ตอนที่ 15 นักเล่นแร่แปรธาตุที่ตรงกันข้ามมาก (4)

พระอาทิตย์กำลังตกดินวันที่วุ่นวายของหมู่บ้านลอยด์กำลังจะสิ้นสุดลง

บรรยากาศของหมู่บ้านเริ่มสงบลง

“ ดักลาส คุณต้องการนอนรึเปล่า ”

ข้างในกระท่อมโทรมก็มีเลดิโอที่กำลังนอนอยู่บนเตียงไม้เนื้อแข็ง

แม้ว่าเขาจะนอนอยู่บนเตียง แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการนอนเลย

” ……ไม่ล่ะ “

ดักลาสนอนอยู่บนเตียงเล็ก ๆ อีกฝั่งหนึ่ง

เขานอนไม่หลับเหมือนพ่อของเขา

“ บาร์ตันบอกฉันว่าจอมเวทย์มาที่หมู่บ้านของเรา ”

“ แล้วมันก็ดูเหมือนว่าจะอายุเท่ากันกับฉันด้วย ”

“ ฉันได้ยินมาว่าคุณเสี่ยงชีวิตของคุณอีกแล้ว ”

“ …ฉันแค่อยากออกไปหาดอกไม้แรนดอร์มารักษาพ่อ ”

“ ดังนั้นคุณจึงเสี่ยงชีวิตของคุณอีกแล้วสินะ คุณไม่รู้หรอกว่าข้างนอกนั่นมันอันตรายแค่ไหน? ”

พ่อของเขากำลังบ่นเขาจากนั้นดักลาสก็ลุกขึ้นยืน

ดูเหมือนเขาจะอารมณ์เสีย

“ แล้วฉันควรทำยังไงดี! จอมเวทย์บอกฉันว่าคุณจะยังสบายดีในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่อีกในไม่ช้าคุณจะต้องทนทุกข์ทรมานอีกครั้ง! ”

หลังจากที่ดักลาสตื่นจากเวทมนต์ เขาไม่สามารถคิดอะไรได้เลย

นอกเสียจากความกังวลเกี่ยวกับพ่อของเขาและความกลัวว่าเขาจะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง

” ฉันสบายดี ตอนนี้เราแค่ต้องหาดอกไม้แรนดอร์ …. ”

“ แต่เรายังไม่พบมันเลยนะ เราใช้เวลามามากกว่าหนึ่งปีแล้ว! “

มันเป็นเรื่องจริง

เพื่อรักษาอาการเสพติดมานาพวกเขาเดินทางย้ายไปทางด้านเหนือเมื่อปีที่แล้วเพื่อค้นหาดอกไม้แรนดอร์

“ คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะสามารถรักษาอาการนี้ด้วยดอกไม้แรนดอร์ให้หายขาดได้? ”

“ ดักลาส…. ”

“ มันมีอยู่จริงหรือ? ”

เลดิโอไม่สามารถพูดอะไรได้

เขาเข้าใจความกังวลของลูกชาย

แต่เขาไม่สามารถให้คำตอบที่ชัดเจนกับลูกชายของเขาได้

“ ทำได้สิ ”

มีเสียงคนตอบมาจากที่ไหนสักแห่ง

ไม่ใช่เสียงของเลดิโอ

“ …… ”

พวกเขามองไปรอบ ๆ บ้าน

เสียงไม่ได้มาจากข้างใน แต่มาจากข้างนอก

“ มะ .. มันจะทำได้ยังไง ”

เลดิโอถามอย่างระมัดระวัง

ด้วยร่างกายที่ป่วยเขากำลังก้าวเข้าไปใกล้ประตู

ในขณะที่จับขวานด้วยมือของเขา

“ ดอกไม้แห่งแรนดอร์ ”

“ ……? ”

“ ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังตามหามันอยู่ ”

