บทที่ 70 ผ่านไป…

หากคุณจะไม่ถูกสัมผัสเมื่อฉันพบคุณอีกครั้ง จะแต่งหน้ามาอีกไหม?

สิ่งที่ลําบากที่สุดในโลกคือความรัก และอารมณ์การแยกจากกันและการรวมตัวใหม่ ชายหญิงที่รักกันจะมีอยู่ด้วยกันกี่คน และในที่สุดชีวิตของผู้ชาย และผู้หญิงจะลืมกันและกัน มีชายหญิงกี่คนที่ไม่เคยถามซึ่งกันและกันเมื่อเลิกกัน และมีผู้ชายกับผู้หญิงกี่คนที่ยังเป็นเพื่อนได้

ฉันจะดีถ้าเวลาสามารถหยุดในเวลาที่เราพบกันครั้งแรก ท้ายที่สุดทุกคนต่างจากกันและทุกคนก็มีทางเลือกที่แตกต่างกัน

สําหรับความสัมพันธ์หกปีทั้งซูฉินและซิงเฉิงไม่สามารถปล่อยให้ไปได้อย่างง่ายดาย เห็นได้ชัดว่าซูฉินยังคงมีซิงเฉิงอยู่ในใจของเธอ การหายตัวไปของซิงเพิ่งทําให้เธอเป็นบ้า ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาซูฉันรู้สึกว่าการใช้ชีวิตนั้นไม่ได้ดีไปกว่าการตาย เธอจําไม่ได้ว่าเธอเมาไปกี่ครั้งแล้ว เธอกลัวว่าซิงเฉิงจะลืมเธอ ในที่สุดเมื่อเจ้าของบาร์ยังไปต่างประเทศ เธอก็คว้าบาร์ยังเธอเชื่อว่าหากซิงเฉิงกลับมาวันหนึ่งเขาจะไปที่บาร์ยังแน่นอน เธอเชื่อว่าความรักในความสัมพันธ์หกปี จะทําให้ซิงเฉิงจุดจําเธอได้

ทางเลือกของซูฉินนั้นถูกต้อง หลังจากที่ซิงเฉิงกลับมาที่เซี่ยงไฮ้เขาก็ไปที่บาร์ YOUNG เพราะมีความทรงจําที่สวยงามที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของซิงเฉิง

อย่างไรก็ตามซิงเฉิงเคารพทางเลือกของซูฉิน หากเขาพลาดไปเขายอมรับมัน เขาจะไม่รบกวนชีวิตของซูจินอีกต่อไป เขาหวังว่าเธอจะหาคนอื่นที่สามารถทําให้เธอมีความสุขและพอใจ สําหรับความทรงจําที่สวยงามเหล่านั้น ซิงเฉิงได้เก็บไว้ที่กันบึงของหัวใจของเขาแล้ว

อย่างไรก็ตามซูฉินยังคงเป็นบุคคลที่สําคัญที่สุดในชีวิตของซิงเฉิงอย่างน้อย ก็ตอนนี้. ถ้าซูฉินตกอยู่ในอันตรายซึ่งเฉงก็จะยังคงปกป้องชีวิตเธอเหมือนที่เขา เคยทําในอดีต เขาจะไม่ยอมให้ใครกลั่นแกลังซูฉิน

ดังนั้นในตอนนี้หลิวเฉิงเฟิงผู้ที่กระทํา การโดยประมาทจึงท้าทายบรรทัดล่าง ของซุงเฉิง ยิ่งไปกว่านั้นเหตุผลที่ซูฉินถูกโจมตีโดยหลิวเฉิงเฟิงก็คือเธอต้อง การที่จะปกป้องฉินเฉิง

