พ่อบ้านเดินไปข้างหน้าและวางมันไว้บนโต๊ะ

เมื่อเขาเปิดมันออก กลิ่นหอมที่ชัดเจนก็ลอยออกมาทันที

เมื่อเขาหยิบขนมอบชิ้นที่อยู่ใกล้ๆออกมาและวางไว้บนจาน เฟิง เหย่เก้อร์ ก็แข็งค้างไปทันที

การแสดงออกของเขาที่สงบก็เริ่มมีรอยยิ้มขึ้น

แต่เมื่อเขานึกถึงฉากที่เรือสำราญเมื่อวานนี้ เขาก็ช่วยไม่ได้ที่จะส่งเสียงเย็นชึ้น ‘ฮึ!’

แต่เมื่อได้เห็นขนมอบเหล่านั้น เขาก็รู้สึกช่วยไม่ได้ ก่อนจะสะบัดมือและพูดขึ้น”ออกไป”

พ่อบ้านแอบมองไปที่การแสดงออกของเฟิง เหย่เก้อร์และรู้ว่าเจ้านายของเขากำลังมีความสุข

เขารับคำและออกไปทันที

เมื่อวานนี้เจ้านายของเขามีกลิ่นอายที่ดำมืดและน่ากลัวมากจนคนอื่น ๆ ในจวนไม่สามารถแบกรับกับมันได้

เขาใช้เวลาทั้งคืนอยู่ในห้องอักษรทำงานของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ารบกวนเขา

โชคดีที่คุณหนูโหลวส่งมันมาทำให้เจ้านายของเขามีความสุขขึ้น

พ่อบ้านคิดถูก อารมณ์ของเฟิง เหย่เก้อร์ดีขึ้นจริงๆ

นอกจากนี้ เขายังกินขนมอบที่หวานมาก ๆจนหมดอย่างน่าตกใจ

ช่วงเวลาที่โหลง ชิงอู๋ ตื่นขึ้นมา โหลว ชุ่นเฟิง ก็ให้คนมาบอกว่าเขาต้องการพบนาง

นางลุกขึ้นและพาหลานป๋าย ไปกับนางที่ห้องโถงใหญ่

เมื่อนางไปที่นั่น นางก็เห็นโหลว เหลียนซินและหยวนเฉิน อยู่ที่นั่นด้วย

นางมองลงในขณะที่นางเดินตรงไปยังใจกลางและทำความเคารพโหลว ชุ่นเฟิง “ท่านพ่อ”

“อ่า ชิงอู๋ เจ้ามาแล้วหรือ มาๆ นั่งลงก่อน “

“… เจ้าค่ะ”

โหลว ชิงอู๋มองไปรอบ ๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ โหลว เหลียนซิน 

ข้างๆนาง โหลว เหลียนซิน กำลังนั่งตัวตรงและดูงดงามอย่างสมบูรณ์แบบ

นอกจากชุดสีชมพูราวกับเทพธิดาของนางแล้ว ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางที่งดงามอยู่แล้วก็ยิ่งดูดีมากขึ้นไปอีก

เมื่อนางสังเกตเห็นว่ามีสายตากำลังมองมาที่นาง โหลว เหลียนอซิน ก็หันมาและอย่างไม่คาดฝัน นางยิ้มให้กับนางอย่างอบอุ่นและให้เกียรติ “พี่ใหญ่”

หัวคิ้วของโหลว ชิงอู๋ขมวดขึ้น ในขณะที่นางพยักหน้า

นางมองไปที่นางและสงสัยว่าวันนี้มันเป็นวันอะไรทำไมทุกคนถึงได้มาอยู่ที่นี่

หลานป๋ายยังคงมีบาดแผลจากเหตุการณ์ครั้งก่อนที่หยวนฉินวางแผนเล่นงานนางและพยายามจะหักขาของนาง ดังนั้นนางจึงเฝ้าดูพวกนางอย่างระมัดระวัง

