ตอนที่ 484 : บุกเข้าไป   แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง   “เจ้าของร้านทำอะไร?”   ขณะนี้ส่วนต่อประสานระบบกำลังทำงาน ตอนนี้ในระบบมีอาวุธเทพน้อยกว่าหนึ่งชิ้น   [จิงเทียน : ตัวละครซิงโครไนซ์สมบูรณ์]   เวลาการซิงโครไนซ์ : อัตราความไวขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้ใช้และตัวละคร   จำนวนการใช้งาน : หนึ่ง   ฟางฉียืนอยู่บนขอบก้อนเมฆทอดมองลงมาในมือของเขามีดาบปีศาจ เสื้อผ้าของเขากระพือไปตามสายลมดูไกลๆ คล้ายว่าเขามาจากดินแดนสวรรค์   ในเรือจิตวิญญาณของวังดาบ เหล่าปรมาจารย์และผู้อาวุโสของตระกูลโบราณแต่ละตระกูลต่างตะลึงงัน “เขาผู้นี้เป็นใคร!?”   “ดูดาบศักดิ์สิทธิ์สีเขียวในมือเขาสิ!”   ผู้อาวุโสของตระกูลถังนั่งดูพลางหยิบของว่างในเรือขึ้นมาเคี้ยว   หนานกงหลินจ้องออกไปนอกเรือด้วยความสงสัย “เจ้าเป็นใคร?” เขาไม่เชื่อว่าในโลกนี้จะมีอมตะ แม้ว่าจะมีอยู่จริง แต่พวกเขาคงไม่อยู่ในโลกมนุษย์เป็นแน่   นี่มันเปลี่ยนไปแล้วถ้าเป็นยุคก่อนก็ว่าไปอย่าง   สายตาของฟางฉีดูไม่พอใจเขาหันไปมอง “เจ้ากล้ายุ่งกับคนที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของข้าหรอ?”   “อย่ามาเล่ห์เหลี่ยม!” หนานกงหลินลอยขึ้นไปในอากาศ เขาโค้งคำนับให้กับร่างด่า “ได้โปรบมอบพลัง นักบุญชิงหมิง..”   ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างสีดำเงยหน้าและส่งเสียงคำราม เขาผันร่างกลายเป็นแสงสีดำ   ฟางฉีร่ายเทคนิคดาบของเขาด้วยความนิ่ง บนท้องฟ้าสูงวิญญาณนักฆ่าสีดำและเมฆขาวพุ่งขึ้นพร้อมเผชิญหน้ากัน การเคลื่อนไหวของทั้งสองแข็งแกร่งมาก พลังดาบเขียวกระจัดกระจายราวกับว่ามันมีชีวิต   ฟางฉีเหยียบดาบเพื่อบิน เขาหยิบถ้วยไวน์ไฟแช็กและก่องบุหรี่ออกมาจากที่เก็บ พลังวิญญาณอันน่ากลัวระเบิดขึ้นบนท้องฟ้า   “นี่คือคลื่นกระสุนทำลายล้าง” ผู้อาวุโสหลายคนมองดูการต่อสู้   “คนคนนี้ทรงพลังมาก!” ปรมาจารย์และผู้อาวุโสต่างหลังไหลการไลฟ์   ผู้อาวุโสของตระกูลหนานกงดูมืดมน “อย่าคิดว่านั่นคือความแข็งแกร่งธรรมดา หากใครโดนการโจมตีนี้ไปเพียงสามครั้งเท่านั้นร่างก็จะแหลกตายไป”   คนอื่นๆ ตัวแข็งทือตำนานเรื่องเล่าเกี่ยวกับดาบนี้มีมานานนับพันปี แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นพลังนี้มาก่อนอย่างไรก็ตามจากตำนานที่เล่าขานกันมา พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของมัน   ถ้าพลังนี้เปรียบเป็นคน คงมีเพียงปรมาจารย์ขั้นสูงที่มีความสามารถเท่านั้นที่จะสามารถปิดกั้นได้ พลังนี้ยิ่งใหญ่มากแม้จะถูกสร้างขึ้นโดยคนเพียงคนเดียวก็ตาม   หนานกงชูวที่ยืมร่างคนอื่นมาเพราะร่างกายของเขาถูกดาบชิงหมิงกลืนกินไป วิญญารของเขานั้นเต็มไปด้วยเงาดำทะมึน ดาบจำนวนมากก่อตัวด้านหลังเขาสร้างอนาเขตการป้องกันอันน่าตกใจ   “ไม่!” หัวหน้าตระกูลซุนตะโกนด้วยความตกใจ “ดาบอมตะ!?” พวกเราจะไม่หวั่นกลัวเลยหากมันมาจากวังดาบ แต่ผิดคาดชายตรงหน้านั้นมีพลังที่แตกต่างออกไป ผู้คนบนเรือต่างตื่นตัว   “ฮ่าๆๆ” หนานกงหลินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เจ้าเด็กโง่! ข้าจะดูว่าเจ้าจะปิดกันมันยังไง?   