TQF:บทที่ 489 ทั้ง 2 วางแผน 2 บทเพลง (3)

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพยายามนึกเนื้อเพลง และฮัมเบาๆ “ข้าได้ฟังเสียงของเจ้าแล้วเกิดความรู้สึกพิเศษทำให้ข้าหยุดคิดไม่ได้ ไม่กล้าที่จะลืมเจ้า ข้าจำได้ว่ามีคนนึงจะอยู่ในใจข้าตลอดไป

 

  ต่อให้ได้แค่คิดถึงเจ้าอยู่แบบนี้ ถ้าหากมีสักวันที่คำอธิษฐานความรักจะเป็นจริง ข้าจะดีกับเจ้าให้มากๆ

 

  ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดไป”

 

  “ไม่ว่าทางจะไกลแค่ไหนข้าก็จะทำให้มันเป็นจริงให้ได้ ข้าจะกระซิบเบาๆข้างหูเจ้าว่า

 

  ข้ารักเจ้า รักเจ้าเหมือนที่เจ้าหนูรักข้าว ไม่ว่าจะผ่านอีกกี่ร้อนหนาวข้าก็จะอยู่เคียงข้างเจ้า

 

  ข้าคิดถึงเจ้า คิดถึงเจ้า ไม่ว่าจะลำบากสักแค่ไหนขอแค่ทำให้เจ้ามีความสุข ข้ายอมทุกอย่าง

 

  รักเจ้าอยู่แบบนี้”

 

“ว้าว เพราะจัง คุณชายต้องชอบฟังแน่” ผึ้งหยกน้อยที่ดีใจเป็นอย่างมากพูดออกมาอย่างลืมตัว

 

“เจ้าลูกคิด?”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวแปลกใจเป็นอย่างมาก มองดูเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 “พวกเจ้าวางแผนอะไรกันอีก บอกมานะ…”

 

“อิอิ คุณหนู แผนอะไรกัน คุณหนูอย่าใส่ร้ายพวกข้าสิ” หยูเฮงไม่ยอมรับเด็ดขาด และนางไม่ลืมที่จะหันไปส่งสายตาให้เจ้าคนไร้เดียงสาข้างๆด้วย

 

ราชินีผึ้งหยกก็รู้ตัวว่าไม่ควรพูดถึงคนบางคน ก้มหน้าอย่างว่าง่ายและไม่พูดอะไรออกมาอีก

 

ท่าทางเจ้าตัวเล็ก 2 คนนี้มีเรื่องปิดบังตัวเองอยู่แน่ๆ เฉิงเสี่ยวเสี่ยวขี้เกียจจะซักถาม “เอาล่ะ เพลงที่พวกเจ้าอยากจะฟังข้าก็ร้องแล้ว ด้วยพลังการจำของพวกเจ้าแล้วจะจำให้ได้น่ะง่ายนิดเดียว”

 

“เพิ่งจะเพลงเดียวเองคุณหนู ร้องอีกเพลงสิ”

 

“ใช่แล้วคุณหนู พวกเราต้องการ 2 เพลง คุณหนูร้องให้เราฟังอีกเพลงสิ”

 

เจ้าตัวเล็กทั้ง 2 ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยนางไป

 

“เพลงเดียวก็พอแล้ว” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่ยอมร้องอีก

 

“ไม่ได้ ต้อง 2 เพลงเท่านั้น” หยูเฮงก็ไม่ยอมถอย

 

ผึ้งหยกน้อยกระพริบตาและพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “คุณหนู ร้องให้พวกเราฟังอีกเพลงนะ อีกเพลงเดียว ได้มั้ย”

 

“เอ่อ…”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวทำอะไรเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 ไม่ได้ เอ่ยอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้ เพลงที่ 2 ชื่อเพลง หมาป่าที่คลุมหนังแกะไว้ เอาล่ะ พวกเจ้าฟังให้ดี”

 

 “ข้าเข้าใกล้เจ้าอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะปลุกเจ้าขึ้นจากความฝัน ข้าแค่อยากจูบเจ้าเบาๆเจ้าอย่าเป็นกังวล

 

  ข้ารู้ว่าอยากจะอยู่ด้วยกันกับเจ้าไม่ใช่เรื่องง่าย เรามาจากที่ที่ต่างกัน เจ้ารู้สึกว่าอยู่กับข้าเหมือนเป็นความสะพรึงกลัวอันหนาวสั่นและไม่มีที่สิ้นสุด ข้ารักเจ้าจริงๆ ข้ายอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง ข้ายอมคลุมหนังแกะเพื่อเจ้า”

 

  “ขอแค่เจ้ายอมให้ข้าเข้าใกล้ ให้ข้ารักเจ้าอยู่เคียงข้าง ข้ามั่นใจว่าข้าจะเป็นหมาป่าที่คลุมหนังแกะไว้

 

  ส่วนเจ้าเป็นเหยื่อของข้า เป็นลูกแกะในปากข้า ข้าทิ้งฝูงไว้พเนจรเพียงลำพังเพราะไม่อยากแบ่งเจ้าให้คนอื่น

 

  ข้ามั่นใจว่าทั้งชีวิตนี้จะอยู่เคียงข้างเจ้า ด้วยใจอันร้อนรุ่มของข้าตามเจ้าไปทุกที่ เจ้าทำให้ข้าเป็นบ้า

 

  เสียงตะโกนบอกรักเจ้าสะท้อนอยู่ในภูผา เจ้าคือลูกแกะน้อยในใจข้า เป็นความรักของผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอได้ ข้ารักเจ้าแค่ไหนก็มีความอ่อนโยนมากเท่านั้น ข้าเชื่อว่าความรักนี้แม้ฟ้าดินก็ต้องซาบซึ้ง”

 

“ว้าว เพราะจัง”

 

“ทั้ง 2 เพลงเพราะมากเลย”

 

ได้ยินเสียงเชียร์ของเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหันหลังเดินจากไปทันที จะได้ไม่ถูกตื๊ออีก

 

เพียงแต่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่รู้ว่าเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 ก็หายไปแล้วเช่นกัน

 

ในสวนบางสวน

 

“คุณชาย”

 

“คุณชาย”

 

เสียงใสๆ 2 เสียวดังขัดคนที่กำลังแกะสลักอยู่ เห็นการปรากฏตัวของเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 โม่ซวนซุนอมยิ้มวางของในมือลง ถามขึ้น “พวกเจ้ามีธุระอะไร”

 

“อิอิ คุณชาย เพลงที่คุณหนูชอบน่ะข้าได้มาแล้ว เจ้าจะหัดรึเปล่า” หยูเฮงเอ่ยอย่างดีใจ

 

“ไหนร้องให้ข้าฟังซิ” โม่ซวนซุนมีรอยยิ้มระบายอยู่ทั่วหน้า

 

คนบางคนในมิติยังไม่รู้ตัวว่าถูกเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 ขายความลับแล้ว

 

ไม่นานนัก เพลงของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็ถูกขับร้องขึ้น ไม่ต่างกับที่นางร้องเมื่อกี้แม้แต่น้อย ต้องยอมฝีมือการลอกเลียนแบบของหยูเฮงจริงๆ

 

 

 

———————————-