เซียวจิ่งสือฟังคำข่มขู่ว่าจะถอนการลงทุนของอันโฮ่วสยงแล้ว กลับจับมือหลินหว่านไว้แน่น พูดกับอันโฮ่วสยงว่า “ประธานอัน ตามใจคุณก็แล้วกัน คุณถอนทุนไปก็ดี จะยกเลิกการหมั้นหมายไปเลยก็ได้! ถึงอย่างไรแล้ว วันนี้ผมต้องเอาตัวหว่านหว่านออกไปจากที่นี่ให้ได้!”

 

 

อันโฮ่วสยงโมโหเซียวจิ่งสือจนทำอะไรไม่ถูก ตอนแรกทำไมเขาจึงตอบตกลงการหมั้นหมายของอันซิงกับเซียวจิ่งสือกันนะ ตอนนี้ดูไปแล้ว เซียวจิ่งสือในฐานะคู่หมายของอันซิง กลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา แล้วยังคอยพัวพันกับหลินหว่านไม่เลิกอีก มันน่าผิดหวังชะมัด!

 

 

“เซียวจิ่งสือ คุณแน่ใจนะว่าวันนี้จะทำแบบนี้ ถ้าหากตระกูลอันถอนทุนจากตระกูลเซียว ธุรกิจบ้านตระกูลเซียวจะขาดสภาพคล่องทางการเงินทันที ถึงตอนนั้นการหมุนเวียนเงินทุนของวั่นหย่ากรุ๊ปจะประสบปัญหาจนตกอยู่ในสภาพชะงักเลยนะ”

 

 

“ในฐานะที่คุณเป็นทายาทของตระกูลเซียว แน่ใจนะว่าวันนี้เพื่อหลินหว่านแล้ว ไม่คำนึงถึงการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลอันอีก และไม่สนใจผลประโยชน์ของวั่นหย่ากรุ๊ปแล้วงั้นสิ?”

 

 

อันโฮ่วสยงพูดจาข่มขู่เซียวจิ่งสือ การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์สองตระกูลระหว่างเซียวจิ่งสือกับอันซิงเขาเป็นคนเสนอเอง เขาย่อมจะไม่ออกปากยกเลิกสัญญาซึ่งจะเป็นการตบหน้าตัวเองเด็ดขาด ดังนั้น เขาจึงต้องใช้การถอนการลงทุนมาข่มขู่เซียวจิ่งสือ

 

 

อีกอย่างหนึ่ง ถ้าหากจะให้เซียวจิ่งสือกับอันซิงถอนหมั้นกันจริงๆ ต่อไป เซียวจิ่งสือกับหลินหว่านได้อยู่ด้วยกันจะไม่เป็นการสะดวกต่อหลินหว่านเกินไปเหรอ เขาย่อมจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด

 

 

“สถานการณ์ของตระกูลเซียวคงไม่ต้องให้ประธานอันเป็นห่วง สรุปคือ วันนี้ไม่ว่าใครก็มาห้ามผมให้พาหลินหว่านออกไปจากที่นี่ไม่ได้ทั้งนั้น!” เซียวจิ่งสือสบตาอันโฮ่วสยง พูดกับเขาด้วยท่าทีแข็งกร้าวอย่างชนิดที่ไม่ยอมอ่อนข้อให้

 

 

“หว่านหว่าน พวกเราไปกัน!” จากนั้น เซียวจิ่งสือคว้ามือหลินหว่านแน่น ไม่สนบรรดาบอดี้การ์ดของอันโฮ่วสยงที่พยายามเข้าขัดขวาง ตั้งท่าจะหักด่านพาหลินหว่านจากไป

 

 

แต่ถึงยังไงพวกเขาก็มีกันเพียงสองคน เพิ่งจะไปถึงหน้าประตู ก็ถูกคนของอันโฮ่วสยงขัดขวางเอาไว้ได้

 

 

เซียวจิ่งสือกับหลินหว่านไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ยากจะสู้กับแรงของพวกลูกมืออันโฮ่วสยงที่ร่างกายแข็งแรงกำยำ อีกทั้งยังมีฝีมือคล่องแคล่วว่องไวซึ่งได้รับการฝึกฝนมาเป็นการเฉพาะไม่ได้ หลินหว่านถูกยึดตัวไว้ได้ ล็อกหัวไหล่และข้อมือเอาไว้จนดิ้นไม่หลุด

 

 

“หว่านหว่าน คุณไม่เป็นไรนะ” เซียวจิ่งสือเห็นแล้วก็พุ่งเข้ามาผลักคนที่จับตัวหลินหว่านเอาไว้ แต่เขากลับถูกคนของอันโฮ่วสยงอีกสองคนเข้าขวางจนถูกจับตัวไว้ด้วย

 

 

อันโฮ่วสยงเห็นดังนั้น ก็มาตรงหน้าของเซียวจิ่งสือ หัวเราะหึๆ แล้วพูดว่า “เซียวจิ่งสือ ทำไมล่ะ คุณมาถึงนี่แล้วยังคิดจะออกไปได้ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ ผมจะบอกให้นะ นอกจากวันนี้คุณจะรับปากตัดความสัมพันธ์กับหลินหว่าน ไม่อย่างนั้นก็อย่าหมายว่าวันนี้พวกคุณจะได้ออกไปจากที่นี่!”

