เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 996
อี้ปู่ตอบรับอย่างรวดเร็ว แต่คนรอบๆ พากันมองลู่ฝานอย่างตกตะลึง

“ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม เภสัชกรลู่ฝานรับคำท้าประลองด้านยา อย่าบอกนะว่าเขากลั่นยาเป็นจริงๆ”

“พระเจ้า นักบู๊กลั่นยาเป็นด้วย โลกนี้จะเปลี่ยนไปแล้วใช่ไหม”

“ฉันไม่เชื่อ เภสัชกรลู่ฝานเป็นนักบู๊ไม่ใช่เหรอ”

กลางอากาศ ผู้อาวุโสโม่พยายามสะกดกลั้นความแปลกใจของตัวเอง

เขามองลู่ฝานแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “หึ ไอ้เด็กนี่เป็นคนมีความสามารถจริงๆ เขาเห็นความไม่ธรรมดาของอี้ปู่เหมือนกัน เฮ่อจง อีกเดี๋ยวไม่ว่ายังไง รีบพาอี้ปู่ไปที่ห้องผู้อาวุโส เอาวิชายาทลายชูวิญญาณของเขามาด้วย”

ผู้อาวุโสโม่ชี้อี้ปู่แล้วเอ่ยขึ้น

ตอนนี้อี้ปู่ในสายตาของเขา กลายเป็นสิ่งล้ำค่าหายากที่ประเมินราคาไม่ได้แล้ว

ถ้ายาโลหิตในตัวอี้ปู่ เป็นเต๋ายาที่ถ่ายทอดจากพ่อเขาจริง ทั้งโลกผู้ฝึกชี่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ

นี่หมายความว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จำนวนผู้ฝึกชี่จะไม่โดนจำกัดอีกแล้ว

เมื่อคนตายไป ก็ถ่ายทอดเต๋ายาต่อไป

เต๋าไม่ตาย ต้องมีสักวันที่ผู้ฝึกชี่จะเยอะเหมือนนักบู๊

และจุดเริ่มต้นของทั้งหมดนี้ อาจมาจากเจดีย์ยาของพวกเขา มาจากอี้ปู่คนนี้

แต่นักบู๊แบบลู่ฝานกลั่นยาเป็นไหม ผู้อาวุโสโม่ก็อยากรู้มากเหมือนกัน

แต่ขณะนั้น ลู่ฝานกลับถอยหลังไปสองสามก้าว พูดช้าๆ ว่า “ในเมื่อประลองด้านยา นายอยากประลองวิธีไหน”

อี้ปู่ขมวดคิ้วพูดว่า “ฉันก็ประลองด้านยาครั้งแรกเหมือนกัน ไม่รู้เรื่องอะไรเลย นายว่ามาสิ!”

ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “งั้นเอาวิธีที่ง่ายที่สุดแล้วกัน สมุนไพรคนละห้าต้น จากนั้นเริ่มกลั่นพร้อมกัน ใครกลั่นยาดีกว่ากัน ถือว่าคนนั้นชนะ เป็นไง”

อี้ปู่พูดว่า “ได้”

ลู่ฝานหันมาส่งสายตาให้เซียวเฮ่ากับอูลี่คุน ที่ยืนอยู่ด้านหลังนานแล้ว

ทันใดนั้น อูลี่คุนกับเซียวเฮ่าเอาสมุนไพรสิบต้นออกมาจากในตู้ยา

“นายเลือกก่อนสิ!”

ลู่ฝานพูดกับอี้ปู่

อี้ปู่ยื่นมือไปหยิบสมุนไพรห้าต้นอย่างไม่เกรงใจ

พูดตามตรง แค่หยิบสมุนไพรก็รู้ว่าอี้ปู่มีความสามารถจริงๆ

เลือกสมุนไพรที่ดีที่สุดทั้งห้าต้น สมุนไพรชนิดหนึ่งมีสองชุด สมุนไพรทั้งห้าต้นที่อี้ปู่เอามา ล้วนดีกว่าสมุนไพรห้าต้นที่เหลือเล็กน้อย

ลู่ฝานล้วงไปด้านในอกครู่หนึ่ง จากนั้นเอาหม้อสือฟางออกมา

นักบู๊ดูที่อาวุธ ผู้ฝึกชี่ดูที่หม้อยา

เมื่อหม้อสือฟางของลู่ฝานปรากฏออกมา ทันใดนั้นได้รับเสียงชมจากคนจำนวนไม่น้อย

“หม้อดี!”

ผู้อาวุโสโม่มองหม้อสือฟาง ในดวงตามีประกายลุกโชน ตอนนี้ทุกคนรู้สึกหัวใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมา อย่าบอกนะว่าลู่ฝานกลั่นยาเป็นจริงๆ

ทุกคนจ้องไปที่มือของลู่ฝาน ถ้าตอนนี้มีพลังชี่พุ่งขึ้นมาในฝ่ามือลู่ฝาน คงมีคนไม่น้อยเป็นล้มลมพับทันที

แต่ต่อมาสิ่งที่ทุกคนผิดหวังคือ ลู่ฝานไม่ได้ปล่อยพลังชี่ออกมาจากฝ่ามือ แต่เขาดึงเจ้าดำที่อยู่บนไหล่ลงมา

“ขึ้นอยู่กับการแสดงออกของแกแล้วเจ้าดำ!”

ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม

เจ้าดำยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รู้สึกว่ามีพลังเข้ามาในตัวมัน

ทันใดนั้น ตัวของเจ้าดำใหญ่ขึ้น กลายเป็นมังกรดำขนาดประมาณคน!

ทุกคนมองลู่ฝานอย่างไม่เข้าใจ นี่หมายความว่ายังไง

เขาเอาอสูรวิเศษของตัวเองออกมาทำอะไรตอนนี้

ถ้าเป็นที่อื่น อสูรวิเศษแบบเจ้าดำอาจเรียกสายตาของผู้คนได้มาก แต่ที่เจดีย์ยา อสูรวิเศษไม่นับประสาอะไร เรียกได้ว่าเจอได้ทุกที่

ผู้ฝึกชี่จำนวนไม่น้อย คนหนึ่งเลี้ยงไว้สองสามตัว

ในเจดีย์ยา ขนาดส่งอาหารก็ยังอาศัยอสูรวิเศษ

เจ้าดำหันมามองลู่ฝาน ตอนนี้ในตัวของมันมีมุกโผล่ขึ้นมาเม็ดหนึ่ง