TQF:บทที่ 719 คนทรพี (2)

 

“เจ้าคิดว่าเรื่องที่เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชัง ยอมเป็นเบ๊เขาจะไม่มีใครรู้รึไง” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพูดเยาเย้ย

 

ไฟโทสะพุ่งออกจากใจฟางเต๋อถังทะลุหัวไป กำหมัดแน่นและสีหน้าแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าโกรธจนสุดขีดแล้ว ชี้หน้าเฉิงเสี่ยวเสี่ยวและสบถด่า “นัง นังสารเลว….”

 

“เพียะ….”

 

เพิ่งจะพูดได้ 3 คำขันทีชราที่ยืนอยู่ข้างเฉิงเสี่ยวเสี่ยวแว้บไปตบเขากระเด็นไปไกลหลายเมตร เร็วจนพวกคนชุดดำตั้งตัวไม่ทัน

 

เพราะพวกเขาล้วนนิ่งอึ้งไปกับการปรากฏตัวของเฉิงเสี่ยวเสี่ยว อีกอย่างเฉิงเสี่ยวเสี่ยวบอกฐานะของพวกเขาออกมาเลยย่อมตะลึงอยู่ในใจ พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่านางรู้เรื่องนี้ด้วย

 

“ฆ่าพวกเขาซะ”

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงสั่งเสียงเย็น สิ้นคำพูดนางก็มีเผ่าอสูร 10 กว่าคนปรากฏตัวขึ้น พวกเขาพุ่งเข้าใส่คนชุดดำทันที

 

“ตู้มม..”

 

“ฆ่า ฆ่าพวกเขา….”

 

 

“แย่แล้ว พวกเราถูกล้อมแล้ว หนีเร็ว…”

 

 

“พวกเราถูกเปิดโปงแล้ว..”

 

 

ปฏิกิริยาตอบโต้ของคนชุดดำแตกต่างกันไป และเหลวเป๋วไม่เป็นท่าภายใต้การไล่ฆ่าจากเผ่าอสูร เพียงแต่ผืนฟ้าแถวนี้ถูกเฉิงเสี่ยวเสี่ยวปิดผนึกไว้หมดแล้ว พวกเขาหนียังไงก็ไม่พ้น

 

ครู่เดียวผู้ฝึกฝนวิทยายุทธระดับจักพรรดิ์อมตะหลายสิบคนก็ตายในน้ำมือของเผ่าอสูร หลังจากที่จัดการพวกเขาเรียบร้อยแล้วเผ่าอสูรแต่ละคนก็หิ้วศพพวกเขาและหายตัวไป ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพวกเขาได้กลายเป็นอาหารในท้องแน่

 

“ยัยหนูตระกูลเฉิง ขอบใจนะที่พวกเจ้าจัดการให้ ไม่อย่างนั้นตาแก่อย่างพวกเราต้องตายในมือของไอเดรัจฉานนี้แน่ๆ พวกเรา….”

 

“สมน้ำหน้า…”

 

2 คำอันเย็นชาทำให้พวกเขามึนไปหมด พวกเขาที่มีสีหน้าซาบซึ้งบุญคุณต่างอึ้งกันไป คิดไม่ถึงเลยว่านางจะพูดแบบนี้ออกมา

 

“พวกเจ้าแต่ละคนรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นคนยังไง คนที่ฆ่าได้แม้กระทั่งพ่อตัวเองจะมีใครบนโลกนี้ที่เขาไม่กล้าฆ่าอีกบ้าง คนแบบนี้เจ้ายังเก็บเอาไว้ก็เท่ากับสนับสนุนให้เขาฆ่าทุกคนให้หมดไม่ใช่รึไง ครอบครัวท่านปู่ทวดฆ่าถูกเขาทำให้กลายเป็นแบบนี้พวกเจ้าไม่รู้เลยรึไง แต่พวกเจ้าเคยลงโทษพวกเขามั้ย”

 

“ครอบครัวฟางเต๋อถังนิสัยโหดเหี้ยมเหมือนกันหมด อย่าบอกนะว่าพวกเจ้าไม่รู้ แต่พวกเจ้าก็ยังเลี้ยงเขาเอาไว้ให้เป็นภัยจนมามีจุดจบในวันนี้ พวกเจ้าไม่ได้สมควรโดนรึไง พวกตาแก่งี่เง่าเอ๊ย”

 

น้ำเสียงดูหมิ่นและสายตาเหยียดหยามทำให้พวกตาแก่หน้าแดงก่ำ ไม่ว่าจะเจ็บใจหรือไม่พวกเขาก็พูดอะไรไม่ออก สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้บ่งบอกได้อย่างชัดเจนแล้วว่าที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็เพราะตาแก่อย่างพวกเขาไม่ยอมจัดการกับภัยร้าย

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพูดจบและหายตัวไป ขันทีชราอาเฟิงที่ฆ่าฟางเต๋อถังไปโยนขวดหยกให้พวกเขาขวดนึง “ยาเม็ดนี้พวกเจ้ากินเข้าไปเม็ดเดียวก็แก้พิษได้ คุณหนูของเราบอกไว้แล้วว่าเห็นแก่หน้าฮูหยินฟางและช่วยพวกเจ้าสักครั้ง ถ้าพวกเจ้ายังไม่เรียนรู้จากข้อผิดพลาดนี้ในครั้งนี้อีก ต่อไปนี้ไม่ว่าตระกูลฟางของพวกเจ้าจะเป็นอย่างไรก็จะไม่ลงมือช่วยเด็ดขาด”

 

คำพูดของขันทีชราทำให้ตาแก่พวกนี้อึ้งไป ส่วนตัวขันทีชราเองได้หายตัวไปแล้ว

 

ลานกว้างชิงยาง

 

