ตอนที่ 27 กรีนริเวอร์เดียม (2)

‘ฉันมีประสบการณ์ในทุก ๆ อย่างแล้ว ครั้งหนึ่งฉันเคยเป็นคนของหอคอยเหมือนกันในอดีตของฉัน’

ในฐานะผู้ที่มีประสบการณ์เอียนสามารถสรุปใจความสำคัญของหอคอยได้ในประโยคเดียว

‘หอคอยแห่งความภาคภูมิใจ’

แม้ว่าพวกเขาจะมียศี่ต่ำกว่าราชวงศ์เล็กน้อย แต่พวกเขาก็ยังมียศที่สูงกว่าคนอื่น ๆ ทั่วไปและผู้ชายที่ปกครองผู้อื่นด้วยพลังที่มากกว่า กลุ่มที่คนเหล่านั้นรวมตัวกันด้วยความภาคภูมิใจในพลังของตน นั่นคือเอกลักษณ์ของหอคอยงาช้าง

‘พวกเขาพาเธอไปอย่างเร่งด่วนเพราะพวกเขาไม่ต้องการเสียความภาคภูมิใจที่พวกเขามีอีกต่อไป’

การกระทำของพวกเขาทั้งหมดนั้นขึ้นอยู่กับความขัดแย้งทางการเมือง

พวกเขาไม่เคยสนใจเรื่องความปลอดภัยของเซซิเลียเลยแม้แต่น้อย

เพียงแค่

‘พวกเขาไม่ต้องการให้อัศวินกล้าที่จะเป็นผู้สอบสวนจอมเวทย์’

คำว่า ‘กล้า’ เอียนใช้คำนี้อย่างตั้งใจ

มันเป็นคำที่เหมาะกับอัศวินมากที่สุด

‘จอมเวทย์ในหอคอยงาช้างเท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้จัดการกับปัญหาของจอมเวทย์ได้’

นั่นเป็นข้อปฏิบัติของหอคอยงาช้างและความภาคภูมิใจของพวกเขาเหล่าจอมเวทย์

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อนุญาตให้อัศวินได้สอบสวนเซซิเลียเด็ดขาด

‘แต่เมื่อเซซิเลียเข้าไปในหอคอยทัศนคติของพวกเขาจะเปลี่ยนไป’

นอกหอคอยพวกเขาจะต้องทำตัวให้สุภาพ

เนื่องจากจอมวทย์ทุกคนเป็นตัวแทนและเหมือนเป็นหน้าเป็นตาของหอคอยงาช้าง

อย่างไรก็ตามเมื่อได้เข้าไปภายในหอคอยมันจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ไม่ว่าข่าวลือเกี่ยวกับเธอจะเป็นจริงหรือเท็จ แต่หลายคนแล้วที่ได้เห็นตราประทับมานานั่นและข่าวลือก็ได้แพร่กระจายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยที่ไม่คำนึงถึงความจริงเลย เซซิเลียจะได้รับการปฏิบัติในฐานะอาชญากรจากหอคอยงาช้างเพราะเธอทำให้ชื่อเสียงของหอคอยงาช้างเสื่อมเสีย พวกเขาจะขังเธอไว้ในคุกที่ลึกที่สุดของหอคอยงาช้าง

‘มันจะปลอดภัยและปลอดภัยมาก’

หอคอยงาช้างเป็นที่รวมตัวของจอมเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุด

และคุกใต้ดินนั้นถูกสร้างขึ้นโดยจอมเวทย์กลุ่มนี้

มันอาจจะปลอดภัยกว่าห้องนอนของจักรพรรดิเลยด้วยซ้ำ

เอียนสามารถรับประกันได้สำหรับเรื่องนี้

คุกของหอคอยงาช้างจะต้องปลอดภัยกว่าสำนักงานใหญ่ของอัศวินเสียอีก

เซซิเลียจะไม่สามารถติดต่อกับบุคคลภายนอกได้

‘มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยแม่แต่จะออกมาเดินเล่นในยามเย็น’