เสียงโวยวายดังมากจากเหล่าผู้อาวุโสและสาวกจากสำนักสวรรค์ ดาบปีศาจแบ่งออกเป็นสองสหกและในที่สุดก็เป็นสามสิบหก!   เขาใส่พลังลมปรานเข้าไปดาบสีเขียวในมือเริ่มเปล่งแสงสีทอง ดาบบินสีทองดูเหมือนจะเคลื่อนที่ไปมาพวกมันส่องแสงสีทองประกายเขียวจางๆ สีสันของมันลงตัวกันอย่างราบรื่น   ผู้คนในวังดาบทั้งหมดดูกระสับกระส่าย “มันอะไร!?”   “นอะไร?” ถังหมูที่เฝ้าดูตะโกน “ทำไมข้าไม่เคยเห็นสิ่งนี้เลนตอนที่เล่นจิงเทียน”   “นี่คือดาบของหลี่เสี่ยวเหยาจากภูเขาชู!” มีเพียงเจียงเสี่ยวหยูเท่านั้นที่รู้จักพลังนี้ เธอแสดงความรู้ของเธอออกมาอย่างเต็มเปี่ยม “พลังของมันยอดเยี่ยมมาก!”   แม้ว่าจิงเทียนจะไม่สามารถเรียนรู้เทคนิคการใช้ดาบได้ แต่จากเนื้อเรื่องฟางฉีเรียนรู้เทคนิคของพวกเขาด้วยตัวเองทั้งจากตัวละครและจากห้องฝึกฝน   พลังดาบาดำนั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ล่าแสงดาบสีทองสามสิบหกอันก็เช่นกัน ดาบทั้งสองมีพลังดาบจำนวนมากส่งผ่านกันและกันบนท้องฟ้า วิญญารอาฆาตยังคงเวียนวนอยู่รอบๆ   หนานกงชูวถูกควบคุมโดยชิงหมิง เขาตระโกนและคำรามจนพื้นดินและท้องฟ้าสั่นสะเทือน   พลังดาบสีดำของพวกเขายังคงรวมตัวกันเป็นเกลียวคืน มันก่อตัวเป็นรูปแบบของมังกรดำอ้าปากคำรามด้วยความดุร้ายเก็บเกี่ยวทุกสิ่งรอบๆ ราวกับพายุเฮอริเคน   ขณะเดียวกันฟางนี้ได้ปลดปล่อยพลังงานดาบของเขาเช่นกัน พลังนี้แทบจะบิดเบือนอากาศรอบข้างเขา แทบทั้งหมดร่างกายของเขาพุ่งออกไปข้างหน้าราวกับลูกศร พลังดาบสามสิบหกเล่มติดตามเขารวมตัวเขาเป็นหนึ่งเดียวกลายเป็นสายใยสีทอง พลังงานเพิ่มขึ้นฉีกทุกสิ่งรอบๆ ตัวออกเป็นชิ้นๆ ดูเหมือนทั้งโลกกำลังเงียบลง   ผู้คนจากวังดาบแทบไม่กล้าออกความคิดเห็นอีกต่อไป ในหัวของพวกเขาว่างเปล่า พวกเขาไม่เข้าใจว่าการต่อสู้กับกลุ่มดาบอมตะที่แท้จริงแล้วมันเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขาได้เห็นมันเต็มสองตา   ฝนจางลง พวกเขาเห็นดาบสีเขียวและดาบสีดาบปะทะกันด้วยความรุนแรง   “หะ ..? แตก?” หนานกงหลินรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เขากำลังทบทวนอะไรกันทำไมร่างทรงพลังตรงหน้ามีจริงในโลกนี้ด้วยหรอ?   หนานกงชวกัดปาก “เจ้า .. ท่าดีแต่ ควรจะปิดกันมัน!”   ไม่ถึงนาทีเมฆสีดำที่กำลังพุ่งพลานอยู่ด้านหลังหนานกงชถูกพลังดาบเจาะเข้าเป็นสองส่วน ฟางฉีดึงดาบปีศาจของเขาออก เลือดค่อยๆ ไหลออกจากหน้าอกของหนานกงชูวช้าๆ   “ปิดกั้นหรอ?” ฟางฉีกล่าว “ข้าเองก็มีความคิดเช่นนี้เหมือนกัน”   “…” จิตใจของหนานกงหลินล่วงหล่นลงกับพื้นทันที   ในห้องโดยสานของเรือจิตวิญญาณแห่งวังดาบ ผู้อาวุโสของตระกูลหนานกงจ้องมองเหตุการณ์ข้างหน้าด้วยความงุนงง   ปรมาจารย์คนอื่นก็ไม่ต่างกัน   “เร็วเข้า” หนานกงหลินรู้สึกตัว “ไปพานักบวชมาที่นี่!”   ผู้อาวุโสต่างพูดด้วยท่าทางชั่วร้าย “เจ้าคิดว่านี่คือจุดจบหรือเปล่า? ข้าหวังว่าเจ้าคงไม่กลัวกับสิ่งที่กำลังจะเจอข้างหน้า!”   เขาหันหน้าไปคุยกับคนอื่นๆ ต่อ   พวกเขาเห็นชายชราผมหงอกยืนอยู่หน้าประตูกระจกใส “บุกเข้าไปฆ่าพวกมันให้หมด!”   ตุ้ม!   สายฟ้าพุ่งเข้าใส่ประตูกระจก   “เกิดอะไรขึ้น?” เด็กหญิงเอ่ยถามผู้เฒ่าอู่หยาที่กำลังดูเหตุการณ์   “ข้าไม่รู้ ” หลี่หรูหยาดูงนงง   ทุกคนต่างสูญเสียคำพูด  