ซูฉินอ่อนแอและป่วยมาก่อน ซิงเฉิงมักหัวเราะเยาะเธอเสมอว่าเป็นคนทันสมัยหลินได้ ซิงเฉิงมักจะไปพบแพทย์ที่มีชื่อเสียงที่ซ่อนอยู่ในเทือกเขาซงนาน ในเวลานั้นและใช้ยาสมุนไพรบางอย่าง สําหรับซูฉินเพื่อดูแลร่างกายของเธอ ซูฉันจึงอ่อนแอมากจนถึงตอนนี้ แต่ตอนนี้ภูมิต้านทานของเธอดีขึ้นมากแล้ว แต่จากที่หลิวเฉิงเฟิงฟาดลงมานันนั้นก็รุนแรงมาก ซูฉินตกอยู่ในอ้อมแขนของซิงเฉิงใบหน้าที่บอบบางของเธอเต็มไปด้วยการแสดงออกที่เจ็บปวดและชิ้นส่วนที่หักก็ถูกทําลายที่คอของฉัน

ซิงเฉิงตกตะลึง ตั้งแต่วันที่เขาได้พบกับซูฉินเขาไม่เคยปล่อยให้ใครกลั่นแกล้งเธอ แต่เมื่อพวกเขาเจอกันอีกครั้งกลับมีคนกล้าที่จะทํามัน

ในเวลานี้ดวงตาของซิงเฉิงนั้นเต็มไปด้วยความฆาตกรรม เขาหายใจไม่ออก เขาจ้องที่หลิวเฉิงเฟิง ตอนนี้ซิงเฉิงกลับไปที่เซี่ยงไฮ้เขาซ่อนการหายใจไม่ออกแบบนี้ เขาต้องการทําความคุ้นเคยกับชีวิตธรรมดาโดยเร็วที่สุด แม้ว่าเขาจะไปเทียนเซียนเขาก็จะไม่ทําตัวเหมือนครั้งนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเขามีประสบการณ์ในช่วงสองปีที่ผ่านมา

บรรยากาศกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่มีใครคาดคิดว่าหลิวเฉิงเฟิงจะลงไม้ลงมือแบบนี้ เซียติงยังคงไม่ได้สติ ในขณะนี้เขาก็โกรธอย่างมาก

ซิงเฉิงค่อย ๆ วางซูฉินไว้ในอ้อมแขนของนานาซึ่งยังหวาดกลัวอยู่ข้าง ๆ เขา ขยับสองก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ไม่มีใครกล้าหยุดซิงเฉิงในครั้งนี้รวมถึงเพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงด้วย
หลิวเฉิงเฟิงตะโกนอย่างไร้มารยาท “ระวังตัวไว้ไอ้ลูกหมา ตราบใดที่ยังอยู่ ในเซี่ยงไฮ้ แกจะตายเมื่อไหร่ก็ได้”

ซิงเฉิงไม่ได้พูดอะไรและเขาไม่มีอะไรจะพูด เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วดุดัน ราวกับสายฟ้าและคว้าคอของหลิวเฉิงเฟิงเพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงออกมาดัน ซิงเฉิงออกไป แล้วตะโกนว่าจะทําอะไรวะ!!”

ซิงเฉิงไม่ได้ให้โอกาสเขาแม้แต่น้อย ส่งลูกเตะเข้าที่หน้าท้องอย่างรุนแรง คนขวางทางกระเด็นออกมากระแทกกับโต๊ะที่อยู่ด้านหลัง ผู้หญิงสวยกลุ่มหนึ่งกลัวที่จะกรีดร้อง

หลิวเฉิงเฟิงก็กลัวด้วยซิงเฉิง เขายังต้องการต่อสู้กลับ เขาชกที่ซิงเฉิง ซึ่งเฉิง ไม่ได้จริงจังกับมัน เขาหลีกเลี่ยงได้ง่าย และใช้กําลังทั้งหมดเพื่อยกแขนขึ้น กระแทกใบหน้าของหลิวเฉิงเฟิงหลิว เฉิงเฟิงวิ่งเลือดทันที หลังจากซิงเฉิงดึงหัวหลิวเฉิงเฟิงแล้วมุ่งหน้าไปที่หัวเข่าของเขา เข่าทั้งสามต่อเนื่องกันกระแทกที่ใบหน้าและหน้าอกของหลิวเฉิงเฟิง

หลิวเฉิงเฟิงพ่ายแพ้ต่อผู้อ่อนแอในเวลานั้น เขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมัน ชุดการกระทําของซิงเฉิงนั้นเร็วเกินไป คนเหล่านั้นไม่เคยกลับมาสู่โลก

จนกระทั่งต่อมาพวกเขาก็ตกใจ เพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงกําลังจะไปช่วยและเซียติงออกมาขวางทางพวกเขาทันที “จะเอาด้วยรึไง?”