 

 

หลินหว่านพอได้ฟังก็ใจสั่นสะท้าน จากนั้นเธอเหมือนจะตัดสินใจเด็ดขาด มองดูเซียวจิ่งสือเอ่ยปากว่า “เซียวจิ่งสือ ในเมื่อคุณก็หมั้นหมายกับอันซิงแล้ว ทำไมยังคอยมาตามตื๊อฉันอยู่อีกล่ะ”

 

 

“หว่านหว่าน คุณ…” เซียวจิ่งสือมองหลินหว่านอย่างคาดไม่ถึง และรู้สึกไม่เข้าใจ

 

 

“เมื่อก่อนคุณบอกกับฉันเองไม่ใช่เหรอ คุณเป็นนักธุรกิจ นักธุรกิจย่อมต้องให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ไม่ใช่เหรอ เซียวจิ่งสือ ถ้าหากตระกูลอันถอนการลงทุนไปจริงๆ ย่อมไม่เป็นผลดีอะไรกับคุณเลย คุณลองคิดดูให้ดีๆ รับปากประธานอันซะเถอะนะ” หลินหว่านพูดช้าๆ กับเซียวจิ่งสือ

 

 

หลินหว่านซาบซึ้งใจมากที่เซียวจิ่งสือมาช่วยเธอในวันนี้ แต่เธอไม่อาจทำให้เซียวจิ่งสือต้องเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลอันเพราะเธอ

 

 

เซียวจิ่งสือแม้จะเป็นทายาทตระกูลเซียว แต่ตอนนี้ขุมอำนาจของเขาในวั่นหย่ากรุ๊ปยังไม่มั่นคง คนในบริษัทยังมีอีกมากที่ไม่พอใจเขา คิดจะรอจับผิดเมื่อเขาพลาดอยู่ตลอด

 

 

ถ้าหากตระกูลอันถอนการลงทุนเพราะเซียวจิ่งสือ อย่างนั้น อำนาจสิทธิขาดของเขาในวั่นหย่าก็จะอ่อนแอลงมาก เมื่อก่อนที่เขาพยายามรวบรวมคนที่สนับสนุนเขาอย่างยากลำบากก็อาจจะต้องสูญเปล่า

 

 

“หว่านหว่าน คุณ…ผมรู้ว่าคุณกลัวอะไร แต่คุณวางใจเถอะ ผมรับปากแล้วว่าจะช่วยคุณออกไปก็ย่อมต้องช่วยคุณออกไปให้ได้” เซียวจิ่งสือคาดเดาความคิดของหลินหว่านได้ เธอกำลังเป็นห่วงสถานการณ์ของเขาในตอนนี้ เซียวจิ่งสือพูดปลอบหลินหว่าน “เพื่อคุณ ผมไม่กลัวที่จะต้องสู้กับตระกูลอัน!”

 

 

อันโฮ่วสยงได้ฟังน้ำโหก็พุ่งปรี๊ด ไอ้เจ้าคนไม่รักดีนี่! เขากำลังจะข่มขู่เซียวจิ่งสืออีกรอบ ก็ได้ยินหลินหว่านพูดเสียงเย็น

 

 

“แต่ว่า เซียวจิ่งสือ คุณนึกถึงความรู้สึกของฉันบ้างหรือเปล่าคะ ฉันไม่เคยชอบคุณเลย คุณจะมาคอยตามตื๊อฉันไม่เลิกอยู่ทำไมกันคะ”

 

 

“เพราะคุณ คราวที่แล้วฉันถูกอันซิงแกล้งจนถูกน้ำร้อนลวก คราวนี้ยังถูกตระกูลอันจับตัวมาข่มขู่อีก ใครจะไปรู้ว่าคราวหน้าฉันจะต้องเจอกับอะไรอีก ดังนั้น เซียวจิ่งสือคะ ฉันขอร้องคุณล่ะ รับปากประธานอันซะ ดูแลอันซิงให้ดี อย่ามายุ่งกับฉันอีกเลยนะคะ”

 

 

หลินหว่านเห็นว่าเซียวจิ่งสือยังดื้อดึงดันจะเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลอันเพื่อเธอ จึงหักใจพูดออกมา

 

 