ขณะนั้นได้มีคนมารวมตัวกันนับล้าน นอกจากผู้ชมแล้ว จำนวนคนที่สมัครในครั้งนี้มีมากถึง 3 แสนคน

 

รับรองว่าเป็นครั้งที่มีคนเข้าร่วมมากที่สุดแน่ๆ คนในลานกว้างยั้วเยี้ยไปหมด ต่างรอให้งานประลองการสกัดยาเริ่มต้นขึ้น

 

หลังจากที่ฟางซูหยุนและหยูเฮงน้อยออกจากบ้านตระกูลฟางไปได้ไม่นานก็พบว่าถูกคนกลุ่มหนึ่งสะกดรอยตาม จิตสังหารเลือนลางทำให้หยูเฮงน้อยรู้สึกตัว เมื่อปล่อยกระจิตออกไปก็รู้ทันทีว่าใครที่สะกดรอยตามตัวเองอยู่

 

“ฮูหยินฟาง ท่านรอข้าแปปนึง เดี๋ยวข้ารีบกลับมา”

 

พูดจบไม่ทันที่นางจะได้ตอบอะไร หยูเฮงน้อยก็หายวับไปจากรถลากสัตว์วิญญาณทันที ฟางถงยวี่ข้างๆถามอย่างไม่เข้าใจ “ท่านอาย่า หยูเฮงน้อยเป็นอะไรไปน่ะ”

 

“วางใจเถอะ…”

 

เสียงดัง ตู้มม แทรกคำพูดของฟางซูหยุนขึ้นมา สีหน้าของนางเปลี่ยนไปนิดหน่อย ลองปล่อยจิตออกไปดูก็พบว่าคนชุดดำสิบกว่าคนถูกกำจัดโดยหยูเฮงน้อยและสมาชิกเผ่าอสูรอีกหลายคน

 

มีคนมาลอบฆ่า

 

ฟางซูหยุนคิดมาถึงตรงนี้สีหน้าก็เคร่งขรึมลงจนน่ากลัว นางย่อมรู้ว่าเป็นฝีมือของใคร เกรี้ยวกราดขึ้นมาในใจ

 

ฟางถงยวี่ก็รู้สึกถึงความผิดปกติเช่นกัน ไม่ทันที่นางจะพูดอะไรร่างของหยูเฮงน้อยก็ปรากฏขึ้นในรถลากสัตว์วิญญาณแล้ว

 

“พวกเขาเหรอ” ฟางซูหยุนถามหน้าเครียด

 

หยูเฮงน้อยพยักหน้า “ใช่แล้วฮูหยินฟาง แต่ไม่เป็นไรหรอก ต่อให้พวกเขาส่งคนมามากกว่านี้ข้าก็ไม่กลัว เอาให้พวกเขาไม่ได้กลับไปอีก แต่พวกเขาส่งคนมาน้อยเกิน ข้ายังเล่นไม่สนุกเลย”

 

ในใจของหยูเฮงน้อยกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังเป็นเป้าหมายที่ต้องฆ่าให้ได้ ไม่ว่าจะมาอีกเท่าไหร่ก็มีแต่จะกลัวว่าน้อยไปเท่านั้น ไม่มีทางกลัวว่าเยอะไปเด็ดขาด

 

ฟางซูหยุนเงียบไม่พูดจา มีแววกังวลอยู่ในสายตา

 

ฟางถงยวี่ที่นั่งอยู่อีกฝั่งงุนงงไปหมด นางไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น และไม่อยากจะเอ่ยถาม จึงได้แต่เปลี่ยนเรื่อง เอ่ยถามคนที่อายุน้อยกว่าตัวเองหลายปีว่า “หยูเฮงน้อย เจ้ามั่นใจจริงๆเหรอว่าจะได้ที่ 1”

 

“แน่นอนสิ” หยูเฮงน้อยยิ้ม น้ำเสียงแสดงออกถึงความมั่นใจสูง “ที่นี่ไม่มีใครเป็นคู่มือข้าได้หรอก ที่ 1 น่ะเรื่องจิ๊บๆ”

 

เปิดเผยความเก่งกาจโดยไม่ยอมให้ใคร

 

“ข้าเชื่อเจ้าหยูเฮงน้อย สู้เขา เอาที่ 1 กลับมา” ฟางถงยวี่สายตาเป็นประกายแวววาว

 

ในบ้านหลังใหญ่บางแห่ง

 

ขณะนี้เหล่าผู้อาวุโสหลายสิบคนที่จะเข้าร่วมงานประลองการสกัดยากำลังนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย

 

ชายหนุ่มคนนึงที่อ่อนเยาว์ที่สุดในหมู่พวกเขามีสีหน้าเคร่งเครียด ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

 

โม่ซวนซุนหาพลังลมปราณที่ตัวเองคุ้นเคยเหล่านั้นเจอแล้ว ตอนแรกคิดจะไปหา แต่เมื่อได้ยินแผนการของตาแก่พวกนี้ก็ได้แต่ข่มความวู่วามเอาไว้

 

ความระมัดระวังของเขาไม่ได้ทำให้ตาแก่พวกนี้ล้มเลิกสิ่งที่คิดในใจ ยังคงจะหาเรื่องกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนที่งานประลองการสกัดยาอยู่โม่ซวนซุนอยากจะรู้จริงๆว่าพวกเขาจะทำอะไรกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน

 

“ซุนเอ๋อ เจ้าจะทำยังไง” หรงจิ้งซือรู้สึกกังวลขึ้นมา เรื่องที่ปีศาจเฒ่าหลายสิบคนหารือกันเมื่อกี้พวกเขาได้ยินหมด จนนางรู้สึกอยากจะสะบัดแขนเสื้อแล้วไปเสีย

——————————————