เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1899 หอฝึกสัตว์ (1)

ลมเย็นพัดไปรอบๆ เมฆขาวลอยล่องไปไกล

ทุ่งหญ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา

สัตว์อสูรหลากหลายชนิด

“ผู้อาวุโสตระกูลหลี นี่คือหอฝึกสัตว์เหรอ ดูยิ่งใหญ่มากเลยนะ!”

ลู่ฝานเอาสองมือไพล่หลัง ยืนอยู่บนหลังมังกรสามหัว เขามองวิวด้านล่างด้วยรอยยิ้ม

ทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม สัตว์อสูรหลากหลายชนิด

เสียงร้องของสัตว์ดังไม่หยุด สัตว์อสูรเดินเล่นอย่างเกียจคร้านในทุ่งหญ้าเหมือนมนุษย์

บางตัวนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น ให้แดดส่องมาที่พุงตัวเอง

บางตัวส่งเสียงครางเบาๆ ให้สัตว์อสูรตัวอื่นอย่างงดงาม เหมือนผู้ชายเจอสาวงามบนถนนแล้วพูดตีสนิท

บางตัวกำลังทำความสะอาดขนและร่างกายตัวเอง

ตรงกลางทุ่งหญ้ามีแม่น้ำคดเคี้ยวไหลไปไกล ไหลไปจนสุดสายตาลู่ฝาน

ผู้อาวุโสข้างๆ หลับตาอยู่ ไม่พูดอะไรสักคำ เหมือนไม่อยากสนใจลู่ฝานสักเท่าไร

ลู่ฝานหาเรื่องใส่ตัวเอง เขาตัดสินใจไม่พูดอะไรอีก

เขามองสัตว์อสูรด้านล่างอย่างละเอียด จู่ๆ เขาหัวเราะออกมา

เขาเห็นมังกรตัวหนึ่งกำลังสอนหนังสืออยู่ ถือหนังสัตว์อยู่ในมือหนึ่งแผ่น มังกรตัวน้อยนั่งขัดสมาธิล้อมรอบมัน ฟังมังกรอาวุโสตัวนี้คำรามไม่หยุด

เขายังเห็นฝูงนกเพลิงขนเป็นประกายแวววาว บินผ่านหน้ามังกรสามหัว มีลูกเพลิงสามสีพันอยู่บนคอพวกมัน

ลูกเพลิงพวกนี้เชื่อมต่อกันเป็นพรวน แขวนบนคอพวกมันเหมือนโซ่

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนคิดไปเอง สัตว์อสูรพวกนี้เหมือนคนจริงๆ

แสดงว่าพละกำลังของสัตว์อสูรที่นี่คงไม่ธรรมดา

พละกำลังกับสติปัญญาของสัตว์อสูรส่งเสริมซึ่งกันและกัน อย่างเช่นสัตว์อสูรที่เจอที่ประเทศตันเซิ่ง สติปัญญาดีมากเลย

เจ้าดำก็มองพวกมันอย่างตื่นเต้น มันยืนอยู่บนไหล่ลู่ฝาน มองสัตว์อสูรพวกนี้ด้วยแววตาลุกโชน นัยน์ตาเต็มไปด้วยความดีใจ เหมือนอยากคุยกับสัตว์อสูรพวกนี้

แต่ลู่ฝานรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าอันที่จริงสายตาของเจ้าดำ หยุดอยู่ที่ฝูงมังกรสีดำแวววาวด้านล่าง

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ อย่าบอกนะว่าการเริ่มต้นใหม่ของเจ้าดำใกล้มาถึงแล้ว

มังกรสามหัวด้านล่างตัวคำรามไม่หยุด ให้สัตว์อสูรที่บินอยู่ข้างหน้าหลีกทางให้มัน

ลู่ฝานเห็นสัตว์อสูรที่บินอยู่สองข้างทางเยอะขึ้นเรื่อยๆ เหมือนมามุงดูอย่างไรอย่างนั้น ร้องคำรามออกมาไม่หยุด

เหมือนผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ รับรู้ถึงเจตนาร้ายของสัตว์อสูรพวกนี้ เขาลืมตาแล้วเอาขวดเล็กๆ ออกมา จากนั้นพูดเสียงดังว่า “ไอ้พวกตะกละ ไปซะๆ อย่ามาขวางทาง!”

