“ค่ะ มีเรื่องอะไรจะบอกมุกอีกไหมคะ”

“ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ ตอนนี้เธอท้องได้กี่เดือนแล้วเหรอ” ซินดี้เอ่ยถามขึ้น

“สามเดือนค่ะ”

“หึ อีกไม่นานฉันก็คงจะท้องเหมือนกันเธอรู้ไหมว่าเมื่อคืนภพเขาไม่ยอมให้ฉันนอนเลย ไม่รู้เอาแรงมาจากไหนนักหนา ใช่ไหมคะภพ”

“ใช่ ก็คุณสวยเซ็กซี่ขนาดนี้ ใครจะอดใจไหว จริงไหม”

“มันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ” ซินดี้ยิ้มหัวเราะอยู่บนตักของภพ

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วมุกขอตัวนะคะ” ลุกขึ้นยืนหมายจะเดินออกไป

“คุณมุกคะ ป้าจัดห้องนอนรับรองแขกเสร็จแล้วนะคะ ย้ายของที่อยู่ในห้องของคุณจันทราไปจนหมดแล้วด้วย” ป้าสายเดินเข้ามาเอ่ยบอกมุกให้รับทราบ

“อะไรนะ! ขนของอะไรในห้องคุณแม่” ภพผลักซินดี้ออกลุกขึ้นยืนทันที

“คุณภพใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คือเมื่อคืนป้าให้คุณมุกไปนอนห้องคุณจันทราเองค่ะ พอดีห้องรับรองแขกยังทำไม่เรียบร้อยค่ะ”

“ไม่เรียบร้อยแล้วยังไง มันจะนอนไม่ได้เลยเหรอ ผมเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามใครเข้าไปข้างในห้องนั้นเด็ดขาดนอกจากจะเข้าไปทำความสะอาด ทำไมไม่ฟังกันบ้างเลยห๊ะ!” ภพโมโหเลือดขึ้นหน้าปัดถ้วยข้าวต้มกุ้งร้อนๆ บนโต๊ะตกลงพื้นด้วยความโกรธ

เพล้ง! ถ้วยข้าวต้มตกแตกกระจัดกระจายเกลื่อนไปทั่วพื้น

“โอ๊ย!” มุกสะดุ้งตกใจเมื่อเท้าของเธอโดนเศษข้าวต้มร้อนๆ กระเด็นใส่เท้าของตนเองทั้งสองข้าง

“คุณมุกเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ป้าสายตกใจเดินเข้าไปประคองเธอเอาไว้

“มุกไม่เป็นอะไรค่ะ” พูดพลางนิ่วหน้าก้มมองดูเท้าของตนเอง

“คราวหน้าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกก็แล้วกัน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่เท้าของมุก

“ป้าขอโทษค่ะ” ป้าสายก้มหน้ารับ

“เย็นนี้ซินดี้จะเก็บเสื้อผ้าย้ายมาอยู่ที่นี้ และเราสองคนจะกลับมาทานข้าวเย็นที่บ้าน ทำมื้อเย็นไว้ให้ด้วยล่ะ ในเมื่ออยากจะอยู่ที่นี้นัก ก็ทำตัวให้มันมีประโยชน์หน่อย” ภพเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบจ้องมองร่างบางที่เอาแต่นั่งก้มหน้า

“ค่ะ” มุกรับคำ

ภายในรถคันหรูภพนั่งขับแล่นรถไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมไม่พูดไม่จา โดยมีซินดี้นั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มตั้งใจจะไปส่งนางแบบถึงที่บ้านจากนั้นก็จะเลยไปทำงานที่บริษัท

“ทำไมภพต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากด้วยค่ะ” ซินดี้เอ่ยขึ้น

“ทำไม”

“ก็ในเมื่อภพอยากให้ยัยนั้นออกไปจากบ้านทำไมไม่ลากตัวมันออกไปเลยล่ะคะ”

“ให้ทนไม่ไหวแล้วออกไปเองดีกว่า”

“ซินดี้ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ในเมื่อมันท้องกับภพ แต่ภพกลับอยากจะให้มันออกไปจากชีวิต มันเรื่องอะไรกันแน่คะ”

“ไม่ต้องอยากจะรู้หรอก ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็แล้วกัน จบแล้วจะได้แยกย้ายกันสักที”

“ซินดี้คงมีค่าสำหรับภพแค่นี้สินะ” ซินดี้เอ่ยด้วยความน้อยอกน้อยใจ

“เจอกันที่บ้านตอนเย็นนะ” ภพเอ่ยพลางจอดรถตรงหน้าบ้านนางแบบสาวให้เธอลง

“มารับหน่อยไม่ได้เหรอคะ”

“คุณเอารถไปเองดีกว่า เวลาทำงานจะได้สะดวก”

“ก็ได้ค่ะ” ร่างบางลงจากรถด้วยใบหน้าบึ้งตึง

ทันทีที่ภพเข้าไปถึงในห้องทำงานชายหนุ่มก็ทิ้งตัวนั่งลบนเก้าอี้ด้วยความว้าวุ่นในใจพร้อมกับหลับตาลงถอนหายใจแรงๆ ภาพมุกนั่งร้องไห้กอดป้าสายแม่บ้านเก่าแก่ของบ้านยังคงติดตาของเขาอยู่ ถ้าเธอยังอยู่ใกล้เขามันจะยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดกับเรื่องราวในอดีต สู้ให้เธออกไปจากชีวิตของเขาจะดีกว่าแม้ความรู้สึกข้างในลึกๆ มันจะขัดแย้งกันก็ตาม

ตกเย็นหลังจากที่ทำมื้อเย็นเสร็จมุกกับป้าสายและสำลีก็ช่วยกันยกอาหารออกมาจัดเรียงรายบนโต๊ะจนเสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นไม่กี่นาทีภพก็โอบเอวซินดี้เดินเข้ามาพอดีพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้เตรียมจะลงมือทาน

“ฉันว่าเธอควรจะเข้าไปทานในครัวจะดีกว่านะ เราสองคนต้องการความเป็นส่วนตัวน่ะ” ภพเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นมุกทำท่าจะนั่งลงร่วมโต๊ะ

“คุณภพคะ คุณมุกกำลังท้องอยู่นะคะ อีกอย่างในครัวก็ร้อนด้วย” ป้าสายเอ่ยขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะป้า ทานให้อร่อยนะคะ” พอเอ่ยจบมุกก็รีบเดินตรงเข้าไปในครัวทันที

ร่างบางนั่งทานข้าวเปล่ากับแกงจืดไปทีละคำอยู่ในครัวพลางยกมือขึ้นลูบท้องของตนเองไปด้วยช้าๆ ไม่ว่าจะยังไงเธอจะต้องทะนุถนอมลูกในท้องให้ดีที่สุดไม่ว่าสถานการณ์ระหว่างเธอกับภพจะเลวร้ายมากแค่ไหนก็ตาม ป้าสายสำลีและสำรวยคนขับรถยืนมองมุกที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่เบื้องหน้าด้วยความรู้สึกสงสารจับใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ทำได้แต่ให้กำลังใจไปวันๆ เท่านั้น