เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 604
กุยวัว สัตว์ร้ายที่รกร้าง

แข็งแกร่งเหมือนวัว ตัวสีฟ้าแกมเขียว ไม่มีเขา มีขาเดียว เวลาปรากฏกายจะมีพายุและฝนกระหน่ำ แสงของมันเหมือนดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ เสียงเหมือนฟ้าร้อง

สัตว์ตัวนี้พละกำลังแข็งแกร่ง ถ้าไม่ใช่นักบู๊แดนปราณฟ้า ก็ไม่สามารถต้านทานได้

หลายสิบปีก่อน เคยมีกุยวัวตัวหนึ่งอาละวาดในเมืองอู่อาน ตัวเดียวสังหารทั่วเมือง ฆ่าคนนับไม่ถ้วน

สุดท้ายราชสำนักส่งนักบู๊แดนปราณฟ้าออกมาสามคน ถึงจะกำราบมันได้

เรื่องนี้ถูกคนที่แสดงมุขปาฐะ คนที่แสดงและขับร้อง แบ่งเป็นห้าบท สิบแปดครั้ง พูดซ้ำไปซ้ำมา

ถึงเป็นคนรุ่นหลังแบบลู่ฝาน ก็ได้ยินสัตว์ที่มีชื่อว่ากุยวัวจนชินหู

ตอนนี้พวกเขาต้องปะทะกับอสูรร้ายตัวนี้แล้วเหรอ

คนนับไม่ถ้วนกำลังตกใจ ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวนั่งไม่ติด

หัวหน้าเขตอี้ว์มองทั้งห้าคนแล้วพูดว่า “รีบขึ้นมา ตอนนี้คิดจะถอยเหรอ”

ลู่ฝานตั้งสติของตัวเอง แล้วเดินออกมาหน้าค่ายกลเคลื่อนฟ้าเป็นคนแรก

การกระทำของเขา ทำให้อี่ว์ชิงเฉินแววตาเย็นชาขึ้นอีก

ตั้งสติเร็วขนาดนี้ ไม่ว่าจิตใจหรือศักยภาพของเด็กคนนี้ ล้วนอยู่ในระดับดีเยี่ยม

ไม่กำจัดออกไปไม่ได้จริงๆ!

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์และคนอื่นลุกขึ้น มายืนด้านหน้าค่ายกลเคลื่อนฟ้า

หัวหน้าเขตอี้ว์มองพวกเขานิ่งๆ “หลังเข้าไปในค่ายกล การกระทำทุกอย่างของพวกนาย จะอยู่ในสายตาของราชสำนัก อย่าคิดว่ามีโชคอะไร ถ้าทำภารกิจไม่สำเร็จ สิ่งแรกที่ต้องทำคือ ปกป้องชีวิตของตัวเอง หลังจากห้าวัน ค่ายกลจะเปิดออกอีกครั้ง พวกนายจำเป็นต้องออกมาตรงทางเข้าเท่านั้น”

หัวหน้าเขตอี้ว์กวาดตามองทั้งห้าคน แต่มองอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์อยู่ครู่หนึ่ง

ลู่ฝานสูดหายใจลึก จากนั้นก้าวเข้าไป

ไม่ว่าเป้าหมายจะยากแค่ไหน เขาทำได้เพียงต่อสู้เต็มที่แบบนี้เท่านั้น

ในเมื่อมาแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลให้ถอย!

ลู่ฝานเข้ามาค่ายกลเคลื่อนฟ้าเป็นครั้งแรก รู้สึกเหมือนก้าวผ่านม่านน้ำ

พลังเย็นเฉียบพาดผ่านตัวเขา

ต่อมาโลกเปลี่ยนไป เขามาถึงในป่า เมื่อหันหลังไปมอง เห็นด้านหลังมีเพียงม่านแสงสีดำ ไม่เห็นเงาคนอีกแล้ว

ทำได้เพียงมองจากข้างนอกเข้ามาข้างใน ไม่สามารถมองจากข้างในไปข้างนอกเหรอ อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์และคนอื่นปรากฏตัวขึ้น ล้วนมองไปรอบๆ สถานที่แปลกๆ

ลู่ฝานเงยหน้ามองฟ้า ฝูงนกบินผ่านหัวไป

นกพวกนี้ดูตัวใหญ่กว่านกที่เห็นทั่วไป ขนาดตัวแทบจะไม่แตกต่างกับนกปิดฟ้าที่ลู่ฝานนั่ง เหมือนเมฆทั้งแถบ

ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมาเอง “อา สิ่งแวดล้อมเป็นป่า ฉันชอบ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้เราอยู่ชายแดนประเทศอู่อานแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “แกรู้เหรอว่าเราอยู่ไหน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “พอจะรู้ ตอนคุณผ่านค่ายกล ฉันคำนวณระดับความแข็งแกร่งของค่ายกล และระยะทางที่มันสามารถเคลื่อนย้าย ตอนนี้น่าจะอยู่ที่ชายแดนทิศตะวันออกของประเทศอู่อาน ตำแหน่งติดทะเล หรือไม่ก็อยู่บนเกาะแห่งหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้น เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันต้องเตือนเจ้านาย บนตัวเจ้านายยังมีรอยประทับค่ายกลเหลืออยู่ ถ้าคนที่สร้างค่ายกลมีกระจกจำภาพค่ายกล จะสามารถมองการกระทำทุกอย่างของเจ้านาย ผ่านรอยประทับนี้ได้ ให้ฉันช่วยเจ้านายกำจัดรอยประทับนี้ทิ้งไหม”

ลู่ฝานพูดในใจว่า “ไม่จำเป็น ให้พวกเขาดูเถอะ แต่ในเมื่อแกขจัดรอยประทับค่ายกลได้ด้วย ฝีมือแกไม่เลวนะ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะคิกคัก แล้วพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันมีความสามารถมากมาย รอพลังฉันฟื้นฟูเสร็จเมื่อไร ฉันจะทำให้เจ้านายได้เห็นอะไรที่เรียกว่าทรงพลัง”