บทที่ 39 ไข่มุกมังกร

มันคือลูกปัดที่มีขนาดเท่ากําปั้นของทารก

ที่น่าประหลาดใจก็คือ ลูกปัดครึ่งหนึ่งเป็นสีน้ําเงินมีของเหลวบริสุทธิ์ไหลอยู่ภายใน และอีกครึ่งหนึ่งเป็นหิน

ลูกปัดทั้งหมดถูกรวมเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์เหมือนลูกปัดตามธรรมชาติและมันไม่ใช่การฝังเลี่ยมอย่างแน่นอน

“ตรวจพบ ไข่มุกมังกร (ไม่สมบูรณ์)

 

ไข่มุกมังกร?

เย่จนรู้สึกประหลาดใจ

 

เขาตรวจสอบคุณสมบัติของมัน

 

“ไข่มุกมังกร: ไข่มุกมังกรโบราณที่หลงเหลือจากการตายของมังกรเพราะเวลานานพลังงานที่ไม่บริสุทธิ์จึงถูกสร้างขึ้นและกลายเป็นหินหากคุณพบเลือดของมังกร คุณสามารถเปิดใช้งานไข่มุกมังกรได้หลังจากดูดซับมีโอกาสที่จะกระตุ้นสายเลือดของมังกร ความสา มารถ : เมื่อสวมใส่บนร่างกายของคุณจะทําให้หลีกเลี่ยงน้ําและมัน สามารถช่วยให้คุณฝึกคาถาน้ําได้”

สิ่งมีชีวิตเช่นมังกรมีจริงๆ งั้นหรอ?

 

แต่เนื่องจากโลกได้กลายเป็นเกมไปแล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่สิ่งมีชีวิตโบราณจะปรากฏขึ้น

แต่สิ่งมีชีวิตโบราณเช่น มังกร คาดว่ามันคงจะสูญพันธุ์ไปแล้วในบลูสตาร์ไม่อย่างนั้นคงเห็นมันบนโต๊ะอาหารไปแล้ว

 

“ฉันจะหาเลือดของมังกรได้จากที่ไหน?

 

แม้ว่าจะบอกว่าสิ่งนี้มีประโยชน์สําหรับการฝึกคาถานแต่เย่จนไม่เข้าใจคาถานและเขาไม่มีความสัมพันธ์กับธาตุน้ํา

มีเพียงสิ่งเดียวที่ใช้ได้ นั่นคือการหลีกเลี่ยงน้ํา

 

ทําไมไม่ลองหน่อยล่ะ?

แม้ว่าทักษะว่ายน้ําของเจุนจะดี เพราะเขาเคยตกปลาในบ้านเกิดของเขา เขาเคยเล่นน้ําในแม่น้ําตั้งแต่ยังเป็นเด็กแต่เขาไม่เคยว่ายน้ําในทะเลยิ่งเป็นคนที่ชอบน้ํามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งกลัวน้ํามากขึ้นเท่านั้น

 

เมื่อเผชิญหน้ากับทะเลอันกว้างใหญ่เย่จนรู้สึกหวาดกลัวดังนั้นเขาจึงล่องลอยในทะเลอยู่เป็นเวลานานและไม่เคยลงไปในทะเล

 

ไม่มีใครอยากจะลงไปในทะเล!

 

แต่ตอนนี้มันถึงเวลาที่จะลองแล้ว

 

เขาต้องลงไปที่นั่นในไม่ช้าก็เร็ว

เย่จนผูกปลายเชือกข้างหนึ่งไว้ที่ด้านข้างของเรือ และโยนปลายอีกข้างหนึ่งลงไปในทะเล

มันคงตลกไม่น้อยถ้าเขาไม่สามารถกลับมาขึ้นได้หลังจากที่ลงไปแล้ว

เย่จุนถือไข่มุกมังกรไว้ในมือ มองไปที่เชือกและในที่สุดก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ

เขาตีลังกากลับหลัง 2 รอบครึ่ง

 

บูม!

 

เป็นการโดดน้ําที่สมบูรณ์แบบ!

 

ในไม่ช้าเย่จุนก็โผล่หัวขึ้นมาบนผิวน้ํา

 

เขาอยู่กลางทะเลมาครึ่งเดือน แต่นี่เป็นการลงทะเลครั้งแรก

 

น้ําทะเลสาดใส่ใบหน้าของเขา และมันก็มีรสเค็ม

 

รสชาติของทะเลในที่สุดก็ได้ลิ้มรส

 

ความรู้สึกเย็นยะเยือกทําให้ดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุอุ่นขึ้นในทันทีทําให้เจุนสะดุ้งเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้า แสงสีฟ้าจางๆ ก็เบ่งบานจากไข่มุกมังกรในมือของเจุนก่อตัวเป็นฟิล์มสีน้ําเงินรอบๆ เย่จุน

น้ําทะเลถูกคั่นด้วยฟิล์มสีน้ําเงินเจนเอื้อมมือออกไปและแหยู่มัน

น่าแปลกที่นิ้วของเขาสัมผัสร่างกายของเขาได้อย่างง่ายดายและฟิล์มสีน้ําเงินก็หลอมรวมกับเขา ทําให้น้ําทะเลไม่สามารถแทรกเข้ามาได้เลย

 

อัศจรรย์!

