หลังจากแฟชั่นโชว์เครื่องแต่งกายสตรีแล้ว ก็ตามด้วยเครื่องแต่งกายบุรุษ จากนั้นก็คือชุดโอร์ กูตูร์ ตอนนี้เครื่องแต่งกายสตรีออกไปเกือบทั้งหมดแล้ว และเครื่องแต่งกายบุรุษเหลืออยู่ไม่กี่ชุด ถังซีจึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า โชคดีที่ชุดใส่ไม่ยากมาก

 

 

เมื่อเธอเดินออกมาในชุดนั้น หลี่มั่นเหยียนถึงกับอ้าปากค้าง… เธอเดินเข้ามาลูบไล้ชุดให้เรียบร้อย พร้อมกับอุทาน “ท่านประธานเซียว คุณดูสวยสง่าจังเลยค่ะ ไม่น่าแปลกใจที่คุณจะเป็นคนสุดท้ายที่ขึ้นเวที! คุณสวยเหลือเกิน! ฉันต้องบอกว่าคุณเป็นอัจฉริยะในการออกแบบจริงๆ!”

 

 

ถังซียิ้มยืนอยู่หน้ากระจก ปล่อยให้หลี่มั่นเหยียนจัดการชุดให้เธอ “ชุดนี้ไม่ได้ออกแบบโดยฉันคนเดียว ท่านประธานฉู่ออกแบบร่วมกับฉัน”

 

 

หลี่มั่นเหยียนอุทานอีกครั้ง “พระเจ้า ท่านประธานฉู่ไม่เพียงแต่เป็นอัจฉริยะในการบริหารจัดการเท่านั้น แต่ยังมีพรสวรรค์ด้านการออกแบบอีกด้วย ช่างเป็นผลงานชิ้นเอกจริงๆ! คุณดูเหมือนนางฟ้าน้อยๆ เลยค่ะ ในชุดนี้!”

 

 

“ชมฉันเกินไปแล้ว” ถังซีมองตัวเองในกระจกด้วยรอยยิ้ม ชุดนี้สวยมาก และเธอก็ดูสวยขึ้นมากด้วย แต่… ชุดนี้เหมาะสำหรับบางคนเท่านั้น เพราะฉะนั้น… ถังซีจึงอยากร้องไห้ แม้ว่ากำลังยิ้มก็ตาม

 

 

ชุดนี้ไม่เหมาะกับคนส่วนใหญ่ ซึ่งหมายความว่าถึงใครจะชอบแต่ก็จะสวมใส่ไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้ซื้อมีรูปร่างอวบอ้วน… จากนั้นเธอคนนั้นก็จะขอเงินคืนเนื่องจากใส่ไม่ได้!

 

 

ในเวลานั้นนั่นเองฉู่หลิงก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเธอในชุดนี้เขาก็พาถังซีไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง และใช้เครื่องสำอางบนโต๊ะแต่งหน้าให้เธอ พร้อมกับกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วง ผมออกแบบชุดนี้ไม่ใช่เพื่อเอาไว้ขาย แต่เพื่อให้เป็นแรงบันดาลใจแก่คนอื่นนำไปสร้างสรรค์ลูกเล่นต่อ จากนั้นผู้คนก็จะสังเกตเห็นแบรนด์ของเรา และศักยภาพของแบรนด์เรามากขึ้น หลังจากวันนี้ผมจะมอบชุดนี้ให้กับพิพิธภัณฑ์เสื้อผ้า เพราะฉะนั้นนอกจากคุณแล้ว จะไม่มีใครมีโอกาสสวมชุดนี้อีก ดังนั้นจะไม่มีใครรู้ว่าชุดนี้ไม่ทำกำไร”

 

 

ถังซีเงยหน้าขึ้นมองฉู่หลิงด้วยความประหลาดใจ “โอ้ว!”

 

 

ฉู่หลิงเลิกคิ้ว มองหน้าถังซีด้วยรอยยิ้ม “คุณสงสัยฝีมือการแต่งหน้าของผมเหรอ”

 

 

จากสายตาที่ถังซีมองมาแสดงให้เห็นว่านั่นคือสิ่งที่เธอคิด ฉู่หลิงยิ้ม “ชุดนี้ออกแบบโดยคุณและผม ในเมื่อคุณตกลงเป็นผู้นำเสนอชุดนี้ ผมก็ควรมีส่วนร่วมด้วยเหมือนกัน”

 

 

จากนั้นเขาก็บรรจงแต่งหน้าถังซีต่อไป เขาเหลือบตามองไปที่หลี่มั่นเหยียน ซึ่งกำลังมองมาที่เขาด้วยดวงตาที่ฉายประกายความชื่นชมอย่างเห็นได้ชัด และกล่าวว่า “ไปคอยดูหลังเวที เมื่อนายแบบขึ้นเวทีแล้ว คอยช่วยนางแบบเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด”

 

 

“ได้ค่ะ ได้เลย” หลี่มั่นเหยียนพยักหน้าและวิ่งไปหลังเวที

 

 

ห้องแต่งตัวส่วนนี้เป็นห้องพิเศษสำหรับถังซี มีเพียงเธอเท่านั้นที่เปลี่ยนเสื้อผ้าที่นี่

 

 

เมื่อนายแบบทั้งหมดลงจากเวที นางแบบในชุดโอร์ กูตูร์ก็พร้อมที่จะขึ้นเวที ถังซีเดินขึ้นไปเตรียมตัวร่วมกับนางแบบคนอื่นๆ ทุกคนต่างหลงใหลในความงดงามของเธอ นายแบบบางคนถึงกับอยากเข้ามาขอเบอร์โทรศัพท์เธอ แต่พวกเขาก็ต้องยอมแพ้เมื่อสังเกตเห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเฝ้าอยู่ข้างๆ เธอ

 

 

หลี่มั่นเหยียนมองดูถังซีด้วยความตกใจ “ท่านประธานเซียว ฉันไม่อยากเชื่อเลย! ทำไมคุณถึงสวยขนาดนี้คะ!”

