บทที่ 466 ละอายใจจริงๆ!

เพราะสร้างเส้นทางไหลเวียนโลหิตที่หัวใจห้องซ้ายแล้ว ทำให้พื้นที่หลอดเลือดแดงใหญ่ที่ต้องเย็บซ่อมเล็กลงมาก! แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ก็ยังไม่อาจบดบังเทคนิคการเย็บซ่อมหลอดเลือดแดงของเฉินชางไปได้!

เทคนิคที่ว่าก็คือการ ‘ปะยาง’ นั่นเอง

ความแตกต่างอาจจะอยู่ที่ สิ่งที่ต้องปะเป็นอะไรที่เกี่ยวพันถึงชีวิต!

การทำให้แผ่นปะสังเคราะห์ที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างประณีตเข้ากับหลอดเลือดแดงของร่างกายได้ ก็ถือเป็นทักษะอย่างหนึ่งเช่นกัน

เถามี่เห็นเฉินชางเลือกใช้ไหมละลายโพลีพรอพิลีนเบอร์สี่เป็นอันดับแรกก็อดถอนใจไม่ได้

เป็นศิลปินที่ใจกล้าดีจริงๆ การใช้ไหมเบอร์เล็กจะทำให้เย็บผนังหลอดเลือดได้แน่นหนาขึ้นมากจริงๆ และทำให้ผนังหลอดเลือดแดงมั่นคงยิ่งขึ้น แต่จะต้องใช้ทักษะในการเย็บและความเร็วในการเย็บสูงมาก

ทว่าขณะที่เฉินชางกำลังเย็บอยู่นั้น จู่ๆ ความคิดเขาก็หยุดชะงัก และ…ถึงกับขมวดคิ้วเล็กน้อย!

เขาคิดว่าการเย็บผนังหลอดเลือด ไม่ได้มุ่งเน้นเฉพาะความเร็วและความละเอียดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ขณะกำลังเย็บ ต้องคิดว่าจะทำอย่างไรให้เยื่อบุผนังหัวใจภายนอกและภายในแนบสนิทกันได้ดียิ่งขึ้น สิ่งสำคัญต่อจากนั้นก็คือการเพิ่มประสิทธิภาพของผนังหลอดเลือดให้ดียิ่งขึ้น! ทั้งยังมีปัจจัยเรื่องแรงตึงของผนังหลอดเลือด ความเสียหายที่ผนังหลอดเลือดชั้นใน หรือความสามารถในการฟื้นตัวของหลอดเลือดทั้งหมดด้วย

ทว่าเฉินชางกลับคิดมากกว่านั้น!

เขาคิดไปถึงขั้นที่ว่าการเย็บหลอดเลือดแดงใหญ่จะต้องเลือกเย็บอย่างไรจึงจะได้ประสิทธิภาพดีที่สุด! ขณะเย็บซ่อมหลอดเลือดบริเวณหัวใจจะต้องให้ความสำคัญกับปัญหาด้านใดบ้าง…

……

คิดแล้วเฉินชางก็อดถอนใจไม่ได้

จะยากเกินไปแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แน่นอน การเย็บและซ่อมแซมหลอดเลือดถูกวิจัยและพัฒนามาตลอดหลายปีเช่นเดียวกับการเย็บเส้นเอ็น ไม่ใช่อะไรที่จะทำได้ในค่ำคืนเดียว จะต้องค่อยๆ ศึกษาและวิจัยต่อไป!

คิดแล้วเฉินชางก็ผ่อนลมหายใจออกมา แล้วเริ่มงานของตัวเองต่อไป

เถามี่และจางเหวินฟู่เห็นท่าทางของเฉินชางก็ชะงักไป เสียงถอนใจนี้…ทำให้พวกเขารู้สึกหดหู่!

เสียงหัวใจของเฉินชางเจือไปด้วยความโศกเศร้าจางๆ แฝงไปด้วยความจนปัญญาและหดหู่ต่อทักษะฝีมือของตน

นี่ทำให้ศัลยแพทย์หัวใจทั้งสองถึงกับหนังตากระตุก

นี่ยังไม่พอใจอีกหรือ

จะเคร่งครัดกับตัวเองมากเกินไปแล้ว!

จางเหวินฟู่มองหมอหนุ่มด้วยความรู้สึกหดหู่และละอายใจ ชั่วขณะนั้นเขาย้อนคิดถึงตัวเองอีกครั้ง หลายปีมานี้ตัวเขาย่อหย่อนเกินไปหรือไม่ ทำไมคนอื่นเขาถึงได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้! แถมยังไม่พอใจกับทักษะของตัวเองอีก

การเรียนรู้ไม่มีจุดสิ้นสุดจริงๆ!

