ตอนที่ 14 นักเล่นแร่แปรธาตุที่ตรงกันข้ามมาก (3)

ดักลาสวิ่งไปที่ป่าใกล้หมู่บ้าน

เมื่อพิจารณาอายุของเขาถือว่าเขานั้นวิ่งได้เร็วมาก

ดักลาสวิ่งเร็วจนเอียนไม่สามารถวิ่งตามไปทันได้

อย่างไรก็ตามเอียนก็มีเทคนิคบางอย่าง

“ เฮสท์ ” (เวทย์เพิ่มความเร็ว)

เอียนเป็นจอมเวทย์

เอียนเข้าหาดักลาสได้อย่างรวดเร็ว

“ …… .. ? ”

ในขณะที่ดักลาสรู้สึกว่ามีคนกำลังติดตามเขาและหันหัวไปมอง

” จงหลับ “

ไม่มีที่ซ่อนและให้แสวงหาอีกต่อไป

มันเป็นเวทมนตร์ที่ทำให้หลับ

มันมีพลังแข็งแรงพอสำหรับเด็กหนุ่มน้อยคนนี้

” ดอกไม้…. ฉันต้องไปหา… ..  ”

เขาพูดถึงดอกไม้อีกครั้งแม้ในขณะที่เขากำลังจะหมดสติ

สมุนไพรที่จะรักษาโรคของพ่อของเขา

ดอกไม้แห่งแรนดอร์

‘อุ๊บส์’

เอียนพยายามประคองเขาด้วยแขนข้างหนึ่ง

จากนั้นเขาก็ตัดสินใจใช้แขนทั้งสองอุ้มดักลาส

‘ฉันยังรู้สึกหนักสินะ’

เขามักลืมว่าเขากลับมาเป็นเด็ก

สิ่งนี้ไม่ได้รับการยอมรับอย่างง่ายดายจากร่างกายของเขาที่ยังไม่มีแรงมากมายเหมือนตอนเขาเป็นผู้ใหญ่

” ฟิ้ววว….. “

หลังจากที่วางดักลาสลงบนพื้น เอียนก็นั่งอยู่ถัดจากเขา

จากนั้นเขาก็เริ่มคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับสถานการณ์นี้

ประการแรกดอกไม้ของแรนดอร์

‘ดอกไม้แห่งแรนดอร์ทำให้มานากลายเป็นกลางขึ้น’

มันเป็นสมุนไพรที่สำคัญสำหรับจอมวิเศษ

เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนในชีวิตของเขา

‘สำหรับจอมเวทย์มันเป็นสิ่งที่มีพิษมากกว่าการเป็นสมุนไพร’

โชคดีที่มันเป็นสมุนไพรที่หายาก

นอกจากนี้มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหาซื้อหรือเพาะปลูกสมุนไพรนี้

‘นอกจากนี้ผลกระทบของมันยังไม่เป็นที่รู้จักสำหรับคนส่วนใหญ่’

แม้แต่เอียนก็ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับผลของสมุนไพรนี้จริง ๆ เลย

มีใครอีกบ้างไหมที่รู้ผลของสมุนไพรนี้?

‘ฉันต้องการรู้’

ใครกันที่สอนเลดิโอเกี่ยวกับผลกระทบของดอกไม้นี้หรืออาจเป็นบันทึกจากหนังสือหรือมีข่าวลือ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรเขาจะต้องรู้ให้ได้

“ พ่อ !… .. ดอกไม้… .. เอ่อ…. ”

ดักลาสพูดในขณะหลับ

แต่ถึงกระนั้นเขาก็แสวงหาดอกไม้แรนดอร์เพื่อพ่อของเขา

‘เด็กชายคนนี้เป็นปัญหาอื่นอีกหรือไม่’

เอียนมองที่ใบหน้าของเขาอย่างจริงจัง

มันทำให้เขามีความมั่นใจในการเดาใบหน้าก่อนหน้าของเขาได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น

‘ถ้าฉันลบความโกรธออกจากหน้าในตอนนี้ อดีตของเขา….’

