Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน..

 

บทที่ 35 สัตว์เลี้ยง “เต่าวิญญาณ

 

ถ้าเย่จุนกัดฟันอดทนได้ เขาจะได้รับกําไรมากกว่านี้แน่นอน

 

ถ้าเทียบกับเหรียญเงิน เย่จุนสนใจแลกของแรร์มากกว่า

 

อย่างไรก็ตาม ผลไม้สายเลือดได้มาง่ายมาก เขาได้ 1 ผลทุกวัน เขาไม่จําเป็นต้องต่อราคามากตอนขาย

 

ทางที่ดีควรจะรีบขายให้หมด เมื่อตอนที่ยังกําไรจากการขาย มันไม่ได้มีแค่อันเดียว ดังนั้นไม่ช้าก็เร็วราคาก็จะลดลง

 

ดังนั้นจุนเย่จึงไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก

 

เขาเทเหล็กที่หลอมเหลวออกจากเบ้าหลอม แล้วแทนที่ด้วยแร่เงินแล้วใส่เข้าไปหลอมใหม่

 

มันจะดีกว่าที่จะหลอมแร่เงิน ให้กลายเป็นแท่งเงิน เพื่อเอาไว้แลกเปลี่ยนเป็นเงิน

 

เมื่อเขาทํางานจนค่ํา ในที่สุดเขาก็หลอมแร่เงินได้จนหมด

 

“แท่งเงิน +17, แท่งมิธริล +1

 

แร่เงินพวกนี้แท้จริงแล้วมีร่องรอยของมิธริลติดอยู่ด้วย

 

มิธริลไม่ใช่เงินธรรมดา แต่เป็นวัสดุสําหรับการหลอมอาวุธ

เงินธรรมดาทําได้แค่ใช้เป็นสกุลเงิน แต่มิธริลเป็นวัสดุที่สามารถนํามาหลอมเป็นอาวุธระดับเงินได้

 

เพียงแต่ว่าเย่จุนเป็นแค่ช่างตีเหล็กมือใหม่ และเขาไม่สามารถสร้างอาวุธระดับเงินได้ในขณะนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องเลื่อนขั้นเป็นช่างตีเหล็กระดับกลางก่อน

 

โชคดีที่ทุกวันนี้เย่จุนได้หลอมอาวุธทองแดงมากมาย และเขาได้พัฒนาความสามารถของเขาทั้งวันทั้งคืน ความชํานาญของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก คาดว่าหลังจากที่เขาสกัดแร่เหล็กจากใต้ทะเลทั้งหมด เขาน่าจะสามารถเลื่อนขันได้

 

หลังจากผ่านช่วงบ่ายที่วุ่นวาย ในที่สุดเขาก็มีเวลากินมื้อค่ํา

 

เขาหิวและไม่มีแรง เย่จุนไม่ต้องการใช้แรงมากเกินไป เขาซื้อแป้งมา 1 จิน จากเกมมอลล์ เขาใช้แป้ง 2 ตําลึง น้ําและแป้ง 1 ก้อน

 

จากนั้นเขาก็นําถาดเหล็กมาวางไว้บนกองไฟ ปาดเส้นบะหมี นั่นเนื้อทูน่าครึ่งจีนแล้ววางไว้ด้านบน เขาดึงถั่วงอกออกมาเล็กน้อย หยิบกะหล่ําปลีสองสามชิ้นมาวางไว้ด้านบนเพื่อตกแต่ง และท้ายสุดก็ม้วนบะหมี่เค้กโฮมเมด ทําเองง่ายๆ เสร็จเรียบร้อย

 

“แพนเค้กทูน่าทําเอง!”

 

ก่อนจะกินข้าวก็ถึงเวลาอวดอาหารประจําวันของเขา!

 

ผู้คนจํานวนมากโอดครวญอยู่ใต้ภาพ ไม่ต้องพูดเลยว่ามันเป็นตอนกลางคืน ราวกับเป็นการทิ้งระเบิดใส่พวกเขาโดยตรง

 

“เทพเย่มาอวดเค้กตอนกลางคืน เจ็บใจยิ่งนัก น้ําตาไหลออกมาจากปากฉันโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ํา!”

 

“ทําไมฉันต้องเปิดช่องแชทอ่านข่าวตอนที่ฉันกําลังจะนอนด้วย? ฉันควรนอนได้แล้ว ฉันมีทุกอย่างในความฝันของฉัน”

 

“เมื่อตอนเย็นฉันย่างมันฝรั่ง 2 ลูก ด้วยมือของฉันล้วนๆ”

 

เย่จุนไม่แม้แต่จะดูข้อความหลังจากที่เขาโพสต์ เขาเริ่มกินอาหาร!

