Black Tech Internet Cafe System 196
…
“แล้วผลกระทบในเจียงหนานล่ะ ..”
แกร๊ก!
“ทุกอย่างพร้อมแล้ว สิ่งที่เราต้องการก็แค่เหนียวไกปืน!” จีวูกระแทกหมากรุกสีดำบนกระดาน
“อันที่จริงร้านเล็กๆ ที่มีชื่อว่าต้นกำเนิดอินเตอร์เน็ตคาเฟ่นั้นถือว่าเป็นร้านที่ข้าโปรดปราน ..” จีวูกล่าวด้วยน้ำเลียงเย็นๆ “มันช่างดึงดูดความสนใจของกองกำลังสำคัญๆ มากมายถึงขั้นทำให้พวกเขาบางคนละทิ้งต่อหน้าที่ในบางครั้ง! มันค่อนข้างเป็นภัยเงียบ”
“ใช่” เสียงแหบห้าวดังขึ้นจากความมืด “ต้องขอบคุณร้านเล็กๆ นี้ มันทำให้การเตรียมงานในมณฑลเจียงหนานของเขาสำเร็จเพิ่มขึ้นถึงร้อยละสามสิบ!”
“ในวัยนี้เขาคงไม่ได้มีพลังมากเท่าไร แต่ก็ถือว่าเป็นถึงหัวหน้าครอบครัวนาหลัน ..” จีวูพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “ตอนนี้เขาอาจไม่จำเป็นสำหรับเราเท่าไร”
“ฝ่าบาทเราได้ทำการตรวจสอบปัญหาที่ท่านพูดถึง” ในขณะที่เขากำลังพูดตัวเลขสีดำก็ปรากฏขึ้นกลางลาน
“ว่าต่อ!”
“เมื่อสองร้อยปีก่อนนาหลันฮงวูได้นำทหารห้าหมื่นนายเข้าร่วมการต่อสู้กับฟูเป่ยไฮ่ที่ภูเขาเรือนจำ”
“ฟู ..” จีวูพูดลอยๆ “ไม่ค่อยได้ยินชื่อตระกูลนี้มานานแล้ว ..”
“ก่อนที่จะก่อตั้งตาจินที่นั้นเต็มไปด้วยครอบครัวใหญาๆ พร้อมกองกำลังที่ซับซ้อนมากมาย ..” จีวูถามกลับ “พลังต่อต้านที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ ..?”
“พวกเขามีชื่อว่าครอบครัวหน้าผากิเลนและพวกเขาเป็นหัวหน้าครอบครัวตระกูลฟู” เสียงจากเงามืดรายงาน “จากการตรวจสอบของเรา ..”
เขาหยิบม้วนหนังสือออกมา
“ฟูเป่ยไฮ่อาสัยอยู่ที่หน้าผากิเลนด้วยความทะเยอทะยายของเขาจึงทำให้ชื่อเสียงดังไปทั่วทั้งภสาคใต้ ในยุคนั้นเต็มไปด้วยวีรบุรุษเขาชนะการประเมินขั้นสูง .. ช่างน่าสนใจ”
“ชายสองคนนี้เป็นเพื่อนกันหรอ?” จีวูทำหน้าสงสัย รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเนื่องจากครอบครัวนั้นเป็นกบฏแถมยังเป็นศัตรูต่อตาจิน
“หลังจากการต่อสู้ที่หน้าผากิเลนบุคลิกของนาหลันฮงวูเปลี่ยนไปอย่างมาก แม้แต่คนในครอบครัวเขาเองก็ไม่กล้าพูดถึง”
ในขณะที่อ่านม้วนหนังสือ ท่าทางการแสดงออกของจีวูดูเปลี่ยนไป “ข้าได้ยินมาว่าความสามารถของนาหลันฮงวูนั้นสูงเทียบเท่ากับจีซวนตง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจึงทำให้ความคืบหน้าของการพัฒนาทักษะของเขาช้าลง มันหยุดดำเนินไปนานกว่าร้อยปี .. ไม่เช่นนั้นเราก็ต้องกาแผนสองเพื่อรับมือกับแผนที่เราวางไว้”
จีวูหัวเราะ “ปัญหาช่างเล็กน้อยแต่ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างมาก! นาหลันฮงวูแก่และไร้ประโยชน์ข้าสามารถจัดการกับเขาได้แน่ แต่ต้องวางแผนอย่างรอบคอบ!”
