นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ

ตอนที่ 78 : มหานครไซรัส

สามวันหลังจากงานฉลองลู่หมิงเองก็กําลังเตรียมพร้อมสําหรับการเดินทางอีกครั้ง ครั้งนี้เป้าหมายของเขาจะเป็นการไปที่

มหานครไซรัส

หากพูดถึงมหานครไซรัสนั้นความสําคัญของมันไม่ใช่แค่เป็นเมืองศูนย์กลางการ ค้าเพียงเท่านั้น แต่ในอนาคตมหานครไซรัสจะกลายเป็นเมืองหลวงหลักของเหล่าผู้เล่นนับหลายร้อยล้านคน

เนื่องด้วยที่ไซรัสนั้นเป็นศูนย์กลางการค้าของชาวเอเดนทั่วทั้งโลก ดังนั้นมันจึงมีป ระตูเทเลพอร์ตจากทวีปต่างๆเชื่อมโยงอยู่ ซึ่งนั่นเป็นผลดีสําหรับเหล่าผู้เล่นที่จําเป็นจะต้องออกล่ามอนสเตอร์อยู่ตลอดเวลา

การที่สามารถเดินทางไปยังทวีปหรือเมืองต่างๆได้อย่างรวดเร็วนั้นช่วยประหยัด เวลาในการออกล่าของเหล่าผู้เล่นได้มาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าทุกคนจะสามารถมาถึงไซรัสได้

เนื่องจากวิธีการที่จะมาถึงไซรัสนั้นมีเพียงอยู่แค่ 3 วิธีอย่างที่ราชินีอาเวลเคยบอก ไว้ก่อนหน้านี้ก็แทบจะไม่มีวิธีอื่นเลยที่จะมายังเมืองแห่งนี้ได้ นอกเสียจากคุณจะบิ นมาถึงที่นี้โดยตรง

ฉะนั้นผู้ที่จะสามารถมาถึงเมืองไซรัสได้นั้นย่อมต้องเป็นผู้เล่นระดับกลางไปจนถึง แนวหน้า เพราะผู้เล่นส่วนใหญ่นั้นมักจะเดินทางมาไม่ถึงเมืองที่มีประตูเทเลพอร์ตกัน เนื่องจากปัญหาต่างๆ

แต่ถึงอย่างงั้นในอนาคตมหานครไซรัสก็ยังมีประชากรผู้เล่นมากกว่าร้อยล้านคน อาศัยอยู่ และสิ่งที่ทําให้ไซรัสนั้นเป็นที่นิยมไม่ใช่เพียงแค่เป็นเมืองการค้าเท่านั้น แต่ ที่นั่นยังมีหอคอยแห่งการทดสอบที่ผู้เล่นสามารถเข้าไปค้นหาอาติเฟคหรือวัตถุดิบ ต่างๆได้อีกด้วย

แต่เป้าหมายของลู่หมิงไม่ใช่หอคอยทดสอบที่อยู่ในไซรัส เป้าหมายของเขาคือ การไปหาคนๆหนึ่งเท่านั้น

เขาชื่อคาการ์เป็นตาแก่เผ่าดวอร์ฟหรือคนแคระ ในชีวิตที่แล้วของลู่หมิงเขาเป็น คนที่คอยดูแลเรื่องอุปกรณ์และคอยสร้างอาวุธให้กับเขาอยู่เป็นประจําจนเรียกได้ว่า หมิงนับถือเขาเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งเลยทีเดียว

แน่นอนเรื่องฝีมือการสร้างอาวุธของเขานั้นไม่เป็นสองรองใคร ในยุครุ่งเรื่องของเขาเขานั้นสามารถสร้างอาวุธระดับตํานานขึ้นมาได้ด้วยซ้ํา

ลู่หมิงหวังอยากจะให้ตาแก่คาการ์นั้นสร้างดาบให้กับเขาอีกครั้ง ดาบที่มีแต่เขาคน เดียวที่สามารถใช้ได้

ในขณะที่ลู่หมิงกาลังนั่งสมาธิอยู่ภายในสวนราชินีอาเวลก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับถามว่า

“เธอเก็บของเสร็จหมดแล้วงั้นเหรอ ?”

ลู่หมิงลืมตาก่อนจะพยักหน้า ราชินีอาเวลยิ้มออกมา

“ประตูเทเลพอร์ตจะพร้อมในอีกสองวัน”

“เข้าใจแล้วครับ”

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็คุยกันอีกเล็กน้อยก่อนที่ราชินีอาเวลจะจากไป ลู่หมิงจ้องมองไปยังแผ่นหลังของราชินีอาเวลเล็กน้อยก่อนจะแสดงสีหน้าเสียใจออกมา

ในระหว่างที่คุยกันลู่หมิงสามารถสัมผัสได้ถึงความเศร้าที่แผ่ออกมาจากน้ําเสียง ของเธอ แม้จะเล็กน้อยแต่ลู่หมิงคิดว่าเธอคงจะเสียใจไม่น้อยที่อยู่ๆเขาก็ออกเดินทาง ออกไปแบบนี้

ลู่หมิงถอนหายใจออกมาก่อนจะกลับไปนั่งสมาธิต่อ

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วในที่สุดก็ถึงเวลาที่ลู่หมิงจะออกเดินทาง ลู่หมิงมาที่ห้องโถงเทเลพอร์ตที่อยู่ตรงชั้นใต้ดินของเรือนกระจกด้านหลังปราสาท

มีเหล่าเอลฟ์อาวุโสจากสภา แม่ทัพเอลฟ์ เอลการ์ และก็ราชินีอาเวลที่มาคอยส่งลู่ หมิง เขากล่าวขอบคุณทุกคนที่คอยดูแลเขาอย่างดีในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาโดย เฉพาะราชินีอาเวล

ราชินีอาเวลได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า

“เจ้าไปแล้วข้าคงเหงาน่าดู”

ลู่หมิงที่ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ไม่ใช่ว่าผมจะไปแล้วไปเลยสะหน่อย”

“นั่นสินะ แธอสามารถกลับมาที่นี้ได้เสมอถือว่าที่นี้เป็นบ้านหลังที่สองของเธอก็ แล้วกัน”

ราชินีอาเวลพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม ภายในใจของลู่หมิงถึงกับสั่นไหวพร้อมกับ ความรู้สึกอบอุ่นที่เข้ามาภายในหัวใจของเขา เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกล่าวทุก คน

ก่อนล่หมิงจะไปราชินีอาเวลก็ได้ยื่นกล่องไม้สองใบให้กับเขา ลู่หมิงรับพร้อมกับถามด้วยความสงสัย

“มันคืออะไรครับ ?”

“มันคือของขวัญน่ะ”

ลู่หมิงได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะเก็บมันเอาไว้อย่างดีและคิดว่าจะเปิดมันดูใน ภายหลัง หลังจากล่าลากันอีกครั้งลู่หมิงก็เดินเข้าไปภายในประตูเทเลพอร์ตและมุ่งสู่ มหานครไซรัส