เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1645

ลู่ฝานรีบระงับไฟบนกระบี่ ถ้าไฟทำให้สัตว์เทพหิมะฟื้นขึ้นมาตอนนี้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่

ใช้ปราณชี่ผนึกความเคลื่อนไหวบนกระบี่ หลังจากลู่ฝานดูอย่างละเอียดรอบหนึ่ง เขาพูดว่า “กระบี่ดี เป็นอาวุธวิเศษแน่นอน ไอ้เก้า แกรู้ที่มาของกระบี่เล่มนี้ไหม”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเสียงดังว่า “รู้สิ นี่เป็นกระบี่สุดรักของมารที่มีชื่อเสียงในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้าย หลังจากเขาตาย คนจำนวนมากตามหากระบี่เล่มนี้ แต่ก็ไร้ผล เจ้านายดูตรงด้ามกระบี่สิ สลักคำว่าปีศาจไฟเอาไว้ด้วย เป็นของที่ผู้ฝึกชั่วร้ายคนนั้นทิ้งไว้ น่าแปลก ทำไมถึงอยู่ที่นี่ได้ ที่นี่ปิดตายไม่ใช่เหรอ กระบี่เล่มนี้เข้ามาได้ยังไง แล้วอสูรอาวุธวิเศษตัวนี้กลืนเข้าไปได้ยังไง”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ดูเหมือนที่นี่ไม่ได้ปิดตายทั้งหมด บางทีอาจมีคนพาเข้ามาก็ได้”

พูดพลาง ลู่ฝานล้วงเข้าไปในตัวอสูรอาวุธวิเศษอีก

ไม่นาน ลู่ฝานดึงดาบใหญ่เล่มหนึ่งออกมา

ตัวดาบเหมือนน้ำ ด้ามดาบเหมือนทอง มีแสงต่างๆ เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง

มีตัวอักษรขนาดใหญ่อยู่บนตัวดาบ “ดาบบู๊เมฆลวง!”

ลู่ฝานเอ่ยชมว่า “ดาบดีอีกแล้ว!”

แต่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรกลับขำไม่ออก “ดาบบู๊เมฆลวง อย่าบอกนะว่าเป็นดาบของเซียนบู๊เมฆลวง พระเจ้า เซียนบู๊เมฆลวงตายแล้วเหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “แกรู้จักอีกแล้วเหรอ ไอ้เก้า แกรู้จักคนไม่น้อยเลยนะ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันไม่รู้จักเขาหรอก แค่เคยได้ยินชื่อ คนคนนี้คือผู้แข็งแกร่งที่เกือบเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้า เขาตายไปแล้ว แสดงว่าต้องเจอคนหรือไม่ก็สัตว์อสูรที่น่ากลัวมากแน่ๆ อย่างน้อยต้องเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้า!”

ลู่ฝานไม่สนใจไอ้เก้า ล้วงหาในตัวอสูรอาวุธวิเศษต่อ

เอาอาวุธออกมาอีกสองสามเล่ม สะดุดตาและส่องแสงสว่างไสวขึ้นเรื่อยๆ

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรไม่พูดอะไรแล้ว มองอาวุธวิเศษที่ลู่ฝานล้วงออกมา มันอยากได้จนน้ำลายหกแล้ว

เมื่อลู่ฝานเอาอาวุธออกมาสิบกว่าเล่มติดต่อกัน เขาจึงหยุดทำ

ลู่ฝานพูดว่า “ฉันพอรู้แล้วว่าอาวุธพวกนี้มาจากไหน”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบถามว่า “มาจากไหน เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่คิดอะไรได้เหรอ”

ลู่ฝานชี้อาวุธพวกนี้แล้วพูดว่า “ยังไม่เข้าใจเหรอ นี่คือของสะสมของประมุขประเทศตันเซิ่ง ของเชลยศึก อาวุธของนักบู๊ที่ไร้ประโยชน์สำหรับเขา เขาโยนไว้ที่นี่ทั้งหมด จากนั้นอสูรอาวุธวิเศษตัวนี้จึงกลืนกินทีละชิ้น ไม่งั้นใครจะเก็บอาวุธวิเศษได้เยอะขนาดนี้อีก”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “มีเหตุผล เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่มองได้ทะลุปรุโปร่งจริงๆ สติปัญญาของเจ้านายสูงส่งยิ่งกว่าฟ้า กว้างขวางยิ่งกว่าทะเล……”

ลู่ฝานรีบพูดว่า “หยุดๆ แกอย่าเพิ่งกลืนกินอาวุธพวกนี้ก่อน ฉันจะเก็บไว้ใช้ หาตัวอีกครึ่งหนึ่งของอสูรอาวุธวิเศษว่าอยู่ตรงไหน ฉันจะเก็บให้หมดทีเดียว!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรสลดเล็กน้อย อาหารอันโอชะอยู่ตรงหน้า แต่ไม่สามารถกลืนกินได้ มันรู้สึกหดหู่จริงๆ

แต่มันต้องทำงานตามคำสั่งของลู่ฝาน

แผ่พลังออกไปตรวจสอบอย่างระมัดระวัง ไม่นานเจดีย์เสวียนเก้ามังกรตอบว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ตัวอีกครึ่งหนึ่งของอสูรอาวุธวิเศษอยู่ข้างสัตว์เทพหิมะ”

พูดพลาง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรมองไปทางซ้าย มีแสงสว่างขึ้นเล็กน้อย

ลู่ฝานเก็บศพครึ่งหนึ่งของอสูรอาวุธวิเศษเอาไว้ หลังจากนั้นขมวดคิ้วพูดว่า “ถ้าเข้าไปใกล้สัตว์เทพหิมะแล้วโดนมันจับได้ เราจะจบเห่หรือเปล่า”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้ง “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนสัตว์เทพหิมะได้รับบาดเจ็บสาหัส ลุกขึ้นมาไม่ได้แล้ว พลังของมันอ่อนแอมาก เราเข้าไปน่าจะไม่มีปัญหาอะไร!”