ตอนที่ 99 ผลไม้วิญญาณ

 

หลิงเซียวยิ้มและกล่าวว่า “แค่นี้ก็ปลอดภัยแล้ว”

 

รอบด้านเงียบสงัดราวกับถูกกดปุ่มหยุดชั่วคราว

 

ซูเหยาและคนอื่นๆจ้องมองไปที่หลิงเซียวอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าพวกเธอได้เห็นผี

 

เพื่อนร่วมห้องถ่ายทอดสดต่างก็ตกใจกับสิ่งที่หลิงเซียวทํา

 

” พระเจ้า! เขาเป็นคนโหดร้าย! ”

 

“นี่มันปลอดภัยจริงๆ”

 

สมาชิกทีมทั้ง 5 คน: นี่เราถูกคัดออกแบบนี้เลยงั้นเหรอ? ล้อเล่นรึเปล่า?

 

ความคิดนี้เยี่ยมไปเลย”

 

ไม่กี่วินาทีต่อมา ผู้นําของสมาชิกทีมทั้ง 5 ก็ตอบสนองและตะโกนว่า “นายปวยเหรอ!”

 

สีหน้าของหลิงเซียวเย็นชาลงทันที “ใครกันแน่ที่ปวย? ไม่ใช่ว่าคุณต้องการความปลอดภัยหรอกเหรอ? ฉันแคให้ความปลอดภัยกับพวกคุณ ทําไมพวกคุณถึงไม่มีความสุขล่ะ?”

 

“แต่พวกเรายังอยากเข้าร่วมการแข่งขันต่อไป!” ชายคนนั้นกล่าว

 

หลิงเซียวเบ้ปากและกล่าวว่า “อยากปลอดภัย และต้องการที่จะเข้าร่วมการแข่งขันต่อ แต่คุณกลับต้องการที่จะกอดขาของพวกเรา อีกหน่อยพวกคุณจะไม่สร้างปัญหาให้กับทีมของพวกเราหรือไง? ตอนนี้ทุกคนต่างก็เป็นคู่แข่งกัน”

 

เมื่อสิ้นเสียง ทั้งห้าคนก็ตกอยู่ในความเงียบ

 

จริงด้วยหลิงเซียวพูดถูก

 

หลิงเซียวช่วยพวกเขาไว้ ก็เป็นการกระทําที่มีเมตตาแล้ว หากต้องการให้หลิงเซียวพาพวกเขาไปด้วย นั่นก็เป็นความคิดที่เพ้อฝัน

 

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ คนจากกองกําลังดาบที่แหลมคมจะมารับพวกเขาออกไป” หลิงเซียวโยนแว่นตาให้ชายคนนั้น และหันหลังเดินจากไป

 

ซูเหยาและคนอื่นๆ เห็นดังนั้นก็รีบตามไปทันที

 

หลังจากที่เดินจากไปไม่กี่นาที ซูเหยาก็กล่าวขึ้นมาว่า” พวกเราทําผิดกฎหรือเปล่า?”

 

หลิงเซียวรู้สึกขบขันและกล่าวว่า “กฎบอกว่าห้ามทําแบบนี้งั้นหรือ?”

 

“ก็ไม่…” ซูเหยาพูดเพียงครึ่งเดียว ก็ถูกหลิงเซียวขัดจังหวะ

 

หลิงเชียวตอบ “งั้นก็ทําได้นั่นแหละ ที่นี่คือที่ไหน? ที่นี่คือโลกอื่น! นอกจากกฏที่ระบุไว้แล้วเราก็สามารถทําได้ทุกอย่าง”

 

ซูเหยาและคนอื่นๆมองหน้ากันและหยุดการคัดค้านทันที

 

“เอาล่ะ ตอนนี้พวกเรามาเริ่มออกสํารวจหาของกันเถอะ” หลิงเซียวกล่าว

ซูเหยาและคนอื่นๆรู้สึกกระปล้กระเปร่าขึ้นมาทันทีเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเริ่มสนใจ

 

พวกเขาเองก็สนใจทรัพยากรจากต่างโลกเช่นกัน

 

จากประสบการณ์การแข่งขันแลกเปลี่ยนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่ผ่านมา ตราบใดที่พวกเขาผ่านเข้าสู่รอบคัดเลือก และได้เข้าสู่โลกอื่น ความแข็งแกร่งของผู้เข้าแข่งขันจะเพิ่มขึ้นในระดับที่แตกต่างกัน

 

อัตราการเจริญเติบโตจะขึ้นอยู่กับการเก็บเกี่ยวที่พวกเขาได้รับ

 

“หวังไฉ ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องทํางานแล้ว เจ้าคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ สมบัติสวรรค์อยู่ที่ไหนเรารีบไปเก็บเกี่ยวพวกมันกันเถอะ” หลิงเซียวกล่าวกับหวังไฉ

 

เมื่อหวังไฉได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของมันก็เป็นประกายทันที

 

แม้ว่านิสัยของเจ้านายราคาถูกคนนี้จะไม่น่าเชื่อถือในสายตาของมัน แต่ในแง่ของความแข็งแกร่งนั้นมันค่อนข้างน่าเชื่อถือ

 

“อาว้ววว ตามข้ามา! “ หวังไฉคํารามด้วยความตื่นเต้น

 

หลิงเซียวหัวเราะเบาๆและกล่าวว่า “ตามมันไป!”

 

แม้ว่าซูเหยาและคนอื่นๆจะไม่เข้าใจภาษาหมาป่า แต่พวกเขาก็สามารถคาดเดาได้คร่าวๆ

 

ดวงตาของพวกเธอก็เป็นประกายและรีบตามไปทันที

 

สิบนาทีต่อมาหลิงเชียวและคนอื่นๆก็หยุดลงและซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่

 

ด้านหน้าของพวกเขามีสองทีมกําลังเผชิญหน้ากันอยู่

 

ตรงกลางของทั้งสองทีมมีพืชที่เหมือนเปลวไฟและผลไม้สีแดง 8 ผล

 

แม้ว่าหลิงเซียวจะอยู่ไกล แต่หลิงเซียวก็ยังได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากมัน

 

“ผลไม้วิญญาณ!” หลิงเซียวลดเสียงลง แต่น้ําเสียงของเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

 

ซูเหยาและคนอื่นๆก็ตื่นเต้นเช่นกัน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเร่าร้อนขณะจ้องมองไปที่พืชต้นนั้น