เลดิโอไม่ตอบกลับ

เขาเปิดประตูช้า ๆ

* เอี๊ยดดด … . *

บานพับสนิมของประตูเก่าทำให้เกิดเสียงที่แสบหู

เจ้าของเสียงกำลังยืนอยู่ที่ข้างกำแพงของกระท่อม

มันคือเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

“ คุณกำลังพูดถึง อะไร … .. ”

“ ขอโทษนะ ”

เด็กชายเข้ามาในบ้านอย่างสบายใจ

“ คุณ คือ ใคร … .. ? ”

จากนั้นดักลาสก็จำเด็กชายคนนั้นได้

“ อุ๊ปส์! ”

ทันใดนั้นราวกับว่าเขาพลาดบางสิ่งบางอย่างไปเขาก็รีบปิดปากทันที

“ ดักลาส? คุณรู้จักเด็กคนนี้ไหม “

“ อืม .. เขาเป็นจอมเวทย์ที่ฉันบอกคุณ… .. ”

“ ……. อะไรนะ? ”

นั่นเป็นสาเหตุ

เหตุผลที่ดักลาสปิดปาก

เขาพูดโดยไม่มีความเคารพใด ๆ เลยโดยที่ไม่รู้ตัวเพราะจอมเวทย์นั้นอายุใกล้เคียงกับเขา

“ ดังนั้นฉันขอโทษด้วย! ฉันทำ.. ทำผิด… .. ! ”

” มันโอเค ไม่เป็นไรหรอก “

หลังจากที่ดักลาสสงบลง เอียนพูดกับเลดิโอ

“ ฉันชื่อเอียน เพจ ”

เอียนวางอะไรบางอย่างไว้บนโต๊ะที่ใกล้ที่สุดขณะที่เขากำลังพูด

มันเป็นก้อนน้ำแข็งขนาดเท่ากำปั้น

“ มะ…มันคืออะไร ”

“ คุณอาจต้องการมัน ”

ด้วยสัญชาตญาณของเขา เลดิโอก้าวเข้าไปใกล้ ๆ สิ่งของชิ้นนั้น

เขาสำรวจน้ำแข็งนั่นอย่างใกล้ชิด

” นี้……? “

เลดิโอเบิกตากว้าง

ด้วยการจับ เขาหยิบน้ำแข็งขึ้นมา

เขาเห็นบางสิ่งที่ติดอยู่ในน้ำแข็ง

มีดอกไม้สีม่วงที่ถูกแช่แข็งอยู่

” ดอกไม้…. แห่งแรนดอร์? ”

ดักลาสรู้สึกประหลาดใจเช่นกันเมื่อได้ยินเวลดิโอพูดเช่นนั้น

ดอกไม้ที่พวกเขาไม่เคยหาพบแม้ว่าพวกเขาจะค้นหามันมาเป็นเวลาหนึ่งปี

เอียนได้นำดอกไม้นั่นมาให้กับพวกเขา ซึ่งแม้กระทั่งตำแหน่งจุดเกิดของมันก็ไม่แน่นอน?

“ ดอกไม้นั่น ฉันจะมอบให้คุณ ”

ตาของเลดิโอเริ่มสั่นคลอน

“ แต่ก่อนหน้านั้น ฉันแค่อยากจะถามอะไรซักอย่าง ”

เลดิโอพร้อมที่จะตอบทุกสิ่งที่เขาถาม

เขาทรมานจากการเสพติดมานามานานเกินไป

ชีวิตของเขากำลังตาย

เขาไม่สามารถตายได้ในขณะที่ดักลาสเพียงอย่างเดียวอยู่เพียงลำพัง

“ คุณรู้จักมันได้อย่างไร? ”

“ …… .. พาร์ดอน? ”

“ คุณไม่รู้ผลของมันเหรอ ”