 

เย่จุนพยายามดําน้ําในทะเลและว่ายน้ํา

ฟิล์มบางๆ นี้ไม่ได้หายไป มันเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่องตามการเคลื่อนไหวของเจุน ราวกับลวดลายน้ํากําลังครอบคลุมร่างกายของเจุนในระยะ 3 นิ้วไม่ส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของเขาและสามารถปิดกันน้ําทะเลภายนอกได้ดีเป็นอย่างมาก

ที่สําคัญมันไม่ส่งผลต่อการหายใจของเขา!

 

มีออกซิเจนในน้ําด้วย!

 

ฟิล์มนี้อาจดูดซับออกซิเจนจากน้ําและให้เจุนหายใจ

เย่จุนมีสีหน้าประหลาดใจ

 

ด้วยสิ่งนี้ในมือ เย่จนไม่ต้องกังวลกับการพลิกคว่ําในทะเล!

แม้ว่าเขาจะโดนพายุลูกใหญ่ซัดตกลงไปในทะเลอย่างน้อยเขาก็ไม่จมน้ํา

 

ในทะเล อันตรายที่สุดคือน้ํา และด้วยไข่มุกที่หลีกเลี่ยงน้ําภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนี้ก็หายไป!

 

เย่จนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเชียร์และบิดตัวไปมาในทะเล

บนดาดฟ้าเรือ เก้าพันปีมองดูท่าทางตื่นเต้นของเจ้านายของมันและอดไม่ได้ที่จะกระโดดลงไปด้วยความตื่นเต้น กระทืบขาสั้นสี่ขาแหวกว่ายไปรอบๆเย่จุน

 

“ไม่เลว! เจ้าตัวเล็กทําได้ดีมาก!”

 

เพื่อนคนนี้เป็นเต่าล่าสมบัติ

 

ไม่เพียงแต่จะพบทองคํา และแม่เหล็กสําหรับเย่จุนเท่านั้นแต่ยังพบไข่มุกหลีกเลี่ยงน้ําอีกด้วย

ไม่กินเยอะแต่ทํางานเยอะ!นี่คือพนักงานที่เป็นแบบอย่างที่ดี!

เต่าไม่กินหญ้าและไม่เพียงแค่วิ่งได้แต่มันยังล่าขุมทรัพย์ได้ทุกที่

มันใช้อาหารสัตว์เลี้ยงเพียง 3 ชิ้นต่อ 100 กิโลเมตร

นายทุนจะต้องหลั่งน้ําตา

 

ฉลามขาวที่ท้ายเรือมองดูศัตรู “ตกลง” ลงไปในทะเล มันมองด้วยดวงตาที่ชั่วร้ายและกระหายเลือด มันมุดลงไปในทะเลเล็กน้อยพยายามลอบโจมตี

ในที่สุดปลากระเบนไฟฟ้าก็ฟาดมันด้วยหางของมัน

ซี่ ซี่ ซี่

กระแสไฟฟ้าวาบขึ้น และฉลามขาวตัวใหญ่ก็พลิกท้องของมันและชักกระตุกอยู่บนผิวน้ํา

 

“ไอ้ตัวใหญ่โง่เง่าตัวนี้ ทําเสียงโวยวายและโชว์ฟันพยายามข่มขู่ไปทําไม? ฉันจะไฟฟ้าช็อตแกให้ตาย…”

ปลากระเบนไฟฟ้ากระดิกหัวและหางไปที่เย่จุนราวกับว่ามันเป็นสุนัข

กระแสไฟฟ้านี้ปลุกเย่จนขึ้นจากความตื่นเต้นของเขาเช่นกัน

 

จากระยะไกล แม้กระทั่งเขายังรู้สึกเสียวซ่า ไม่ต้องพูดเก้าพันปีด้วยรูปร่างที่เล็กของมัน มันแทบจะกลอกตา

 

มันจบแล้ว…

เย่จุนกระโดดโหยงด้วยความตกใจและรีบคว้าหางเล็กๆ ของมันเพื่อยกมันขึ้นจากน้ํา

 

เขาโล่งใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าขาสั้นๆ ทั้งสี่ของมันยังคงขยับอยู่กลางอากาศ

 

“เจ้าหนู นายเกือบตายแล้ว!?

เต่าน้อยกลอกตาราวกับพูดว่า: เต่าที่ดีจะอายุไม่ยืน….

