เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1875 มุกวิญญาณดับมอด

กลางคืน ลึกและเงียบสงัดเสมือนสายน้ำ ซุกซ่อนความสกปรกเอาไว้เท่าไหร่

คืนเดือนมืดไร้แสงจันทร์ ดวงดาราลับหาย

สีดำขลับกวาดผ่านผืนฟ้า โลกทั้งใบเหลือเพียงความมืดสนิท

จวนองค์ชายใหญ่ หลังสวนฝั่งตะวันออก

ลู่ฝานนั่งอยู่กลางสวนซึ่งเต็มไปด้วยหิ่งห้อยและพงหญ้า มองไข่มุกในมืออย่างสงบ

มุกเม็ดนี้ เป็นสมบัติตกทอดของจางเยว่หาน ไข่มุกแฝงไว้ด้วยกระแสอากาศสีเทา

แสงจากหิ่งห้อยทำให้มุกส่องประกาย มือของลู่ฝานบีบมันไว้ ค่อย ๆ สัมผัสถึงพลังที่อยู่ข้างใน

ขณะเดียวกันก็ไม่หยุดปรับสภาพพลังของตัวเอง ปราณชี่ในร่างกายเตรียมตัวพร้อมแล้ว หากเกิดเหตุฉุกเฉิน เขาก็จะสามารถพลิกแพลงสถานการณ์ได้ในทันที

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ค่ายกลจัดวางเรียบร้อยแล้ว สามารถเริ่มได้!”

ลู่ฝานพยักหน้า มองค่ายกลซับซ้อนเส้นหนึ่งที่อยู่ใต้ร่าง

แสงอ่อน ๆ ปล่อยออกมาจากหินลายมังกรที่อยู่รอบด้าน

จากนั้นไขว้สลับกันเป็นรูปร่าง ท้ายที่สุดกลายเป็นเส้นสายนี้ ที่เรียกว่าค่ายกลพลังมังกรผนึกปีศาจ เพื่อค่ายกลนี้ ไอ้เก้าใช้เวลาเตรียมการถึงเจ็ดวัน

ลู่ฝานก็ใช้เวลาหลายวัน ถึงได้รวบรวมสิ่งของที่จำเป็นทั้งหมดต่อค่ายกลออกมาได้

ตามคำพูดของไอ้เก้า มีค่ายกลนี้อยู่ ต่อให้ตราประทับภายในมุกนี้จะเป็นราชาปีศาจแห่งบรรพกาล ก็ต้านทานไว้ทัน

หากยังไม่สำเร็จ จะได้ใช้ตราประทับอื่นผนึกซ้ำลงไปบนไข่มุก

ดังนั้น ลู่ฝานถึงได้มั่นใจขึ้นมาบ้าง เริ่มปล่อยปราณชี่ของตัวเองเข้าไปในไข่มุก

ที่จริงไม่ใช่เพราะลู่ฝานเป็นคนขี้ระแวง แต่เป็น มุกนี้ไม่เพียงมีที่มาที่ไปไม่ชอบมาพากล พลังที่แฝงไว้ข้างในยังประหลาด

ตั้งแต่ลู่ฝานได้รับไข่มุกเม็ดนี้ ก็วางแผนดูดกลืนพลังที่อยู่ข้างในมุก

เพราะตอนแรก ลู่ฝานเข้าใจว่ามุกเม็ดนี้เป็นเพียงมุกเต๋าทั่วไป

อย่างมากที่สุด ก็คือใช้กรรมวิธีเปลี่ยนมุกเต๋า

แต่จากการสืบค้นหลายวันมานี้ของเขา เขาพบว่าไม่ใช่เรื่องแค่นั้น

พลังของมุกนี้ แข็งแกร่งกว่าจินตนาการของเขามากนัก

ในอดีตปราณชี่ของลู่ฝานล้วนราบรื่น ครั้งแรกที่เผชิญกับมุกเม็ดนี้ สูญเสียประโยชน์ที่ควรได้รับ

ยากที่จะจินตนาการ ของไร้ชีวิตชิ้นนี้ ถึงกับทำให้ปราณชี่ของเขากลายเป็นว่างเปล่า

เมื่อนึกได้ว่าจางเยว่หานอาศัยมุกเม็ดนี้ ถึงกับสามารถต่อต้านกระบวนท่ามากมายของเขา

ลู่ฝานสัมผัสได้อย่างเลือนราง มุกเม็ดนี้เกรงว่าจะไม่ธรรมดา ไม่ว่าเขาอยากนำมาใช้ประโยชน์หรือแปรสภาพ ล้วนเป็นเรื่องยุ่งยาก

กระทั่ง ลู่ฝานสงสัย ข้างในของมุกเม็ดนี้ซ่อนอะไรเอาไว้หรือไม่

เพราะลางสังหรณ์ของเขาบอกว่า มุกเม็ดนี้ ไม่ใช่ “ของไร้ชีวิต”ทั่วไป!

