TQF:บทที่ 600 ออกจากฮวงยัน (1)

ทุกคนต่างถอยออก คนที่กำลังจะเดินมาถูกทหารรับจ้างเผ่าอสูรกันไว้หมด

กลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นไม่หวังดีน่ะใครๆก็ดูออก ต่อให้ไม่ได้รับคำสั่งแต่ทหารรับจ้างเผ่าอสูรก็กันพวกเขาไว้

“ให้พวกเขาเข้ามา” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวสั่งเรียบๆ

พรึ่บ ทหารรับจ้างทุกคนหลบไปข้างๆหมด สายตาระวังภัยจ้องมองไปยังหลายสิบคนจากกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นเขม็ง

กล่องไม้ถูกยกมาที่หน้าประตูตึกจงหยวนเรื่อยๆ

ท่านเจ้าเมืองขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะกลับเป็นปกติ

ผู้อาวุโสท่านอื่นและฝูงชนที่มุงอยู่ก็ได้กลิ่นสาบเลือดจางๆจากกล่องไม้

กลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นไม่หวังดีแน่

ในหัวของทุกคนมีความคิดนี้แว้บขึ้นมาพร้อมกัน ท่าทางความแค้นของทั้ง 2 ฝ่ายลึกเข้าไปอีก

จะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว

“เด็กๆ เปิดกล่องนี้ออก” หัวหน้ากลุ่มลวี่หันไปสั่งสหายตัวเอง

ตอนนี้เขาโยนความกลัวทุกอย่างทิ้งไปหมดแล้ว เพราะพวกเขาไม่มีที่ให้ถอยกลับไปแล้ว

ตั้งแต่ที่พวกเ่ขาก้าวออกจากประตูของกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นมา ก็ไม่มีเหตุผลที่จะถอยหลังกลับไป

แต่ละกล่องถูกเปิดออกเผยให้เห็นของขวัญข้างใน เมื่อทุกคนได้เห็นของขวัญที่ว่าก็อึ้งกันไปหมด

ในกล่องมีซากศพของสัตว์อสูร กลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั่ว สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปหมด

รังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมาจากเหล่าทหารรับจ้างเผ่าอสูรที่เห็นซากศพพวกนั้น ตาแต่ละคู่จ้องคนของกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นเขม็ง

ขอแค่สั่งมาคำเดียว พวกเขาจะระเบิดเจ้าพวกนั้นให้ไม่เหลือแม้ซาก

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ากลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นอยู่ในรายชื่อบุคคลต้องฆ่าของเหล่าเผ่าอสูรแล้ว หากเจอกันอีกต้องเอาให้ตายแน่

หยูเฮงน้อยหายตัวออกมาทันที ตาคู่สวยกวาดไปยังซากศพสัตว์อสูรเหล่านั้นอย่างเย็นยะเยือก ก่อนจะหัวเราะ “ไม่เลวนี่ ของขวัญนี่ไม่เลวจริงๆ พวกเราชอบมาก”

“ในเมื่อคนของหัวหน้ากลุ่มเฉิงชอบของขวัญจากพวกเราขนาดนี้ทำไมไม่รับไว้ล่ะ” เว่ยหัวสะกดความหนาวที่บาดลึกไปยังกระดูกแล้วก้าวออกมา สายตาที่มองไปกลุ่มคนหน้าประตู น้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความคาดคั้น

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวยิ้มอ่อนโยน “ขอบคุณของขวัญจากกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นด้วย เด็กๆเอาไปเก็บเร็ว”

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวยังคงมีน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่ผิดปกติแต่อย่างใด นางรู้เรื่องของขวัญซากศพตั้งแต่แรกแล้ว จึงไม่ได้ตกใจเท่าไหร่

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหันไปบอกกับทุกคนโดยไม่สนใจการกวนประสาทของกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้น “นี่ก็ได้เวลาแล้ว ทุกท่านเชิญไปทานอาหารที่โรงเตี๊ยมได้เลย ขอบคุณทุกคนด้วย”

“ทุกท่านเชิญ…” ผู้เฒ่าหยิงก้าวออกมาอีกครั้งและพาทุกคนออกไป

การหาเรื่องของกลุ่มทหารรับจ้างเฮยอั้นก็จบไปเพียงเท่านี้ คนของตระกูลเฉิงไม่ใส่ใจแต่อย่างใด

ทุกคนทั้งแปลกใจและคิดไม่ตก แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร ต่างตามฝูงชนไปที่โรงเตี๊ยม

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพาแขกพิเศษไปยังห้องรับแขกด้านหลัง แม้ห้องนี้จะไม่ได้ใหญ่โอ่อ่าแต่ก็พอตั้งได้หลายโต๊ะ

เมื่อทุกคนเข้ามา บนโต๊ะทุกโต๊ะก็มีอาหารจานใหญ่ที่ทำจากสัตว์วิเศษต่างๆวางไว้เรียบร้อยแล้ว รวมทั้งเหล้าวิเศษและผลไม้วิเศษทีส่งกลิ่นหอมอยู่

เหล่าผู้อาวุโสและท่านเจ้าเมืองต่างเป็นคนที่เคยพบเจออะไรมามาก แต่อาหารโอชะขนาดนี้พวกเขาก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกนี่แหละ

เมื่อทุกคนเข้าที่เรียบร้อยเฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็ยกแก้วกล่าวกับทุกคน “ข้าขอขอบคุณท่านเจ้าเมืองและผู้อาวุโสทุกท่านที่ให้เกียรติและสนับสนุน กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนยังต้องการให้ทุกท่านช่วยสอดส่องดูแล หวังว่าทุกท่านจะข่วยชี้แนะกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนของเราด้วย ถ้าพวกเราทำอะไรผิดไปก็ขอให้ทุกท่านโปรดอภัยให้กันด้วย ขอบคุณเจ้าค่ะ”

พูดจบก็ยกแก้วขึ้นดื่มพรวดเดียวหมด

ท่านเจ้าเมืองก็ยกแก้วเหล้าขึ้นพลางมองเด็กสาวข้างๆ และก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ “หัวหน้ากลุ่มเฉิงเห็นเราเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ในบ้านตัวเองเลย ท่าทางหลังจากนี้พวกเราจะไม่ปกป้องนางไม่ได้แล้วนะ ข้าว่าทุกท่านก็ไม่ต้องเกรงใจหรอก อีกหน่อยขาดอะไรก็มาซื่อที่นี่แหละ ธุรกิจคนกันเองจะไม่ช่วยอุดหนุนได้ไง ทุกคนว่าจริงมั้ย”

—————————–