เซียติงยืนอยู่ข้างๆโดยซิงเฉิง แม้ว่าภูมิหลังของคนกลุ่มนี้ในวันนี้จะทรงพลัง เขาจะไม่ถอยกลับ แต่ยืนอยู่ข้างซิงเฉิง เนื่องจากเมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นอีกสามคนในหอพักฉิน Sheng ก็ยืนอยู่ข้างหน้าเสมอเมื่อใดก็ตามที่มีปัญหา

หลิวเฉิงเฟิงล้มลงกับพื้น ซิงเฉิงยังคงกดหลิวเฉิงเฟิงอย่างต่อเนื่อง เพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงตะโกนว่า“ถ้าคุณฆ่าใครซักคน ก็ต้องระวังตัวเองด้วย”

“ไม่ต้องกังวลไม่ว่าคุณจะเป็นราชา หรือพระเจ้าเมื่อคุณออกไปยืนยง Yuerongzhuang เราจะต่อสู้กับคุณในสิ่งที่คุณต้องการจะทํา” เซี่ยติงพูดอย่างประมาท

ซูฉินก็กลัวซิงเฉิงไม่มีใครกล้าหยุดซิงเฉิงเธอรู้ว่ามีเพียงเธอเท่านั้นที่จะให้ซิงเฉิงหยุด เธอกลัวว่าซิงเฉิงจะฆ่าผู้ชาย ถ้าเกิดว่าเธอช้าไปมากกว่านี้
ดังนั้นซูฉินทนความเจ็บปวดในไหล่ของเธอและวิ่งไปหาซิงเฉิงอย่างเร็วที่สุด เธอกอดซิงเฉิงทันทีจากด้านหลัง และพูดว่า “อย่านะ! อย่าฆ่าเขานะซิงเฉิง!”

ซิงเฉิงตอนนี้ตัวแข็งไปแล้ว ความรู้สึกของอ้อมกอดยังคุ้นเคย ซูฉินเห็นว่าซิงเฉิงหยุดลง และเธอรู้สึกว่าวิธีที่เธอถือซิงเฉิงนั้นไม่ถูกต้อง ดังนั้นเธอจึงปล่อยอย่างรวดเร็ว ถังหยุนเฉิงซึ่งอยู่ไม่ไกลจากพวกเขาอิจฉามาก

เพื่อนของหลิวเฉิงเฟิงมีความวิตกกังวล พวกเขารีบวิ่งไปหาหลิวเฉิงเฟิงผู้ซึ่งเลือดไหลทะลัก สหายหญิงสองคนกลัวและร้องไห้ไปแล้ว คนที่เพิ่งช่วยซิงเฉิงยืนอยู่ข้างหน้าซิงเฉิง “จะทํามันจริงๆเหรอ”

“ใช่” ซิงเฉิงตอบกลับแทบจะในทันที

ชายคนนั้นพูดช้าๆ “สิ่งนี้ไม่ได้ถูกควบ คุมโดยฉันและคุณอีกต่อไปเขาถูกโจมตี โดยคุณฉันหวังว่าคุณจะได้รับผลที่ตามมา”

“ฉันจะสู้จนถึงที่สุด” ซิงเฉิงไม่กลัวแม้แต่น้อย

ชายผู้นั้นเดินทางโดยซิงเฉิงอย่างช้าๆ และพูดสองสามคํากับเพื่อนของหลิว เฉิงเฟิง หลังจากนั้นพวกเขาก็จับหลิวเฉิงเฟิงและออกไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

ไม่มีใครเรียกตํารวจในเวลานั้น พวกเขาเป็นพลเมืองที่ดีของสังคมนิยม

แก๊งของหลิวเฉิงเฟิงหายไป เห็นได้ชัดว่ามันไม่เหมาะสมที่ซิงเฉิงจะพักที่นี่อีกต่อไป เซียวติงรีบวิ่งไปพร้อมกับฝูงชนโดยไม่สนใจอะไรเลย แต่เขาจะคิดถึงวิธีการแก้ไขปัญหานี้ในภายหลัง

