นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ ตอนที่ 63 : ดันเจี้ยนพิเศษ โคลเวอร์การ์เด้น’ (4)

ลู่หมิงกลับมาตั้งสติของตัวเองและเดินหลบเลี่ยงเส้นทางโล่งเพื่อป้องกันการโจมตีจากรากไม้ปริศนานั่น และในขณะที่เขากำลังเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ ลู่หมิงก็มักจะถูกเหล่าเอนท์โจมตีอยู่เป็นระยะๆ 

ฮูวววววววววววว

ลู่หมิงเผาเอนท์ตัวหนึ่งจนตาย เขาถอนหายใจออกมาพร้อมกับคิดว่านี่มันกำลังเกิดอะไรขึ้น เพราะเอนท์นั้นเป็นมอนสเตอร์ที่โจมตีกันเป็นกลุ่ม แต่นี่พวกมันออกมาโจมตีที่ละตัวสองตัวมันค่อนข้างน่าประหลาด

และในขณะที่ลู่หมิงกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่นั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายจากด้านหลังของเขา ลู่หมิงกระโดดหลบทันทีอย่างรวดเร็ว

ฟรุบ !!

ฝ่ายตรงข้ามโจมตีลู่หมิงพลาดอย่างเฉียดฉิว เมื่อลู่หมิงหันกลับไปลองศัตรูที่พึ่งลอบโจมตีเขานั้นก็พบกับแมงป่องสีแดงขนาดใหญ่กำลังแสดงท่าที่ดุร้ายพร้อมโจมตีทุกเมื่ออยู่

“แมงป่องไฟ”

อะไรกัน ทำไมมอนสเตอร์ที่ไม่น่าจะอยู่ที่นี้ถึงโผล่มาอีกแล้ว ?

แมงป่องไฟนั้นปกติจะชอบอาศัยอยู่บริเวณภูเขาไฟ หรือทะเลทรายซึ่งเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอากาศร้อนระอุ แต่มันกลับมาโผล่ในป่าแห่งนี้ที่ไม่มีแม้แต่แสงอาทิตย์จะสาดส่อง

จะหมาป่าโลหิตก็ดี หรือแมงป่องไฟก็ดีเรื่องนี้มันทำเอาลู่หมิงถึงกับสับสนเพราะเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน แม้มันจะมีเหตุการณ์ที่มอนสเตอร์เกิดการย้ายถิ่นที่อยู่อาศัยมาบ้าง แต่การที่มันเปลี่ยนสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่อย่างสิ้นเชิงแบบนี้เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน

แต่เรื่องนั้นต้องเอาไว้ก่อน ตอนนี้ลู่หมิงจำเป็นจะต้องกำจัดแมงป่องไฟนี่เสียก่อน

ลู่หมิงกำชับดาบในมือก่อนจะพุ่งเข้าใส่แมงป่องไฟ แมงป่องไฟเองเมื่อเห็นว่าลู่หมิงพุ่งเข้ามามันก็ได้ใช้หางขนาดใหญ่ของมันแทงเข้าใส่ลู่หมิงทันที

ลู่หมิงเบี่ยงตัวเล็กน้อยเพื่อหลบการโจมตี

ฟู่

“ร้อน !”

เพียงแค่เฉียดเท่านั้นความร้อนจากร่างกายของมันก็เกือบจะเผาผิวหนังของเขา ลู่หมิงถอยออกมาเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนวิธีการต่อสู้ ดูเหมือนวิธีการจบการต่อสู้อย่างรวดเร็วด้วยการต่อสู้ระยะประชิดจะไม่ใช่เรื่องดี

ลู่หมิงรวบรวมมานาไว้ที่มือพร้อมกับเรียกลูกบอลน้ำออกมา ดูเหมือนว่าแมงป่องไฟจะสัมผัสได้ถึงอันตรายมันรีบพุ่งเข้ามาจัดการลู่หมิงทันที่ด้วยก้ามและหางของมันทันที

ลู่หมิงคลุมร่างกายของตัวเองด้วยปราณเพื่อป้องกันการโจมตี และคลุมตัวอีกชั้นด้วยเกราะเวทย์น้ำเพื่อป้องกันความร้อน

จากนั้นลู่หมิงก็ทำการยิงลูกบอลน้ำอัดเข้าใส่ร่างของแมงป่องไฟทันที 

ตู้ม !!