 

เย่จนรีบขึ้นไปบนดาดฟ้า พร้อมกับเก้าพันปี

มันใช้เวลานานเล็กน้อยกว่าเก้าพันปีในจะฟื้นตัว มันเดินเตาะ แตะไปที่ท้ายเรือ ส่งเสียงครวญครางใส่ปลากระเบนไฟฟ้าราวกับจะบ่งบอกว่ามันดุร้ายและไม่ง่ายที่จะรังแก!

“แล้วนายไปสนใจอะไรกับหมาโง่ตัวนั้น!”

 

เย่จุนตบหัวสีดําเล็กๆ ของมันแล้วยิ้ม: “พรุ่งนี้ฉันจะให้ผลไม้สายเลือดกับนาย ถ้านายกลายเป็นบอส นายจะโตเร็วได้กว่านี้ดังนั้นนายจะได้ไม่ต้องกลัวมัน!”

 

เก้าพันปีไม่เข้าใจว่าผลไม้สายเลือดคืออะไร แต่เมื่อมันกินแล้วจะเข้าใจเอง

เจ้าตัวเล็กออกวิ่งด้วยขาสั้นๆ ของมัน และวิ่งเขาไปในกระท่อมอย่างสนุกสนานราวกับสายลม

 

เมื่อเยจุนเข้าไป เขาเห็นว่าเจ้าตัวเล็กกําลังเดินไปรอบๆอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษแต่โชคไม่ดีที่ปากขวดถูกปิดผนึกไว้ ดังนั้นเจ้าตัวเล็กจึงทําได้เพียงมองดูมันขณะที่ใช้กรงเล็บทั้งสองถูด้วยความ

กังวล

เจ้าตัวเล็กไม่ชอบปลาด้วยซ้ํา แต่มันก็ตื่นเต้นมากที่ได้กินอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ เป็นภาพที่น่าขบขันไม่น้อย

แต่สิ่งนี้ยังพิสูจน์ให้เห็นถึงความน่าดึงดูดใจของ อาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษที่มีต่อสัตว์เลี้ยง ไม่ว่าจะเป็น ปลากระเบนไฟฟ้าหรือเก้าพันปี

ตามที่คาดไว้นี่เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

 

เจุนประหลาดใจ หลังจากที่มันกินอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษไป 1 ชิ้นแล้วเก้าพันปีก็วิ่งออกไปพร้อมกับชิ้นที่ 2 ในปากของมัน

 

เพื่อนคนนี้ต้องการทําอะไร

 

เย่จุนตามเจ้าตัวเล็กไปอย่างสงสัย

 

นมาอวดนาย!”

เจ้าตัวเล็กยังคงแค้นเคือง

ปลากระเบนไฟฟ้าถูกกระตุ้นด้วยกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ แต่มันไม่สามารถทําอะไรกับเต่าตัวน้อยบนเรือได้มันทําได้แค่แสดงความโกรธออกมา

ซี่ ซี่ ซี่..

 

ฉลามขาวพึ่งตื่นขึ้น ก่อนที่มันจะชักกระตุกและหมดสติไปอีกคน

 

เต่าตัวน้อยเดินถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความกลัวและตบท้องของมันราวกับว่ามันยังมีความกลัวอยู่

เย่จุนลูบหัวของเต่าน้อยอย่างมีอารมณ์ขันแล้วพูดว่า “นายรู้ว่ากลัวแต่ยังหยอกล้อเล่นอีก หลังจากรังแกสุนัขโง่ตัวนี้แล้วระวังอย่าตกลงจากเรือละกันไม่งั้นฉันจะช่วยนายไม่ทัน”

 

เขาไม่ได้คาดหวังเลยว่าอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษจะกลายเป็นทรัพยากรที่ทั้ง 2 จะต่อสู้กัน

เย่จุนโยนอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษไปที่ปลากระเบนไฟฟ้าทําให้ในที่สุดมันก็สงบลง

 

น่าเสียดายที่มีสิ่งนี้เพียงกระป๋องเดียว ดูเหมือนว่าในอนาคตมันจะกลายเป็นอาหารเฉพาะของเจ้าเก้าพันปี สําหรับปลากระเบนไฟฟ้าตอนนี้เขามีเครื่องกําเนิดไฟฟ้าแล้ว เขาไม่ต้องการมัน เพื่อปล่อยกระแสไฟฟ้าให้เขาอีกแล้วเขาต้องดูก่อนว่ามันมีประ โยชน์อีกหรือไม่… มันไม่สามารถกินฟรีและอยู่อย่างไร้ประโยชน์ได้

หลังจากทําให้เด็กน้อยทั้งสองสงบลง เย่จุนก็เริ่มการตีเหล็กในวันนี้

 

ตุ๊กตายังคงขุดดินอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และหากเขาไม่ทําการถลุงแร่เรือจะไม่สามารถบรรจุแร่ได้อีกต่อไป