“บังลังก์ของตาจินจะถูกลงไปยังกิ่งก้านของตระกูลจีของข้าในมหาสมุทรตะวันออก จีวูน่ะหรอมีความสามรถอะไรบ้าง? ทำไมเขาถึงได้นั่งบัลลังก์ หึ .. พวกเขาเพิ่งจะตั้งฉายาราชาให้ข้าเอง”
“อันที่จริงแล้วราชาอีกสามแว้นเพิ่งให้การสนับสนุนลับกับพวกเรา หากเราทำลายครอบครัวนาหลันและครอบครัวใหญ่อื่นๆ ในเขตเจียงหนานได้ จีซวนตงเนื่องจากท่านไม่เข้าร่วมกับเรา เราก็จะนำพาตัวเองไปเอง!”
“ท้ายที่สุดผู้มีอำนาจเท่านั้นที่จะสามารถครองบัลลังก์ได้!”
…
วันรุ่งขึ้น นาหลันฮงวูผู้เล่นไซเลนต์ฮิลล์มาใกล้ถึงจุดจบ
“ศิษย์พี่ฟู .. ข้าทำอะไรพลาดไปหรือ?”
“เจ้าต้องทำหน้าที่สมาชิกในตาจินของเจ้า ..” ผู้เฒ่าพูดต่อ “เจ้าไม่สามารถเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ได้”
“จะเกิดอะไรขึ้นหากข้าแพ้อีก?”
“…” ผู้เฒ่าเงียบคิด
“เจ้าทำเพื่อประเทศนี้และเราสามารถใช้แผนการได้ทุกรูปแบบในสนามรบ”
นาหลันนิ่ง
เราจะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดาอย่างไรก็ตามทุกคนไม่สามารถเอาชนะความรู้สึกผิดในใจของพวกเขาได้
ท้องฟ้ายามค่ำคืนอันสดใส แสงดาวประกายส่อง .. จู่ๆ ฝนก็เริ่มปรอยลงมา
เมื่อมองไปยังสายฝน .. เขายอมรับว่าเกมที่นี่น่าอัศจรรย์มาก มันสามารถทำให้ความคิดของพวกเขาสับสนได้ หลังจากเดินเข้าไปในร้านเขาพบว่าบรยากาศยังคงร่าเริงเหมือนปกติ แต่ทุกวันเขากลับรู้สึกเหมือนกลายเป็นคนนอก
เมื่อเปิดเกมขึ้นเขาเห็นความมืดมิดในไซเลนต์ฮิลล์ที่ทำท่าทางเหมือนกับว่ากำลังจะกลืนกินเขา
เมื่อมองไปยังหลุมฝังศพ .. นาหลันฮงวูที่กำลังควบคุมตัวละครหลักเพื่อจะกระโดดลงไป หัวใจเขาตอนนี้ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม แต่เขาก็เลือกที่จะทำต่อไปจนกระทั่งได้รับเทปวิดีโอ
ในขณะที่กำลังดูการเกิดอาชญากรรมที่ตัวละครหลักกระทำอยู่นั้น นาหลันฮงวูเหมือนเห็นภาพซ้อนย้อนอดีตของเขาขึ้น
ความทรงจำกลับแสดงขึ้นในหัวอย่างชัดเจนราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน
“ก่อนที่เราจะเข้าสู่การต่อสู้ขอดื่มอีกหนึ่งแก้วเพื่อยืนหยัดต่อสู้กับชีวิตต่อไป!”
