ถังซีอึ้ง “…” เธอไม่อยู่ในระดับใกล้เคียงกับตัวเองเหรอ ฟังดูแปลกๆ พิกล  

 

 

เซียวส่ากับเฮ่อหว่านโจวยังคงเถียงกันต่อไป จนเฉียวเหลียงทนไม่ไหว เขาโยนเอกสารไปที่โซฟา กล่าวอย่างเย็นชาว่า “โหรวโหรวจะไม่ได้เจอกับถังซี อย่างน้อยก็ไม่ได้เจอกันต่อหน้าเรา เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วง มาพูดถึงแผนการที่เราจะครอบครองกิจการพวกเขาดีกว่า”  

 

 

“ฉันอ่านดูแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร เฮ่อซิงกรุปต้องการตั้งสำนักงานใหญ่แห่งที่สองในเมืองหลวงอยู่แล้ว เป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับเราที่จะเข้าซื้อกิจการฉินกรุป แต่ฉันคิดว่าเราควรระวังกลุ่มกิจการร่วมค้าฉินที่อยู่เบื้องหลังฉินกรุป กลุ่มร่วมค้านี้อาจจัดการไม่ได้ง่ายๆ อย่างที่เราคิด ตอนนี้เราควรแก้ปัญหานี้ก่อน จริงไหม” เฮ่อหว่านโจวกลายเป็นคนจริงจังเมื่อเริ่มคุยเรื่องธุรกิจกับเฉียวเหลียง เขาอ่านเอกสารเกี่ยวกับกลุ่มกิจการร่วมค้าฉินแล้วมองหน้าเฉียวเหลียง “คนที่เป็นเจ้าของกลุ่มกิจการร่วมค้าที่ใหญ่ขนาดนี้ จะเป็นคนธรรมดาไปไม่ได้”  

 

 

เฉียวเหลียงเลิกคิ้ว “ผมให้อาห้าสืบดูแล้วว่าใครเป็นเจ้าของกลุ่มกิจการร่วมค้าฉิน คิดว่าเดี๋ยวคงรู้ผล เราไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้ากับฉินกรุปหรอก เราจะตัดสินใจได้ว่าต้องทำยังไง หลังจากรู้ว่าใครคือเจ้าของกลุ่มกิจการร่วมค้านี้”  

 

 

ถังซีพยักหน้า “ฉันเห็นด้วยค่ะ”  

 

 

แม้เธอจะต้องการกำจัดฉินกรุปออกไปจากวงการธุรกิจโดยทันที แต่นั่นต้องไม่ใช่ในวิถีทางที่จะทำให้เธออ่อนแอลงในสนามต่อสู้ เธอต้องทำลายฉินกรุปภายใต้เงื่อนไขว่า เอ็มไพร์กรุปและเซียวกรุปจะต้องไม่ประสบความสูญเสียครั้งใหญ่ รวมถึงบริษัทของเฮ่อหว่านโจวและเฉียวเหลียงด้วยเช่นกัน   

 

 

เมื่อเฉียวเหลียงกล่าวว่ามีอิทธิพลที่แข็งแกร่งอยู่เบื้องหลังกลุ่มกิจการร่วมค้าฉิน เธอจึงไม่ทำการผลีผลาม  

 

 

ระหว่างทางกลับบ้านเซียวเหยาลงมือกำจัดคนที่ติดตามพวกเขา และพาถังซีไปส่งที่โรงแรม ในห้องพักที่โรงแรมเฉียวเหลียงให้คนมาเตรียมชุดและหน้ากากผิวหนังไว้ให้เธอแล้ว ถังซีนอนที่โรงแรมในคืนนั้น  

 

 

กลางดึกมีคนมาเคาะประตู ถังซีลุกขึ้นอย่างง่วงงุน และเห็นจากช่องตาแมวว่าเป็นเฉียวเหลียง เธอเปิดประตู มองหน้าเฉียวเหลียงผู้ยังดูกระปรี้กระเปร่า แล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปกลางห้อง ทิ้งตัวลงนอนคว่ำบนโซฟา ถามเขาขณะหลับตาลง “คุณมาทำไมเนี่ย ดึกดื่นป่านนี้”  