ดังนั้นเอียนจึงเห็นด้วยกับการกระทำของหอคอยงาช้าง

สำหรับเอียนไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องเกี่ยวกับเธออีกต่อไป

‘ตอนนี้ฉันต้องจัดการกับจักรพรรดิหอคอยงาช้างและราชวงศ์’

หลังจากที่เขาสงบลง เอียนก็มองไปรอบ ๆ

แม่ของเขายังคงเพลิดเพลินกับจุดต่าง ๆ ของเมืองหลวง

ข้าง ๆ แม่ของเอียนคือดักลาสที่กำลังหลับอยู่

และถัดจากเขา….

“ อืม? ”

ใบหน้าของเลดิโอนั้นแปลกไป

ใบหน้าเขาซีดจนเหมือนว่าเขาป่วย

มันเร็วเกินไปสำหรับการเสพติดมานา

” คุณสบายดีไหม? “

“ อ๊ะ…… ขอโทษที? ”

“ คุณดูเหมือนจะไม่เป็นไรสินะ ”

“ อ่า……ไม่มีเป็นอะไรเลย ฮ่าฮ่า … . ”

ที่จริงเขาดูอึดอัดตั้งแต่ก่อนที่จะเข้าเมืองหลวง

แต่หลังจากที่เขาเห็นคนของหอคอยงาช้าง หน้าของเขาซีดลงอย่างมาก

‘หนึ่งในนั้นต้องเกี่ยวข้องกับการเสพติดมานาของเขา’

‘ดูเหมือนว่าเขายังไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้สินะ’

เอียนไม่ขอถามอะไรมากมาย เนื่องจากเลดิโอต้องการเก็บซ่อนบางสิ่งที่เป็นความลับเอาไว้

เวลาเท่านั้นที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้

ยิ่งเขารู้สึกเร่งด่วนมากเท่าไหร่เขาก็จะขอความช่วยเหลือจากเอียนมากเท่านั้น

“ ว้าว! ว้าว! ”

ทันใดนั้นรถม้าก็ได้หยุดลง

มันยังไปได้ไม่ถึงวังเลย

เกิดอะไรขึ้น?

“ ท่านเอียนเจ้าชายกำลังมองหาคุท่าน ”

มันเป็นเสียงที่คุ้นเคยของทหารจักรวรรดิ

เอียนก็กระโดดลงจากรถ

ในไม่ช้าเขาก็จำสถานที่ที่เขายืนอยู่ได้

” สถานที่นี้…. “

มันเป็นหนึ่งในคฤหาสน์ที่ราชวงศ์เคยอยู่ก่อนที่พวกเขาจะออกไปจากพระราชวัง นอกจากนี้ยังเป็นคฤหาสน์ที่มอบให้กับเอียนเมื่อเขานั้นได้ไปถึงจอมเวทย์ขั้นที่ 5

” ท่านชอบมันไหม? “

เจ้าชายมอบคฤหาสน์แห่งนี้ให้กับเอียน

“ นี่คือคฤหาสน์ที่ท่านพ่อของฉันจะมอบให้ท่าน ”

เอียนนั้นจำได้ว่าตอนเขาอายุ 26 ปี เขาถึงจะได้รับคฤหาสน์แห่งนี้มาครอบครอง นอกจากนี้เขายังได้รับมันมาแต่ไม่ใช่จากจักรพรรดิองค์ปัจจุบันหรือเจ้าชายคนนี้ แต่กลับได้มาจากแร็กนาร์ผู้ที่ประสบความสำเร็จในการยึดครองบัลลังก์ แต่อย่างไรก็ตามในครั้งนี้เขาได้รับมันมาแล้วในตอนนี้ที่ยังเป็นเพียงแค่เด็ก