 

แน่นอน เค้กก้อนเดียวไม่พอกิน ความอยากอาหารของเย่จุนเพิ่มขึ้นอย่างมากในตอนนี้ และผลไม้อีก 2 ผล ก็เพียงพอแล้ว!

 

ลูกแพร์ในมือซ้าย กล้วยในมือขวา

 

หลังกินเสร็จ เย่จุนก็นอนเงียบๆ บนเก้าอี้พิงหลัง มองดูท้องฟ้า

 

ท้องฟ้ายามค่ําคืนที่มืดมิดมีดวงดาวประปราย และดวงจันทร์ที่สว่างไสวอยู่บนท้องฟ้า และดวงจันทร์เกือบเต็มดวงแล้ว

 

ลมทะเลพัดมาเล็กน้อยและมันไม่มียุง ทําให้เขานอนหลับส

บาย

 

เช้าวันรุ่งขึ้น เย่จุนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากดวงอาทิตย์ที่แผดเผา

 

เมื่อมองไปที่เตาที่กําลังจะดับ เย่จุนก็เพิ่มฟื้นและเริ่มเตรียม อาหารเช้าของวันนี้

 

อาหารเช้า ต้องทําง่าย!

 

แป้งเมื่อวานยังเหลืออยู่ กับเส้นบะหมี่อีกครึ่งจีน

 

เติมน้ําลงในหม้อครึ่งหม้อ เพื่อต้มเส้นบะหมี่ปลาที่เหลือ จากเมื่อวานค่อนข้างมีกลิ่น แต่เย่จุนยังเก็บสิ่งดีๆไว้อยู่

 

เขาดึงตาข่ายขึ้นมาจากด้านข้างของเรือ และข้างในนั้นมีลอบสเตอร์ขนาดใหญ่ 2 ตัว

 

บะหมีลอบสเตอร์ตอนเช้า!

 

หลังจากกินบะหมี่แล้ว เขาก็ซดซุปในเฮือกเดียว

 

ซุปถูกเปลี่ยนเป็นอาหารสะอึก

 

สบาย!

 

นี่คือการเริ่มต้นวันใหม่อย่างเป็นทางการของเย่จุน

ลงชื่อเข้าใช้:

 

“ติ้ง! ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ ได้รับสัตว์เลี้ยงเต่าวิญญาณ!”

 

“สัตว์เลี้ยงวิญญาณ?

 

เย่จุนตกตะลึง ก่อนที่จะปลามปลื้มไปด้วยความสุข!

 

สัตว์เลี้ยงวิญญาณไม่เหมือนกับมอนสเตอร์ปา ไม่ว่าคุณจะให้อาหารมอนสเตอร์ดีแค่ไหน มันก็จะมีธรรมชาติที่ดุร้ายอยู่เสมอ และมันอาจจะกลายเป็นศัตรูในซักวันหนึ่ง

 

แต่สัตว์เลี้ยงวิญญาณได้รับการเลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังน้อย มีการเซ็นสัญญา และปฏิบัติต่อเจ้านายของพวกเขาอย่างซื่อสัตย์

 

ไม่มีการกล่าวเกินจริงเลยว่า แม้ว่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณจะตาย มันก็จะไม่ทําร้ายแม้แต่เส้นผมของเจ้านายของมัน

 

เย่จุนต้องการเลี้ยงดูบอส เช่น ปลากระเบนไฟฟ้า และเขาต้องการเอาชนะมันด้วยการให้อาหารสัตว์เลี้ยงวิญญาณ

 

แต่มอนสเตอร์ตัวไหนที่จะสามารถเทียบได้กับสัตว์เลี้ยงวิญญาณ?

 

ไม่ว่าจะเป็นสติปัญญาหรือศักยภาพก็แตกต่างกัน

 

ไข่เต่าสีขาวปรากฏขึ้นในมือของเย่จุน

 

ไข่เต่านี้ไม่เหมือนกับไข่เต่าทั่วไป มีขนาดเท่ากําปั้น มีลักษณะเรียบเนียนเหมือนหยก มีลายเลือดจางๆ

 

แกรัก… แกรัก…

 

เสียงแตกดังขึ้น จากนั้นเปลือกไข่ทั้งหมดก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และเต่าตัวเล็กตัวหนึ่งก็คลานออกมาพร้อมกับหัวของมัน

 

“สัตว์เลี้ยงเต่าวิญญาณ: มีร่องรอยของสายเลือดเต่ามังกรโบราณ สายเลือดที่ตื่นขึ้นสามารถวิวัฒนาการ ดูแลให้ดี มันจะมีอายุยืนยาวกว่าคุณอย่างแน่นอน!”