ผู้อาวุโสพูดแล้วโยนขวดออกไป อาหารร่วงออกมาจากขวดเหมือนเม็ดฝนทันที

ลู่ฝานรู้จักอาหารพวกนี้ เป็นอาหารที่หอฝึกสัตว์ให้สัตว์อสูรกินโดยเฉพาะ

เจ้าดำหูตาว่องไว มันพุ่งออกไปแล้วเอาอาหารกองใหญ่กลับมา กินแล้วหัวเราะคิกคัก

มังกรสามหัวคำรามใส่เจ้าดำ เหมือนบอกว่าอย่ากินคนเดียว แบ่งให้มันบ้าง

เจ้าดำใจกว้างมาก มันโยนให้มังกรสามหัวครึ่งหนึ่ง

ผู้อาวุโสเห็นภาพนี้แล้วยิ้ม “สัตว์อสูรของนายฉลาดมาก เลือดผสมใช่ไหม ตอนนี้ฟื้นคืนสายเลือดโบราณได้เท่าไรแล้วล่ะ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ในที่สุดผู้อาวุโสก็ยอมคุยกับฉันสักที พูดตามตรงว่าฉันก็ไม่รู้ว่าเจ้าดำฟื้นคืนสายเลือดโบราณได้เท่าไรแล้ว แต่พละกำลังของมันใช้ได้เลย”

เมื่อได้ยินลู่ฝานชม เจ้าดำฉีกยิ้มทันที จากนั้นแลบลิ้นออกมาเลียหน้าลู่ฝาน

ผู้อาวุโสพูดว่า “อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้รู้สึกดีกับนายสักนิด อีกทั้งถ้าเจ้าสำนักไม่ย้ำฉันว่าอย่าพูดหยาบคายกับนาย ตอนนี้ฉันคงพูดกับนายไปแล้วว่าถ้ายังกล้าทำให้ศิษย์ฮ่วนเย่ว์ของฉันเสียคนอีก ฉันจะทำให้เลือดนายสาดไปทั่วฉิงเทียน!”

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้น “ฉันคงไม่สามารถทำให้ฮ่วนเย่ว์เสียคนได้หรอก”

ผู้อาวุโสจ้องลู่ฝานเขม็ง จากนั้นละสายตาไปมองเจ้าดำอีกครั้ง

“สายเลือดมังกรดำระดับต่ำ ผสมกับเลือดสัตว์อสูรประเภทสุนัข สัตว์อสูรของนายมีสติปัญญาขนาดนี้เป็นเรื่องแปลกมาก ฉันเดาว่าในตัวมันยังมีสายเลือดสัตว์อสูรอื่นอยู่ด้วย ถ้าเปิดออกได้ เชื่อว่าความสำเร็จในอนาคตต้องยิ่งใหญ่มากแน่ๆ มันต้องการอันตรายถึงแก่ชีวิตมากกว่านี้ ถ้านายจะฝึกมัน เอามันไปที่สนามต่อสู้สัตว์อสูรของหอฝึกสัตว์ได้ แค่มันรอดจากการต่อสู้ของสัตว์อสูรโบราณ พละกำลังต้องเพิ่มขึ้นมากแน่ๆ”

ลู่ฝานได้ยินคำพูดของผู้อาวุโส เขายิ้มแล้วส่ายหน้า “ช่างเถอะ อันที่จริงฉันไม่ต้องการให้มันเก่งมากนัก แล้วฉันก็ไม่อยากให้มันเจออันตรายมากมายขนาดนั้นโดยไม่มีเหตุผล สายเลือดสัตว์อสูรโบราณอะไรนั่น ปล่อยให้เป็นไปตามวาสนาแล้วกัน มีก็ดี ไม่มีก็ไม่เป็นไร”

