มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 148 โรคที่พบเห็นบ่อย

“ใครว่าแพทย์แผนจีนนั้นทำอะไรไม่ได้?”

ขณะที่มู่เซิ่งพูด บรรยากาศในคลินิกก็เงียบลง สายตาของทุกคนขยับตามเสียงของมู่เซิ่งและมองไปที่ประตูกันหมด

เขาคือใคร?

หลังจากเห็นมู่เซิ่ง สายตาของทุกคนก็ประหลาดใจ

พวกเขาไม่เคยเห็นหน้าของมู่เซิ่งในด้านแพทย์แผนจีน ยิ่งกว่านั้น ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขายังดูอายุน้อย ดูก็รู้ว่าเขาไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับแพทย์แผนจีนมากนัก

“แพทย์แผนจีนทำได้แล้วไงล่ะ นายสามารถใช้แพทย์แผนจีนรักษาท่านประธานให้หายดีไหมล่ะ?”

สาวสวยผมบลอนด์พูดเป็นภาษาจีนอย่างดูถูก”ไอ้หนุ่ม ต่อหน้าฉันอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้ ผู้ช่วยกู้ช่วยฉันติดต่อทางเครื่องบิน เราจะกลับไปจีนเพื่อรับการรักษาในคืนนี้ แพทย์แผนจีนจะเทียบติดหมอตะวันตกได้อย่างไรล่ะ!”

“โอเคครับ ผมจะจองตั๋วเดี๋ยวนี้ครับ”

ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาพยักหน้า และในขณะเดียวกันก็ย้ายชายวัยมากกว่าอายุ50 บนรถเข็น

ในสายตาของเธอมู่เซิ่ง ก็เหมือนกับหมอเหล่านั้น กำลังพูดเรื่องไร้สาระ แพทย์แผนจีนไม่สามารถรักษาประธานของพวกเขาได้แน่นอน

“ถ้าอยากให้เขาตาย ก็พาเขาคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้ได้”

เมื่อเห็นว่าผู้ช่วยกำลังจะพาชายคนนั้นออกไป มู่เซิ่งจึงพูดขึ้น

“นายหมายความว่ายังไง? กล้าดีมาสาปแช่งคุณวิลเลี่ยมของพวกเราให้ตายเช่นนี้ได้อย่างไร? นายชื่ออะไร? กล้าพูดจาเช่นนี้? เชื่อหรือไม่ว่าฉันสามารถจับกุมนายได้ด้วยการโทรสายออกเพียงครั้งเดียว!”

เมื่อได้ยินสิ่งที่มู่เซิ่งพูด สาวผมบลอนด์ก็ออกมาว่าด่า ชายคนนี้กล้ามาสาปแช่งคุณวิลเลี่ยม นี่อยากตายหรือไง

มู่เซิ่งยักไหล่และพูดอย่างใจเย็น “ผมแค่พูดตามความจริง ถ้าไม่เชื่อ ผมก็ทำอะไรไม่ได้ครับ”

“นาย นาย!”

สาวผมบลอนด์โกรธมาก หันหน้าไปมองกลุ่มหมอเหล่านั้น แล้วพูดอย่างเย็นชา: “เขาเป็นลูกศิษย์ของพวกนายคนไหน นี่กล้าดีเช่นนี้ได้อย่างไร?”

ในความคิดของเธอ มู่เซิ่งผู้ดูยังอายุน้อย เขาไม่ใช่หมอที่นี่อย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงต้องเป็นลูกศิษย์ของหมอใดหมอหนึ่ง มิฉะนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะกล้าพูดเช่นนี้ออกมา

“เอ๋อ… คุณเดวี่ พวกผมไม่รู้จักเขาครับ”

หลังจากมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง หมอหลายคนส่ายหัวและพูด

“ไม่มีใครรู้จัก นายกล้าดียังไงมาโผล่ที่นี่? เอาล่ะ ฉันจะแจ้งตำรวจเดี๋ยวนี้ ให้ตำรวจจับนาย!” เดวี่กัดฟันอย่างโมโห

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ เขาส่ายหัวและพูด “คุณเดวี่ ผมจองตั๋วเครื่องบินเรียบร้อยแล้วครับ อย่าเสียเวลากับคนแบบนี้เลยครับ ตอนนี้ความปลอดภัยของท่านประธานเป็นสิ่งสำคัญที่สุดนะครับ”

มู่เซิ่ง อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ จากที่นี่ไปยังสนามบิน และบินไปต่างประเทศใช้เวลาอย่างน้อยเจ็ดหรือแปดชั่วโมงในการเดินทาง เขามองดูสถานการณ์ปัจจุบันของวิลเลี่ยม บรูซ สามารถอยู่ได้สูงสุดเพียงห้าชั่วโมงเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น เครื่องบินนั้นความดันสูง ไม่สามารถอยู่ได้นานขนาดนั้นแน่นอน

“อาจารย์… มาที่นี่ได้ไงครับ!”