 

 

ถังซียิ้ม และพร้อมที่จะขึ้นเวที

 

 

ชุดนี้มีความเจาะจงมากสำหรับรูปร่างผู้สวมใส่ ต้องรูปร่างแบบถังซีที่มีสัดส่วนเหมือนเด็กจึงจะสวมใส่ได้สวยงาม แต่สาวๆ คนอื่นจะดูอวบอ้วน ชุดนี้จะบดบังจุดอ่อนของรูปร่างเธอ และอวดส่วนที่น่ามองของร่างกายเธอ ในชุดนี้เธอดูงดงามมีเสน่ห์และสวยสง่ายิ่งขึ้น เธอจะโดดเด่นแม้อยู่ท่ามกลางฝูงชน

 

 

สิบนาทีต่อมาเครื่องแต่งกายโอร์ กูตูร์ทั้งหมดก็ได้ขึ้นเดินโชว์ และตอนนี้ถึงเวลาที่ถังซีต้องขึ้นเวทีแล้ว ถังซีมองหน้าฉู่หลิง ฉู่หลิงขยิบตาให้เธอแล้วกล่าวว่า “เราทุกคนวางอนาคตไว้ที่คุณ”

 

 

ถังซียิ้มให้ฉู่หลิง “ในเมื่อท่านประธานฉู่มีความคาดหวังสูง ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน”

 

 

ฉู่หลิงยิ้ม ย่อตัวลงช่วยถังซีสวมรองเท้าแก้วคริสทัล “ไปเถอะ ราชินีของผม”

 

 

ถังซีหายใจเข้าลึกๆ ก้าวขึ้นไปบนเวทีอย่างสง่างาม และเดินออกไปยังรันเวย์

 

 

ผู้ชมคิดว่าการแสดงจบลงแล้วและกำลังจะลุกออกไป คาร์ลกับลอเรนซ์ดูผิดหวังเล็กน้อย แม้ว่าเสื้อผ้าของเดอะควีนจะไม่ได้แย่ อย่างน้อยก็ดีกว่าแบรนด์หรูทั่วไป แต่ก็ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นที่กระตุ้นความสนใจพวกเขาได้ ลอว์เรนซ์มองไปยังเวทีด้วยความผิดหวัง และกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าครั้งนี้อัลวินจะทำให้เราผิดหวัง”

 

 

คาร์ลเลิกคิ้ว และกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง เมื่อเสียงเพลงดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงผู้คนร้องอุทาน ลอเรนซ์มองไปยังรันเวย์ และได้เห็นหญิงสาวที่สวยจนน่าตื่นตะลึงเดินออกมาจากหลังเวทีด้วยท่วงท่างดงาม และภาพนี้ทำให้หัวใจเขาเต้นแรง

 

 

“โอ พระเจ้า คาร์ล บอกผมทีซิ ว่าผมไม่ได้ฝันไป! นางฟ้าน้อยๆ บนรันเวย์นี้มีตัวตนจริงเหรอ”

 

 

คาร์ลก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาพยักหน้า “คงอย่างนั้นมั้ง พระเจ้า เธอช่างสวยเหลือเกิน นี่คือ…” คาร์ลจ้องมองเธออีกครั้ง “พระเจ้า นางแบบคนนี้คือ… เซียวโหรวเหรอ นั่นเซียวโหรวใช่ไหม”

 

 

ลอเรนซ์ผุดลุกขึ้นทันที เขาส่ายศีรษะและหัวเราะ “อัลวินไม่เคยทำให้เราผิดหวัง ไม่น่าแปลกใจที่เขายืนยันว่าผมควรตีพิมพ์ฉบับพิเศษให้กับเดอะควีน ปรากฏว่าเขามีไพ่ใบสำคัญ”

 

 

“โอ ช่างสวยงามราวกับความฝัน ผมสาบานว่านี่เป็นชุดที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น เธอเหมือนหงส์ผู้สูงศักดิ์” คาร์ลเลิกคิ้ว “ผมรู้สึกว่าหัวใจผมหวั่นไหว”

 

 

ลอเรนซ์ยิ้ม “หัวใจคุณหวั่นไหวเพราะว่าชุดหรือว่าเพราะสาวสวยล่ะ”

 

 

คาร์ลส่ายศีรษะ “หัวใจผมหวั่นไหวเพราะสาวสวยในชุดนั้น และหัวใจผมหวั่นไหวเพราะชุดที่สวมใส่บนเรือนร่างของสาวสวยคนนั้น ผมไม่รู้ว่าจะมีความรู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่า ถ้าคนอื่นสวมชุดนี้ แต่ผมมั่นใจว่าตอนนี้ผมหวั่นไหว”

 

 

“เฮ้อ นี่ผมไม่รู้นะ ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร” ลอเรนซ์จ้องมองถังซีอย่างตั้งอกตั้งใจ

 

 

เฉียวเหลียงกับเพื่อนๆ ถังซีที่มาชมแฟชั่นโชว์ ต่างก็ตกตะลึงในความงามของเธอเช่นกัน เฮ่อหว่านอีเองแม้ว่าเธอจะเคยเห็นถังซีสวมชุดนี้แล้วเมื่อวาน แต่ถังซี ณ เวลานี้สวยกว่าเมื่อวานมาก!