ตอนที่ 23 หนังสือมนต์มังกร (3)

มันเป็นเรื่องบังเอิญที่เอียนนั้นไม่ค้นพบหนังสือมนต์มังกร

หลังจากที่เขาเกษียณออกมาจากวัง เขาได้เดินทางไปทั่วทั้งทวีปและเดินทางกลับไปยังเมืองบ้านเกิดของเขา

ไม่มีแผนใด ๆ ในการออกเดินทางของเขา

เพียงแค่ออกเดินทางไปแบบสุ่ม ๆ ที่มีทั้งอากาศบริสุทธิ์และใต้แสงดาวมากมายในตอนกลางคืน

ซากหอคอยงาช้างเก่าอยู่ในเส้นทางของเขาด้วยเช่นกัน

‘ฉันเคยอยากมาที่นี่สักครั้งหนึ่งในชีวิตของฉัน’

ในอดีตเอียนค้นพบจุดที่เก็บซ่อนไวน์อยู่ใต้หอคอยงาช้างเก่า

ที่เก็บนั่นถูกแช่แข็งโดยเวทย์เยือกแข็ง

มันทำให้ไวน์ที่อยู่ในนั้นยังคงถูกหมักต่อไปและมีรสชาติที่เยี่ยมมาก

‘ฉันทนไม่ไหวแล้ว’

หลังจากที่เขาหยิบไวน์ที่อยู่ในสภาพดีมาแล้ว เขาก็ตัดสินใจที่จะคลายเวทย์เยือกแข็งในห้องเก็บของออก

เวทย์นี้อาจจะยังคงทำงานได้อีกเป็นร้อยปี

มานาปริมาณมหาศาลจะต้องอัดเข้าไปเพื่อเพิ่มพลังเวทย์ด้วย

มันปลอดภัยที่จะใช้เวทมนตร์เพื่อป้องกันสิ่งที่ไม่คาดคิดที่อาจจะเกิดขึ้น

‘จากนั้นฉันก็พบบางสิ่ง มีพื้นที่ว่างอยู่ด้านล่างในห้องเก็บไวน์’

มันทำให้เอียนรู้ว่าที่ห้องเก็บไวน์นั้นไม่ได้ถูกแช่แข็งด้วยเวทมนตร์

แต่มันเป็นพลังงานเย็นที่แพร่มาจากข้างใต้ห้องเก็บไวน์ลงไป

“ เหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิดเพี้ยนไปเลย ”

ห้องเก็บไวน์ที่ในตอนนี้เขาได่เข้ามาเร็วกว่าในอดีตที่กว่าเขานั้นจะได้มาค้นพบห้องนี้

มันยังคงเหมือนเดิมเหมือนอย่างในความทรงจำของเขา

อากาศที่เย็นและภาชนะที่ใช้บรรจุไวน์ที่ทำจากไม้ถูกปิดผนึกไว้อย่างดี

พื้นที่ในห้องนั้นเต็มไปด้วยตู้ไม้เก็บของ

ส่วนใหญ่เป็นตู้เปล่า

‘ฉันไม่รู้ว่าใครทำ แต่เขาต้องเป็นคนที่รักแอลกอฮอล์มากแน่ ๆ ‘

เอียนเดินเข้ามาหาตู้ที่บรรจุไวน์ขนาดใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางห้อง

มันใหญ่มากจนสามารถนำผู้ชายวัยกลางคนสัก 10 คนเข้าไปในนั้นได้เลย

มีสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดสายตาเอียน

* ก๊อก ก๊อก! *

เอียนเคาะขวดไวน์ขนาดใหญ่เบา ๆ

มันมีเสียงสะท้อนกลับมาที่บ่งบอกว่าข้างในขวดนั้นกลวงไม่มีอะไรเลย

เช่นเดียวกันกับในอดีตของเขามันเป็นขวดขนาดใหญ่ แต่ไม่มีไวน์อยู่ในนั้น

* แคร็ก! *

ไม่จำเป็นต้องลังเล

เขาทำลายขวดในมือด้วยเวทมนตร์ของเขา

ทำให่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างในขวด

มันไม่ใช่ขวดไวน์ธรรมดา มันแค่ดูเหมือนขวดไวน์เท่านั้น

เมื่อมองผ่าน ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางลงไปอีกแล้ว แต่แผ่นหินของหอคอยงาช้างก็ค่อยเปิดออก

‘เขาซ่อนทางเข้าได้ฉลาดมาก’

ในอดีตเอียนนั้นคิดว่าทางเข้าจะต้องถูกซ่อนไว้ด้วยเวทย์มนต์ระดับสูง

อย่างเช่นซ่อนไว้ด้วยเวทย์มนตร์หรือประตูที่ต้องใช้เวทย์มนตร์ในการเข้าไป

เช่นเดียวกันกับทางเข้าของห้องเก็บไวน์ในตอนแรกเขาคิดว่าทางเข้านั้นต้องถูกป้องกันไว้ด้วยเวทมนตร์