ด้วยคำถามของเอียน เลดิโอแทบจะไม่ทำให้หัวของเขาเย็นลง

มันไม่ใช่คำตอบที่เขาจะพูดออกมาได้ง่าย ๆ

” คือ….. “

สมุนไพรซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิตของจอมเวทย์

จอมเวทย์กำลังถามเกี่ยวกับมัน

ชีวิตของเขาตกอยู่ในความเสี่ยง

“ โปรดอย่าใช้เวลาในการคิดไปอย่างไร้ความหมาย ”

เอียนอ่านความคิดของเลดิโอ

เขาพูดอย่างเงียบ ๆ

“ ฉันสามารถหาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ”

เอียนคุกคามเลดิโอทางอ้อมเพื่อเด็กน้อยดักลาส

เลดิโอเข้าใจถึงความตั้งใจของเอียน

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าจอมเวทย์ตัดสินใจทำร้ายเลดิโอ?

นั่นจะเป็นจุดจบของเลดิโออย่างแน่นอน ไม่มีวิธีใดที่จะป้องกันหรือหนีไปได้

คำตอบคือเรื่องสำคัญ

“ แน่นอน ฉันไม่ทำหรอก ”

จอมเวทย์ช่วยชีวิตเขาสองครั้ง

ครั้งแรกจากมือของโจร

ครั้งที่สองจากอาการเสพติดมานาของเขา

“ …… หนังสือภาพลวงตา ”

เลดิโอพูดออกมาเมื่อเขาตัดสินใจได้

“ ฉันเห็นมันในหนังสือภาพเล่มนี้ ”

เลดิโอเดินไปที่ชั้นหนังสือเก่า ๆ

หนังสือส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเล่นแร่แปรธาตุ

มีหนังสือเด็กอยู่สองสามเล่มเช่นกัน

*คลิก!*

เลดิโอไม่ได้ดึงหนังสือออกมาจากชั้นวาง

เขาเอาแผ่นปิดด้านล่างของชั้นวางออกแทน

นั่นคือพื้นที่ที่ซ่อนหนังสือเล่มนั้นอยู่

” จากเล่มนี้ “

เลดิโอดึงหนังสือออกมาจากพื้นที่ที่ซ่อนอยู่

มันเป็นหนังสือที่หนาและเก่ามาก

ปกมันชำรุดและทรุดโทรมมาก

หน้ามันจางไปจนเป็นสีเหลืองซึ่งแสดงให้เห็นถึงอายุของหนังสือเล่มนี้

“ มันเป็นหนังสือสมุนไพรที่มีภาพประกอบที่ฉันสืบทอดมาจากพ่อของฉัน ”

เอียนเปิดหนังสือ

มันเต็มไปด้วยตัวอักษรขนาดเล็ก

มันเกี่ยวกับชื่อและข้อมูลของสมุนไพร

ผลกระทบและภูมิภาคที่พวกมันจะเติบโตขึ้น

‘น่าอัศจรรย์’

เอียนรู้สึกประทับใจ

มันเป็นสาระสำคัญของสมุนไพร

“ หน้านี้คุณจะต้องดูหน้านี้…. ”

ตรงนั้นเขาเห็นดอกไม้แห่งแรนดอร์

เนื่องจากความหายากจึงไม่มีข้อมูลมากนัก

[มันสามารถต่อต้านมานาได้]

[สามารถพบได้ทางด้านเหนือของทวีป]

[12 กลีบดอกที่มีสีม่วง]

[ใบและลำต้นสีฟ้าของมันมีพิษ]

[มันเหี่ยวแห้งทันทีที่มันถูกนำออกจากดินที่มันเติบโตขึ้นมา]

[ไม่สามารถรวบรวมมันมาได้เนื่องจากความรู้ปัจจุบัน]

แม้ว่าข้อมูลที่เป็นลายลักษณ์อักษรของมันจะแม่นยำ

แต่ได้อย่างไรและใครเป็นคนเขียนหนังสือเล่มนี้?