ตอนที่ 484 : บุกเข้าไป

 

แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง

 

“เจ้าของร้านทำอะไร?”

 

ขณะนี้ส่วนต่อประสานระบบกำลังทำงาน ตอนนี้ในระบบมีอาวุธเทพน้อยกว่าหนึ่งชิ้น

 

[จิงเทียน : ตัวละครซิงโครไนซ์สมบูรณ์]

 

เวลาการซิงโครไนซ์ : อัตราความไวขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้ใช้และตัวละคร

 

จำนวนการใช้งาน : หนึ่ง

 

ฟางฉียืนอยู่บนขอบก้อนเมฆทอดมองลงมาในมือของเขามีดาบปีศาจ เสื้อผ้าของเขากระพือไปตามสายลมดูไกลๆ คล้ายว่าเขามาจากดินแดนสวรรค์

 

ในเรือจิตวิญญาณของวังดาบ เหล่าปรมาจารย์และผู้อาวุโสของตระกูลโบราณแต่ละตระกูลต่างตะลึงงัน “เขาผู้นี้เป็นใคร!?”

 

“ดูดาบศักดิ์สิทธิ์สีเขียวในมือเขาสิ!”

 

ผู้อาวุโสของตระกูลถังนั่งดูพลางหยิบของว่างในเรือขึ้นมาเคี้ยว

 

หนานกงหลินจ้องออกไปนอกเรือด้วยความสงสัย “เจ้าเป็นใคร?” เขาไม่เชื่อว่าในโลกนี้จะมีอมตะ แม้ว่าจะมีอยู่จริง แต่พวกเขาคงไม่อยู่ในโลกมนุษย์เป็นแน่

 

นี่มันเปลี่ยนไปแล้วถ้าเป็นยุคก่อนก็ว่าไปอย่าง

 

สายตาของฟางฉีดูไม่พอใจเขาหันไปมอง “เจ้ากล้ายุ่งกับคนที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของข้าหรอ?”

 

“อย่ามาเล่ห์เหลี่ยม!” หนานกงหลินลอยขึ้นไปในอากาศ เขาโค้งคำนับให้กับร่างด่า “ได้โปรบมอบพลัง นักบุญชิงหมิง..”

