไปก่อน!” หลิงเซียวสั่ง

 

แววตาของหวังไฉฉายแววแปลกๆออกมา มันวิ่งออกไปพร้อมกับร้องโอดครวญ

 

ซูเหยาและคนอื่นๆเห็นดังนั้นพวกเธอก็รู้สึกประหม่าทันที

 

พวกเธอไม่รู้ว่าหลิงเซียวต้องการจะทําอะไร แต่สถานการณ์นี้มันต่างจากที่วางแผนไว้ก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด

 

หลิงเซียวมองไปยังคนทั้งสองที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และกล่าวอย่างเย็นชาว่า ” พวกแกจริงจังจริง? พวกแกทําร้ายสัตว์เลี้ยงของฉัน”

 

เมื่อเห็นหลิงเซียวยืนอยู่ที่เดิม ความเร็วของพวกเขาจึงชะลอลง

 

แม้ว่าหมาป่าวายุจะหนีไปแล้ว แต่เจ้านายของมันยังอยู่ที่นี่

 

หยางหยู่และฉิวซ่านไม่ได้กังวลเลย ที่หวังไฉหนีไปไกล

 

หยางหยู่มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง เห็นได้ชัดว่าเขากลัวว่าเพื่อนร่วมทีมของหลิงเซียวจะซุ่มโจมตีพวกเขา

 

ฉิวซ่านก็เช่นกัน เขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

 

ทั้งสองคนไม่ได้สนใจหลิงเซียวพวกเขาปฏิบัติต่อหลิงเชียวราวกับเป็นอากาศธาตุ

 

จากนั้นสมาชิกทั้ง 8 คนก็วิ่งตามมาทัน บางคนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย

 

“ฉันกําลังพูดกับพวกแกอยู่!” หลิงเซียวตะโกนเสียงดัง

 

ฉิวซ่านมองไปที่หลิงเซียวและแสยะยิ้ม “แกต้องการที่จะหนีไปกับของของพวกเรางั้นหรือ? มันไม่ง่ายขนาดนั้น!”

 

“แม้ว่าเราจะฆ่าหมาป่าตัวนั้น แล้วแกจะทําอะไรเราได้!”