 

 

“ผมคิดว่าคุณต้องวิตกกังวลนอนไม่หลับแน่ๆ ผมเลยมาหาคุณ” เฉียวเหลียงนั่งลงข้างเธอ โยนเสื้อโค้ตสีดำลงบนโซฟา “แต่ดูเหมือนคุณจะไม่กังวลเลย”  

 

 

ถังซีหาว ลืมตามองเขาแล้วยิ้ม “เป็นเรื่องง่ายมากสำหรับฉัน แล้วอีกอย่างสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็ดีกว่าที่ฉันคิดไว้มาก ฉันโทรหาคุณแม่แล้ว คุณปู่พักอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเซียวคืนนี้ ท่านเข้ากันได้ดีกับ…คุณแม่ ไม่มีใครกล่าวโทษท่านเลย ทุกอย่างลงตัวอย่างสมบูรณ์แบบ”  

 

 

สิ่งที่ทำให้ถังซีสับสนในตอนนี้คือ เธอควรเรียกหลินหรูว่า ‘คุณแม่’ หรือ ‘คุณป้า’ กันแน่  

 

 

เธอเรียกว่า ‘คุณแม่’ ดีกว่า เพราะถึงอย่างไรตอนนี้เธอก็เป็นเซียวโหรว  

 

 

และถังซีจะหายไปจากโลกนี้ในที่สุด  

 

 

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ถังซีก็มองหน้าเฉียวเหลียงและถามว่า “อาเหลียง ตอนนี้ฉันไปอยู่กับคุณปู่ได้ด้วยตัวตนของเซียวโหรวแล้ว ฉันจะละทิ้งตัวตนของถังซี และเป็นแค่เซียวโหรวคนเดียวได้ไหม”  

 

 

เพราะท้ายที่สุดเธอก็คือเซียวโหรว เธออาจปลอมตัวเป็นถังซีได้ แต่เธอไม่สามารถเป็นถังซีตัวจริงได้อีกต่อไป  

 

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้เฉียวเหลียงก็ขมวดคิ้ว จ้องมองถังซี “คุณอยากเป็นเซียวโหรวไหม”  

 

 

ถังซียิ้ม “การเป็นเซียวโหรวไม่ดีตรงไหนเหรอ ยกเว้นคุณปู่ คุณ และพวกพี่ๆ ในสายตาคนอื่นฉันก็เป็นแค่เซียวโหรว ก็เหมือนที่เฮ่อหว่านโจวพูด เซียวโหรวไม่ได้ใกล้เคียงถังซีเลยด้วยซ้ำ”  

 

 

เฉียวเหลียงขมวดคิ้ว มองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง “แล้วเซียวโหรวจะพาผมไปพบคุณพ่อคุณแม่ของเธอเมื่อไหร่”  

 

 

ถังซีซึ่งกำลังง่วงนอนอยู่ตื่นขึ้นทันทีด้วยคำพูดของเขา เธอมองเฉียวเหลียงอย่างไม่เชื่อสายตา “นี่คุณล้อฉันเล่นใช่ไหม”  

 

 

“เปล่า” เฉียวเหลียงลูบผมเธอเบาๆ จ้องมองหน้าเธอ “ผมไม่ได้ล้อเล่น ผมไม่อยากเป็นคนรักของคุณแบบหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไปแล้ว ได้โปรดบอกทุกคนได้ไหมว่าผมเป็นแฟนคุณ”  

 

 

ถังซียิ้ม “ตกลง แต่คุณก็รู้นี่ว่าเซียวโหรวจะเข้าวงการบันเทิงในเร็วๆ นี้ ถ้าแฟนคลับของเธอรู้ว่าคุณเป็นแฟนเธอ พวกเขาจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ หรือเปล่าล่ะ”  

 

 

