นิยาย รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ

ตอนที่ 84 : ภารกิจพิเศษ

ลู่หมิงจ้องมองพ่อค้าลึกลับอยู่สักพักก่อนหนึ่ง ก่อนที่พ่อค้าลึกลับจะหัวเราะออกมาพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันไม่ทําอะไรเธอหรอกนะ”

ล่หมิงได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงตรงข้ามกับพ่อค้าลึกลับ แน่นอนว่าตัวของลู่หมิงไม่ได้กลัวพ่อค้าลึกลับจะทําอะไรเขา เพราะถ้าหากอีกฝังต้องการลู่หมิงเองก็ไม่มีอะไรจะไปขัดขืนเลยแม้แต่น้อย

หลังจากนั่งลงได้ไม่นานพนักงานก็เข้ามาถามเรื่องการสั่งอาหารทันที ซึ่งลู่หมิงก็สั่งอาหารง่ายๆไป เพราะไม่อยากจะเสียเวลาอยู่ที่นี้นานนัก เนื่องจากจะต้องไปที่ร้านของคาการ์เพื่อดูความคืบหน้าของอาวุธที่ได้สั่งเอาไว้ก่อนหน้านี้

หลังจากนั้นพ่อค้าลึกลับก็พูดขึ้นว่า

“แม้ฉันจะรู้อยู่แล้วว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งแน่ๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วถึงเพียงนี้

เขายิ้มออกมาขณะพูด ทําเอาลู่หมิงถึงกับอดไม่ได้ที่จะสงสัยแม้ตัวตนของพ่อค้าลึกลับจะถูกเปรียบได้กับผู้ส่งสารของพระเจ้า แต่แรกเริ่มเดิมที่แล้วพวกเขาก็เป็นเพียงคนทั่วๆไปทั่วนั้นไม่น่าจะมีพลังอะไรที่สามารถหยั่งรู้อนาคตได้

แต่ถึงอย่างงั้นลู่หมิงก็รู้ว่าจะเอาตรรกะธรรมดามันใช้กับเหล่าพ่อค้าลึกลับได้ เพราะพวกเขานั้นเป็นตัวตนที่อยู่เหนือกว่า ฉะนั้นจึงเอาค่าว่าธรรมดามาพูดไม่ได้

บางทีหลังจากที่พวกเขาเหล่านั้นกลายเป็นผู้ส่งสารแล้วอาจจะได้รับพลังพิเศษมาก็เป็นได้ ลู่หมิ่งคิดไปต่างๆนาๆระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ

ในจังหวะนั้นเองพ่อค้าลึกลับก็ได้พูดขึ้นขัดจังหวะความคิดของลู่หมิงว่า

“ดูเหมือนว่าเธอจะแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าในตอนนี้มากทีเดียวเลยนะ คิดไม่ผิดเลยจริงๆ”

ล่หมิงได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วก่อนจะถามกลับ

“คิดไม่ผิดอะไรงั้นเหรอครับ ?”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าใต้ผ้าคลุมพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า

“แค่ความคาดหวังเท่านั้นน่ะ”

“คาดหวัง ?”

ลู่หมิงสับสนหนักยิ่งขึ้น พ่อค้าลึกลับไม่พูดอะไรเขาเพียงยื่นม้วนกระดาษแผ่นหนึ่งมาตรงหน้าของลู่หมิง ลู่หมิงรับมาก่อนจะคลี่ออกมาดู

[ แจ้งเตือนภารกิจ !! ]

[ ภารกิจพิเศษที่ถูกมอบโดยผู้พ่อค้าจะรับหรือไม่ ?]

