อัจฉริยะหญิงเทพสมุนไพร 175 อะไรคือแรงจูงใจ
ตอนที่ 175 อะไรคือแรงจูงใจ
หลังออกจากร้านอาหาร มู่เถาเยา เฉิงหราน เฉิงอันนั่วก็นั่งรถของอาจารย์อาเล็กกลับมหาวิทยาลัย
ตอนเช้าเฉิงอันนั่วนั่งรถของเฉิงหรานจากบ้านไปโรงพยาบาล รถของเขาจึงอยู่ที่บ้าน ส่วนรถของเฉิงหรานอยู่ที่โรงพยาบาล
“เสี่ยวเยาเยา สุขภาพของอาถิงเป็นยังไงบ้าง พอดูออกไหมว่าถูกพิษตั้งแต่เมื่อไร”
“หลังกลับจากเย่ว์ตูไปไม่นานค่ะ”
ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกัน
อยู่ในความคาดหมาย
“วิเคราะห์จากคำพูดของเหลยถิง เพื่อนร่วมงานของเขาไม่น่าสงสัยเท่าไร ถ้างั้นก็เหลือแค่เจียงเย่ว์แล้ว”
“แต่แรงจูงใจของเจียงเย่ว์คืออะไร ทำไมเธอต้องวางยาอาถิงด้วย ทั้งยังคบกับอาถิงต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”
มู่เถาเยา “นี่คือจุดที่น่าสงสัยที่สุดค่ะ”
เฉิงหราน “เสี่ยวเยาเยา เธอคิดเห็นยังไงกับเจียงเย่ว์”
มู่เถาเยาครุ่นคิด สุดท้ายก็ตอบไปตามความจริง “ฉันไม่ชอบเจียงเย่ว์ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้จักกัน”
เฉิงอันนั่ว “ที่แท้ก็ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่คิดแบบนี้”
อาจารย์อาเล็ก “เสี่ยวเยาเยา ก่อนหน้านี้หนูบอกว่าเหลยถิงถูกวางยาอาจไม่ได้เป็นการเล่นงานเขาโดยตรง”
“ค่ะ ตอนนี้ยิ่งรู้สึกว่าเป็นแบบนั้น เพราะนี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากเหลยถิงพาเจียงเย่ว์กลับมาบ้าน”
“เจียงเย่ว์กลับมากับเหลยถิงได้เจออาหราน รู้ว่าเขารับตำแหน่งผู้บริหารสำนักแพทย์โบราณ เป้าหมายของเธอคือสำนักแพทย์โบราณจริงๆ…”
พอเฉิงหรานกับเฉิงอันนั่วได้ยินแบบนั้นก็ตกใจมาก
“ที่แท้ก็แบบนี้เหรอ แต่ผมไม่ได้รู้จักเจียงเย่ว์เลยนะ!”
“หรือจะมีสาเหตุมาจากข้อพิพาทในการรักษา ไม่ถูกสิ โรงพยาบาลผิงคังก็ไม่ได้มีข้อพิพาทอะไรสักหน่อย”
พวกเขานึกไม่ออกแล้ว
ไม่รู้ว่าเจียงเย่ว์มีแรงจูงใจอะไรในการวางยาพิษ
มู่เถาเยา “เดี๋ยวก็จะถึงเวลาวางยาครั้งที่สองแล้วค่ะ พวกเรารอไปก่อน”
เฉิงหราน “เสี่ยวเยาเยา ในเมื่อต้องรอวางยาครั้งที่สอง งั้นทำไมเธอถึงให้อาถิงกินอาหารขับพิษด้วยล่ะ ขับออกมาหมดจะไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นเหรอ”
“ไม่หรอกค่ะ วิธีนี้อ่อนโยนมาก แต่เห็นผลช้า เหมาะกับคนสูงวัย ใช้วิธีนี้ขับพิษในร่างกายเหลยถิงใช่ว่าจะขับออกมาหมดได้ในเวลาไม่กี่วัน ยังไม่ทันจะเห็นความเปลี่ยนแปลงก็ถึงเวลาวางยาครั้งที่สองแล้วค่ะ”
ทั้งสามคนเข้าใจแล้ว
