บทที่ 72 คําอธิบาย…

คนที่รักกันจริง ๆ ก็เต็มใจที่จะดูแลซึ่งกันและกันมากกว่าที่จะลืมกันและกันเพราะการคิดถึงใครบางคนเป็นสิ่งที่ขมขื่นที่สุดใครจะทนการทรมานแบบนี้

ซูฉันยังคิดไม่ตกเกี่ยวกับเรื่องนี้ถ้าเธอไม่เลิกกับซิงเฉิงในเวลานั้นพวกเขาจะแต่งงานกันแล้วหรือว่าพวกเขาอาจมีลูกแล้วในเวลานั้นเธอและซิงเฉิงจะคิดเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขาหวังว่าจะมีลูกสักคู่และเธอก็สามารถเป็นภรรยาและแม่ที่ดีที่ทุกคนอิจฉา

อย่างไรก็ตามซูฉินไม่ได้เป็นผู้หญิงที่สวยโดยไม่มีสติปัญญาเธอรู้ว่าความขัดแย้งในใจของเธอจะปะทุไม่ช้าก็เร็วมันจะระเบิดล่วงหน้าเท่านั้นเธอต้องการที่จะรู้ว่าชายคนนั้นนอนหลับอยู่ข้างๆเธ อกําลังคิดอะไรอยู่ซูฉินสงสัยในเรื่องนี้มาตั้งแต่วันที่ซิงเฉิงเลือกปรัชญาเป็นหลัก

ความตื่นเต้นของการรวมกลุ่มกันซ่ำซากทําให้ซูฉินเป็นลม เธอไม่ทราบว่าซิงเฉิงไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว

หลังจากออกจากสวนฟอร์จูนซีวิวซิงเฉิงกลับไปที่โรงแรมบันยันทรีบนเดอะบันด์และเรียกว่าเซียติงเขายังอยู่ในอาคารดินเนอร์การกุศลครั้งนี้ได้เข้าสู่กระบวนการประมูลเซียวติงน่าเบื่อและเขาก็ หลบไปโดยไม่บอกใคร

ซิงเฉิงรอเซียติงในโรงรถใต้ดินเมื่อเซียติงขึ้นรถซิงเฉิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติผู้ชายคนนี้แปลกเล็กน้อยเขาจะยิ้มแย้มสักครู่และจะงุนงงในขณะที่

“เป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า”ซิงเฉิงถามอย่างแปลกใจ

เซียติงพูดอย่างตื่นๆ “ลูกพี่ฉันคิดว่าฉันตกหลุมรัก”

ซิงเฉิงตกตะลึงผู้ชายคนนี้ไร้ยางอายจริงๆเขาพบผู้หญิงคนใหม่ทุกคืนและมีแฟนทั่วประเทศและเขาบอกว่าเขาตกหลุมรักตั้งแต่ซิงเฉิงกลับไปเซียงไฮ้เขาได้เห็นเซียติงเปลี่ยนแฟนไปหลายคนเขาไม่ได้รักเขาแค่อยากจะเล่น

“เป็นเรื่องปกติได้มั้ย”ซิงเฉิงถามอย่างช่วยไม่ได้เลยเขาไม่ทราบว่าหญิงสาวประเภทไหนที่สามารถทําให้เพลย์บอยตัวนี้ระหว่างชีวิตกับความตาย

เซียติงหันมาจ้องมองที่ซิงเฉิงและพูดอย่างจริงจังว่า”บอสเธอเป็นหุ้นส่วนชีวิตที่ฉันใฝ่ฝันแน่นอนฉันรู้สึกทั่งเมื่อเห็น เธอตั้งแต่แรกเห็นฉันต้องการจะไล่เธอฉันต้องไล่เธอเธอคุณสามารถเตรียมของขวัญแต่งงานได้ในตอนนี้บางที่ฉันอาจจะแต่งงานสักวัน ”

“ไปไกลๆเลยไป” ซิงเฉิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเขาผลักเซียวติงและพูดกับเขาเขาเกือบอยากจะตบผู้ชายและทําให้เขาตื่น