เอียนสามารถมองเห็นใบหน้าในอนาคตของเขาได้อย่างง่ายดาย (ที่บอกว่าเป็นอนาคตเพราะเอียนได้ย้อนกลับมาในอดีต)

แต่อย่างที่เขาพูดไว้ เด็กชายคนนี้ไม่ได้โกรธหน้าเขายังคงเหมือนในอดีต

ดักลาสในชีวิตในอดีตของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

แน่นอนว่าเอียนคิดว่าเขาอาจจะกำลังซ่อนมันไว้

‘ฉันควรทำอย่างไร?’

พิษร้ายแรงที่เอียนได้กินเข้าไปในชีวิตในอดีตของเขา

มันน่าจะเป็นของดักลาส

ที่จริงมันก็ต้องเป็นอย่างนั้น

‘เขาต้องรู้จักพิษสำหรับกำจัดฉัน’

เขาเกลียดจอมเวทย์

เขาจะต้องเป็นคนชงพิษและรู้แผนการของจักรพรรดิ

‘ฉันควรจะฆ่าเขาตอนนี้เลยดีหรือไม่?’

คนที่สามารถฆ่าเอียนมากที่สุด

บางทีเด็กคนนี้อาจเป็นคนเดียวที่สามารถทำได้

การฆ่าเขาก่อนที่เขาจะกลายเป็นภัยคุกคามเป็นหนึ่งในวิธีการเท่านั้น

‘แต่ฉันสามารถเปลี่ยนเขาได้เพื่อทำให้เขายืนอยู่ข้างฉัน’

ถ้าเขาใช้พรสวรรค์ของเขากับเอียนเท่านั้นไม่ใช่กับแรนดอร์ล่ะ? จะเป็นอย่างไรถ้าเขาผลิตไอเทมระดับน้ำทิพย์ซึ่งช่วยเพิ่มพลังให้เอียนต่อไปได้แทนที่จะสร้างพิษร้ายแรงอย่างในอดีต

‘ฉันอาจขึ้นไปถึงขั้นที่ 9’

ระดับของมังกร

เขาอาจมีโอกาสไปถึงเป้าหมายนั่นได้

‘แต่’

มนุษย์ไม่สามารถถูกควบคุมได้โดยไม่มีข้อยกเว้น

ตั้งแต่พ่อของเขารอดชีวิตมาได้และเขาไม่ได้กลายเป็นทาส เขาจะเติบโตในแบบที่ต่างไปจากในอดีต

‘พวกเขาจะต้องเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว’

มนุษย์เป็นสัตว์ที่ไม่มีทางไว้วางใจอะไรได้ง่าย ๆ

เขาเคยไว้วางใจเพื่อนเขาแล้วและมันก็ส่งผลทำให้เขาตายในที่สุด

เอียนมีเพียงคนเดียวที่สามารถไว้วางใจได้ในชีวิตนี้คือ

‘คงมีแต่แม่ของฉันเท่านั้น’

เขาตัดสินใจที่จะไม่ไว้ใจใครนอกจากแม่ของเขา

ของขวัญล้ำค่าที่ชีวิตในอดีตมอบให้แก่เขา

บางทีมันอาจเป็นคำสาป

“ พะ..พ่อ…. อย่าตาย …. พ่อ…. “

ดักลาสเริ่มส่งเสียงกรีดร้องเพราะความฝันของเขา

เขาจะต้องกำลังฝันร้าย

ฝันร้ายนี้ซึ่งเกี่ยวกับการที่เขานั้นจะสูญเสียพ่อของเขาไปซึ่งเป็นจริงในชีวิตในอดีตของเอียน

” ท่าจอมเวทย์! “

เสียงมาจากระยะไกล

มันเป็นเสียงของทหารลูก้าที่วิ่งมาหาเขาในขณะที่หายใจอย่างแรงเพราะเหนื่อยมากจากการวิ่ง

เขาถือหอกที่ห้อยด้วยขนนกสีแดงอยู่เสมอ

” เกิดอะไรขึ้น? “

“ ฉัน .. ฉันเห็นคุณวิ่งออกจากหมู่บ้าน… .. ”