“ พ่อของคุณเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุด้วยหรือเปล่า? ”

“ มันเป็นอาชีพของครอบครัวเรา ”

“ ดังนั้นหนังสือเล่มนี้จึงเป็นเหมือนมรดกตกทอด ”

“ คล้ายกัน ”

บ้านที่เลือกการเล่นแร่แปรธาตุเป็นอาชีพสืบทอดของครอบครัว

มันเป็นกรณีที่หาได้ยากมาก

นอกจากนี้คุณภาพของหนังสือนี่ก็เป็นที่น่าประหลาดใจ

ดักลาสสืบทอดมันมาสายเลือด

“ นั่นคือคำตอบที่ฉันต้องการ ”

น้ำแข็งที่บรรจุดอกไม้แห่งแรนดอร์

ในขณะที่ถือมันเอียนพูด

” และ “

น้ำแข็งเริ่มละลายอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้ามีเพียงดินเปียกและดอกไม้เท่านั้นที่สัมผัสกับอากาศ

” ฉันขอโทษ “

* ฟู้ววว … . *

ดอกไม้เหี่ยวเฉาอย่างรวดเร็วเมื่อสัมผัสกับอากาศ

แน่นอนไม่ใช่แค่เหี่ยวเฉา แต่แห้งสนิท

แม้จะมีการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของร่างกายมันก็แตกเป็นฝุ่นผง

“ ฉันไม่มีทางเลือกเช่นกัน ฉันสามารถทำได้แค่หยุดมันพื่อที่จะรักษารูปร่างของมันไว้ ”

เขาไม่ได้โกหก

มันเหมือนกับหนังสือภาพ

เมื่อใดก็ตามที่มันถูกนำออกมาจากดิน มันจะกลายเป็นฝุ่นผงในทันที

“ คุณโกหกฉันหรือไม่? ”

“ ฉันแสดงหลักฐานให้คุณก่อน ”

“ หลักฐานแบบไหน… .. ”

“ หลักฐานที่ฉันสามารถตามหาดอกไม้แห่งแรนดอร์ เมื่อใดก็ตามที่ฉันต้องการ ”

ดอกไม้ที่ไม่สามารถถูกค้นพบได้โดยเลดิโอและดักลาสมาเป็นเวลาหนึ่งปี

เอียนใช้เวลาในการค้นหาเพียงครึ่งวัน

ต้องขอบคุณเวทย์มนตร์ต่าง ๆ ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาและการร่ายเวทมนตร์

“ เรามาทำข้อตกลงกันเถอะ ”

“ ข้อตกลง….? ”

เอียนก็กระโดดเข้าไปในหัวข้อหลัก

“ มาเดินทางไปกับฉันกันเถอะ ”

“ คุณหมายถึงอะไร….”

“ ฉันจะฉีดมานาให้คุณเป็นระยะ ๆ ”

ชีวิตที่ถูกคุกคามจากการเสพติดมานา

มันหมายถึงเอียนจะเป็นเจ้าของชีวิตของเลดิโอ

“ วิธีการใช้ดอกไม้ที่เป็นสมุนไพรทางการแพทย์ ฉันจะหาให้คุณด้วยเช่นกัน ด้วยการค้นหาทุก ๆ บันทึกของหอคอย จักรพรรดอและหอคอยงาช้างต้องมีการบันทึกบางอย่างเกี่ยวกับมันอย่างแน่นอน “

ในฐานะที่เป็นแร็กนาร์และดักลาสในชีวิตในอดีตของเขาพบว่า

“…… .”

