มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่46 ท่านประธานมาแล้ว

“เสี่ยวมู่ คุณไม่คิดจะไปเมืองเยียนจิงกับผมจริงๆเหรอ?ด้วยความสามารถของคุณ คุณจะเป็นคณบดีก็ยังได้เลย ผมได้เตรียมใบรับรองคุณวุฒิทางการแพทย์ไว้ให้แล้ว”

หลังจากออกจากวิลล่า หลิวเจี้ยนหัวก็ชักชวนมู่เซิ่งตลอดทาง รู้สึกเสียดาย และพูดว่า”ตระกูลเจียงดีตรงไหน?มันคุ้มเหรอที่คุณอยู่ที่นั่น คนเก่งๆอยู่ในมือคนไม่เห็นค่ามัน ผมรู้สึกว่าคุณไม่คุ้มเลย”

“มากสุดคุณก็แค่ออกจากตระกูลเจียง ด้วยความสามารถของคุณ คุณคู่ควรกับเป้าหมายที่ใหญ่กว่านี้”

“ตาเฒ่าหลิว ผมพักอยู่ที่บ้านของตระกูลเจียงเพราะข้อตกลง และตอนนี้ผมยังไม่สามารถออกไปได้”มู่เซิ่งยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว บุญคุณที่ช่วยชีวิตจะตอบแทนในสามปี ห่างจากเวลาที่เจียงเจิ้งจื๋อตกลงกันไว้ ยังเหลือหนึ่งเดือน

“เอาล่ะ เสี่ยวมู่ ถ้าคุณมีปัญหาในอนาคต มาหาผมได้เลย!”

หลิวเจี้ยนหัวถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และขับรถออกไป

มู่เซิ่งกำลังจะซื้อผักและกลับบ้านเพื่อทำอาหารให้เสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น และจ้าวหลินเป็นคนโทรมา ซึ่งทำให้มู่เซิ่งประหลาดใจอยู่บ้าง

จ้าวหลินมองว่าเขาเป็นขยะที่แต่งเข้ามาในบ้าน ถ้าไม่ใช่เพราะกฎของมรดกของสามี เธอคงไล่มู่เซิ่งออกจากบ้านไปนานแล้ว ในช่วงสามปีที่ผ่านมา น้อยมากที่จะโทรหา ทุกครั้งที่โทรมา ก็เป็นงานหนักทุกครั้ง

“แม่ครับ มีอะไรเหรอครับ?”

มู่เซิ่งรับโทรศัพท์ขึ้นมา

เสียงที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์เย็นชา และมีเสียงชนกันของไพ่

นกกระจอก เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยู่ที่โต๊ะ ดังนั้นจ้าวหลินจึงพูดอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงที่เป็นคำสั่ง”คืนนี้ญาติจะมา คุณเตรียมอาหารเย็นให้เยอะหน่อย” ก่อนที่มู่เซิ่งจะถามให้ชัดเจนว่ามีกี่คน จ้าวหลินก็วางสายโทรศัพท์

โดยตรง

เขาชินแล้ว และสแกนจักรยานให้เช่าโดยตรงและขี่ตรงไปยังถนนหนานซวี

สปาหรงเหม่ยที่หลิวเจี้ยนหัวมอบให้เขานั้นอยู่ที่ถนนหนานซวี และเขาได้แวะไปที่สปาเพื่อจัดการเรื่องการโอนสปาหรงเหม่ย

ถนนหนานซวีเป็นพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเจียงหนาน และอยู่ไกลจากบ้านมาก มู่เซิ่งปั่นจักรยานไปเกือบครึ่งชั่วโมงจึงจะถึง สิ่งนี้ทำให้ความคิดที่จะซื้อรถของเขาหนักแน่นขึ้น

ขณะคิดอยู่ มู่เซิ่งก็เดินเข้าไปในสปาหรงเหม่ยและถามพนักงานในล็อบบี้

“สวัสดีครับ ผมจะหาถังเสี่ยวเยว่ได้ที่ไหนครับ?”

“แหม นี่มู่เซิ่งไม่ใช่เหรอ?”