‘แต่ฉันกลับค้นพบว่าทางเข้าดันอยู่ที่ใต้ตู้เก็บไวน์’

มันเป็นจุดที่เอียนนั้นมองข้ามไปและไม่ได้สนใจเลย

มันทำให้เขารู้สึกละอายใจจนถึงตอนนี้

* อ๊ากกก! *

เอียนได้ผลักดันตู้ไปทางด้านข้าง

เขาเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาด้วยมานา

* * * * * * * * ชู้ววว……

มีอากาศที่เยือกเย็นผ่านออกมาและก็มีบันไดอยู่ตรงหน้า

มันมีขนาดเล็มากกจนเขาต้องตัวเองให้เล็กลงเพื่อที่จะลงไปในชีวิตในอดีตของเขา

‘แต่มันไม่ลกบากเลยในเวลานี้’

เนื่องจากเอียนในตอนนี้นั้นเป้นเด็กเขาจึงไม่จำเป็นต้องทำตัวให้เล็กลงเหมือเมื่อก่อนแล้ว

บางทีนี่อาจเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกชอบร่างกายเล็กๆนี่

* ซู่ๆๆ! *

น้ำใต้บันไดพุ่งขึ้นต้อนรับเอียนเป็นอย่างแรก

ใต้ดินที่มืดสนิทและลึกสุดลูกหูลูกตา

แสงเพียงเดียวไม่อาจเพียงพอที่จะมองเข้าไปได้

” ไลท์ ” (เวทย์แสง)

หลังจากที่เขาใช้เวทย์แสงสร้างก้อนแสงขึ้นมาสองสามดวงในที่สุดเขาก็สามารถหาทางไปต่อได้

แม้ว่าเขาจะเคยมาที่นี่มาก่อนแต่เขาก็ไม่สามารถหาทางไปต่อได้ถ้ามองทางไม่เห็น

ยิ่งไปกว่านั้นเมือเข้าไปลึกกว่านี้ ‘จะมีบางสิ่ง’ โผล่ออกมา

‘น้ำฝน’

หลังจากเดินไปตามทางเดินแคบ ๆ เขาก็มาถึงห้อง ๆ หนึ่ง

ไม่มีเส้นทางที่จะไปต่อแล้วในห้องนั้น

ตรงกลางมีรูปปั้นอยู่ตัวหนึ่ง

ในชีวิตในอดีตของเอียนเมื่อเขาเห็นรูปปั้นการ์กอยล์ครั้งแรกเขาเองก็ประหลาดใจ

เขาคิดว่ามันเป็นเพียงรูปปั้นธรรมดา ๆ

‘ใครจะจินตนาการได้ว่ามีการ์กอยล์อยู่ใต้หอคอยงาช้างจริง ๆ ‘

นอกจากนี้เขายังสามารถรู้ความจริงที่สำคัญเพียงข้อเดียว

ไม่มีจอมเวทย์คนไหนที่จะสร้างรางน้ำฝนหรอก

ซึ่งหมายความว่าที่ใต้ดินนี่ไม่ได้ถูกสร้างโดยหอคอยงาช้าง

‘จากที่ห้องเก็บไวน์ไปจนถึงรูปปั้นการ์กอยเหล่านี้’

หลังจากจอมเวทย์ย้ายไปอยู่ที่หอคอยแห่งใหม่ พวกเขาบางคนอาจจะมาที่นี่และแอบสร้างมันขึ้นมา

ไม่เพียง แต่ในชีวิตในอดีตของเขาในครั้งนี้กก็เช่นกัน

* แคร็ก! ฮึ่ม … .. *

รูปปั้นการ์กอยเริ่มเคลื่อนไหว

ผิวของมันเริ่มแตกร้าวและในไม่ช้ามันก็เผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่น่ากลัวที่ถูกซ่อนไว้ในรูปปั้น

คราวนี้เขาได้เตรียมพร้อมอยู่แล้วเพราะจากอดีตที่เขาเคยได้เข้ามายั่งที่นี้

* เคี๊ยกกก! – *

‘ดวงตาของมันเป็นสีม่วง’

ดวงตาของมันเปล่งประกายราวกับพลอยสีม่วง

เอียนได้ยินว่าดวงตาของมันนั้นเป็นส่วนผสมในการเล่นแร่แปรธาตุที่หายากมาก

เอียนสามารถยอมรับสิ่งนั้นได้

‘ในชีวิตในอดีตของฉัน ฉันไม่รู้ถึงคุณสมบัติของมันได้เลย’