 

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างสีดำเงยหน้าและส่งเสียงคำราม เขาผันร่างกลายเป็นแสงสีดำ

 

ฟางฉีร่ายเทคนิคดาบของเขาด้วยความนิ่ง บนท้องฟ้าสูงวิญญาณนักฆ่าสีดำและเมฆขาวพุ่งขึ้นพร้อมเผชิญหน้ากัน การเคลื่อนไหวของทั้งสองแข็งแกร่งมาก พลังดาบเขียวกระจัดกระจายราวกับว่ามันมีชีวิต

 

ฟางฉีเหยียบดาบเพื่อบิน เขาหยิบถ้วยไวน์ไฟแช็กและก่องบุหรี่ออกมาจากที่เก็บ พลังวิญญาณอันน่ากลัวระเบิดขึ้นบนท้องฟ้า

 

“นี่คือคลื่นกระสุนทำลายล้าง” ผู้อาวุโสหลายคนมองดูการต่อสู้

 

“คนคนนี้ทรงพลังมาก!” ปรมาจารย์และผู้อาวุโสต่างหลังไหลการไลฟ์

 

ผู้อาวุโสของตระกูลหนานกงดูมืดมน “อย่าคิดว่านั่นคือความแข็งแกร่งธรรมดา หากใครโดนการโจมตีนี้ไปเพียงสามครั้งเท่านั้นร่างก็จะแหลกตายไป”

 

คนอื่นๆ ตัวแข็งทือตำนานเรื่องเล่าเกี่ยวกับดาบนี้มีมานานนับพันปี แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นพลังนี้มาก่อนอย่างไรก็ตามจากตำนานที่เล่าขานกันมา พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของมัน

 

ถ้าพลังนี้เปรียบเป็นคน คงมีเพียงปรมาจารย์ขั้นสูงที่มีความสามารถเท่านั้นที่จะสามารถปิดกั้นได้ พลังนี้ยิ่งใหญ่มากแม้จะถูกสร้างขึ้นโดยคนเพียงคนเดียวก็ตาม

 

หนานกงชูวที่ยืมร่างคนอื่นมาเพราะร่างกายของเขาถูกดาบชิงหมิงกลืนกินไป วิญญารของเขานั้นเต็มไปด้วยเงาดำทะมึน ดาบจำนวนมากก่อตัวด้านหลังเขาสร้างอนาเขตการป้องกันอันน่าตกใจ

 

“ไม่!” หัวหน้าตระกูลซุนตะโกนด้วยความตกใจ “ดาบอมตะ!?” พวกเราจะไม่หวั่นกลัวเลยหากมันมาจากวังดาบ แต่ผิดคาดชายตรงหน้านั้นมีพลังที่แตกต่างออกไป ผู้คนบนเรือต่างตื่นตัว

 

“ฮ่าๆๆ” หนานกงหลินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เจ้าเด็กโง่! ข้าจะดูว่าเจ้าจะปิดกันมันยังไง?

 

เสียงโวยวายดังมากจากเหล่าผู้อาวุโสและสาวกจากสำนักสวรรค์ ดาบปีศาจแบ่งออกเป็นสองสหกและในที่สุดก็เป็นสามสิบหก!

 

เขาใส่พลังลมปรานเข้าไปดาบสีเขียวในมือเริ่มเปล่งแสงสีทอง ดาบบินสีทองดูเหมือนจะเคลื่อนที่ไปมาพวกมันส่องแสงสีทองประกายเขียวจางๆ สีสันของมันลงตัวกันอย่างราบรื่น

 

ผู้คนในวังดาบทั้งหมดดูกระสับกระส่าย “มันอะไร!?”

 

“นอะไร?” ถังหมูที่เฝ้าดูตะโกน “ทำไมข้าไม่เคยเห็นสิ่งนี้เลนตอนที่เล่นจิงเทียน”

 

“นี่คือดาบของหลี่เสี่ยวเหยาจากภูเขาชู!” มีเพียงเจียงเสี่ยวหยูเท่านั้นที่รู้จักพลังนี้ เธอแสดงความรู้ของเธอออกมาอย่างเต็มเปี่ยม “พลังของมันยอดเยี่ยมมาก!”