เพื่อนของซูฉิน ถังหยุนเฉิงก็ติดตามด้วยเช่นกัน ซูฉันรู้สึกอายมากเธอแค่พูดว่า “หยุนเฉิงคุณสามารถไปทําสิ่งของคุณเองได้ฉันจะไปหาคุณในภายหลัง”

“คุณเจ็บ” ไหล่ของซูฉินบวมและมี แผลเล็ก ๆ อยู่ด้านหลังคอ แต่มันไม่ได้ดูร้ายแรงมากนัก ในฐานะที่เป็นผู้พิทักษ์หมายเลขหนึ่งของซูฉินถังหยุนเฉิงตามธรรมชาติไม่ต้องการออกในเวลานี้

อย่างไรก็ตามซูจินยืนยันว่า “ฉันสบาย

“คุณโอเคจริงเหรอ?” ถึงหยุนเฉิงพูดอย่างรอบคอบ

ซูฉินยิ้มอย่างเจ็บปวดและพยักหน้า ถังหยุนเฉิงไม่ยืนกรานอีกต่อไป ถ้าเขาไม่สามารถคิดค่าธรรมเนียม ที่ซูฉินและซิงเฉิงมีเรื่องราวมากมายที่จะพูด ในขณะนี้เขาเป็นคนงี่เง่าจริงๆ มันจะไม่ดีถ้าเขาอยู่ในขณะนี้ คนเหล่านี้จะดูแลซูฉินด้วย เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า “โอเคโทรหาฉันทีหลัง”

หลังจากถังหยุนเฉิงจากไปเซียติงและนานาก็พร้อมที่จะออกเดินทางเช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึกเกี่ยวกับซูฉิน เขาก็แค่โกรธ แต่เขาก็ยังเข้าใจซิงเฉิง ดังนั้นโยนกุญแจรถไปที่ ซิงเฉิงแล้วพูดว่า “ลูกพี่ ส่งเธอกลับไปก่อนเถอะ”

“คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปส่ง” ซิงเฉิงหยิบกุญแจแล้วพูด

ซูฉินก็รู้สึกว่าเธอไม่สามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ําในครั้งนี้ เธอยังไม่ลังเลที่จะฟังและเชื่อถือคําพูดของซิงเฉิงเหมือนที่เธอเคยทํา

“งั้นฝากด้วย” ซูฉินกระซิบ

ดังนั้นซิงเฉิงจึงออกไปพร้อมกับซูฉิน เซียติงพานานากลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง ปล่อยเวลาให้เพียงพอสําหรับพวกเขา ท้ายที่สุดคนรักที่รักมาหกปีแล้วและพวกเขาเห็นหน้ากันหลังจากสองปีครึ่งคงจะมีหลายสิ่งที่จะพูด

เมื่อพวกเขาแยกทางกันเซิงติงกระซิบในหูของซิงเฉิง “ระวังถ้าคุณมีอะไรโทรหาฉันทันที ฉันจะหาคนที่จะตรวจสอบรายละเอียดของคนเหล่านั้น”

“ไม่ต้องกังวลหรอก” ซิงเฉิงตบไหล่ของเซียติง

ในที่จอดรถใต้ดินของบันหยานทรีโฮเทล จูเจียหยูผู้เพิ่งแยกกับลูกพี่ลูกน้องของเขาในที่สุดก็พาลูกพี่ลูกน้องของเธอไปที่บันหยานทรีโฮเทล มิฉะนั้นถ้าเขาทําภารกิจของแม่ไม่สําเร็จเงินในกระเป๋าของเขาจะลดลงอย่างแน่นอน เมื่อเขาหันหลังกลับ เขารู้มากกว่าใครทําไม แม่ของเขาถึงอยากให้ญาติของเขามาที่โรงแรมบันยันทรี มันเป็นโอกาสที่หายากในคืนนี้ เยาวชนที่มีความสามารถจํานวนมากในเซี่ยงไฮ้จะอยู่ที่นั่น เธอ พยายามหาผู้ชายให้กับลูกพี่ลูกน้องของเขาและปล่อยให้พวกเขาแต่งงานทันที ในที่สุดลูกพี่ลูกน้องของเขาก็อยู่ในวัยสามสิบต้น ๆ ครอบครัวใหญ่ทั้งครอบครัวก็เป็นห่วงเธอ แต่เธอไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องการแต่งงานเลย ทุกคนไม่ทราบว่าสิ่งที่อยู่ในใจของเธอ