ในท่ามกลางฝูงชน ร่างของหลิวเจี้ยนหัวปรากฏ เขารีบเดินทางตรงมา จับมือมู่เซิ่งไว้แน่น ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ

เขาคิดไม่ถึงว่า มู่เซิ่งจะอยู่เมืองเยี่ยนจิงในขณะนี้

“อาจารย์?”

ทุกคนตกตะลึง ผู้ชายคนนี้คืออาจารย์ของหมอเทวดาหลิวนั้นเหรอ?

เขาอายุเท่าไหร่?

คนใดคนหนึ่งในนั้นที่ฝึกวิชาหมอมีอายุมากกว่าเขาทุกคน

“คุณเดวี่ เสี่ยวมู่คนนี้เป็นอาจารย์ของผมเองครับ ทักษะทางการหมอของเขาเหนือกว่าผมมากเลยครับ หากเขาลงมือ เขาสามารถรักษาอาการป่วยของคุณวิลเลี่ยมให้หายดีแน่นอนครับ!” หลิวเจี้ยนหัวหันกลับมาและพูดอย่างเคร่งขรึม

เมื่อเห็นท่าทีของ หลิวเจี้ยนหัว เดวี่ผมบลอนด์เหลือบมองมู่เซิ่งด้วยความสงสัย ” เขาเนี่ยนะ? จะรักษาโรคของคุณวิลเลี่ยม หายดีได้?”

“คุณเดวี่ ถ้าเขาเป็นอาจารย์ของหมอเทวดาหลิวจริงๆ เขาสามารถรักษาชีวิตคุณวิลเลี่ยมได้แน่นอนครับ” คุณหมอเมิ่งพูดด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นฝีมือของมู่เซิ่งก็ตาม แต่ทักษะทางการหมอของ หลิวเจี้ยนหัวพวกเขาจะไม่เคยเห็นมาก่อนได้ไงล่ะ? พูดได้เลยว่าเป็นหมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกและสมกับเป็นสี่หมอชื่อดังในเมืองเยี่ยนจิงอีกด้วย

ในฐานะเป็นอาจารย์ของเขา ความสามารถของเขาไม่น้อยแน่นอน

“ใช่ครับ คุณเดวี่ โปรดไว้ใจหมอหลิวเจี้ยนหัวครับ”

“คุณเดวี่ ผมสามารถใช้ชื่อเสียงและป้ายของคลินิกของผมเพื่อรับประกันความสามารถของเสี่ยวมู่ได้ครับ” หลิวเจี้ยนหัว กล่าวด้วยความมั่นใจ

มู่เซิ่งส่ายมือเพื่อหยุดการกระทำของหลิวเจี้ยนหัว เขาพูดด้วยรอยยิ้ม: “ทุกคนพูดเกินจริงแล้วครับ หลิวเจี้ยนหัวและผมเป็นแค่เพื่อนกันครับ ผมให้คำแนะนำเป็นบางครั้งครับ”

แม้ว่าคุณเดวี่จะดูถูกเขาก็ตาม แต่มู่เซิ่งก็ไม่ต้องการเห็นใครป่วยและเสียชีวิตต่อหน้าเขา ตอนที่เขาเรียนหนังสือโบราณ การมีเมตตานั้นเป็นเกณฑ์แรก

“เสี่ยวมู่ เป็นครูหนึ่งวัน เท่ากับเป็นครูตลอดชีวิต” หลิวเจี้ยนหัว ส่ายหัวและพูด ไม่ยอมเปลี่ยนคำพูด

