เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1332

สุ่ยสือฉวนหันมองไปที่สุ่ยเชียนโหรวและพูดขึ้นว่า: “เธอพูดจาไร้สาระ มากเกินไปแล้ว”

ตระกูลถานไถ ถานไถเก๋อยิ้มและพูดว่า: “คิดไม่ถึงว่า ลู่ฝานคนนี้ จะไม่ใช่ผู้ที่หมกหมุ่นในหญิงสาวจริงเสียด้วย”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถขมวดคิ้วขึ้นและพูดว่า: “ฉันกลับหวังให้เขาเป็นผู้ที่หมกหมุ่นในหญิงสาว”

ถานไถเก๋อพูดขึ้นอย่างตกตะลึงว่า: “ทำไมล่ะ? ”

เจ้าบ้านตระกูลถานไถส่ายศีรษะและพูดว่า: “เก๋อเอ๋อร์ที่โง่เขลาของฉัน ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจ หากว่าเขาเป็นคนที่หมกหมุ่นในหญิงสาวแล้ว อย่างนั้นรูปลักษณ์ของเธอ หากจะดึงดูดให้เขาเข้ามาในตระกูลถานไถ ก็คงจะมีโอกาสอย่างมากแน่นอน แต่หากเขาไม่ใช่ ถ้าต้องการจะให้เขามาเป็นลูกเขย เกรงว่าวันหลังก็คงจะยิ่งยากขึ้นไปอีกแล้ว”

บนสังเวียน สีหน้าของธิดาเทพย่ำแย่ลงอย่างมาก ริมฝีปากสั่นเทา ไม่นึกว่าธิดาเทพจะจ้องมองไปที่ลู่ฝานและเริ่มส่งกระแสจิตให้กับเขา ต่อหน้าทุกคนแบบนี้

“ลู่ฝาน คุณเคยตกลงกับฉันไว้ว่า ถ้าหากฉันมีเรื่องร้องขอ นายจะต้องตอบตกลง! ”

ลู่ฝานยิ้มและมองไปที่ธิดาเทพ เขาไม่ได้ส่งกระแสจิต แต่พูดขึ้นว่า: “ธิดาเทพ ต้องขอโทษด้วย ฉันพูดไว้แล้วว่า ขอธิดาเทพอย่าได้บีบบังคับตัวฉันเลย วันนี้ คำร้องขอของท่าน ฉันไม่อาจทำตามได้จริง ๆ และไม่มีหน้าที่จะพูดอะไรกับธิดาเทพอีก ลู่ฝานจะจากไปเดี๋ยวนี้”

ลู่ฝานลุกขึ้น แล้วกำหมัดแสดงความเคารพต่อฉินซางต้าตี้และพูดว่า: “ขอฝ่าบาททรงอนุญาตด้วย”

ฉินซางต้าตี้มองไปที่ลู่ฝาน แล้วก็มองไปที่ธิดาเทพ ยิ้มและพูดว่า: “ลู่ฝานอ่า ในเมื่อนายยังไม่หายดีจากอาการบาดเจ็บ ก็กลับไปก่อนเถอะ ธิดาเทพ หากว่าเธอยังคิดจะประลองยุทธกับลู่ฝานอีกล่ะก็ ทำไมไม่รอให้เขาเสร็จสิ้นจากการประลองในอีกกี่วันข้างหน้าแล้วค่อยมาคุยกันล่ะ”

ธิดาเทพสีหน้าเย็นชาไปหมด มองไปที่ลู่ฝาน และพูดว่า: “ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ถือว่าทางหานเยียนล่วงเกินแล้ว คุณชายลู่ฝานอย่าได้ตำหนิถือสาเลย รอให้การต่อสู้ที่เดิมพันด้วยชีวิตของคุณในไม่กี่วันหลังจากนี้เสร็จสิ้นลงก่อนแล้ว ฉันค่อยมาหาคุณชายลู่ฝานเพื่อประลองฝีมือกันสักเล็กน้อย”

ลู่ฝานตอบรับเบา ๆ แล้วก็หันหลังเดินจากไป

หลิงเหยา หานเฟิงและคนอื่น ๆ คิดที่จะเดินตามออกไป แต่ลู่ฝานส่ายศีรษะและพูดว่า: “พวกเธอทานกันต่อเถอะ อย่าได้สิ้นเปลืองอาหารเหล่านี้”