ดังนั้น ลู่ฝานถึงได้ยอมอดทนหลายวัน ให้ไอ้เก้าจัดค่ายกล ให้หนานกงสิงเตรียมวัตถุดิบที่จำเป็น

จากนั้น ทุกอย่างเตรียมพร้อมเสร็จสรรพ ถึงกล้าทดสอบว่ามุกเม็ดนี้เป็นยังไงกันแน่

ปราณชี่ค่อนๆ เข้าไปข้างในไข่มุก ผ่านปราณชี่ของตัวเอง ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าข้างในคือความเปล่าผืนใหญ่

เหมือนประเภทสิ่งของที่ว่างเปล่า จากด้านนอกมองดูเหมือนเล็ก แต่ข้างในกลับกว้างใหญ่มาก

ลู่ฝานเสาะหาอย่างละเอียดถึงบางอย่างที่ไม่ปกติในนั้น ฉับพลันมุกพลันเปล่งประกายวาบ กระแสอากาศสีเทาพัวพันปราณชี่ของเขา

วินาทีต่อมา ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงระดับความเร็วของปราณชี่ของตัวเองที่ถูกแยกออกและกลืนกิน

ตั้งแต่อดีตมา หลายครั้งที่ลู่ฝานพบเจอกับสถานการณ์อย่างนี้ มักจะรีบละมือ เลิกตรวจสอบ

แต่ครั้งนี้ เขาซึ่งกำลังตรวจสอบ จะไม่ละมือง่ายดายอย่างนั้น

ฉับพลัน ปราณชี่ในร่างของลู่ฝานสว่างไสว ดูคล้ายพริบตานั้นเปลี่ยนเป็นแสงจากหิ่งห้อยที่ปกคลุมรอบด้าน

พลังของปราณชี่และกระแสอากาศสีเทาตัดไขว้กัน ชั่วขณะนั้น ลู่ฝานตระหนักได้อย่างชัดเจนถึงพลังในมุก ไม่ใช่พลังของเต๋าธรรมดาโดยเด็ดขาด

เขากระทั่งสัมผัสได้ถึงเต๋าแห่งชีวิต ท่ามกลางเลือดของตัวเอง ต่างเริ่มเดือดพล่านขึ้นมา ดูคล้ายต้องการกีดกั้นพลังนี้อย่างถึงที่สุด

พลังที่ทำให้เต๋าแห่งชีวิตกีดกั้นอย่างนี้ คิดอย่างไรก็มีแค่การเผชิญหน้ากับมัน เต๋าแห่งการดับมอด

ก็หมายความว่า พลังภายในมุกนี้ คือเต๋าอันยิ่งใหญ่แห่งฟ้าดินจริง ๆ

มุกนี้ ไม่อาจเรียกว่ามุกต้าเต๋าแล้ว

จำได้ว่า เทพบู๊หุ้นตุ้นหนึ่งในอริยบุคคล รางวัลแก่ผู้ชนะการแข่งนานาประเทศในครั้งนี้ ก็คือมุกต้าเต๋า

พูดอย่างนี้ ของชิ้นนี้ ช่างล้ำค่าจริง ๆ!

ใบหน้าของลู่ฝานปรากฏรอยยิ้มขึ้น ไม่รู้จริง ๆ ว่าจางเยว่หานหาของดีอย่างนี้มาจากที่ไหน

จำได้ว่าเดิมอยู่ที่สถาบันสอนวิชาบู๊ ลู่ฝานยังหลงเข้าใจ นี่เป็นเพียงมุกปีศาจธรรมดาเท่านั้น

คิดไม่ถึง ที่มาไม่ธรรมดาขนาดนี้!

ในเมื่อเป็นของดี งั้นก็ไม่มีเหตผลให้พลาดมัน

ลู่ฝานพลันทุ่มเทพลังร้อยเท่า ดูท่าเขาต้องบำเพ็ญต้าเต๋าเพิ่มขึ้นอีกประเภทแล้ว

ตลอดชีวิตของผู้อื่น เป็นไปได้ว่าไม่อาจได้สัมผัสถึงพลังฟ้าดิน เขากลับได้ครอบครองถึงสองชนิด