เธอไม่อยากให้เซียวจิ่งสือต้องสูญเสียอำนาจในบ้านตระกูลเซียวที่เขาเพิ่งจะสร้างขึ้นอย่างยากลำบากไปเปล่าๆ เพราะเธอ

 

 

“หว่านหว่าน คุณ…คุณพูดจริงเหรอ” เซียวจิ่งสือฟังแล้ว ไม่แน่ใจว่าเธอจงใจพูดแบบนี้เพื่อเขา หรือว่าเป็นคำพูดจากใจจริงกันแน่ เขาถามเธออย่างสะเทือนใจ

 

 

“จริงสิคะ” เพื่อให้เซียวจิ่งสือตายใจ ไม่คิดจะเป็นศัตรูกับตระกูลอันอีก หลินหว่านตอบไปโดยไม่ลังเล “เซียวจิ่งสือคะ ที่ฉันเพิ่งพูดไปล้วนมาจากใจจริงค่ะ”

 

 

“เป็นไปไม่ได้…” เซียวจิ่งสือไม่ยอมเชื่อคำของหลินหว่าน เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

 

 

หลินหว่านแค่นยิ้มแล้วหันมาพูดกับอันโฮ่วสยง “ประธานอัน คำพูดเมื่อครู่ของคุณ ฉันรับปากค่ะ ฉันรับรอง ต่อไปจะไม่ติดต่อกับเซียวจิ่งสืออีกเด็ดขาด คุณกับอันซิงวางใจได้เลยค่ะ”

 

 

“ดีมาก” อันโฮ่วสยงได้ฟังก็พอใจมาก “หลินหว่าน แกต้องรักษาคำพูดด้วยล่ะ!”

 

 

“ฉันต้องรักษาคำพูดแน่” หลินหว่านยืนยันกับอันโฮ่วสยง “ถ้าอย่างนั้น ประธานอัน คุณจะให้ฉันไปได้แล้วหรือยังคะ”

 

 

อันโฮ่วสยงจับตัวหลินหว่านมาก็เพื่อให้เธอไม่ยุ่งเกี่ยวกับเซียวจิ่งสืออีก ตอนนี้พอเห็นว่าเธอยอมรับปากแต่โดยดี จึงแค่นยิ้มแล้วบอกกับลูกน้องว่า “ปล่อยตัวเธอได้”

 

 

คนของอันโฮ่วสยงปล่อยตัวหลินหว่าน เธอขยับหัวไหล่และข้อมือที่ปวดเมื่อยอยู่ครู่หนึ่ง แล้วปรายตามองเซียวจิ่งสือแวบหนึ่ง จากนั้นรีบจากไปโดยเร็ว

 

 

พอออกมาจากบ้านตระกูลอัน หลินหว่านหวนนึกถึงเซียวจิ่งสือก่อนเธอจากมา สายตาของเขาที่สะท้อนความรู้สึกเจ็บปวดคับแค้นใจและคาดไม่ถึง เธออดรู้สึกเสียใจขึ้นมาไม่ได้ หรือคำพูดของเธอรุนแรงเกินไป?

 

 

จากนั้นเธอก็ปลอบใจตัวเอง ไม่เป็นไรหรอก เธอทำเพื่อเซียวจิ่งสือ ถ้าหากเขาต้องเป็นศัตรูกับตระกูลอันเพราะเธอ ตระกูลอันเกิดถอนเงินลงทุนจริงๆ ความพยายามของเขาที่ทำมาทั้งหมดจะสูญเปล่า เธอไม่ยอมให้ทั้งหมดนี้เกิดขึ้น…

 

 

พอหลินหว่านจากไป อันโฮ่วสยงก็หันมาทางเซียวจิ่งสือ หัวเราะเย้ยหยันว่า “เซียวจิ่งสือ คุณเห็นแล้วใช่ไหม หลินหว่านเป็นผู้หญิงที่ไร้น้ำใจขนาดนี้แล้ว คุณยังจะเป็นศัตรูกับตระกูลอันเพื่อเธออีกไหม”

 

 

“ผม…” เซียวจิ่งสือมองดูอันโฮ่วสยงอย่างขัดใจ

 

 

อันโฮ่วสยงเปลี่ยนหน้าเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นใจดี พูดว่า “เอาล่ะ คุณชายเซียวกลับไปได้แล้ว ต่อไปก็อย่าไปยุ่งกับหลินหว่านอีกล่ะ”

 

 

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ในวันนี้ อันโฮ่วสยงได้ทำให้หลินหว่านยอมรับปากเขาว่าจะไม่มายุ่งกับเซียวจิ่งสือ

 

 

อีก สมกับความตั้งใจของเขา แต่เซียวจิ่งสือกลับมีความแน่วแน่ยิ่งขึ้นที่จะกำจัดตระกูลอันในเร็ววันนี้