หานเฟิงยิ้มและพูดว่า: “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายวางใจเถอะ รอตอนที่พวกเรากลับไป จะนำของอร่อยกลับมาให้นายด้วยแน่นอน”

ลู่ฝานพยักหน้า แล้วก็ก้าวเดินจากไป

ทิ้งเงาหลังที่หยิ่งทะนง ไว้ให้กับทุกคน แล้วลู่ฝานก็ค่อย ๆ หายตัวไปท่ามกลางสายตาของทุกคน

พูดตามจริงแล้ว ถ้าจะให้มาทานงานเลี้ยงในรูปแบบนี้ เขากลับชอบที่จะไปดื่มเหล้าในร้านเล็ก ๆ ของไอ้อ้วนตงเสียมากกว่า

ใบหน้าของธิดาเทพไม่หลงเหลือรอยยิ้มเลย

ราวกับว่าน้ำแข็งที่เย็นยะเยือกปกคลุมไปทั่วใบหน้าของเธอ แล้วธิดาเทพก็พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “ยังมีนักบู๊ของประเทศอู่อานคนไหนอีก ที่จะขึ้นมาประลอง? ไม่มีคนอื่นแล้วจริง ๆ เหรอ? ”

น้ำเสียงที่พูดแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย ทำให้สีหน้าของฉินซางต้าตี้เริ่มที่จะย่ำแย่ลงบ้างแล้ว

แต่เมื่อครู่แม้แต่สือเฉินเองก็ยังพ่ายแพ้แล้ว คนทั่วไปก็คงจะไม่กล้าเสนอตัวออกมาอีก

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดังขึ้น

“ให้ฉันลองดูหน่อยแล้วกัน! ”

ทุกคนหันมองไปตามเสียงที่ดังผ่านมา ก็พลันเห็นเงาร่างของคนผู้หนึ่ง

เฟิงเสี่ยวชี่!

เฟิงเสี่ยวชี่กระโดดขึ้นมาบนสังเวียน และพูดว่า: “ธิดาเทพ ให้ฉันมาประลองฝีมือกับท่านหน่อยก็แล้วกัน! ”

ธิดาเทพมองไปที่เฟิงเสี่ยวชี่ และพูดว่า: “นาย ยังถือว่าพอได้อยู่”

ทันใดนั้น พลังปราณในร่างของเฟิงเสี่ยวชี่ก็พวยพุ่งขึ้น วิทยายุทธที่เกือบจะเข้าสู่แดนปราณฟ้าก็พลันแสดงออกมา

ขณะนี้ ในที่สุดธิดาเทพก็นำอาวุธของตัวเองออกมาแล้ว ท่ามกลางฝ่ามือ ปรากฏกระบี่ยาวเล่มหนึ่งขึ้น

ทั่วทั้งสระเหยา เหมือนจะเยือกเย็นลงอย่างกะทันหัน

“กระบี่เทพน้ำแข็งหมื่นปี! ”

เฟิงเสี่ยวชี่ยิ้มและพูดขึ้น

ธิดาเทพยกกระบี่ชี้ไปทางเฟิงเสี่ยวชี่ ด้วยสีหน้าที่เย็นชา!

ในขณะเดียวกัน ลู่ฝานที่เดินออกไปจากพระราชวังแล้วก็พลันถูกคนขัดขวางเอาไว้

ร่างกายสวมชุดคลุมยาวสีดำ ทำให้มองไม่เห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน

ลู่ฝานหยุดฝีเท้าลง และถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า: “นายคือ? ”

คนผู้นี้ไม่ยอมเงยหน้า เพียงแต่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า: “มีคนสั่งให้ฉันนำสิ่งนี้มาให้กับนาย! ”

ขณะที่พูด คนผู้นี้ก็โยนสิ่งของนั้นออกมา แล้วก็หันหลังเดินจากไป

ลู่ฝานรับสิ่งของนั้น แล้วก็จ้องมองดูอย่างตั้งใจ ท่ามกลางฝ่ามือนั้น คือป้ายหยกชิ้นหนึ่ง

ด้านหน้าคืออักษรคำว่าเจดีย์ยา ส่วนด้านหลังคืออักษรตัวใหญ่ที่เขียนว่า ผู้อาวุโสลู่ฝาน!