ในอดีตเขาเป็นคนบ้าบิ่นและใช้แต่กำลังมากเกินไป

เวทมนตร์ที่ใช้พลังเวทย์มหาศาลเขาในตอนนี้จะไม่กล้าใช้อย่างแน่นอน

เขาไม่ได้สนใจคุณสมบัติของมันเลย

และไม่เพียงทำลายมันเท่านั้น แต่ยังทำลายมันจนกลายเป็นฝุ่น

‘เลดิโอคงจะชอบมัน’

โชคดีที่เอียนมีนักเล่นแร่แปรธาตุอยู่ข้างเขาในตอนนี้

เลดิโออาจปรุงยาอายุวัฒนะอย่างดีให้กับเอียนได้

“ อควาบอล ”

มันเป็นเวทย์พื้นฐานเหมือนกับเวทย์ไฟร์บอล

มีลูกบอลน้ำปรากฏอยู่รอบตัวเขาหลังจากร่ายเวทย์

มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยกับการ์กอย

มันเป็นเพียงลูกบอลน้ำธรรมดา ๆ ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามมีผิวที่แข็งเหมือนหิน

‘พลังไม่ใช่คำตอบเสมอไป’

เอียนในปัจจุบันไม่ได้มีพลังมากพอที่จะทำลายการ์กอยได้ในครั้งเดียว

เขาดื่มยาที่ได้มาจากเลดิโออีกครั้ง

ดังนั้นเขาต้องเพิ่มประสิทธิภาพของเวทย์มนต์ของเขา

“ อควาบอล ”

ลูกบอลน้ำจำนวนมากพุ่งโจมตีไปที่การ์กอย

แน่นอนมันไม่มีทางได้รับความเสียหายจากเวทย์พวกนี้

แล้วไม่นานมันก็เปียก

” อควา…. “

“ เคี๊ยกกก! ”

มันวิ่งเข้าหาเอียนขณะกรีดร้อง

ดูเหมือนว่าลูกบอลน้ำของเอียนจะไปทำให้มันโกรธ

อย่างไรก็ตามเอียนก็ยังคงยิงลูกบอลน้ำต่อไป

ลูกบอลน้ำถูกสร้างขึ้นมาใหม่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“ คาร์ คาร์ ….! ”

เอียนหลบการโจมตีของมัน

และในตอนนี้การ์กอยมีปีกงอกออกมาจากหลัง

มันดูคลั่งแล้ว

‘ฉันไม่สามารถหลบมันได้’

ความสามารถของมันเพิ่มขึ้นหลังจากมีปีกงอกออกมา

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบการโจมตีของมันในตอนที่ปีกงอกออกมา

การ์กอยรู้ด้วยสัญชาตญาณของมัน

เอียนเปลี่ยนไปใช้แผนที่สองของเขา

“ คาาา! ”

มันส่งเสียงร้องออกมาด้วยความมั่นใจ

ความมั่นใจที่ว่าเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนนี้จะต้องกลายเป็นอาหารด้วยการโจมตีในครั้งนี้อย่างแน่นอน

มันเริ่มเคลื่อนที่ด้วยปีกของมัน

ความเร็วของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก

และเอียน

“ ไอซ์ วอล ” (เวทย์กำแพงน้ำแข็ง)

ทันใดนั้นกำแพงน้ำแข็งก็ปะทุออกมา

ด้วยพลังของความเย็นที่อยู่บริเวณใกล้เคียงเอียนมันทำให้ความเร็วในการร่ายเวทย์เร็วขึ้นสองเท่า

เขาทำมันเพื่อป้องกันเขาจากการโจมตีของการ์กอย?

ไม่ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้น

เขาไม่ได้สร้างกำแพงไว้ที่ด้านหน้าเขา แต่เขาสร้างกำแพงนั่นไว้ใต้การ์กอยแทน

* ฉึบบ *

ร่างกายของมันถูกแช่ด้วยน้ำแข็งจากกำแพงน้ำแข็งที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน

หลังจากไอซวอลทำงานร่างกายส่วนบนของการ์กอลก็ติดอยู่ในกำแพงน้ำแข็ง

มันไม่สามารถหนีออกไปได้สักพัก

“ ว้าว ฉันจะตายถ้าฉันยืนอยู่หลังกำแพงดีนะที่ใช้มันในการโจมตีแบบนี้ ”