ชายข้างหน้าเขายกแก้วเหล้าและพูดว่า “เจ้าเคยถามข้าบ้างมั้ยว่านักรบคนโปรดของข้าคือใคร ข้าจะบอกเจ้าให้รู้ตอนนี้เขาเป็นปรมจารย์คนเก่าแก่มีชื่อว่าโบยู้”
นาหลันฮงวูรู้สึกประหลาดใจที่คู่ต่อสู้ของเขานำหัวข้อนี้ขึ้นมาพูด เขาดื่มเหล้าทันทีเพื่อลดทอนเทคนิคการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขา ในขณะที่มองใบหน้าคู่ต่อสู้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กรน้อยเมื่อกำลังภายในของเขาเย็นลง
ตามตำนานของนักรบโบยู้และเทียนเฮง ทั้งสองเป็นนักรบที่มีชื่อเสียงมาตั้งแต่โบราณ
ในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของพวกเขา โบยู้นั้นทรงพลังกว่าแต่เขากลับพ่ายแพ้และถูกสังหาร ก่อนที่เขาจะสิ้นใจเขากล่าวว่า “ข้านั้นแก่แล้ว ช้าจะทิ้งบางสิ่งไว้กับเด็กๆ มันกำลังจะมาถึง”
ประมาณร้อยปีต่อมา พบนักรบจักรพรรดิคนแรกสามารถยืนอยู่ในอากาศได้ .. เมื่อนึกถึงอดีตอันยาวนานที่เขาไม่สามารถเผชิญหน้าได้ จู่ๆ นาหลันฮงวูก็ตัวสั่นทันที
ในที่สุดเมื่อเขายืนอยู่ต่อหน้าอดีตที่แอบซ่อนภายในจิตใจเหตุการณ์เหล่านั้นดูเหมือนจะมีความหมายครั้งใหม่เกิดขึ้น .. แม้ว่าเขาจะไม่สามารถลบความรู้สึกเหล่านั้นทั้งหมดออกจากจิตใจได้ แต่ความมืดส่วนใหญ่ที่ถูกเก็บไว้ในตัวเขาเป็นเวลานานเริ่มจางหายไปบ้างแล้ว
เขาตัดสินใจที่จะ .. ค้นหาคำตอบ!
นาหลันฮงวูเดินออกจากคาเฟ่พร้อมผู้เฒ่า “ผู้เฒ่าฟูเราไปที่ภูเขาเรือนจำกันเถอะ!”
…
ขณะที่นาหลันหมิงสื่อกำลังเดินออกจากคาเฟ่
“หืม? ฝนตกหรอ?” เธอหันมองท้องฟ้าด้วยสายตาประหลาดใจ เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” หลันยันเอ่ยถาม
“หลันยัน เจ้ายังคงจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งก่อนได้มั้ย? ที่ร้านค้าทั้งหมดในเมืองจิวหัวทำการคว่ำบาตรร้านของฟางฉี” เธอถาม
“มันแค่เรื่อในอดีตไม่ใช่หรอ?” หลันยันขมวดคิ้ว
“ไม่ ..” นาหลันหมิงสื่อกล่าวต่อ “ข้ารู้สึกแปลกๆ เหมือนกับสิ่งที่เรามองไม่เห็นกำลังผลักทุกอย่างออกไป”
…
ณ ภูเขาเรือนจำ
“ฝ่าบาท! ข้าเจอแล้ว!” ชายชุดดำเอ่ยทัก ในมือของเขาถือดาบสีดำที่ดูหนักหน่วง
ในหุบเขาซึ่งอยู่ไม่ไกลนักมีหลุมฝังศพเรียงรายอยู่
“นี่คือดาบทีี่ยอดเยี่ยม” แม้ว่าดาบนี้จะถูกฝังลงไปในดินนานกว่าสองร้อยปีแต่รูปแบบของมันนั้นไม่ได้ปรากฏให้เห็นถึงรอยกัดเซะสักนิด
หลังจากเขาทำความสะอาดมันด้วยผ้าไหม .. มันดูดีีเหมือนใหม่
“เรื่องทั้งหมดเริ่มชัดเจนขึ้น ข้ารู้ว่ามันต้องมีความหมายลึกซึ้งในใจนาหลันฮงวูอย่างแน่นอน” จีวูกล่าว “หากเขาได้เผชิญหน้ากับดาบที่ฟูเป่ยไฮ่ใช้ นาหลันฮงวูจะอยู่ไม่สุขแน่ มันสามารถลดความแข็งแกร่งของเขาได้ร้อยละยี่สิบเลยละ .. ไปนำดาบนี้ไปที่ชางกวนหยวนหัวหน้าตระกูลหมายเลขสองของภูมิภาคเจียงหนาน เขาวางแผนมานาน ข้าเดาว่าเขาจะต้องร้อนใจมากกว่าข้าเป็นแน่!”
“ด้วยข้อตกลงทีี่ข้าทำขึ้น อีกไม่นานเจียงหนานจะต้องเป็นของข้า หากไม่มีนาหลันพวกเขาก็จะได้เห็นสักทีว่าจีวูนี่ละที่สามารถจะต่อสู้กับฝั่งมหาสมุทรตะวันออกได้เหมือนกัน!”
…
Comments