บทที่ 23 ต่อเรือ, ชาวสวนแห่งท้องทะเล

 

เย่จุนคลี่พิมพ์เขียวเรือขนสินค้าขนาดเล็ก

เรือขนสินค้าขนาดเล็ก: ตัวเรือยาว 120 ฟุต กว้าง 30 ฟุต และสูง 30 ฟุต วัสดุที่ต้องใช้: ไม้ (ไม้เรือชั้นดี 1,000 ลูกบาศก์เมตร), เชือกป่าน (200 เมตร), น้ำมันตุง (20 ถัง), ผ้าใบเรือ (30 เมตร)

สิ่งของในคลังปัจจุบัน: ไม้สำหรับเรือชั้นดี 200 ลูกบาศก์เมตร

 

น่าเสียดาย เชือกร่มชูชีพเป็นไนลอน ไม่ใช่เชือกป่าน ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้สำหรับการต่อเรือได้

แต่เย่จุนไม่ได้ขาดแคลนเงินในตอนนี้

 

เขาเปิดเกมมอลล์และค้นหา:

ไม้เรือชั้นดี 30 เหรียญทองแดง/ลูกบาศก์เมตร

คุณต้องการซื้อหรือไม่?

ซื้อ 800 ลูกบาศก์เมตร หัก 24,000 เหรียญทองแดง

เชือกป่าน 10 เหรียญทองแดง/เมตร ซื้อ 200 เมตร หัก 2,000 เหรียญทองแดง

ผ้าใบ 50 เหรียญ/เมตร ซื้อ 30 เมตร หัก 1,500 เหรียญทองแดง

เหรียญทองแดง 1,200 เหรียญ/ถังน้ำมันตุง ซื้อ 20 บาร์เรล หัก 24,000 เหรียญทองแดง

น้ำมันตุง 1,200 เหรียญทองแดง/บาร์เรล ซื้อ 20 บาร์เรล หัก 24,000 เหรียญทองแดง

 

น้ำมันตุงมีราคาแพงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสงครามและมักจะต่อสู้แย่งชิงกัน และราคาของมันเกือบจะสูงพอๆ กับอุปกรณ์ทองแดง

รวม: 51,500 เหรียญ เหลือ 8,000 เหรียญ

 

เมื่อมองดูความสมดุลที่ลดลงอย่างมากของเขา เขารู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในอดีต

มีวัสดุเพียงพอแล้ว รออะไร? เขาเริ่มการก่อสร้างในทันที

เย่จุนเปียกโชกมามากพอแล้ว นอกจากนี้ อากาศในทะเลก็คาดเดาไม่ได้ ใครจะรู้ว่าพายุจะมาเมื่อไหร่?

 

“ใช้พิมพ์เขียวของเรือขนสินค้าขนาดเล็ก คุณต้องการเริ่มการก่อสร้างหรือไม่?”

 

เสียงเตือนดังขึ้นและพิมพ์เขียวเรือขนสินค้าในมือของเย่จุนก็ลุกเป็นไฟ

ปรากฎว่าการสร้างเรือต้องใช้พิมพ์เขียว ไม่น่าแปลกใจเลยที่พิมพ์เขียวถูกขายแพงมาก พิมพ์เขียว 1 แผ่นมีราคา 1,000 เหรียญเงิน โชคดีที่เย่จุนได้รับจากการลงชื่อเข้าใช้ ไม่เช่นนั้น เขาคงจะไม่มีเงินซื้อพิมพ์เขียวด้วยซ้ำ

มันสมเหตุสมผลแล้วที่ถ้าไม่ใช่การตั้งค่าของเกม ไม่มีทางที่เขาจะรู้วิธีสร้างเรือแม้ว่าเขาจะรวบรวมวัสดุได้เพียงพอก็ตาม

 

การต่อเรือไม่ใช่งานที่จะทำคนเดียวได้

เมื่อพิมพ์เขียวกลายเป็นลำแสง หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

 

“การสร้างเรือขนสินค้าขนาดเล็ก วัสดุที่จำเป็น สมบูรณ์ และอุปกรณ์ที่จำเป็น: ค้อนก่อสร้างทองแดง คุณสมบัติครบถ้วน การก่อสร้างเริ่มต้นขึ้น!”