ในขณะนี้ ลมที่มีกลิ่นหอมโชยมา จากนั้นหญิงสาวสวยในรองเท้าส้นสูงก็เดินผ่านประตูเข้ามา และมีชายร่างอ้วนยืนอยู่ข้างๆเธอ

นี่คือเสิ่นหยิงเซี่ย เพื่อนสนิทของเจียงหว่าน ซึ่งเธอเคยเห็นมู่เซิ่ง

“เรียกคนอื่นเขาลงมามันดูใหญ่นะ เพียงแต่ว่า ผู้จัดการถังเป็นประธานของสปาหรงเหม่ย คุณเป็นแค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกิน มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะพบท่านหรือ?”

บนใบหน้าของเสิ่นหยิงเซี่ยเต็มไปด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม และชี้ให้เห็นตัวตนของมู่เซิ่งต่อหน้าทุกคนอย่างไม่เกรงใจ

ไอ้คนขี้ขลาดตาขาว

ขยะไร้ความสามารถอันดับหนึ่งของตระกูลเจียง!

เธอและเจียงหว่านเป็นเพื่อนซี้กัน และเธอก็รังเกียจมู่เซิ่งที่ไม่ได้เรื่องมาก ใน WeChat เธอได้เกลี้ยกล่อมเจียงหว่านไปหลายครั้ง ว่าให้หย่าร้างกับมู่เซิ่ง แต่คิดไม่ถึงว่า เจียงหว่านจะโกรธมาก ถึงขนาดที่เธอเกือบจะถูกบล็อก เสิ่นหยิงเซี่ยจึงไม่ค่อยเกลี้ยกล่อมเธออีก

แต่ในสายตาของเธอ มู่เซิ่งผู้ไร้ประโยชน์ ไม่คู่ควรกับเจียงหว่านเลย!

เสียงของเสิ่นหยิงเซี่ยดังมาก และดึงดูดผู้คนมากมายในทันที ผู้คนเกือบทั้งหมดที่มาที่สปาหรงเหม่ย เป็นผู้หญิงทั้งหมด ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน หลังจากได้ยินว่ามู่เซิ่งเป็นลูกเขยของตระกูลเจียง พวกเธอก็เริ่มซุบซิบนินทาในทันที

“คุณเสิ่น โปรดระวังคำพูดของคุณด้วย”

มู่เซิ่งพูดอย่างเฉยเมย”ผมมาที่สปาหรงเหม่ย เพื่อตามหาผู้จัดการถัง”

“คุณเป็นแค่คนขี้ขลาดไร้ความสามารถ ยังคู่ควรที่จะหาผู้จัดการถังเหรอ?”

ใบหน้าของเสิ่นหยิงเซี่ยเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม”เหอะๆ จะซื้อเครื่องสำอางเพื่อประจบประแจงเจียงหว่านใช่ไหม?”

“คุณคิดว่าด้วยสถานะของคุณ คุณสามารถซื้อเครื่องสำอางจากผู้จัดการถังได้เหรอ?แม้ว่าเธอจะขาย แต่คุณมีเงินซื้อเหรอ?คุณมีเงินซื้อเครื่องสำอางในสปาหรงเหม่ยไหม?”

“ยิ่งไปกว่านั้น คุณไม่มีงานทำ เงินที่คุณใช้ก็เป็นของตระกูลเจียง”

“ออกมาขายขี้หน้าจริงๆ”

หลังจากพูดจบ เธอก็ชี้ไปที่กล่องในมือของชายข้างตัวเธอ และพูดเสียงดังว่า”เห็นไหม นี่คือเครื่องสำอางใหม่ล่าสุด แพลตินั่มซีรีส์ของสปาหรงเหม่ย! แฟนของฉันซื้อให้ฉันเอง!”

มู่เซิ่งชำเลืองมองอย่างเฉยเมย ชายอ้วนคนนี้คือเย่เวินไม่ใช่เหรอ เห็นได้ชัดว่าเธอเปลี่ยนแฟนอีกคน

“สวัสดีครับ ผมชื่อจางฮุย ผมเป็นผู้จัดการของสปาหรงเหม่ย”ชายอ้วนยิ้มและพูดด้วยใบหน้าที่หยิ่งผยอง”ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอาง ด้วยสิทธิ์ของผม ผมสามารถให้คุณถูกกว่านี้”

“เครื่องสำอาง?เขาไอ้คนไร้ประโยชน์สามารถซื้อมันได้หรือ?”