ลูก้ากล่าวพร้อมกับมองไปที่ดักลาส

เขาเป็นเด็กชายที่รีบวิ่งออกไปจากหมู่บ้านก่อนที่เอียนจะวิ่งตามออกไปอีกคน

” เด็กผู้ชายคนนั้น …. “

“ ฉันไล่ตามเขามาเพราะเขาอาจจะทำในสิ่งที่อันตราย ”

“ แต่อะไรนะ… .. คนที่กำลังนอนหลับอยู่ก็คือเด็กคนนั้นไม่ใช่เหรอ? ”

“ ฉันทำให้เขาหลับไป ”

“ อ่อ! นั่นคือเวทมนต์ที่ทำให้หลับ! โอ้ .. ”

ลูก้าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับแรงบันดาลใจเพิ่มที่จะเขียนลงในหนังสือของเขา

“ ไหน ๆ คุณก็มาที่นี่แล้วโปรดพาเขากลับไปที่หมู่บ้านด้วยได้ไหม ”

” แล้วคุณล่ะ? “

“ เดี๋ยวฉันตามกลับไป ไปกันก่อนเลย…. ”

ทันใดนั้นเอียนได้ทำให้ดวงตาของเขาคมขึ้น

“ เอ.. ทุกอย่างผิดปกติ….? ”

ลูก้ารู้สึกตกใจกับดวงตาของเอียน

เขาเริ่มเหงื่อออกเนื่องจากความกลัวของเขา

“ … .. ไม่มีอะไร ฉันจะกลับมาใหม่ในภายหลัง ”

“ อ้าใช่ ใช่! ตามนั้น! ”

ลูก้าอุ้มดักลาสไว้บนหลังของเขาอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาสาบานกับตัวเองว่าจะกล้าหาญที่จะเขียนลงไปหนังสือของเขา แต่เขาก็ยังกลัวในตอนนี้

เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อหนีออกไปจากเอียน

‘มันคุ้มค่าที่ได้เห็น! เวทย์มนต์การนอนหลับ!’

ด้วยการผสมกันของความรื่นรมย์และความกลัวทำให้ลูก้ามาถึงหมู่บ้านในที่สุด

” ลงมือทำกันเถอะ! “

เอียนก็ลุกยืนขึ้น

เขาเข้าลึกไปในป่า

“ โย่ว…เด็กเหรอ? ”

มันเป็นเสียงจากผู้ชายคนหนึ่ง

“ จะไปไหนเหรอเจ้าหนู มันอันตรายนะ “

เขาไม่ได้อยู่คนเดียว

มีผู้ชายมากกว่า 10 คน

พวกเขาเริ่มล้อมรอบเอียน

“ ดูเหมือนว่าคุณเพิ่งมาจากหมู่บ้านลอยด์ใช่ไหม เราต้องการได้ยินเรื่องราวว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นั่น? ”

โจรที่เข้าโจมตีหมู่บ้าน

พวกคนเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มโจรพวกนั้น

“ เราเป็นคนอ่อนโยนคุณรู้หรือเปล่า? หากคุณยังคงเป็นเด็กดีเราอาจใช้ชีวิตของคุณให้ดีก็ได้นะ คือคำว่าอะไรน้า … เมตตา! ใช่ด้วยความเมตตา “

นอกจากนี้ยังมีเด็กไม่กี่คนที่พวกเขานั้นถูกลักพาตัวมาด้วย มันไม่ใช่แค่เด็ก ๆ จากหมู่บ้านลอยด์เท่านั้น

‘พวกเขาต้องไปโจมตีที่หมู่บ้านอื่นด้วยอย่างแน่นอน’

โจมตีหลายหมู่บ้านพร้อมกันไหม

มันเป็นการย้ายที่เสี่ยงสำหรับพวกโจร

อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาจะย้ายรังหลังจากการปล้นครั้งนี้

พวกเขาพยายามขโมยให้ได้มากที่สุดก่อนที่จะเคลื่อนไหวหนี

“ ฉันฆ่าพวกเขา ”