เอียนกระโดดไปที่ด้านบนของกำแพงน้ำแข็ง

เขาสามารถมองเห็นก้นของการ์กอยได้เท่านั้น

มันทำให้เขาพอใจมากจากนั้นเอียนเริ่มปล่อยมานาออกมาที่มือแต่ละข้างของเขา

* เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! *

เริ่มมีสายฟ้าเกิดขึ้นในแต่ละมือของเขา

เขาทำให้การ์กอยเปียกในตอนแรกเพื่อการนี้ใช่มั้ย

” ไลท์นิ่ง “

สายฟ้าสีขาวที่ทรงพลังโจมตีไปที่การ์กอย

จริง ๆ แล้วสายฟ้านั่นมันกระทบกำแพงน้ำแข็งทั้งหมดรวมไปถึงการ์กอยที่ถูกแช่อยู่ด้วย

ผิวหนังชั้นในที่นุ่มนวลของการ์กอยนั้นซ่อนอยู่ภายใต้ผิวหนังชั้นนอกที่แข็งกระด้าง

และไม่มีอะไรดีไปกว่าสายฟ้าที่จะเผาผิวชั้นในของมัน

“ เคี๊ยกกกก! ”

มันกรีดร้องไปซักพักหนึ่ง

เมื่อมันหยุดส่งเสียงกรีดร้อง ร่างของมันที่ตายแล้วก็ถูงวางลงบนพื้นอย่างสมบูรณ์

” ฟิ้ววว “

มันส่งกลิ่นเหม็นไหม้ไปทั่วบริเวณนั้น

แน่นอนว่ามันไม่ใช่กลิ่นที่ดี

มันทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้

‘มันควรจะเปิดได้แล้ว’

ในความทรงจำของเอียนควรมีช่องทางเดินใหม่เปิดขึ้นหลังจากการฆ่าการ์กอย

ตรงจุดที่การ์กอยยืนอยู่ก่อนหน้านี้ก็ได้มีรูกว้างปรากฏขึ้นที่ใต้ฐานรูปปั้น

มันควรจะเหมือนกันในครั้งนี้

* ครืน! ครืน!  … .. *

อย่างที่เขาคาดไว้

ทางไปต่อเริ่มปรากฏที่กลางห้อง

ใกล้จะถึงแล้ว

มันจะอยู่ที่นั่นใต้ฐานนั่น

แต่เขาต้องทำอะไรบางอย่างก่อนที่จะลงไป

‘นี่คือส่วนสำคัญ’

เอียนจับซากศพของการ์กอยไปไว้ใกล้กับหลุมกลางห้อง

มันหนักมากตามขนาดของมัน

เอียนใช่มานาเป็นตัวช่วยเสริมพลังกายทำให้เขาสามารถขยับร่างของมันไปได้

“ อ้า เริ่มที่ตาก่อนเลย ”

ดูเหมือนจะไม่เป็นการกระทำที่สนุกสนาน แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก มันเป็นส่วนผสมที่มีค่า

สูดหายใจลึก ๆ จากนั้นเเอียนก็ควักดวงตาของการ์กอยออกมา

พวกมันหาได้ยากและยังเหมือนพลอยสีม่วง

“ อืมไม่เลวเลย ”

หลังจากนั้นเอียนก็เริ่มเคลื่อนย้ายศพ

จากนั้นเขาก็ผลักมันเข้าไปในทางที่เขาต้องไปต่อ

มันตกลงมาเป็นเวลานานเหมือนตกลงมาในหลุมที่ลึก

ไม่กี่วินาทีต่อมา

* ปัง! ปังงง! ปะ ปัง! *

ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น

มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้น

ไม่เพียงแค่เกิดการระเบิดเท่านั้นแต่ยังได้ยินเสียงอื่น ๆ อีกมากมายที่รออยู่ข้างล่างนั่น

เสียงของสายฟ้าที่กำลังผ่า เสียงของการแช่แข็งและอื่น ๆ

เสียงแต่ละอันนั่นสื่อถึงเวทมนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่รออยู่

‘พวกเขาติดตั้งกับดักจำนวนมากอย่างโง่เขลา’

มันเป็นเสียงของ ‘กับดักมานา’

ในชีวิตในอดีตของเขาเอียนจัดการกับมันได้ด้วยตัวเอง

และไม่มีปัญหาอะไรเลยเพราะเขาใช้เวทย์มนตร์โล่ที่แข็งแกร่งที่สุดได้ แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถใช้เวทย์นั่นได้

‘ดูเหมือนว่ามันจะจบลงแล้วสินะ’

เสียงเงียบลงและหายไป

อาจมีกับดักไม่กี่ตัวที่ยังไม่ทำงาน แต่เขาจะสามารถจัดการกับมันได้

“ เฟียร์เทอร์ ฟอล ” (เวทย์ที่ทำให้ร่วงลงไปช้า ๆ เหมือนกับขนนกที่กำลังหล่นลง)

ตอนนี้ใกล้ถึงหนังสือมนต์มังกรแล้ว

และของที่ ‘มีประโยชน์’ อีกไม่กี่อย่าง

พวกมันทั้งหมดจะอยู่ใต้หลุมนั่น

จากนั้นไม่นานเอียนก็กระโดดลงไปในหลุมพร้อมกับเวทย์ที่ทำให้ตกลงไปในหลุมช้า ๆ

 

 

End…