เสิ่นหยิงเซี่ยดูดูถูกเหยียดหยาม”ไม่ใช่ว่าฉันอยากว่าเขานะ คนยากจนอย่างเขา ไปซื้อเครื่องสำอางที่ข้างถนนได้แล้ว จางฮุย อย่าไปสนใจเขา เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าไปเกาะเมียกิน ต่อให้คุณให้ส่วนลดเขา เขาก็ไม่มีเงินซื้อหรอก”

มีผู้ชมหลายคนที่ยืนอยู่รอบๆ และเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนี้ ก็เริ่มซุบซิบกัน ดูเหมือนพวกเขากำลังเพลิดเพลินกับการแสดง

“พูดจบหรือยัง?”

สายตาของมู่เซิ่งเปลี่ยนเป็นเย็นชา”พูดจบก็ไสหัวไป อย่ามาขัดขวางงานของผม”

ถ้าคนที่ขวางหน้าเขาไม่ใช่ผู้หญิง เขาคงตบไปนานแล้ว

เสิ่นหยิงเซี่ยตกใจจนถอยไปหลายก้าว รู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก”ฉันขอเตือนคุณนะ ทางที่ดีคุณควรไปจากเจียงหว่านซะ คุณไม่คู่ควรกับเธอเลย!และสปาหรงเหม่ยแห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่คุณควรจะมา ระวัง เดี๋ยวฉันจะเรียกรปภ.มาลากคุณออกไป!”

มู่เซิ่งไม่แม้แต่จะมองเธอ เพียงแค่ยิ้มและนั่งลงบนโซฟา

“เฮ้ ที่นี่ไม่ให้คุณนั่ง ออกไปจากที่นี่ซะ”

นอกจากนี้ บนใบหน้าจางฮุยก็มีรอยยิ้มเยาะเย้ย ตอนนี้ที่เขาอยู่ด้านล่าง ทำตามคำสั่งของผู้จัดการถัง และกำลังรอบุคคลใหญ่โต และเขาขี้เกียจที่จะไปยุ่งวุ่นวายกับมู่เซิ่ง

ในไม่ช้า โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น และเป็นถังเสี่ยวเยว่ที่โทรมาถาม

“จางฮุย ประธานมู่มาหรือยัง?”

จางฮุยตอบอย่างรวดเร็วว่า”ยังเลยครับ ผมอยู่ที่ล็อบบี้ตลอด และยังไม่เห็นใครขับรถเข้ามาเลยครับ”

ในสายตาของเขา สปาหรงเหม่ยมีมูลค่าตลาดหนึ่งพันล้าน ผู้ที่สามารถเป็นประธานของสปาหรงเหม่ย ต้องเป็นคนที่ร่ำรวยแน่นอน

วางสายลง และเสียงเหม่อลอยเล็กน้อย ตามเวลานัด ประธานมู่ต้องมาแล้วทำไมยังไม่มา

ในขณะนี้ มู่เซิ่งแอบยิ้มและเดินตรงไปที่ลิฟต์

ถังเสี่ยวเยว่?

ครั้งนี้ที่เขามาที่นี่ เพื่อถ่ายโอนสปาหรงเหม่ยกับถังเสี่ยวเยว่

เสิ่นหยิงเซี่ยมองไปที่มู่เซิ่ง คิดว่าไอ้หมอนี่มาเพราะมาเปิดโลก ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่ใจ และพูดกับจางฮุยว่า”จางฮุย คุณบอกว่าจะมีคนสำคัญจะมาไม่ใช่เหรอ คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็รีบไล่ออกไปสิ ถ้าทำให้พรมสกปรกจะทำยังไง?”