ส่วนตนเป็นเหมือนขวดที่ยังมีน้ำไม่เต็ม แต่ใส่น้ำไปแค่ครึ่งขวดก็เละเทะหมดแล้ว…ดูเหมือนที่ผ่านมาเขาจะใช้เวลาไปอย่างเสียเปล่า

จางเหวินฟู่ยิ่งคิดก็ยิ่งละอายใจ

คืนนี้กลับไป ถ้าภรรยาสะกิดอีกจะต้องอดทนไว้ ขังตัวเองไว้ในห้องหนังสือ อ่านหนังสือให้ครบหนึ่งชั่วโมงก่อนค่อยว่ากันอีกที!

ส่วนเถามี่กลับรู้สึกปลื้มปริ่ม

พูดให้ถูกก็คือมีชีวิตอยู่มาจนอายุเท่าเขาแล้ว ปัจจัยด้านพละกำลังทำให้ทักษะหลายๆ อย่างพัฒนาไปอย่างครึ่งๆ กลางๆ แม้จะมีเฉินชางคอยแลกเปลี่ยนความรู้กันอยู่ แต่ก็ทำให้ดีเท่าเฉินชางไม่ได้

สุดท้าย การเป็นศัลยแพทย์ก็ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์และพลังกาย ซึ่งพรสวรรค์ที่ว่านี้รวมถึงทักษะและความสามารถทางด้านร่างกายด้วย! สิ่งเหล่านี้ต่อให้พยายามเพียงใดก็เสริมให้ดีขึ้นไม่ได้

เช่นเดียวกับการเย็บที่แน่นละเอียดและรวดเร็วตรงหน้า นี่ไม่ใช่สิ่งที่ที่อาศัยแค่ความพยายามก็ทำได้ แต่จะต้องดูปัจจัยอื่นอีกหลายอย่าง

การผ่าตัดเคสนี้ คนทั้งสามล้วนทอดถอนใจออกมา!

ฉินเสี้ยวหยวนเห็นดังนั้นก็รู้สึกขนลุก

เย็บได้ดีแล้วจะถอนใจอะไรกันอีก

……

เมื่อเฉินชางซ่อมแซมหลอดเลือดเสร็จแล้วก็เริ่มจัดการหลอดอาหารต่อ แต่จะต้องคิดเรื่องที่ว่าจะใช้แผ่นปะหรือไม่ เนื่องจากแผลที่หลอดอาหารไม่ใหญ่ไม่เล็ก จะใช้ หรือไม่ใช้ก็ได้ ต้องให้แพทย์เจ้าของไข้เป็นผู้ประเมิน!

เซียวเหอที่อยู่ข้างๆ เห็นเฉินชางลังเล

หากแผลมีขนาดใหญ่อาจใช้วิธีเย็บแบบ vertical mattress suture แต่จะส่งผลกระทบต่อระบบการทำงานของทางเดินอาหารระหว่างขั้นตอนการฟื้นตัวและการรักษาตัวของเนื้อเยื่อ โดยจะทำให้ทางเดินอาหารมีขนาดแคบลง แต่หากใช้แผ่นปะสังเคราะห์ก็จะมีผลข้างเคียง!

เมื่อเป็นเช่นนี้ เฉินชางจึงจดจ่ออยู่กับตัวเลือกอันยากลำบากทั้งสองตัวเลือก

จะประเมินอย่างไร เลือกแล้วจะมีประสิทธิภาพแค่ไหน นี่คือสิ่งที่สำคัญมากสำหรับตอนนี้

ในแววตาของเฉินชางเจือไปด้วยความครุ่นคิด กำลังวินิจฉัยว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

ตอนนี้ดวงตาของเขาเริ่มมองเนื้อเยื่อตายรอบๆ ให้ชัดเจนขึ้นอีกขั้นหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มกำจัดเนื้อเยื่อหลอดอาหารที่ตายแล้วและเนื้อร้ายออกไป!

อย่างไรก็ตาม ตอนที่เขาตัดออกจะต้องระวังเป็นอย่างมาก เนื่องจาก…เขาวางแผนว่าจะไม่ใช้แผ่นปะสังเคราะห์ แต่จะทำการเย็บหลอดอาหารอย่างเดียว

เซียวเหอและเถามี่สบตากันด้วยความสงสัย

แบบนี้จะได้หรือ

ในช่วงเวลาเช่นนี้ หากจะฝืนเย็บ สู้ใช้แผ่นปะสังเคราะห์ยังจะวางใจมากกว่า

ดวงตาของเฉินชางมองเห็นเนื้อเยื่อที่ตายแล้วและเนื้อร้ายได้อย่างชัดเจน เขาจึงไม่ตัดเนื้อออกมากเกินความจำเป็น ส่วนที่เหลือเอาไว้ได้ก็จะเหลือเอาไว้

ไม่นานเนื้อเยื่อก็ถูกเลาะจนเรียบร้อยทั้งหมด!