‘มันเป็นคฤหาสน์ที่สวยงามจริง ๆ ‘

ระยะห่างจากพระราชวังและหอคอยงาช้างนั้นก็กำลังพอดีเลยไม่ใกล้ไม่ไกลเกินไป

นอกจากนี้ยังอยู่ใกล้กับเขตสินค้าซึ่งเป็นศูนย์กลางทางการเงินของเมืองหลวง

มันเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในการเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตในเมืองหลวง

‘โชคดีแค่ไหน ฉันไม่คิดว่าจะได้บ้านใหม่’

แม้จะมีทองคำมากมายก็ไม่อาจซื้อคฤหาสน์แห่งนี้ได้

เอียนหาสถานที่ที่ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

“ ฉันซาบซึ้งในพระคุณของท่านยิ่งนัก “

“เยี่ยม ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! ”

ด้วยการตอบสนองของเอียนทำให้เจ้าชายเฮย์เดนหัวเราะออกมาดัง ๆ

ตอนนี้เขาเริ่มที่จะชอบเด็กคนนี้บ้างแล้ว

แต่ก็ไม่มากเท่ากับโอลิเวอร์ที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด แม้ว่าเอียนจะมีความสามารถที่ไม่ธรรมดาอยู่ในตัวแต่เอียนก็ไม่เหมือนกับอัจฉริยะคนอื่น ๆ เอียนไม่เคยปล่อยให้เฮย์เดนมีความรู้สึกว่าตัวเขานั้นด้อยกว่าเอียนเลย

‘จะเป็นอย่างไรถ้าฉันสามารถควบคุมเอียนได้ … ‘

และถ้าเอียนจะกลายเป็นจอมเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เฮย์เดนอาจสามารถกำจัดจอมเวทย์ที่หยิ่งผยองและเจ้าชายในหอคอยคนอื่น ๆ ได้

แม้แต่การคิดแบบนี้ก็ทำให้เขายิ้มได้

“ อืม…อืม! ขั้นแรกปล่อยให้ครอบครัวของท่านพักอยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วเราไปที่วังกันเถอะ เราต้องไปเข้าพบท่านพ่อก่อนท่านเห็นด้วยไหมหรรือไม่ ”

เอียนมาที่กรีนริเวอร์เดียมตามคำสั่งของจักรพรรดิ

มันเป็นมารยาทที่ดีและมีคำสั่งให้ไปหาเขาโดยเร็วที่สุดและเอียนก็ยังรอคอยที่จะได้พบกับจักรพรรดิ

แต่ก่อนหน้านั้น

“ …… .. ถ้าท่านอนุญาต ฉันขอแนะนำคฤหาสน์นี่กับแม่ของฉันเองได้ไหม ”

มันเป็นคำขอที่จริงจังของเอียน

” แม่ของคุณ? โอ้แน่นอน ทำตามที่คุณต้องการได้เลย ”

และเจ้าชายก็อนุญาตให้เอียนทำเช่นนั้นได้โดยไม่ลังเล

นอกจากนี้เขายังมีแม่อยู่เพียงคนเดียว

“ แม่ออกมาและดูสิ่งนี้สิ! ”

เอียนพาวาเนสซ่าออกมาจากรถม้า

ในขณะที่ชี้ไปที่คฤหาสน์เอียนถาม

“ แม่คิดยังไงกับมัน ”

” อะไร? “

“ คฤหาสน์นี้ไง ”

” ลูกถามทำไม? “

“ แค่บอกฉันมาว่าแม่คิดยังไงบ้างเกี่ยวกับคฤหาสน์นี้ ”

เขาถามทำไม

วาเนสซ่าไม่รู้เรื่องอะไรเลยและสับสน

มันเป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่โตมาก

คฤหาสน์ที่ไม่สามารถหาดูได้ในเมืองโมเกรียน

ดูเหมือนมันจะใหญ่กว่ากระท่อมที่เธอเคยอาศัยอยู่กับเอียนหลายร้อยเท่านัก

หรืออาจใหญ่กว่านั้น

“ แม่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี มันดูใหญ่มาก… ”

“ นี่คือบ้านของเรา ”

“ และสวยย……ฮะจริงเหรอ? ”

ทันใดนั้นวาเนสซ่าก็เงียบลงด้วยความประหลาดใจ

“ บ้านที่เราจะได้เข้าไปอยู่อาศัย ”

“ ลูกหมายถึงเข้าไปอาศัญอยู่? ”

” ใช่ “

“ คฤหาสน์นี้เหรอ? ”

” ใช่ ๆ “

เอียนรอมานานเท่าไหร่แล้ว?