แม้ว่า เดวี่จะไม่เชื่อในตัวมู่เซิ่ง แต่ในสายตาของเธอ หลิวเจี้ยนหัวเป็นหมอที่มีชื่อเสียงและมีคุณธรรมสูง แม้แต่ หลิวเจี้ยนหัวเองก็บอกว่า มู่เซิ่งมีความสามารถในการรักษา คุณวิลเลี่ยมให้หายดีได้ สิ่งที่เขาพูดนั้นอาจจะเป็นความจริงก็ได้

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่เคยพบโรคนี้มาก่อน หมอตะวันตกหลายคนใน เมืองเยี่ยนจิงก็เคยมาดูแลรักษาเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้ผล แม้แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าหมอในประเทศของเธอจะรักษาโรคของ คุณวิลเลี่ยมได้หรือไม่

ยิ่งไปกว่านั้น คุณวิลเลี่ยมมาที่เมืองเยี่ยนจิงในตอนนี้เพื่อรับผิดชอบการโอนสิทธิ์การขาย LV ของประเทศตงหัว ณ ในตอนนี้เขายังไม่ได้เซ็นสัญญาก็ล้มป่วยโดยตรง

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เดวี่ก็พยักหน้าและพูดอย่างมุ่งมั่น: “ฉันตกลงได้ แต่นายต้องพิสูจน์ความสามารถของนายให้ฉันเห็น มิฉะนั้น ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณวิลเลี่ยมให้นายรักษา!”

“คุณเดวี่ ผมรับประกันความเก่งของเสี่ยวมู่ได้ครับ!” หลิวเจี้ยนหัว ยืนขึ้นและพูดอย่างสาบาน

มู่เซิ่งยิ้ม ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่พูดเช่นนี้ เดวี่คงไม่เชื่อแน่นอน เขาเหลือบมอง คุณเดวี่ พูดเบา ๆ “คุณเดวี่ ช่วงนี้คุณมักจะรู้สึกวิงเวียน ร้อน และวิตกกังวลบ่อยใช่ไหมครับ และเมื่อประจำเดือนมา คุณจะรู้สึกหนาวเย็นไปทั้งตัว เลือดจับตัวเป็นก้อน และปวดท้องมากเลยใช่ไหมครับ”

เมื่อมู่เซิ่งพูด เดวี่ก็ตกตะลึงโดยสัญชาตญาณ เธอมองมู่เซิ่งอย่างระแวดระวังและพูด “นาย นายรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?”

อาการเหล่านั้นเพิ่งปรากฏขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว เดิมเดวี่คิดว่าเป็นเพราะเธอเพิ่งมาที่ประเทศตงหัว ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่นี่ไม่ทัน จึงเกิดอาการดังกล่าว

เมื่อมู่เซิ่งพูดขึ้น เธอตื่นตัวทันที

“นายอาจจะพูดไปเรื่อยก็ได้ ฉันไม่เชื่อว่านายจะมีความสามารถเช่นนี้!” เดวี่พูดเสียงแข็ง

มู่เซิ่งยิ้มเบา ๆ ไม่ได้สนใจมากนัก และพูดต่อไป: “นอกจากอาการไม่สบายของประจำเดือนแล้ว เวลากลางคืนที่คุณนอน ขาของคุณจะบีบและเกร็งโดยไม่รู้ตัว ถ้าเดาไม่ผิด หลังจากช่วงกลางเดือน คุณจะมีอาการหนาวสั่นอย่างอธิบายไม่ถูก แต่เมื่อไปโรงพยาบาลวัดอุณหภูมิ มันแสดงว่าเพิ่มขึ้นใช่ไหมครับ?”

สีหน้าของเดวี่เปลี่ยนไปทันที

เมื่อปลายเดือนที่ผ่านมานี้ เธอประสบกับสิ่งที่เขาเล่ามา และแม้กระทั่งจำรายละเอียดต่างๆ ก็เหมือนกับที่มู่เซิ่งพูดทุกประการ!

“โอ้พระเจ้า!”

เดวี่อดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงอุทานออกมา ในตอนนี้ เธอเชื่อในสิ่งที่มู่เซิ่งพูดแล้ว เธอถามอย่างเร่งรีบ”คุณมู่ อาการของดิฉันนั้นคือโรคอะไรคะ?”

“จะบอกว่าร้ายแรงนะก็ไม่ร้ายแรงสักเท่าไหร่ จริงๆ แล้วนี่เป็นโรคที่พบเห็นกันบ่อย”

มู่เซิ่งยิ้ม รอยยิ้มนั้นลึกซึ้ง