 

แม้ว่าจิงเทียนจะไม่สามารถเรียนรู้เทคนิคการใช้ดาบได้ แต่จากเนื้อเรื่องฟางฉีเรียนรู้เทคนิคของพวกเขาด้วยตัวเองทั้งจากตัวละครและจากห้องฝึกฝน

 

พลังดาบาดำนั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ล่าแสงดาบสีทองสามสิบหกอันก็เช่นกัน ดาบทั้งสองมีพลังดาบจำนวนมากส่งผ่านกันและกันบนท้องฟ้า วิญญารอาฆาตยังคงเวียนวนอยู่รอบๆ

 

หนานกงชูวถูกควบคุมโดยชิงหมิง เขาตระโกนและคำรามจนพื้นดินและท้องฟ้าสั่นสะเทือน

 

พลังดาบสีดำของพวกเขายังคงรวมตัวกันเป็นเกลียวคืน มันก่อตัวเป็นรูปแบบของมังกรดำอ้าปากคำรามด้วยความดุร้ายเก็บเกี่ยวทุกสิ่งรอบๆ ราวกับพายุเฮอริเคน

 

ขณะเดียวกันฟางนี้ได้ปลดปล่อยพลังงานดาบของเขาเช่นกัน พลังนี้แทบจะบิดเบือนอากาศรอบข้างเขา แทบทั้งหมดร่างกายของเขาพุ่งออกไปข้างหน้าราวกับลูกศร

พลังดาบสามสิบหกเล่มติดตามเขารวมตัวเขาเป็นหนึ่งเดียวกลายเป็นสายใยสีทอง พลังงานเพิ่มขึ้นฉีกทุกสิ่งรอบๆ ตัวออกเป็นชิ้นๆ ดูเหมือนทั้งโลกกำลังเงียบลง

 

ผู้คนจากวังดาบแทบไม่กล้าออกความคิดเห็นอีกต่อไป ในหัวของพวกเขาว่างเปล่า พวกเขาไม่เข้าใจว่าการต่อสู้กับกลุ่มดาบอมตะที่แท้จริงแล้วมันเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขาได้เห็นมันเต็มสองตา

 

ฝนจางลง พวกเขาเห็นดาบสีเขียวและดาบสีดาบปะทะกันด้วยความรุนแรง

 

“หะ ..? แตก?” หนานกงหลินรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เขากำลังทบทวนอะไรกันทำไมร่างทรงพลังตรงหน้ามีจริงในโลกนี้ด้วยหรอ?

 

หนานกงชวกัดปาก “เจ้า .. ท่าดีแต่ ควรจะปิดกันมัน!”

 

ไม่ถึงนาทีเมฆสีดำที่กำลังพุ่งพลานอยู่ด้านหลังหนานกงชถูกพลังดาบเจาะเข้าเป็นสองส่วน ฟางฉีดึงดาบปีศาจของเขาออก เลือดค่อยๆ ไหลออกจากหน้าอกของหนานกงชูวช้าๆ

 

“ปิดกั้นหรอ?” ฟางฉีกล่าว “ข้าเองก็มีความคิดเช่นนี้เหมือนกัน”

 

“…” จิตใจของหนานกงหลินล่วงหล่นลงกับพื้นทันที

 

ในห้องโดยสานของเรือจิตวิญญาณแห่งวังดาบ ผู้อาวุโสของตระกูลหนานกงจ้องมองเหตุการณ์ข้างหน้าด้วยความงุนงง

 

ปรมาจารย์คนอื่นก็ไม่ต่างกัน

 

“เร็วเข้า” หนานกงหลินรู้สึกตัว “ไปพานักบวชมาที่นี่!”

 

ผู้อาวุโสต่างพูดด้วยท่าทางชั่วร้าย “เจ้าคิดว่านี่คือจุดจบหรือเปล่า? ข้าหวังว่าเจ้าคงไม่กลัวกับสิ่งที่กำลังจะเจอข้างหน้า!”

 

เขาหันหน้าไปคุยกับคนอื่นๆ ต่อ

 

พวกเขาเห็นชายชราผมหงอกยืนอยู่หน้าประตูกระจกใส “บุกเข้าไปฆ่าพวกมันให้หมด!”

 

ตุ้ม!

 

สายฟ้าพุ่งเข้าใส่ประตูกระจก

 

“เกิดอะไรขึ้น?” เด็กหญิงเอ่ยถามผู้เฒ่าอู่หยาที่กำลังดูเหตุการณ์

 

“ข้าไม่รู้ ” หลี่หรูหยาดูงนงง

 

ทุกคนต่างสูญเสียคำพูด