เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 518
ลู่ฝานยิ้มบางๆ เอายาเม็ดออกมาจากอก วางลงบนมือหลิ่วหยี

แม้ไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหน้าหลิ่วหยีแดงระเรื่อขึ้นมา มองลู่ฝานด้วยดวงตาสวยหยาดเยิ้ม เดินอย่างงดงามอ่อนช้อยออกไป

ยากที่ลู่ฝานจะใจกว้างแบบนี้ เพราะตอนนี้เขาเป็นคนที่มีทรัพย์สินอยู่บ้าง แค่ยาเม็ดเดียว ไม่ได้มีค่ากับเขาเท่าไรนัก

หานเฟิงมองลู่ฝานอย่างสงสัย แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายนี่มีเมตตาดีจริงๆ นะ เฮ้อ นายได้สาวสวยไปอีกแล้ว นายจะเอาเธอกลับห้องตอนไหน วางใจได้เลยฉันไม่แอบดูเหมือนครั้งที่แล้วแน่นอน”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นพูดว่า “ครั้ง……ก่อน”

หานเฟิงรู้ว่าตัวเองพลั้งปาก รีบหัวเราะแล้วพูดเปลี่ยนเรื่อง “วันนี้อากาศดีจริงๆ ศิษย์น้องลู่ฝาน ทำไมนายต้องอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ ที่นี่มีดีตรงไหนกัน นายพูดให้ฉันฟังหน่อย”

ลู่ฝานสะบัดปราณชี่กระแทกกับพื้น ฝุ่นตลบอบอวล มีหลุมเท่ากำปั้นอยู่บนพื้น

หลังจากนั้น มีน้ำพุทะลักออกมาจากหลุม น้ำเป็นสีเขียวเข้ม มีแสงระยิบระยับเหมือนคริสตัล

“ให้ตายเถอะ นี่มันอะไรกัน”

หานเฟิงเบิกตาโต เขาไม่เคยเห็นน้ำแบบนี้มาก่อน

ลู่ฝานพูดว่า “น้ำพุพลังชีวิต เหมือนจะทำให้อายุยืนได้”

ลู่ฝานเพิ่งพูดจบ ศิษย์พี่หานเฟิงหมอบลงบนพื้น แล้วดื่มน้ำทันที

อึกๆๆ น้ำอึกใหญ่ลงสู่ท้อง

ศิษย์พี่หานเฟิงดื่มพลางพูดว่า “นายอย่าเพิ่งพูด อร่อยมาก”

พูดจบ มีแสงสว่างบนตัวศิษย์พี่หานเฟิง จากนั้นเห็นด้วยตาเปล่าว่าผิวของศิษย์พี่หานเฟิง เริ่มมันเงา ละเอียดอ่อน เหมือนย้อนกลับไปช่วงวัยเด็ก

ลู่ฝานรู้สึกว่าจู่ๆ เหมือนศิษย์พี่หานเฟิงดูหล่อขึ้น อืม ภาพลวงตา ต้องเป็นภาพลวงตาแน่ๆ

ศิษย์พี่หานเฟิงก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง เขาหัวเราะออกมาทันที

“มีผลดีจริงด้วย เป็นสถานที่ดี สถานที่ดีจริงๆ”

พูดจบ ศิษย์พี่หานเฟิงเอากระบี่ฟ้าครามของตัวเองออกมา

ลู่ฝานพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิงจะทำอะไร”

ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า “ขุดน้ำพุไง ให้ตายเถอะ ของดีแบบนี้ ไม่ทำให้เยอะหน่อยได้ยังไงล่ะ ศิษย์น้องลู่ฝาน วางใจเถอะ ฉันเหลือให้นายอยู่แล้ว”

ลู่ฝานเห็นดวงตาศิษย์พี่หานเฟิงเริ่มมีประกายความโลภ กระบี่ฟ้าครามที่น่าสงสารในมือเขา กลายเป็นพลั่วขุดน้ำพุไปแล้ว

เขาอยากดูดซับน้ำพุ ไม่ต้องไปขุดเองเหมือนศิษย์พี่หานเฟิง ไม่รอให้ลู่ฝานพูด เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัว เริ่มเคลื่อนไหว พลังบริสุทธิ์ซึมลงไปในดิน เริ่มดูดซับน้ำพุพลังชีวิต อีกทั้งเจดีย์เสวียนเก้ามังกรยังหาต้นทางการไหลของน้ำเจออีกด้วย มันเป็นบ่อที่ฝังลึกอยู่ในดิน มีกลิ่นอายของความโบราณ

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรดูดซับน้ำพุ พลางพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ มีน้ำพุพลังชีวิตอยู่ ผู้อาวุโสในตระกูลของเจ้านายมีทางรอดแล้ว อย่างน้อยเขาจะมีอายุได้อีกสิบปี”

ลู่ฝานตื่นเต้นขึ้นมาทันที แววตาเป็นประกาย

“งั้นก็เอาเยอะๆ เลย อืม ยิ่งเยอะยิ่งดี”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า คนของสวนหอมปาฟางก็คงไม่รู้ว่าตัวเองมีอาวุธเทพแบบเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

พาเขามาที่นี่ ถือว่าเป็นการชักศึกเข้าบ้านหรือเปล่า

ขณะกำลังแอบขำอย่างมีความสุข หลิ่วหยีที่เพิ่งออกไปไม่นาน เดินกลับมาอีกครั้ง

เดินถือบัตรเชิญ เข้ามาข้างลู่ฝาน “คุณชายลู่ฝาน ฉันว่านายต้องดูบัตรเชิญใบนี้”

ลู่ฝานรับบัตรเชิญมาดู

“คำเชิญของตระกูลอี้ว์ จวนหัวหน้าเขต”