ขณะนี้เฉินชางกำลังดึงเยื่อชั้นที่อยู่ลึกที่สุดของหลอดอาหารออกมาเย็บ บริเวณแผลทะลุอยู่ระหว่างส่วนที่แคบที่สุดของหลอดอาหารพอดี เมื่อเฉินชางดึงเยื่อออกมาอย่างพิถีพิถันก็ทำให้ประกบเข้ากับหลอดอาหารได้อย่างพอดิบพอดี!

การกระทำนี้ทำให้ทุกคนตื่นเต้นมาก!

เซียวเหอแทบอยากจะตบมือแล้วตะโกนว่า ดี!

ส่วนที่อ่อนที่สุดก็ปรับความแคบให้ตรงกันได้พอดี และไม่ส่งผลกระทบกับโครงสร้างทางเดินอาหารด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ การเย็บย่อมกลายเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!

ตัวเลือกนี้บ่งบอกถึงพรสวรรค์จริงๆ!

ใครจะคิดถึงวิธีการดึงเยื่อบุมุมหนึ่งออกมาเช่นนี้ได้ล่ะ

ตอนนี้เซียวเหออยากถามเฉินชางจริงๆ ว่าเขาเอาไม้โปรแทรกเตอร์และไม้ฉากเข้ามาผ่าตัดด้วยหรือเปล่า!

มิฉะนั้นคงต้องมีไม้บรรทัดอยู่ในดวงตาแล้วละ

มีการผ่าตัดแบบนี้ที่ไหนกัน!

ทางด้านเถามี่ก็ตกตะลึงมากเช่นกัน เจ้าหนุ่มนี่เก่งจริงๆ!

เฉินชางยังไม่วางใจ การเย็บชั้นเยื่อเป็นเพียงส่วนหนึ่ง ต่อไปยังต้องเย็บกล้ามเนื้อชั้นในและเยื่อบุชั้นนอกต่อ ซึ่งจะต้องควบคุมมุมและองศาให้ดี!

การผ่าตัดเริ่มจากการผ่าตัดซ่อมแซมแผลทะลุธรรมดาธรรมดาจนตอนนี้กลายเป็นการผ่าตัดเย็บหลอดอาหารที่ซับซ้อนไปแล้ว

นี่ทำให้เซียวเหอที่ทำงานพัวพันอยู่กับหลอดอาหารมานานอยากตบมือชื่นชมจริงๆ!

แม้ฉินเสี้ยวหยวนจะไม่ค่อยรู้เรื่องการผ่าตัด แต่เห็นเฉินชางรักษาแผลทะลุได้ดีเช่นนี้ก็ตื่นตะลึงเช่นกัน

งานส่วนต่อไปของเฉินชางค่อนข้างธรรมดา เขาผ่าตัดจนเสร็จ

เฉินชางไม่ได้ให้คนอื่นช่วยเหลือมากนัก นั่นเป็นเพราะ…ระบบบอกแล้วว่ายิ่งมีส่วนร่วมในการผ่าตัดสูงก็ยิ่งได้รางวัลดี!

การผ่าตัดเคสนี้ ตอนซ่อมแซมหลอดอาหารไม่ได้ใช้กระทั่งแผ่นปะสังเคราะห์ แต่อาศัยแค่มือของเขา…แบบนี้อัตราการมีส่วนร่วมจะต้องสูงแน่นอน!

คิดแล้วเฉินชางก็เริ่มรู้สึกคาดหวังว่าจะได้รางวัลอลังการงานสร้างหรือเปล่า

จัดการนับผ้าก๊อซ…จัดเก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อย…การผ่าตัดก็เสร็จสิ้น!

หลี่อิง หัวหน้าพยาบาลมองเฉินชาง ในดวงตาเจือไปด้วยความขบขัน อันที่จริงเธอชอบเฉินชางมาก เพราะเจ้าหนุ่มนี่…ประหยัดผ้าก๊อซดีจริงๆ!

ใช่แล้ว การผ่าตัดของเฉินชางเป็นการผ่าตัดที่ประหยัดอุปกรณ์ที่สุดแล้ว เลือดออกน้อย งานที่มากเกินความจำเป็นก็ไม่มี นี่ทำให้การผ่าตัดแม่นยำและตรงจุดขึ้นมาก