เอียนตอบกลับง่าย ๆ

” อะไร? “

“ ฉันสั่งให้ผู้คนเผาศพของพวกโจร ”

เขาพูดคำที่เอริคพูดตอนที่อยู่ในหมู่บ้าน

“ เขาพูดว่าอะไร บ้าไปแล้ว…… ”

“ ถ้าฉันเผาเธอมันจะทำให้เกิดไฟไหม้ป่า จากนั้น … ”

เอียนเหวี่ยงมือของเขาจากล่างขึ้นบน

“ เอ็นแทงเกิล ”

จากนั้นมีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น

* ฮึ่มม … .. *

พวกเขารู้สึกว่าแผ่นดินสั่นไหวอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา

ไม่กี่วินาทีต่อมา

* ครัชชช! ครัช! ครัช! บดขยี้! *

เถาวัลย์อันยิ่งใหญ่ทำลายดินออกมา

“ อ๊ะ อะไรเนี่ยย… .. ! ”

เถาวัลย์ออกมาจากทุก ๆ ด้าน

เป้าหมายของพวกมันคือพวกโจรและเริ่มพุ่งเข้าไปรัดร่างกายของพวกโจร

ไม่เพียงแค่นั้นมันเริ่มปิดจมูกและปากของพวกเขาทำให้พวกเขาหายใจไม่ออกเหมือนงูยักษ์ที่กำลังไล่ล่าเหยื่อ

ที่ทั้งเจ้าเล่ห์และรวดเร็ว

“ มมม … มมมมฟ! ”

เอียนไม่สนใจการดิ้นรนของพวกโจร

เอียนปล่อยเด็กที่ถูกผูกมัดไว้

” คุณมาจากที่ไหน? “

“ จ .. จากหมู่บ้านดิน… .. ”

“ ฮืมม ดินเหรอ? ”

มันเป็นหมู่บ้านที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

จะต้องมีหมู่บ้านเล็ก ๆ มากมายที่เขาไม่เคยได้ยิน

“ ตรงไปทางนั้นคุณจะเห็นหมู่บ้านลอยด์ ”

เอียนชี้ไปที่ฝั่งหมู่บ้านลอยด์

“ บอกพวกเขาว่าคุณมาจากหมู่บ้านดินและสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านของคุณและจอมเวทย์ก็ได้จัดการโจรพวกนั้น คุณเข้าใจหรือไม่ ”

เด็กพยักหน้า

แม้ว่าจะมีเด็กบางคนที่แก่กว่าเอียน แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามเขา

เพราะพวกเขาเพิ่งเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกโจร

” ไปเร็ว ๆ “

เอียนส่งเด็ก ๆ ออกไป

ตอนนี้เขาหันไปทางพวกโจร

พวกเขายังคงดิ้นรน

“ ฉันจะฆ่าใครก่อนดี ”

เถาวัลย์เริ่มล้อมรอบพวกเขาด้วยความแข็งแกร่งมากขึ้น

เอียนไม่ได้สั่งให้เถาทำเช่นนั้น แต่เถาวัลย์ก็ทำด้วยตัวเองโดยอัตโนมัติด้วยการเข้าใจถึงความตั้งใจของเอียน

“ ตายหรือมีชีวิตอยู่ ใครจะมีประโยชน์กับฉัน ”

เอียนรวบรวมมานาที่ขาซ้ายของเขา

เพื่อร่ายเวทมนตร์ใหม่

“ นี่สำหรับพวกแก ”

* สแม๊ชช! *

เอียนเหยียบเท้าซ้ายของเขาอย่างแรงกับพื้น

จากนั้นพื้นหน้าเขาเริ่มตกลงมา

มีการสร้างหลุมยักษ์

“ ศพจะเป็นประโยชน์กับฉันใช่ไหม ”

ตามคำสั่งของเอียนเถาวัลย์ก็เริ่มเคลื่อนไหว

มันเหยียดรากของพวกเขาและย้ายลงไปในหลุม

แน่นอนพร้อมกับพวกโจรที่ถูกพันไว้อยู่

End..