“ใช่ ผมลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง”จางฮุยตบหัวของเขา และพูดกับมู่เซิ่งด้วยความโกรธว่า“ไอ้คนขี้ขลาด รีบออกไปโดยเร็ว”

ถ้าถึงตอนนั้น ไอ้คนขี้ขลาดคนนี้ทำให้แขกสำคัญโมโห เขาก็จะต้องรับโทษ มู่เซิ่งไม่สนใจเขา และเดินต่อไปยังลิฟต์

“นี่ กูกำลังคุยกับมึงอยู่นะ!”

จางฮุยอดไม่ได้ที่จะดุเขาด้วยความโกรธ ในขณะที่เขากำลังจะเอื้อมมือออกไปเพื่อโยนมู่เซิ่งออกไป โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮาโหล ผู้จัดการถัง ท่านว่า”

“จางฮุย คุณกำลังทำอะไรอยู่ ฉันเพิ่งโทรหาตาเฒ่าหลิว และเขาบอกว่า ประธานมู่มาตั้งนานแล้ว!”เสียงที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์โกรธมาก อยากจะชี้ไปที่หน้าผากของจางฮุยและด่า

“หา?มาแล้วเหรอ?”จางฮุยปิดโทรศัพท์ หน้าผากของเขามีเหงื่อไหลไม่หยุด

เขาเงยหน้าขึ้นทันทีและตามหาในห้องโถงอย่างระมัดระวัง

อย่างไรก็ตาม ในห้องโถง ผู้คนที่เดินไปมามีเพียงผู้หญิงที่แต่งหน้า และไม่มีร่างของประธานถังในความคิดเลย

“ผู้จัดการถัง คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า?ผมอยู่ในห้องโถงตลอดเวลา และไม่มีใครมาเลย?”จางฮุยถามโดยไม่รู้ตัว

“คุณหมายความว่าตาเฒ่าหลิวโกหกฉันเหรอ?”เสียงผู้หญิงในโทรศัพท์ค่อยๆแหลมขึ้น

“ไม่ๆ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น”จางฮุยเหงื่อไหลออกมาเหมือนฝน มองไปรอบๆห้องโถงอีกครั้ง และรีบถาม”คุณถัง ผมขอถามหน่อยว่าประธานมู่ที่คุณกำลังพูดถึงใส่เสื้อผ้าอะไร?ขับรถแบบไหน?เพื่อที่ว่าผมสามารถแยก… ”

ปลายสายหยุดชั่วครู่แล้วพูดว่า”ตาเฒ่าหลิวเป็นคนส่งเขามาเอง สำหรับเสื้อผ้า เขาสวมเสื้อกีฬา รองเท้าผ้าใบ และกางเกงสีดำ”

“เสื้อกีฬา รองเท้าผ้าใบ กางเกงสีดำ…”

จางฮุยพึมพำอย่างเงียบๆ สายตาของเขาสอดส่องไปทั่วห้องโถง และเมื่อเขามองไปที่มู่เซิ่ง เขาก็ตัวแข็งทันที

ถังเสี่ยวเยว่กล่าวเสริมว่า”เจ้านายคนใหม่ของเรายังเด็กมาก และเป็นคนที่ถ่อมตน คุณดูดีๆล่ะ”

จางฮุยยังดึงสติกลับมาไม่ได้ แต่พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว”ครับ ได้ครับ”

วางสายโทรศัพท์

เขาจ้องมองไปที่มู่เซิ่งอีกครั้ง เสื้อผ้าของเขาเหมือนกับที่ผู้จัดการถังอธิบายทุกประการ!

เจ้านายคนใหม่ แซ่มู่ อายุยังน้อยและเป็นคนถ่อมตน

ชายหนุ่มตรงหน้า ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อมู่เซิ่งใช่ไหม?

ประธานมู่?มู่เซิ่ง?

ให้ตายเถอะ คงไม่ใช่เขามั้ง? !

จางฮุยตกตะลึงราวกับถูกฟ้าผ่า หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ถามมู่เซิ่งอย่างไม่แน่ใจ”มู่ ประธานมู่?”

“อืม”

มู่เซิ่งพยักหน้าและยิ้ม

รอยยิ้มสดใส

แต่จางฮุยล้มลงกับพื้น หน้าตาเฉื่อย