เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 501
เช้าตรู่วันต่อมา เมืองตงหวายังมีผู้คนขวักไขว่ไปมาอย่างคับคั่ง

เมืองตงหวาแบ่งเป็นเมืองด้านในและเมืองด้านนอก เมืองด้านนอกที่ว่า ก็คือสถานที่พักของพวกลู่ฝาน

ส่วนเมืองด้านใน คือที่ตั้งของจวนเจ้าเมือง

เมืองด้านในมีกำแพงสูงตระหง่านและทหารป้องกัน

ทหารที่มีอาวุธช่ำชอง มีออร่าแห่งความห้าวหาญยืนอยู่ตรงนั้น แสดงสีหน้าว่าคนไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า

วันนี้ลู่ฝานกะจะไปเข้าร่วมการสอบผู้ตรวจการชั้นล่าง เช้าตรู่ตอนที่เขากำลังจะออกเดินทาง

คนที่เขาต้องช่วยในนี้ก็มากับผู้ดูแลเฉินซวง น่าตกใจที่เป็นผู้หญิงชื่อเซี่ยวเอ๋อร์

ลู่ฝานเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ด้านล่างหอของอู่คงหลิงหนึ่งครั้ง ไม่เรียกว่ารู้จัก แต่ความประทับใจแรกที่ลู่ฝานมีต่อเธอ ถือว่าพอใช้ได้

เซี่ยวเอ๋อร์มองลู่ฝานอย่างประเมินตลอดทาง ราวกับมองผลงานศิลปะชิ้นหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น

ลู่ฝานกับเซี่ยวเอ๋อร์เดินบนถนน ด้านหลังคือศิษย์พี่หานเฟิงกับผู้หญิงที่เขาทำความรู้จักด้วยเมื่อคืน

ลู่ฝานหันมามองศิษย์พี่หานเฟิง ทั้งสองคนเดินพลางซื้อเครื่องประดับตลอดทาง เห็นสีหน้าปวดใจของศิษย์พี่หานเฟิง ดูเหมือนว่าของพวกนี้ราคาไม่เบาเลย

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ คุณเซี่ยวเอ๋อร์ไม่ละสายตาจากลู่ฝานเลย

ลู่ฝานโดนเซี่ยวเอ๋อร์มองจนไม่สบาย เขาพูดว่า “คุณเซี่ยวเอ๋อร์ ทำไมนายมองผมแบบนี้ล่ะ”

เซี่ยวเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า “เพราะนายเป็นคนที่ฉันเสียเงินเชิญมาไง”

เซี่ยวเอ๋อร์พูดพลางยิ้มอย่างสดใส รอยยิ้มของเธอดูดีมาก สะอาดตาและงดงามมาก ยิ้มจนดวงตาเป็นสระอิ

ลู่ฝานก็ไม่รู้ควรพูดอย่างไร ทั้งสี่คนเดินมาถึงหน้าประตูเมืองด้านใน

จู่ๆ เซี่ยวเอ๋อร์เอาป้ายคำสั่งมาโชว์หน้าองครักษ์เฝ้าประตู จากนั้นพาพวกลู่ฝานเดินเข้าไป

องครักษ์ไม่ถามอะไรสักคำ ลู่ฝานรู้สึกตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนฐานะของเซี่ยวเอ๋อร์จะไม่ธรรมดา

ทั้งสี่คนเดินเข้ามาทางด้านซ้ายของเมืองด้านใน ไม่นานก็เห็นตำหนักที่สอบผู้ตรวจการ ที่สูงตระหง่าน

ด้านนอกตำหนักมีคนยืนอยู่ไม่น้อย คนพวกนี้ล้วนเป็นคนที่มาสอบผู้ตรวจการในวันนี้

ลู่ฝานมองดู เห็นคนคุ้นหน้าอยู่หลายคน

คนที่เพิ่งล่วงเกินเมื่อวานอย่างเหอาซิงกับหม่าจิ่น ก็อยู่ในบรรดาคนพวกนี้ด้วย

เมื่อคนพวกนี้เห็นลู่ฝาน สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

โดยเฉพาะหม่าจิ่น โดนศิษย์พี่หานเฟิงซัดไปไม่เบา ตอนนี้เห็นหานเฟิงกับลู่ฝาน แววตาของเขาดุดันทันที

“มีคนมาสอบเยอะขนาดนี้ทุกวันเลยเหรอ”

ลู่ฝานถามเบาๆ

เซี่ยวเอ๋อร์พูดว่า “เปล่า แค่วันนี้เป็นวันสอบประเมินประจำเดือน นายแค่มาตรงวันเท่านั้น”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ ดูเหมือนว่าโชคของเขาก็ไม่เลวเหมือนกัน

คนยืนกันเป็นกลุ่มเล็กๆ หลายกลุ่ม การปรากฏตัวของพวกลู่ฝาน ทำให้คนจำนวนไม่น้อยมองพวกเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด

“พี่หม่า นี่คือพวกบ้านนอกสองคนที่พี่พูดถึงใช่ไหม เหอะๆ ให้เราสั่งสอนพวกเขาหน่อยไหม”

“เหอะๆ งั้นรบกวนทุกคนด้วย เอาให้ไอ้เด็กนี่ออกจากเมืองตงหวาไม่ได้เลยนะ”

……

“คุณเซี่ยวเอ๋อร์ ทำไมอยู่กับคนพวกนี้ล่ะ สองคนนี้ดูไม่คุ้นหน้าเลย มาจากที่อื่นเหรอ”

“นายไม่รู้เหรอ สองคนนี้เป็นยอดฝีมือของสถาบันสอนวิชาบู๊เชียวนะ เห็นว่ามาถึงก็ซัดพวกหม่าจิ่นอย่างโหดเหี้ยม พูดกันไปทั่วตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”

“งั้นเหรอ เป็นยอดฝีมือจากที่อื่นจริงด้วย ดูเหมือนต้องทำความรู้จักสักหน่อย”

……

“พี่เหอาซิง วันนี้ต้องทำให้ไอ้เด็กนี่อับอายต่อหน้าทุกคนให้ได้”

“หึ ในเมื่อพวกเขากล้ามา ฉันต้องทำให้เขาสอบประเมินไม่ผ่าน”

……