“เธอใส่ร้ายพวกฉัน!” ถังเจี๋ยเหรินจ้องมองถังซี เดินไปที่โต๊ะ แล้วเปิดเอกสารบนโต๊ะดู อย่างไรก็ตามทันทีที่กวาดสายตามองเอกสารเขาก็หน้าซีดเผือด หันกลับมาจ้องหน้าถังซีด้วยความตกใจ จากนั้นประกายความเคียดแค้นก็วาววับไปทั่วดวงตาเขา  

ถังซียิ้มให้เขาอย่างเยือกเย็น คว้าเอกสารจากมือเขา และส่งเสียงคำราม “เป็นไงล่ะ พูดไม่ออกเลยเหรอ ฉันสาดโคลนใส่คุณ หรือว่าแค่เอาความจริงมาเปิดเผย เห็นหลักฐานแล้วเป็นยังไงล่ะ”  

นักข่าวต่างพากันถ่ายรูปคนทั้งสองอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาถังซีมีประกายเยือกเย็น เธอส่งหลักฐานให้ผู้ช่วยหวัง ผู้ช่วยหวังเข้าใจในสิ่งที่ถังซีต้องการทันที เธอนำเอกสารไปที่เครื่องโปรเจกเตอร์และนำขึ้นหน้าจอให้นักข่าวดู  

ถังเจี๋ยเหรินจ้องมองเอกสาร ใบหน้าซีดเผือด เหงื่อแตกพลั่กไหลลงมาตามใบหน้า ถังซีเหลือบมองไปทางพี่น้องตระกูลถัง ส่งเสียงคำรามเย้ยหยันแล้วลุกขึ้นยืน “มีอะไรอยากพูดอีกไหม” เมื่อเห็นพวกเขานิ่งเงียบเธอก็กล่าวว่า “ฉันยกโทษให้พวกคุณครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะเห็นแก่คุณปู่ แต่พวกคุณไม่ยอมหยุด!”  

ทันใดนั้นถังเย่าเหรินก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาถังซี มองเธอด้วยสายตาวิงวอน รีบเอ่ยขอร้อง “ซีซี ลุงขอโทษ ลุงผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ลุงด้วย ลุงสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก! ทั้งหมดนี้ลุงไม่ได้เป็นคนวางแผนเลย ลุงถูกถังเจี๋ยเหรินและถังหมิงเหรินบังคับ! ได้โปรดปล่อยลุงไปเถอะ เห็นแก่พี่สามของหนูเถอะนะ ได้โปรด!”  

“จะบ้าหรือไง!” ถังหมิงเหรินรีบวิ่งเข้าไปหาถังเย่าเหริน คว้าคอเสื้อเขากระชาก “แกมีส่วนสำคัญในการทำเรื่องพวกนี้! ยังมีหน้ามาโยนความผิดให้เราได้ยังไง! แกไม่ได้มีส่วนร่วมในการวางแผนเรื่องนี้เลยงั้นเหรอ! ในเมื่อเราวางแผนทำเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยกัน ถ้าฉันจะถูกไล่ออกจากบริษัท แกก็อยู่ที่นี่ไม่ได้เหมือนกัน!”  

ถังเย่าเหรินผลักถังหมิงเหรินออกไป จ้องหน้าเขาเขม็ง แล้วชกเขาอย่างแรง “ไปลงนรกเสียเถอะ! อย่ามาใส่ร้ายฉัน! ฉันบอกแล้วว่าอย่ากดดันเธอมากเกินไป แต่พวกพี่ไม่ฟังฉัน!” ถังเย่าเรินไม่สนใจถังหมิงเหรินที่ถูกเขาชกคว่ำลงไปกอง เขาจ้องมองถังเจี๋ยเหรินอย่างเกลียดชัง พร้อมกับตะโกนว่า “โดยเฉพาะพี่ ทำไมพี่ถึงไปติดต่อกับคนตระกูลฉิน พี่บอกว่าพี่ต้องเตรียมพร้อมใช่ไหม! การเตรียมพร้อมของพี่คือการสมรู้ร่วมคิดกับศัตรูของตระกูลถังงั้นเหรอ!”  

“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันทำอะไรอย่างอื่นนอกจากนี้ได้เหรอ!” ถังเจี๋ยเหรินจ้องถังเย่าเหรินเขม็งและตะคอก “สิ่งที่พวกแกต้องการคือเงิน! ในเมืองหลวงฉันจะขอความช่วยเหลือจากใครได้ นอกจากตระกูลฉิน! บอกฉันหน่อยซิ!”  

“พอได้แล้ว!” ถังซีจ้องมองพี่น้องตระกูลถังที่โต้เถียงกันต่อหน้านักข่าวอย่างเย็นชา “ไม่มีใครรอดพ้นจากการลงโทษตามกฎหมายไปได้หรอก!”  

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ทั้งสามต่างก็หันมาสบตาถังซีด้วยความสับสน ถังเจี๋ยเหรินหัวเราะเยาะ “อย่างมากที่สุดเราก็ถูกไล่ออกจากบริษัท เธอจับกุมเราไม่ได้หรอก! เราไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมาย…”  

แล้วจู่ๆ ถังเจี๋ยเหรินก็หยุดชะงัก เขาจ้องมองถังซี หรี่ตาลง “เธอจะฟ้องเราเหรอ”  

ถังซียิ้มให้เขา “สายเกินไปแล้วมั้ง ที่คุณเพิ่งคิดออก!”  

เธอหยุดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ใช่ ฉันจะฟ้องพวกคุณ ในข้อหาฆาตกรรมโดยเจตนา และละเมิดกฎหมายพาณิชย์”  

ถังเจี๋ยเหรินมองเธออย่างเย็นชา “ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดถึงอะไร! เราไม่ได้กระทำการฆาตกรรมโดยเจตนา!”  

ถังซีขยับยิ้มมุมปาก ยื่นแผ่นดิสก์ให้ผู้ช่วยหวังแล้วกล่าวว่า “เปิดข้อมูลในดิสก์แผ่นนี้”  

จากนั้นเธอก็หันกลับไปมองพี่น้องตระกูลถัง กล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “พวกคุณลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทะเลแปซิฟิกเมื่อหกเดือนก่อนแล้วหรือไง พวกคุณไม่ได้ร่วมวางแผนเลยเหรอ ถ้าฉันอยู่บนเครื่องบินลำนั้น ฉันจะไม่ถูกฝังอยู่ใต้ทะเลพร้อมกับลูกเรือบนเครื่องบินลำนั้นไปแล้วเหรอ”  

“เธอเอาหลักฐาน…” ก่อนจะพูดจบเขาก็ต้องหุบปากลงทันที เมื่อเห็นสิ่งที่ผู้ช่วยหวังเปิดบนจอโปรเจกเตอร์  

เมื่อเห็นสิ่งที่เขาทำถูกเปิดเผย ถังเจี๋ยเหรินก็เลิกทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอีกต่อไป ถึงอย่างไรพวกเขาก็คงไม่รอดจากคดี หลังจากที่เธอเปิดเผยหลักฐานต่อหน้านักข่าวจำนวนมากเช่นนี้ เขาหรี่ตาลง วิ่งเข้าไปหาถังซี คว้าคอเธอพลางคำรามลั่น “ใช่ พวกเราเป็นคนทำทั้งหมดนั้น ฉันจะบอกความจริงแกก็ได้ ฉันคิดว่าแกสมควรตายไปพร้อมกับพ่อแม่ของแก! แต่แกก็ไม่ตาย! ทำไมแกถึงได้ครองตำแหน่งประธานบริหารมานานหลายปีอย่านี้! ทำไมแกถึงไม่ตายเสียที!”  

ผู้ช่วยหวังรีบวิ่งเข้าไปช่วยดึงถังซีออกมาจากเขา แต่ถังเจี๋ยเหรินลากถังซีกลับไป เขาบีบคอเธอแรงขึ้น จ้องมองผู้ช่วยหวังเขม็ง “แกยังจะกล้าเข้ามาอีกไหม! ถ้าแกกล้าก้าวออกมาอีกก้าวเดียว ฉันจะฆ่ามัน!”  

ถังซีหน้าแดงเพราะถูกถังเจี๋ยเหรินบีบคอ เธอยกมือขึ้นส่งสัญญาณไม่ให้ผู้ช่วยหวังเข้ามา และยิ้มอย่างท้าทาย “ฮ่าๆ…”   

“แกหัวเราะอะไร!” ถังเจี๋ยเหรินกำมือรอบคอเธอแน่น ถังซีสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามบรรเทาอาการหน้ามืดจากการขาดออกซิเจน แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “คุณเคยคิดบ้างไหมว่าคุณจะเจอกับอะไรบ้าง ถ้าคุณฆ่าฉัน ไม่ใช่แค่คุณ แต่พ่อแม่คุณ ภรรยาและลูกชายคุณจะต้องทนทุกข์ทรมาน พวกเขาจะกลายเป็นขอทาน อยู่อย่างทุกข์ยากเหมือนหนูในท่อระบายน้ำตามถนน เพราะพวกเขาจะกลายเป็น… ครอบครัวของฆาตกร”  

ถังซีกล่าวแล้วหยุดไปครู่หนึ่ง หายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง ขณะที่ถังเจี๋ยเหรินคลายมือที่บีบคอเธอ จากนั้นเธอก็กล่าวต่อไป “โอ ไม่ใช่สิ คุณเป็นฆาตกรอยู่แล้ว ตอนนี้คุณแค่ก่ออาชญากรรมที่รุนแรงขึ้นเท่านั้นเอง”  

ถังเย่าเหรินและถังหมิงเหรินจ้องมองถังซีด้วยความเกรงกลัว ถังซียิ้มให้พวกเขา “ส่วนคุณสองคน พวกคุณคิดว่าจะหนีพ้นเหรอ ไม่มีทาง! คุณปู่ไม่ปล่อยพวกคุณแน่ถ้าฉันตาย ฉันคิดว่าพวกคุณคงรู้แล้วใช่ไหม คุณปู่หาคุณป้าของฉันเจอแล้ว คุณคิดว่าคุณป้าฉันจะยกบริษัทใหญ่ขนาดนี้ให้พวกคุณ ซึ่งเป็นคนที่ฆ่าฉันอย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!”  

ถังซียิ้มเยือกเย็น กล่าวเสียงกร้าว “พวกคุณจะไม่ได้อะไรเลยนอกจากการลงโทษ!”