ลู่ฝานลูบหัวเจ้าดำ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเอ็นดู

เจ้าดำอยู่กับเขามานานขนาดนี้ กลายเป็นคู่หูร่วมเป็นร่วมตายกับเขาไปนานแล้ว

เขาไม่ให้เจ้าดำไปสนามต่อสู้สัตว์อสูรแล้วกลายเป็นของเล่นให้พวกมนุษย์ดูหรอก

วิธียกระดับมีตั้งมากมาย ไม่จำเป็นต้องโหดร้ายขนาดนี้ ลู่ฝานมองจุดนี้ได้อย่างชัดเจน

ผู้อาวุโสแววตาวูบไหว แววตาที่มองลู่ฝานดูอ่อนโยนขึ้นไม่น้อย

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง ผู้อาวุโสพูดว่า “บางทีฉันอาจมองคนผิดไป บางทีเจ้าสำนักอาจพูดถูก นายเป็นคนที่ไม่เลวเลย”

ลู่ฝานพูดอย่างไม่เข้าใจ “ทำไมเหรอ เพราะฉันไม่ยอมให้เจ้าดำไปสนามต่อสู้สัตว์อสูรเหรอ”

ผู้อาวุโสยิ้มแล้วพูดว่า “น้อยคนจะปฏิเสธสิ่งล่อตาล่อใจของสนามต่อสู้สัตว์อสูร คนที่คิดว่าสัตว์อสูรเป็นคู่หูตัวเอง น่าจะไม่ใช่คนเลว”

เมื่อพูดประโยคนี้จบ ผู้อาวุโสหลับตาลงช้าๆ อีกครั้ง

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ คนของหอฝึกสัตว์มีคุณธรรมแบบนี้แหละ พวกเขาคิดว่าสัตว์อสูรเป็นคู่หูของตัวเอง”

ลู่ฝานพูดในใจว่า “งั้นพวกเขาก็เป็นคนดีสิ!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะร่า

เงียบตลอดทาง ลู่ฝานไม่รู้ว่าบินมานานเท่าไรแล้ว

ในที่สุดมีม่านแสงมากมายปรากฏตรงสุดทางของทุ่งหญ้า

เหมือนค่ายกลลอยอยู่กลางอากาศ แสงหลากหลายสีสันสว่างไสวรวมตัวเข้าหากัน

มองจากไกลๆ ม่านแสงที่เคลื่อนไหวกลางอากาศ รวมตัวเป็นตัวอักษรขนาดใหญ่คำว่าหอฝึกสัตว์

เมื่อเข้าไปใกล้ ลู่ฝานพบว่า

นี่มันใช่ค่ายกลที่ไหนกันล่ะ นี่มันประตูที่เปิดกว้างชัดๆ

ด้านหลังประตูแต่ละบานคือจวนอากาศธาตุ ภาพต่างๆ กะพริบอยู่ด้านใน

ผู้อาวุโสลุกขึ้นยืน ตบมังกรสามหัวแล้วพูดว่า “เข้าไปในทะเลสัตว์อสูร!”

มังกรสามหัวคำรามเบาๆ จากนั้นบินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าเหมือนพลังฟ้าดินรอบๆ ถูกกั้นเอาไว้ด้านนอกทั้งหมด แสงประหลาดเริ่มปล่อยออกมาจากตัวมังกรสามหัว

เหมือนพลังของเต๋าอันยิ่งใหญ่ที่ลู่ฝานไม่รู้จัก!

จู่ๆ มังกรสามหัวพุ่งเข้าไปในจวนอากาศธาตุ

ทันใดนั้นทิวทัศน์เปลี่ยนไปทันที

สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าลู่ฝานคือทะเลกว้างใหญ่ กลางทะเลมีห้องที่เหมือนภูเขา

เต็มไปด้วยลายสัตว์อสูร ม่านแสงมากมายปล่อยออกมาจากห้อง เชื่อมต่อกับทะเลอันกว้างใหญ่

ฝูงสัตว์อสูรขนาดใหญ่กระโดดขึ้นมาบนผิวน้ำไม่หยุด เหมือนอยากโดนแสงนี้ส่องอย่างไรอย่างนั้น

ลู่ฝานพึมพำว่า “สำนักของหอฝึกสัตว์เหรอ”

ผู้อาวุโสพยักหน้า “ใช่ เชิญคุณชายเงามืด!”