เฉียวเหลียงอดหัวเราะไม่ได้ “ผมพนันได้เลยว่าในสายตาคนอื่น คุณคือผู้หญิงที่โชคดีที่ได้เป็นแฟนผม”  

 

 

“อ๋อ นี่คุณคิดอย่างนี้เหรอ” ถังซีจ้องหน้าเฉียวเหลียงด้วยดวงตาเบิกกว้าง ตัดสินใจว่าเธอจะไล่เขาไปเดี๋ยวนี้ ถ้าเขากล้าตอบว่าใช่  

 

 

เฉียวเหลียงส่ายศีรษะอย่างรู้ทัน “ไม่คิดแน่นอน เป็นพรอันประเสริฐสำหรับผมที่มีคุณเป็นแฟน ขอบคุณนะที่เลือกผมเป็นแฟนคุณ”  

 

 

ถังซีลุกขึ้นนั่ง ลูบศีรษะเขาเบาๆ และหัวเราะออกมาเสียงดัง “เด็กดี ไปอาบน้ำก่อนนะตอนนี้ แล้วฉันจะยอมให้นอนข้างๆ”  

 

 

ตั้งแต่เธอกลับมาอาการนอนไม่หลับของเฉียวเหลียงก็หายเกือบเป็นปกติ เขานอนหลับสนิทแม้จะไม่มีเธออยู่เป็นเพื่อน แต่เขายังคงตื่นขึ้นกลางดึกเพราะฝันร้าย ถังซีจึงควรนอนเป็นเพื่อนเขาบ้างเป็นครั้งคราว  

 

 

แน่นอนว่าทั้งสองนอนเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นบนเตียง  

 

 

ถังซีอดชื่นชมตัวเองไม่ได้ ที่เธอไม่ได้ทำอะไรกับชายหนุ่มสุดหล่อที่นอนหลับอยู่ข้างๆ เลย… แต่เธอไม่มีทางเลือก เธอยังอ่อนแอเกินไปที่จะมีอะไรกับเขา!  

 

 

ถังซีเขกหัวตัวเอง เมื่อรู้ตัวว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ‘ถังซี นี่เธอคิดอะไรอยู่ ฮึ!’  

 

 

ถังซีเดินเข้าไปในห้อง ทิ้งตัวลงนอน ไม่นานเฉียวเหลียงก็เข้ามา เขาคุยโทรศัพท์และดูอารมณ์เสียเล็กน้อย ถังซีถามหลังจากเขาวางสาย “เกิดอะไรขึ้นคะ”  

 

 

“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับสำนักงานสาขาของเราที่ชายแดนอเมริกา ลู่หลีกำลังไปที่นั่นเพื่อแก้ปัญหา” เฉียวเหลียงกล่าว ดูท่าทางกังวลเล็กน้อย เขามองหน้าถังซี และกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว “ถ้าพรุ่งนี้แก้ปัญหาไม่ได้ ผมอาจต้องไปอเมริกาด้วยตัวเอง”  

 

 

ถังซีพยักหน้า ถามว่า “หลงเซี่ยวเป็นหนึ่งในบริษัทที่มีศักยภาพมากที่สุดในโลก ใครกันที่กล้ามายุ่งกับคุณ”  

 

 

“มีคนวางกับดักเรา” เฉียวเหลียงเดินไปที่เตียง นั่งลงข้างถังซีและกล่าวว่า “ยิ่งองค์การหลงเซี่ยวประสบความสำเร็จมากเท่าไหร่ คนก็ยิ่งอิจฉาเรามากขึ้นเท่านั้น นอกจากนี้… ไม่ว่าคุณจะมีพลังอำนาจมากแค่ไหน สักวันหนึ่งก็ต้องมีใครสักคนมีพลังอำนาจเหนือกว่าเสมอ ในครั้งนี้ศัตรูของเราคือแก๊งคนเม็กซิกัน พวกเขาสมคบกับกองกำลังต่อต้านการก่อการร้าย ใช้อุบายวางกับดักเรา เจ้าหน้าที่ของเราหลายคนถูกจับตัวไป”