 

ทันใดนั้นเย่จุนก็ไปโผล่บนท่อนไม้เรือชั้นดีพร้อมค้อนก่อสร้างในมือ และเสียงกระทบดังก้องเป็นชุดๆ ก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงเลื่อยตัด

ดาดฟ้าเรือถูกสร้างขึ้นโดยอัตโนมัติ

ในขณะที่ค้อนก่อสร้างของเขายังคงกระทบอย่างต่อเนื่องและวัสดุก็ลดน้อยลง ดาดฟ้า แบบหล่อต่างๆ และเสากระโดงก็ปรากฏขึ้น

 

ด้วยเหตุนี้เย่จุนจึงประมวลผลวัสดุทั้งหมด

ทุกส่วนถูกเย็บเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนาและทุกส่วนของดาดฟ้าถูกประกอบเข้าด้วยกันอย่างลงตัว

ตะเข็บและช่องว่างเต็มไปด้วยเชือกป่านที่แช่น้ำมันตุง จากนั้นเรือทั้งลำก็ถูกทาด้วยน้ำมันตุง

ถึงเวลาต้องตั้งเสาเสากระโดงเรือและใบเรือ

 

เรือขนสินค้าขนาดเล็กเริ่มปรากฏเป็นรูปเป็นร่างขึ้นทีละน้อย

เสร็จแล้ว!

 

“ประสบความสำเร็จในการสร้างเรือขนสินค้าขนาดเล็ก ระดับช่างก่อสร้าง +1  ได้รับฉายาของช่างก่อสร้างระดับกลาง ได้รับรางวัล ค้อนก่อสร้างระดับเงิน (เพิ่มความทนทานของสิ่งก่อสร้าง 30%)”

 

ค้อนก่อสร้างระดับทองแดงก็ได้ส่องประกายวาววับและแปรสภาพกลายเป็นค้อนระดับเงิน

เขาไม่เพียงได้รับอุปกรณ์ระดับเงินเท่านั้น แต่เขายังกลายเป็นช่างก่อสร้างขั้นกลางอีกด้วย

 

“เรือขนสินค้าขนาดเล็ก: ก้าวแรกสู่การพิชิตท้องทะเล ไม่ต้องกลัวพายุอีกต่อไป และถ้าเรือลำนี้โชคดีจะไม่ได้เจอกับสึนามิ”

 

แม้ว่าจะเป็นเรือเดินสมุทรขนาดเล็ก แต่ก็ยาว 120 ฟุต กว้าง 30 ฟุต และสูง 30 ฟุต มันลอยอย่างเงียบๆ ในทะเล แพข้างๆ ก็เหมือนกับกองเศษเหล็กที่วางอยู่ข้างรถสปอร์ตสุดหรู

เย่จุนเริ่มขนย้ายเสบียง และเคลื่อนย้ายของในแพไปยังเรือขนสินค้า

เตาไฟ เบ้าหลอม อุปกรณ์ ตุ๊กตา แหจับปลา เครื่องกรองน้ำ

 

แม้ว่าจะเป็นเรือขนสินค้าขนาดเล็ก แต่ก็มีที่อยู่อาศัยและห้องเก็บของ รวมทั้งห้องครัว

สิ่งที่เขาต้องสร้างคือหม้อเหล็ก

เขาก็จะสามารถทำอาหารได้อย่างจริงจัง

เพียงแต่ว่าแสงในห้องโดยสารไม่ค่อยดีนัก และหน้าต่างก็หุ้มด้วยผ้าใบกันน้ำ

เย่จุนครุ่นคิดและซื้อกระจก 20 แผ่น จากเกมมอลล์

 

“ซื้อกระจก*20 ราคา 2,000 เหรียญทองแดง”

 

‘เริ่มต้นการเปลี่ยนแปลง’

เย่จุนเคาะหน้าต่างด้วยค้อนก่อสร้าง และในไม่ช้าหน้าต่างก็เปลี่ยนรูปร่างและกรามก็ดูเหมือนจะติดกระจก

เย่จุนทุบหน้าต่างด้วยค้อนก่อสร้าง และในไม่ช้ารูปร่างของหน้าต่างก็เปลี่ยนไป กรามได้ปรากฏขึ้น และได้ติดตั้งกระจกแล้ว

ทันใดนั้นห้องโดยสารก็สว่างขึ้นและดูสบายตามากกว่าเดิม

เขาโยนเสบียงทั้งหมดที่ไม่สำคัญลงในท้องเรือ

 

เตายังวางอยู่บนดาดฟ้า เย่จุนตั้งรั้วป้องกันไว้ข้างๆ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเรื่องเตาไฟจะเผาเรือ

เรือลำนี้คือทั้งหมดที่เขามี

แพไม่ได้สูญเปล่า เย่จุนรื้อมันทั้งหมดแล้วโยนไม้ลงไปในท้องเรือ ได้เป็นไม้หลายสิบลูกบาศก์เมตร และสามารถใช้เป็นฟืนได้ มันจึงไม่สูญเปล่า

แพที่เต็มไปด้วยขยะหายไปในทะเล เหลือแต่เรือขนสินค้าเพียงลำเดียว

 