เฉิงอันนั่ว “งั้นผมจะคอยแอบบอกให้พี่ไปเจอเจียงเย่ว์บ่อยๆ เธอจะได้มีโอกาสลงมือ ดีไหมครับ”
“ได้ ช่วยๆ กันสังเกตการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของเหลยถิง หลังจากถูกวางยาครั้งที่สองจะมีอาการเวียนหัว ตาลาย คลื่นไส้ อาเจียน”
เฉิงหรานกับลูกชายพยักหน้าอย่างเคร่งเครียด
เฉิงอันนั่ว “บอกคุณป้ากับลุงเขยดีไหมครับ ให้พวกเขาช่วยกันสังเกตด้วย”
เฉิงหรานครุ่นคิด ตัดสินใจเปิดเผยเรื่องนี้ให้พี่เขยรู้
“เดี๋ยวพ่อบอกลุงเขยของลูกเอง ส่วนป้า…ปิดบังไปก่อน”
ถ้าพี่สาวของเขารู้เรื่องจะต้องควบคุมตัวเองไม่ได้จนไปคิดบัญชีกับเจียงเย่ว์แน่
มู่เถาเยารู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ง่ายๆ
แต่ตอนนี้ไม่รีบร้อน รอให้แน่ใจก่อนว่าเป็นเจียงเย่ว์ค่อยวางแผนจัดการ
ทั้งสี่คนกลับถึงมหาวิทยาลัย พากันไปที่ห้องทำงานของอธิการบดี
เฉิงหราน “อาจารย์อาเล็กกับเสี่ยวเยาเยามีเรื่องอะไรจะบอกพวกเราเหรอ”
“ศิษย์พี่ใหญ่ พรุ่งนี้บ่ายฉันกับอาจารย์อาเล็กจะไปเมืองหลวง จากนั้นจะกลับมาพร้อมอาสะใภ้เล็กกับพี่สะใภ้ ถ้าว่างสนใจไปด้วยกันไหมคะ”
“พวกเราไม่ไปดีกว่า ต้องคอยดูเหลยถิง”
เฉิงอันนั่ว “อาจารย์อาเล็ก เจียงเย่ว์อยู่คลาสเดียวกับปาอิน ผมอยากขอให้เธอช่วยจับตาดูให้หน่อย”
“อืม ไว้เลิกเรียนนายไปบอกเธอได้เลย”
“ครับ”
มู่เถาเยาหยิบหนังสือต้นตอของโรคที่อาจารย์อาเล็กอ่านที่เรือนอุ่นรักออกมาจากกระเป๋าผ้า
อาจารย์อาเล็กรีบคว้าไปกอดอย่างรวดเร็ว
ราวกับว่ากลัวใครมาแย่ง
เฉิงหราน “อะไรเหรอครับอาจารย์อาเล็ก”
“ตำราแพทย์ของเสี่ยวเยาเยา”
เฉิงหราน “เสี่ยวเยาเยายืมตำราแพทย์เล่มใหม่มาจากบ้านตระกูลตี้อีกแล้วเหรอ”
“เปล่าค่ะ ฉันไปขุดกลับมาจากเมืองโบราณเมื่อวานตอนบ่าย ที่บ้านยังมีอีกหลายเล่ม ถ้าศิษย์พี่ใหญ่กับอันนั่วอยากอ่านเดี๋ยวไปเลือกที่บ้านฉันได้ค่ะ”
อาจารย์อาเล็กคัดค้าน “ไม่ได้! เสี่ยวเยาเยา พวกเขาเอาไปไม่ปลอดภัยนะ!”
เฉิงหราน “…”
เฉิงอันนั่ว “…”
“ไม่เป็นไรค่ะอาจารย์อาเล็ก ขอแค่อาจารย์อาเล็กไม่ทำตัวมีพิรุธก็ไม่มีใครสนใจหรอกค่ะ”
เฉิงหรานหัวเราะแล้วพูดขึ้น “หนังสืออะไรสำคัญขนาดนั้นเลย พวกเราเอาไปจะมีคนมาปล้นเหรอ”
“ตำราโบราณ”
สองพ่อลูกตะลึงและดีใจในเวลาเดียวกัน
“เสี่ยวเยาเยา แน่ใจเหรอว่าเป็นตำราโบราณ”
มู่เถาเยาพยักหน้า “แน่ใจค่ะ”
“อ๋า งั้นพวกเราเอาไปก็ไม่ปลอดภัยจริงๆ นั่นแหละ! เสี่ยวเยาเยา เดี๋ยวเธอเลิกเรียนแล้วศิษย์พี่ขอกลับไปดูที่เรือนอุ่นรักด้วย!”
เฉิงอันนั่ว “ผมไปด้วย!”