ความปรารถนาที่เขาไม่เคยประสบความสำเร็จในอดีตของเขา

แม้ว่าเขาจะเป็นจอมเวทย์ที่ยอดเยี่ยมและอยู่เหนือขีดจำกัดของมนุษย์ แต่เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของแม่ที่ได้ตายไปแล้วได้ สิ่งที่เขาต้องการมอบให้แม่ สิ่งที่เขาต้องการจะทำกับแม่ของเขา เขาไม่สามารถทำสิ่งใดให้สำเร็จได้ในอดีตของเขา แต่ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ทำได้สำเร็จ

“ แม่ต้องการที่จะเข้าไปข้างในไหม? ”

ในขณะที่จับมือของวาเนสซ่า เอียนก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์

ภายในของคฤหาสน์นั้นสวยงามกว่าที่ได้มองจากภายนอกมาก

บ่อน้ำที่มีปลากำลังว่ายน้ำ น้ำพุ ดอกไม้และต้นไม้ที่สวยงามจำนวนมากถูกจัดตกแต่งไว้ในสวน

“ ……มันเป็นบ้านที่มีคนอื่นอาศัยอยู่หรือเปล่า ”

“ มันเคยเป็นของคนในราชวงศ์มาก่อน ”

“ ราชวงศ์….? ”

“ ตอนนี้เราเข้าไปข้างในห้องกันเถอะ ”

หลังจากข้ามสวนที่อยู่ภายในไปแล้วในที่สุดพวกเขาก็มาถึงตัวคฤหาสน์ของจริง

เมื่อเปรียบเทียบกับขนาดและรูปร่างทั่วไปที่แห่งนี้ใหญ่กว่าบ้านของเจ้าของบ้านโมเกรียนเสียอีก

ความหรูหรานั้นอาจคล้ายกันกับ ‘วังของจักรพรรดิ’

มันเป็นงานชิ้นเอกของความหรูหรา

“ ฉันอยากถามแม่อีกครั้ง แม่คิดยังไงกับเรื่องนี้ ”

“ อืม …… ”

เอียนอยากได้ยินจากปากของแม่

มันเป็นบ้านที่ดีเยี่ยมและช่างเป็นบ้านที่วิเศษมาก

แม่ของเอียนเกิดความสงสัยว่ามันเป็นความฝันหรือความจริง

” มันใหญ่มาก….. “

เขาต้องการเห็นช่วงเวลาที่แม่ของเขามีความสุขด้วยสายตาของเขาเอง

มุมมองที่เขาไม่สามารถมองดูมันได้ในชีวิตในอดีตของเขา

“ มันใหญ่มาก แม่จะไปทำความสะอาดพื้นที่ทั้งหมดนี้ได้อย่างไร…? ”

“ …… ”

เอียนพูดอะไรไม่ออกเลย

แม้แต่จอมเวทย์ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นจอมเวทย์มนตร์ขั้นที่ 8 และได้ย้อนเวลามาใช้ชีวิตที่สองของเขา เขาก็ไม่คิดว่าแม่ของเขาจะพูดอย่างนี้เลย

” แม่….. “

“ อะไรนะ? มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ”

ช่วงเวลาที่เขาปรารถนามาตลอดในฝันของเขา

ดูเหมือนว่าเขาจะต้องรอไปอีกสักหน่อยแล้วแหละ ช่วงเวลาที่จะเห็นแม่มีความสุข

 

 

End…