ลู่หมิงตกใจเขาพยายามใจเย็นเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่หน้าต่างแจ้งเตือนที่เด้งขึ้นมาเพื่อหารายละเอียดของภารกิจ

แต่กลับไม่พบเนื้อหาอะไรเลย เขาจึงมองไปที่ด้านในม้วนกระดาษนั้นก็พบว่าด้านในมีตัวอักษรเขียนเอาไว้อยู่
นี่คงเป็นเนื้อหาของภารกิจสินะ

ลู่หมิงมองมันพร้อมกับอ่าน เนื้อหาภายในกระดาษนั้นไม่มีอะไรมากเพียงแค่คําขอให้ตรวจสอบเกี่ยวกับคลื่นมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่กําลังเคลื่อนไหวอยู่ในทวีปกลางเพียงเท่านั้น และหากเป็นไปได้ก็ทําการสกัดกั้นหรือกําจัดมอนสเตอร์เหล่านั้น

ซึ่งของรางวัลสําหรับภารกิจนี้นั้นไม่ได้มีบอกเอาไว้ เพียงแค่บอกไว้ว่าจะมอบให้ตามความเหมาะสม ซึ่งทําเอาลู่หมิงสับสนเล็กน้อย เขาจึงมองไปยังพ่อคลึกลับที่กําลังนั่งกินขนมปังอยู่ด้วยสายตาสงสัย

พ่อค้าลึกลับก็หัวเราะออกมาก่อนจะพูดขึ้นว่า

“เธอสนใจจะรับภารกิจนั้นไหมล่ะ ?”

ลู่หมิงคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะตอบตกลงไป เนื่องจากว่ายังไงเขาก็ต้องกลับทวีปกลางอยู่แล้วเนื่องจากวิกฤตคลื่นมอนสเตอร์นั้นไม่ใช่อะไรที่ง่ายดายขนาดจะปล่อยให้กองทัพหรือว่าพวกผู้เล่นระดับล่างจัดการได้

มันอาจจะเป็นพูดเกินจริงไปเสียหน่อยแต่หากจะให้พูดแล้ว คงมีเพียงตัวลู่หมิงเท่านั้นที่พอจะจัดการเรื่องนี้ได้

หลังจากตอบรับภารกิจแล้วลู่หมิงก็เอ่ยถามกับพ่อค้าลึกลับว่า

“ทําไมจะต้องมีการตรวจสอบคลื่นมอนสเตอร์ด้วยล่ะครับ หรือว่าจะเกิดขึ้นเพราะฝีมือของมนุษย์ ?”

พ่อค้าลึกลับพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมาว่า

“ก็ไม่เชิงหรอกนะ แต่เนื่องการคลื่นมอนสเตอร์ครั้งนี้มันเฉพาะเจาะจงเกินไปทําให้ยากที่จะพูดว่ามันเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ ไม่แน่บางที่อาจมีเรื่องอะไรอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ก็ได้”

ลู่หมิงได้ยินแบบนั้นก็คิดตามเพราะในชีวิตก่อนนั้นหลังจากเหตุการณ์คลื่นมอนสเตอร์จบลงก็เรียกว่าได้มนุษยชาติเกิดความสูญเสียอย่างหนัก

ประชากรกว่ายี่สิบเปอร์เซ็นตายลงเมืองและเขตมากมายถูกทําลาย นี่ยังไม่นับความสูญเสียทางด้านทรัพยากรต่างๆอีกมากมายที่กว่าจะกู้คืนมาได้ก็ต้องใช้เวลาเกีอบสิบปี

ส่วนตัวสู่หมิงเองก็โชคดีที่รอดมาได้เนื่องจากในตอนนั้นเขาอยู่ที่ทวีปพาร์เวีย ซึ่งอยู่ไกลจากทวีปกลางมากและท่าได้เพียงติดตามข่าวพวกนี้อยู่ห่างๆเท่านั้น

ในตอนแรกตัวของลู่หมิงคิดว่าเหตุการณ์นี้คงเป็นเพียงอีเว้นท์หนึ่งที่พระเจ้าจัดขึ้นเท่านั้น จึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก

แต่เมื่อมาได้คุยกับตัวของพ่อค้าลึกลับแล้วและก็ยังมีภารกิจพิเศษนี้อีก ลู่หมิงคิดว่าเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ฝีมือของพระเจ้าก็เป็นได้