นางเฝ้าดูการแสดงออกของพวกนาง ดังนั้นนางจึงเห็นริมฝีปากของ โหลว เหลียนซินที่โค้งขึ้นอย่างหยิ่งยโส 

นางสงสัยขึ้นทันทีว่าพวกนางกำลังจะมาไม้ไหน

แต่หยวนเฉินยังไม่ได้มีเวลาที่จะจัดการกับโหลง ชิงอู๋และหลานป๋าย 

วันนี้นางมีสิ่งที่สำคัญกว่ามากให้ต้องจัดการ

โหลว ชุ่นเฟิง เห็นว่าโหลว เหลียนซินและโหลว ชิงอู๋ ดูกลมกลืนกันแค่ไหนอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นด้วยเช่นกัน “ชิงอู๋ เหลียนเอ้อร์ ก่อนหน้านี้นางยังเด็กเกินไปดังนั้นถ้านางทำอะไรผิดต่อเจ้า เจ้าจะต้องให้อภัยนาง มีคำพูดเคยพูดเอาไว้ พี่ก่อนน้อง ในเมื่อเจ้ายังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นน้องสาวของเจ้าจึงไม่ควรแต่งงานก่อน แต่เจ้าก็รู้ว่าหลังจากเรื่องนั้น เหลียนเอ้อร์ก็ไม่สามารถรอได้อีก ตระกูลหลี่จึงส่งของหมั้นมาในวันนี้ ห้าวันเป็นวันที่ดี ดังนั้นเจ้าคงจะขัดอะไรใช่ไหม? ”

โหลว ชิงอู๋มองลงเพื่อซ่อนสายตาของนางจากพวกเขา ในขณะที่นางส่ายหัว “ลูกต้องมีความสุขแทนน้องรองอยู่แล้วเจ้าค่ะ”

นางกลัวว่าน้องสาวที่ดีของนางจะไม่มีความสุขหลังจากได้แต่งงานไปแล้ว

ทันใดนั้นเสียงของฆ้องและกลองก็ได้ยิน เช่นเดียวกับเสียงของประทัด

เมื่อโหลว ชุ่นเฟิง ได้ยินเขาก็ยืนขึ้นในทันที “พวกเขามาแล้ว ดี! ดี!”

โหลว ชุ่นเฟิงพูดซ้ำคำว่า”ดี” ถึงสองครั้งด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่บุตรสาวคนรองของเขายังไม่ได้แต่งงานออกไปและพวกเขาก็เป็นแบบนี้แล้ว

ในตอนแรก เขากังวลว่าตระกูลหลี่จะยกเลิกการหมั่นหมาย แต่มันก็เป็นการดีที่ในที่สุดพวกเขาก็เลือกวันที่จะแต่งงานแทน

วันที่ถือว่าเป็นวันอันมงคล แต่เป็นเพราะมันเร็วเกินไป ทุกอย่างจึงเรียบง่าย

ใบหน้าเล็ก ๆ ของโหลว เหลียนซิน แดงขึ้นและดูเหมือนว่าอารมณ์ของนางจะดีขึ้นด้วย

จู่ๆ นางก็หันไปมองโหลว ชิงอู๋ ก่อนจะยิ้มอย่างสดใสในขณะที่นางพูดอย่างไร้เดียงสาขึ้น “พี่ใหญ่ เมื่อพิธีครบวัยของท่านมาถึง น้องสาวคนนี้อาจจะไม่สามารถมาได้ หลังจากที่ข้าแต่งงานกับเจิ้งเซิง มันอาจจะยากสำหรับข้าที่จะออกมาได้ ในตอนแรกข้าอยากจะบอกก่อนหน้านี้ แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อเร็วๆ นี้ท่านได้ใกล้ชิดองค์ชายสามมาก “

โหลว ชิงอู๋ ทำราวกับว่านางไม่เห็นการเยาะเย้ยและความไม่มีมารยาทในสายตาของนาง ในขณะที่นางหัวเราะขึ้นและไม่ตอบอะไร