การโจมตีนั้นไม่รุนแรงเท่าที่ควร แต่ด้วยการที่แมงป่องไฟนั้นแพ้การโจมตีด้วยน้ำจึงทำให้มันบาดเจ็บสาหัสร่างกายของมันสั่นเล็กน้อยแต่ดูเหมือนจะยังไม่ยอมแพ้ยังคงมุ่งมั่นจะโจมตีลู่หมิงต่อไป

ลู่หมิงถอยพร้อมกับหลบการโจมตีของแมงป่องไฟ ก่อนจะเรียกบอลน้ำออกมาและบีบอัดให้มันกลายเป็นลูกศรขนาดเล็กและยิงออกไปใส่มันอย่างรวดเร็วทันที

ฟุ่บ !!

ศรน้ำพุ่งเข้าใส่แมงป่องไฟอย่างแม่นยำ แต่ดูเหมือนมันจะยังไม่พอเพราะนอกจากแมงป่องจะขึ้นชื่อเรื่องความดุร้ายกับพิษอันร้อนแรงของมันแล้ว เรื่องความแข็งแกร่งของมันก็ยังถือว่าเป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้เช่นกัน

“ชิ ! ดูเหมือนจะยังไม่พอ ถ้างั้น !”

ลู่หมิงถอยหลังอีกครั้งก่อนจะเรียกศรน้ำออกมาเป็นจำนวนมากและระดมยิงใส่ร่างของแมงป่องไฟ การต่อสู้ที่ผ่านมาตลอดเส้นทางทำให้ลูหมิงเริ่มที่จะคุ้นชินกับการควบคุมมานาขึ้นมากเลยทีเดียว

ฟรุบ ฟรุบ ฟรุบ !!!

กรีสสสสสส !!

ศรน้ำนับสิบต่างระดมพุ่งเข้าที่มแทงร่างกายของแมงป่องไฟทำให้มันร้องโหยหวนออกมา ดูเหมือนว่าแมงป่องไฟค่อนข้างจะอึดทึกทนเกินกว่าที่คาดไว้

ลู่หมิงสูดหายใจเข้าก่อนที่ร่างของเขาจะหายไปจากจุดเดินและมาโผล่ด้านข้างของแมงป่องไฟ พร้อมกับตวัดบางอย่างในมือใส่ร่างของแมงป่องไฟที่กำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่

ฟับ !!

ร่างของแมงป่องไฟถูกนั่นออกเป็นสองส่วนด้วยเคียวน้ำในมือของลู่หมิงเมื่อลู่หมิงจัดการแมงป่องไฟได้สำเร็จเขาก็ยกเลิกเคียวน้ำในมือก่อนที่ร่างของเขาจะทรุดลงกับพื้นพร้อมกับหอบหายใจออกมาอย่างหนัก

การเผาพลาญปราณจิตวิญญาณในเสี้ยววิด้วยเทคนิคก้าวพริบตาทำให้ร่างกายของเขารับภาระหนักเกินไป แม้ในตอนนี้ลู่หมิงจะมีปราณจิตวิญญาณในร่างกายเป็นจำนวนมากก็ตาม

แต่ด้วยเหตุผลที่ว่าปราณจิตวิญญาณเกิดจากการรวมตัวกันของปราณและมานา จึงจำเป็นจะต้องทำให้ทั้งสองอย่างอยู่ในสภาวะที่สมดุลอยู่เสมอ

และด้วยเทคนิคก้าวพริบตาที่ลู่หมิงได้คิดค้นขึ้นเมื่อไม่นานมานี้มันยังไม่สมบูรณ์ จึงทำให้การใช้ออกมาในแต่ละครั้งนั้นสูบพลังงานออกไปเป็นจำนวนมหาศาลขนม

และเมื่อพลังงานในร่างกายลดหายไปอย่างฉับพลันก็จะทำให้ร่างกายของลู่หมิงอยู่ในสภาวะอ่อนแอชั่วขณะ

แต่โชคยังดีที่ลู่หมิงได้เตรียมพร้อมสำหรับกรณีที่แย่ที่สุดมาแล้วและนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น ดังนั้นเขาจึงหยิบขวดของเหลวโปร่งใสแวววาวออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับกระดกมันเข้าไปรวดเดียวจนหมด

ลู่หมิงถอนหายใจออกมา

“คิดไม่ถึงว่าจะต้องใช้อีลิกเซอร์ไวขนาดนี้”

“ฉันนี่มันอ่อนแอจริงๆ”

ลู่หมิงยิ้มออกมาให้กับความอ่อนแอของตัวเองก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นและเดินลึกเข้าไปในป่า