 

เต่าตัวน้อยทําเสียงแปลกๆ และเอามือถูกับฝ่ามือของเย่จุน

 

หัวเล็กๆ ที่หยาบกร้านเหยียดออกและหดตัว ราวกับกําลังหาอาหาร

 

และเย่จุนก็รู้สึกได้ถึงความคิดของเต่าน้อย

 

แค่คําเดียวหิว!

 

จิตใจของสัตว์เลี้ยงและเจ้าของเชื่อมโยงกันโดยไม่คาดคิด!

 

เพื่อนตัวนี้กินอะไร?

 

เย่จุนจําอาหารสัตว์เลี้ยงในหม้อนั้นได้

 

เขาเทอาหารสัตว์สัตว์เลี้ยงที่ดูเหมือนกระดูกออกมา ดวงตาของเต่าน้อยก็สว่างขึ้นในทันใด และหัวน้อยๆของมันแทบรอไม่ไหวที่จะเอื้อมออกจากฝ่ามือของเย่จุน และกลืนอาหารสัตว์เลี้ยงเข้าไปด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว

 

ชิ้นเดียวไม่พอ!

 

เต่าตัวน้อยส่ายหัว แลบลิ้นออกมา และมองดูเย่จุนอย่างไม่พอใจ

ให้อีกชิ้น!

 

อีกชิ้น!

 

หลังจากกินอาหารสัตว์ 3 ชิ้น ในลมหายใจเดียว เต่าตัวน้อยก็นอนลงบนฝ่ามือของเย่จุนอย่างพึงพอใจ และยกขาของมันมากอดอกอย่างภูมิใจ

 

“นอนหลังกินข้าว?

 

“ยิ่งกว่านั้นท่าทางนี้ ฉันยังไม่สบายเท่าแกเลยด้วยซ้ํา

 

“ถ้าแกขี้เกียจตั้งแต่อายุยังน้อย แกจะเป็นอะไรได้เมื่อโตขึ้น

 

“ลุกขึ้นไปทํางาน!”

 

ดูเหมือนว่ามันจะรู้สึกถึงความไม่พอใจของเย่จุน เต่าน้อยพลิกตัวกลับมาและตกลงไปในทะเล

 

เย่จุนตกใจเล็กน้อย เขาไม่กลัวว่าเพื่อนคนนี้จะจมน้ํา แต่เขากังวลเรื่องปลาในทะเลที่มีฉลามผูกอยู่ที่ท้ายเรือ มันอาจจะกลืนเจ้าตัวเล็กตัวนี้เข้าไปก็ได้

 

โชคดีที่ฉลามขาวตัวใหญ่อยู่ในสภาพช็อคทั้งวัน มันมองดูเต่าตัวน้อยว่ายไปมา แต่ก็ช่วยไม่ได้เมื่อท้องของมันพลิกอยู่

 

เย่จุนยังคงกังวลอย่างมาก และรีบเรียกเจ้าตัวเล็กกลับมา ท้ายที่สุด ปลากระเบนไฟฟ้าไม่รู้จักเพื่อนคนนี้ ดังนั้นมันอาจจะส่งกระไฟฟ้าแรงสูงให้เจ้าตัวเล็ก บางทีเขาอาจจะต้องทําซุปเต่าในคืนนี้!

 

ขาสั้นๆ ของเจ้าตัวเล็กกระแทกและล้มลง มันไม่สามารถขึ้นเรือได้เลย

 

เย่จุนตกมันขึ้นมาโดยใช้เบ็ดตกปลา แต่เจ้าตัวเล็กยังคงต้องการลงไป เห็นได้ชัดว่ามันรู้สึกว่าทะเลน่าสนใจกว่า

 

เย่จุนไม่เต็มใจที่จะนํามันลงทะเล แต่เขามีบางสิ่งที่ต้องอธิบายก่อน

 

“เรื่องของนาย ให้ฉันตั้งชื่อนายก่อน ฉันจะเรียกนายว่าอะไรดี”

 

“ทําไมไม่เรียกนายว่า “เก้าพันปี” ล่ะ! เมื่อคนอื่นเห็นนาย พวกเขาจะเรียกนายด้วยชื่อนี้”

 

เย่จุนเหยียดนิ้วซื้ออก เคาะหัวเต่าน้อย แล้วพูดว่า: “นายรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร เกมนี้เป็นเกมเอาชีวิตรอด ถ้านายไม่มีข้าวกิน นายจะทํายังไง ลองบอกฉันมาด้วยตัวเอง!”

 

เต่าตัวเล็กส่งเสียงครวญคราง

 

“นายบอกว่านายช่วยฉันหาของได้งั้นหรอ?”

 

เต่าน้อยพยักหน้า ราวกับจะบอกว่ามันมีความสามารถและเชื่อถือได้ และมันก็ไม่ใช่อาหาร!