“ทําไมป้าถึงทําอย่างนั้นมันเป็นงานเลี้ยงอาหารค่ําเพื่อการกุศลมันคงจะไม่ดี ถ้าฉันสวมชุดนี้” หลังจากหยุดรถพวกเขาก็ไปที่ลิฟต์ฉินห่าวพึมพํา

จูเจียหยูยิ้มแล้วตอบ “พี่สาวไม่ต้องห่วงคุณป้าของคุณได้เตรียมไว้ให้คุณ แล้วเธอเปิดห้องและเตรียมชุดราตรีสําหรับคุณคุณจะสามารถเปลี่ยนได้โดยตรง”

“หล่อนทําอะไร?” ฉินหลานกล่าว แต่เธอไม่คิดว่าป้าของเธอจะแนะนําเธอให้รู้จักกับผู้ชายที่นั่น ท้ายที่สุดในบรรดาสมาชิกในครอบครัว มีเพียงป่าของเธอเท่านั้นที่ไม่เคยกระต้นเธอ เพราะป้าของเธอรู้ว่าทําไมเธอถึงไม่ได้แต่งงาน สําหรับเหตุผลมันอาจเป็นข้อห้ามของทั้งครอบครัว ไม่มีใครพูดถึงมัน

ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินไปที่ลิฟต์ ในขณะนี้ประตูลิฟต์เปิดขึ้น ซิงเฉิงและซูฉินออกมาจากข้างใน ซูฉันเป็นผู้หญิงที่สวยงามไม่ว่าเธอจะอยู่ในโรงเรียนมัธยมหรือมหาวิทยาลัย เมื่อจูเจียหยูเห็นผู้หญิงที่สวยงามดวงตาของเขาไม่สามารถขยับจากเธอได้ เขามองไปที่ซื้อชิด้วยรอยยิ้ม

“ขอโทษนะ ขอทางหน่อย” ซิงเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่าเมื่อเผชิญหน้ากับฉินและจูเจียหยู จากนั้นเขาก็จับมือของซูฉินและไม่สนใจว่าผู้หญิงตรงข้ามที่กําลังจ้องมองเธออยู่

“แฟนนายสวยดีนี่ แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับลูกพี่ลูกน้องของฉัน” จูเจียหยูจ้องมองที่ด้านหลังของซูฉินและพูดด้วยความหมายที่คลุมเครือ

ฉินหลานยืนอยู่บนพื้น เธอดูเหมือนจะรอบคอบ

“พี่สาวคุณมีอะไรผิดปกติ?” หลังจาก เจียหยูหันไปรอบ ๆ เขาพบลูกพี่ลูกน้องของเธอด้วยความงุนงง ดังนั้นเขาจึงถามอย่างสงสัย

ฉินหลานกัดริมฝีปากของเขาและ พูดด้วยความหมายลึกว่า

“ฉันรู้สึกว่าผู้ ชายคุ้นเคย แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันเห็นเขาอยู่ที่ไหน”

“เป็นเพื่อนของคุณหรือไม่ฉันจะตาม ทันและถาม” จูเจียเป่ายินดีช่วยเหลือ มันเป็นโอกาสที่จะได้พูดคุยกับสาวงาม

ฉินหลานยิ้มและพูดว่า “ไปกันเถอะ ไม่รู้เหรอว่าฉันมีอะไรอยู่ในใจ”

จูเจียหยูหัวเราะแล้วก็เข้าไปในลิฟต์

ซิงเฉิง ซิงหลาน พี่น้องคู่นี้ซึ่งเพิ่งแยก จากกันเมื่อ 20 ปีก่อนเพิ่งผ่านไป..