เต๋าแห่งชีวิตยังไม่บรรลุ เต๋าแห่งการดับมอดกลับส่งมาถึงตรงหน้าแล้ว

จะให้ลู่ฝานไม่ดีใจได้ยังไง เขามีทางลัดเส้นทาง“พบเต๋า”ที่คนนับไม่ถ้วนกำลังมุ่งสู่ จาก“พบเต๋า”เปลี่ยนเป็น“บำเพ็ญเต๋า” กระทั่ง “กลืนกินเต๋า! ”

ลู่ฝานส่งปราณชี่ออกไปทั้งหมด

ในเมื่อจางเยว่หานสามารถครอบครองมุกเม็ดนี้ งั้นเขาก็ไม่มีเหตุผลให้ไม่อาจครอบครอง

อย่างต่อเนื่องๆ ลู่ฝานใช้ปราณชี่ของตัวเองกดทับกระแสสีเทาบนไข่มุก

ใบหน้ายิ่งปรากฏรอยยิ้ม ลู่ฝานหัวเราะเบา ๆ: “ดูท่าฉันคงคิดมากไปหน่อย แค่มุกเม็ดหนึ่งเท่านั้น จะทำอะไรฉันได้?”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยแรงปรารถนา: “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายผู้ไม่มีใครทัดเทียม หลังจากนายได้รับพลังต้าเต๋าที่อยู่ข้างในแล้ว มอบมุกเม็ดนี้ให้ฉันกินได้ไหม ฉันไม่เคยเจอต้าเต๋าจากธรรมชาติอย่างนี้ ไม่เหมือนมนุษย์ทำขึ้นมา แต่เหมือนมาจากสวรรค์อย่างไรอย่างนั้น ฉันรู้สึกว่าถ้าฉันได้กินมัน ไม่แน่ว่าอาจฟื้นฟูพลังได้ไม่น้อย กลับคืนมายิ่งใหญ่ดังเดิมก็เป็นไปได้!”

ลู่ฝานยิ้มพลางตอบว่า: “ได้สิ เมื่อฉันได้รับพลังต้าเต๋าที่อยู่ข้างในแล้ว ไข่มุกย่อมเป็นของนาย ไอ้เก้าเอ๋ย สำหรับพลังอันยิ่งใหญ่ของนาย ฉันเต็มไปด้วยการรอคอย”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะสามครั้ง: “งั้นก็เฝ้ารอให้ดี! หลายปีแล้ว ที่ฉันไม่ได้แสดงพลังเจดีย์เสวียนเก้ามังกรของฉันต่อชาวโลก พวกเขาต่างลืมไปแล้วถึงฉากในปีนั้นที่ไอ้เก้าเทียมฟ้า สะเทือนนานาประเทศ ได้เวลาที่ชาวโลกจะได้จดจำถึงความน่ากลัวในปีนั้นแล้ว”

ลู่ฝานยิ้มพลางส่ายหน้า ไอ้เก้านี่ บอกว่ามันอ้วน มันก็หอบขึ้นมาจริง ๆ

อย่างต่อเนื่องๆ ปราณชี่ของลู่ฝานกดทับกระแสอากาศสีเทาในไข่มุกเอาไว้อย่างถึงที่สุด

ลู่ฝานสามารถสัมผัสได้ว่า ทั่วทั้งไข่มุกเริ่มสั่นไหวภายใต้พลังของเขา

นี่คือนิมิตหมายว่ากำลังจะหลอมรวม ทุกอย่างดูเหมือนราบรื่นอย่างยิ่ง

แต่ขณะที่ลู่ฝานเต็มไปด้วยความมั่นใจ ทันใดนั้น พลังแปลกประหลาดขุมหนึ่งเสมือนมีดก็ไม่ปานปล่อยออกมาจากไข่มุก พุ่งเข้าหาศีรษะของลู่ฝานด้วยไอสังหาร

“ระวัง!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปฏิกิริยารวดเร็ว ใช้ร่างเจดีย์ขวางพลังไว้

มือของลู่ฝานหนีบไข่มุกไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย ปราณชี่พลันแตกกระจาย ขณะเดียวกันเต๋าแห่งชีวิตและพลังแห่งโลกพุ่งเข้าไปทั้งหมด

นี่เป็นใครวางเล่ห์กล!

ฉับพลัน พลังสีดำบนมุกเปล่งแสงขึ้นมา

ค่ายกลใต้เท้าของลู่ฝานขณะนั้นลำแสงพุ่งขึ้นไประยะไกลสะบัดมือ ลู่ฝานใช้กระบี่หนักไร้คมของตัวเองฟาดออกไป

อย่างต่อเนื่อง เงาคนเส้นหนึ่งพลิ้วออกมาจากไข่มุก ถึงกับเป็นหญิงงามไร้ผู้เปรียบเปรยคนหนึ่ง แฝงไว้ด้วยความงดงามขลาดเขิน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?