มันเป็นเงื่อนไขที่สมบูรณ์แบบของเลดิโอ

อย่างไรก็ตามมันเป็นข้อตกลง

ต้องมีบางสิ่งที่เขาต้องการ

“ คุณอยากได้อะไรเป็นการตอบแทน? ”

เลดิโอถาม

“ การวิจัยและการผลิตยาอายุวัฒนะ ”

“ สิ่งที่จัดเรียงของสิ่ง? ”

“ ยาอายุวัฒนะ ”

“ ยาอายุวัฒนะ? ”

“ มันเป็นยาอายุวัฒนะที่มุ่งเน้นเหมาะกับชนิดของร่างกายของฉัน ประเภทมานาและรายละเอียดอื่น ๆ ของตัวเขาเอง ยาอายุวัฒนะที่ทำขึ้นมาเองและเหมาะสำหรับฉันเท่านั้น ”

ยาอายุวัฒนะที่ทำขึ้นมาเองสำหรับผู้ชายคนหนึ่ง

เลดิโอถามอย่างสงสัย

“ ถ้าคุณต้องการคุณสามารถไปถามนักเล่นแร่แปรธาตุคนอื่น ๆ ได้ ฉันไม่ใช่นักเล่นแร่แปรธาตุที่ยิ่งใหญ่ที่จะทำแบบนั้นได้หรอก ”

“ ฉันรู้ ”

มันอาจฟังดูน่ารังเกียจสำหรับเลดิโอ

อย่างไรก็ตามเอียนไม่ได้หยุดพูด

“ บางครั้งพลังแห่งความสิ้นหวังก็แข็งแกร่งกว่าพรสวรรค์ ”

“ ฉันดูสิ้นหวังไหม ”

“ คุณไม่อยากตายในขณะที่มันจะทิ้งลูกชายคนเล็กของคุณไว้หรอก ”

เลดิโอไม่สามารถพูดอะไรได้

แน่นอนคำพูดของเอียนแทงเข้าไปที่จิตใจของเขา

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจมากกว่าคำพูดของเอียนคือ

‘เขาไม่ใช่เด็ก’

มันไม่ใช่คำพูดที่เด็กจะพูดได้

ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับจอมเวทย์

จอมเวทย์ที่เลดิโอเคยพบมาก่อน

พวกเขาปฏิบัติต่อเขาซึ่งเป็นชายคนหนึ่งที่ไร้หัวใจมานาและทำให้เขาเป็นเหมือนของเล่นของพวกเขา

‘พวกเขาทุกคนหยิ่ง’

แน่นอนว่าพวกเขายังห่างไกลจากความฉลาด

พลังที่ได้รับตั้งแต่อายุยังน้อย

มันเหมือนหน้าไม้ที่กำลังโหลดกระสุน

หน้าไม้ที่ถูกถือโดยเด็ก

‘แต่เขาแตกต่าง เขาคือใคร?’

เลดิโอรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เป็นธรรมชาติซึ่งทำให้เขาลังเล

หลังจากคิดสั้น ๆ เลดิโอพูด

“ คุณจะให้…. เรามีเวลาคิดบ้างมั้ย ”

“ ได้เท่าที่คุณต้องการเลย ”

เอียนเคารพความคิดของเลดิโอ

เอียนถอดหน้ากากของความเป็นเด็กออก

เลดิโอต้องรู้สึกถึงสิ่งที่ผิดธรรมชาติ

เขาต้องการเวลา

‘คราวนี้มันจะแตกต่างกัน’

เอียนคิดขณะที่มองดูดักลาส

‘เขาจะไม่สูญเสียพ่อของเขาหรือกลายเป็นทาสเหมือนเมื่อก่อนอย่างแน่นอน’

เด็กชายคนนั้นถูกตรึงด้วยคำแนะนำอย่างกะทันหันนี้

ใบหน้าของเขาไม่มีความเกลียดชังอยู่เลยซึ่งดักลาสในชีวิตในอดีตของเขานั้นมีแต่ความเกลียดชัง

‘ฉันจะพยายามช่วยชีวิตคุณพ่อโดยเฉพาะ’

ชีวิตของเลดิโอเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับเอียน

เอียนต้องการพรสวรรค์ของดักลาส

‘คุณมีพรสวรรค์ของคุณ’

End…