มู่เถาเยา “ไหนนายว่าจะไปหาเสี่ยวอิน”
“ผม…พาเธอไปด้วยได้ไหม”
“ได้ งั้นพวกเราทำอาหารกินที่บ้านแล้วกัน ตอนบ่ายเหลียงจีก็กลับมาแล้ว”
อาจารย์อาเล็ก “งั้นอาจารย์ไปด้วย”
“ค่ะ”
“เสี่ยวเยาเยา เลิกเรียนแล้วมาหาอาจารย์นะ หนังสือล้ำค่าเล่มนี้ต้องอยู่ในมือหนูถึงจะปลอดภัย”
มู่เถาเยา “…”
ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้
ต่อให้ล้ำค่าแค่ไหนมันก็แค่สิ่งของ ไม่สำคัญเท่าคน
อาจารย์อาเล็กแคร์มันเกินไปแล้ว
อยู่ๆ เฉิงหรานก็นึกขึ้นมาได้ “เสี่ยวเยาเยา ของล้ำค่าเยอะขนาดนี้เธอเก็บไว้ที่เรือนอุ่นรักเหรอ”
มู่เถาเยา “…”
เอาอีกคนแล้วเหรอ
“ถ้าทุกคนไม่สบายใจงั้นฉันขนไปไว้ที่ห้องหนังสือบ้านตระกูลตี้แล้วกันค่ะ”
“ดี บ้านตระกูลตี้ปลอดภัยที่สุด”
เฉิงอันนั่ว “อาจารย์อาเล็กครับ สุดสัปดาห์หน้าอาจารย์ปู่จะมาเย่ว์ตูไม่ใช่เหรอครับ เอาตำราโบราณเก็บไว้ที่หมู่บ้านเถาหยวนน่าจะปลอดภัยกว่า”
ชาวหมู่บ้านเถาหยวนต่อสู้เป็นกันทุกคน อีกทั้งยังมีอาจารย์ซย่าโหวที่วรยุทธ์ล้ำเลิศที่สุดนอกจากอาจารย์อาเล็ก พวกยอดฝีมือก็ฝึกกันอยู่ที่นั่น ไม่มีใครกล้าเข้าไปขโมยแน่นอน
มู่เถาเยากะพริบตาปริบๆ “เอาไปไว้ที่หมู่บ้านเถาเยา งั้นจะไม่อ่านกันแล้วเหรอคะ”
เฉิงอันนั่ว “ไม่งั้นพวกเราไล่ถ่ายรูปทีละหน้าแล้วทำเป็นฉบับคัดลอกดีไหมครับ”
มู่เถาเยาไม่รู้จะทำสีหน้ายังไงใส่แล้ว
เฉิงหรานตบต้นขา “ความคิดดี! เดี๋ยวพวกเราว่างก็มาทำกัน!”
อาจารย์อาเล็กก็พยักหน้า
มู่เถาเยากุมขมับ
ดูท่าเธอก็ต้องร่วมทำฉบับคัดลอกด้วย
อืม ลากปาอินมาช่วยด้วยดีกว่า
ศิษย์พี่หกอีกคน
เว้นศิษย์พี่หญิงห้าไว้ ตั้งท้องอยู่ เดี๋ยวจะเหนื่อยเกินไป
มู่เถาเยา “งั้นก็ตกลงตามนี้ ฉันไปเรียนก่อนนะคะ”
“อืม ไปเถอะ อันนั่วก็ไปด้วย พอเลิกเรียนก็พาปาอินมาที่นี่นะ พวกเรากลับเรือนอุ่นรักพร้อมกัน
“ครับ”
อาจารย์อาเล็กกับเฉิงหรานมองส่งหนุ่มสาวทั้งสองคนออกจากห้องทำงาน จากนั้นก็นั่งบนโซฟาพร้อมกัน
“ขอดูหน่อยครับอาจารย์อาเล็ก”
อาจารย์อาเล็กยื่นให้อย่างไม่ยินดีเท่าไร “ระวังหน่อยนะ เดี๋ยวมันจะขาด”
“ครับ”
เฉิงหรานรับมาเปิดดู ถูกสะกดในทันที
“นี่มัน…ของจริงเหรอครับ” เขาพูดเสียงสั่นเล็กน้อย
นี่เขาได้เห็นตำราของปรมาจารย์แพทย์แผนโบราณในตำนานจริงเหรอเนี่ย!
อาจารย์อาเล็กพยักหน้า “ของแท้แน่นอน!”
“เสี่ยวเยาเยาดวงดีสุดๆ ไปเลย! แค่ออกไปก็ได้ของดีกลับมา! ไว้คัดลอกเสร็จผมก็จะออกไปตามล่าบ้าง!”
“ฉันกับเสี่ยวเยาเยาไปเมืองหลวง พอเสร็จธุระก็จะไปเดินเล่นที่เมืองโบราณอันดับหนึ่ง หวังว่าจะได้หนังสือดีๆ มาอีก!”
“ผมก็อยากไปด้วย…” แต่ก็ไม่วางใจเรื่องหลานชาย
“นายคอยดูเหลยถิงไปก่อนเถอะ เมืองโบราณไม่ได้หนีไปไหน จะไปเมื่อไรก็ได้”
“ครับ งั้นผมขอโทรบอกพี่เขยเรื่องนี้ก่อนนะครับ”
“อืม”
อาจารย์อาเล็กลุกไปล็อกประตูห้องทำงาน ป้องกันเผื่อมีคนมาหาเขากะทันหัน
เรื่องที่มีแผนสกปรกแบบนี้ไม่เหมาะให้พวกนักศึกษาที่ใสซื่อบริสุทธิ์ได้ยิน
Comments