เย่จุนก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ บนเรือเช่นกัน

เขาสร้างเตียงและเฟอร์นิเจอร์บางส่วนจากไม้เนื้อดีที่เหลือจากการรื้อแพ

สำหรับเขาในฐานะช่างก่อสร้างขั้นกลาง สิ่งนี้มันง่ายพอๆ กับการดื่มน้ำ

การสร้างบางสิ่งด้วยค้อนก่อสร้างระดับเงิน ไม่เพียงแต่เร็วและดีเท่านั้น แม้แต่ลวดลายก็ปรากฏขึ้นบนไม้โดยอัตโนมัติ

 

มันไม่ใช่เฟอร์นิเจอร์ไม้อีกต่อไป มันคืองานศิลปะ

หม้อ กระทะ ห้องครัว เฟอร์นิเจอร์ และอื่นๆ มีทั้งหมดในที่เดียว

ปัจจัยที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตถูกแก้ไขแล้ว เหลือแต่อาหาร

เย่จุนไม่ได้ขาดอาหาร แต่หลังจากกินปลาเป็นเวลานาน เขาก็เบื่อที่จะกินมัน

เขาอยากปลูกผักด้วยตัวเอง แต่แพนั้นเล็กเกินไป

ขณะนี้เขามีเรือขนสินค้า ดาดฟ้าที่ว่างก็สามารถใช้ปลูกผักและผลไม้ได้

ด้วยวิธินี้ เขายังซื้อขายผักป่ากับผู้อื่นได้อีกด้วย

 

ผักใบเขียวมีรสชาติแย่มาก และถ้าไม่ใช่เพื่อเสริมวิตามิน เขาคงไม่กินมัน

เย่จุนสร้างกล่องไม้แบบเปิดมากกว่า 20 กล่อง แต่ละกล่องยาว 1 เมตรและกว้าง 1 เมตร และจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนดาดฟ้า

จากนั้นก็ดิน

นี่เป็นเรื่องง่าย เย่จุนพึ่งแลกเปลี่ยนปลาสองสามตัวกับดินสีดำจำนวนมาก

ดินสีดำเหล่านี้เป็นดินที่เน่าเปื่อยตลอดกาลในป่าผลัดใบทางตอนเหนือ อุดมไปด้วยแร่ธาตุธาตุอาหาร และเหมาะสำหรับเพาะปลูก

 

เย่จุนปลูกเมล็ดแตงโมที่เหลือจากแตงโมที่เขากินก่อนหน้านี้ เมล็ดแตงโมต้องใช้เวลา 100 วัน กว่าวจะงอก หากอยู่ในสังคมยุคใหม่ เย่จุนคงรอไม่ได้แน่นอน แต่นี่เป็นเกมเอาชีวิตรอด และเย่จุนได้เตรียมการสำหรับระยะยาว

 

นอกจากนั้น เย่จุนก็ได้ซื้อเมล็ดพันธุ์ผักเพิ่มเติมจากเกมมอลล์:

“เมล็ดผักกาดขาว 100 เหรียญทองแดง/ถุง”

“เมล็ดแตงกวา 100 เหรียญทองแดง/ถุง”

“เมล็ดขึ้นฉ่าย 100 เหรียญทองแดง/ถุง”

“เมล็ดมะเขือเทศ 100 เหรียญทองแดง/ถุง”

 

เย่จุนซื้อมาเกือบทุกอย่าง เขาไม่มีประสบการณ์มากนักในการปลูกผักและไม่แน่ใจว่าผักชนิดใดที่เหมาะกับสภาพอากาศในทะเล

นี่เป็นเพราะเขามีเงินและอาหารเพียงพอที่จะทำการทดลองดังกล่าวได้ สำหรับผู้เล่นส่วนใหญ่ 100 เหรียญทองแดงก็เป็นจำนวนมหาศาลแล้ว คงซื้อขนมปังดีกว่า

ดาดฟ้าเต็มไปด้วยที่ห้อยย้อยลงมา เย่จุนเต็มไปด้วยความคาดหวัง จินตนาการถึงความเขียวขจีบนดาดฟ้าเรือในอนาคต และกลิ่นหอมของแตงและผลไม้

กาลครั้งหนึ่ง เขาเพ้อฝันนับครั้งไม่ถ้วนเกี่ยวกับการลาออกจากงานเพื่อหาสถานที่ที่มีภูเขาสวยงามทำไร่ทำนา เลี้ยงสุนัขสองสามตัว ปลูกผักและผลไม้ ตกปลา และเป็นชาวนาที่ผ่อนคลายและไร้กังวล สบายๆ

โดยไม่คาดคิดเลยว่าเป้าหมายนี้ได้สำเร็จแล้วในทะเล