เซียติงเหมือนว่าเพิ่งจะรู้ตัวสาวงามที่ยิ่งใหญ่คือการจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศลคืนนี้เธอเป็นหัวหน้ากองทุนช่วยเหลือนักเรียนเขาไม่เคยคลั่งไคล้เลยไม่ว่าเธอจะมองหรืออารมณ์มันเป็น ผู้หญิงที่สวยที่สุดสามอันดับแรกในรายการของเขาแต่ภาพลักษณ์ที่น่าดึงดูดที่สุดของเธอคือดวงตาที่ชัดเจนของเธอเรียบง่ายและบริสุทธิ์เหมือนน้ำใส

ดังนั้นตามบุคลิก”ฆ่าดีกว่าพลาด”ของเซียติงเขาต้องตามสาวงามผู้ยิ่งใหญ่นี้ …

“ตอนนี้เรากําลังจะไปไหน”หลังจากรู้สึกตัวเซียติงก็ถามออกมา

ซิงเฉิงพูดอย่างไม่เกรงใจว่า”มาหาที่ดื่มกันเถอะ”

“ที่ไหน?” เซียติงรู้ว่าซิงเฉิงอาจมีความผันผวนในใจของเขาไม่ใช่เพราะพายุบนระเบียงแต่เป็นของซูฉิน

ซิงเฉิงคิดอยู่พักหนึ่งจากนั้นเขาก็โทรหาฮาวเหล่ยและเรียนรู้ว่าพวกเขากลับไปที่ฉีหลินหยวนพวกเขาขับรถตรงไปที่ฉีหลินบีหยวนและพบร้านอาหารใกล้

ฉางชานเหลาฉุยได้รับการว่าจ้างจากรองผู้จัดการทั่วไปและผู้จัดการความปลอดภัยฉางป่าจี้ได้ยุ่งมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเขากําลังยุ่งกับการทําความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมของฉางชานเหลาฉุยควบคุมและแก้ไขแผนกรักษาความปลอดภัยแต่เมื่อซิงเฉิงขอให้เขาดื่มฉางป่าจี้ไม่ลังเลเลยที่จะพาฮาวเหล่ยออกไป

ฮาวเหล่ยยังคงทํางานเป็นผู้คุ้มกันและคนขับของหานปิงฉางป่าจี้มีงานใหม่แล้วและการรักษาหรือสถานะอาจดีขึ้นกว่าเดิมซิงเฉิงเป็นเพื่อนของฮาวเหลยและเขาก็ให้ความสําคัญกับความรู้สึกของฮาวเหล่ย

ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาในการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ฮาวเหลยไม่สนใจตั้งแต่ซิงเฉิงพาเขามาจากซีอานเขาเชื่อมั่นว่าตราบใดที่ซิงเฉิงจะสามารถประกอบอาชีพได้เขาจะไม่มีวันลืมเขาพวกเขาไม่รู้ จักกันเป็นเวลาหนึ่งหรือสองปีเขารู้จักฉินเฉิงเป็นอย่างดีเขาไม่ได้พูดอะไรเลยแต่เขาจําได้ทั้งหมดในใจของเขา
ดังนั้นซุงเฉิงก็ชี้แจงกับฮาวเหลยว่าวิกฤตในปัจจุบันของหานปิงไม่ได้ถูกกําจัดออกไปอย่างสมบูรณ์เขาต้องปล่อยให้ ใครบางคนปกป้องหานปิงเมื่อหานปิงทําได้ดีและกิจการของพวกเขาที่นี่ราบรื่นและเขาจะพาเขาไป

เบียร์ไม่ได้มีความสุขเหมือนไวน์ขาวมันไม่ง่ายเลยที่จะเมาและมันจะเอาแต่ท้องของพวกเขาเท่านั้นดังนั้นพวกเขาจึงเลือกดื่มไวน์ขาวเมื่อเย็นนี้สามคนในสี่คนนั้นมาจากซีอานพวกเขาต้องดื่ม ไวน์ซีเฟงตามธรรมชาติแต่ไม่พบในร้านนี้ดังนั้นฮาวเหล่ยจึงวิ่งไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ใกล้ที่สุดเพื่อซื้อไวน์มาสามขวด

หลังจากวางจานบนโต๊ะพวกเขาทําตามกฎและมีไวน์สามถ้วย แล้วซิงเฉิงก็พูดช้าๆ “ฉันเจอขู่ฉินวันนี้”

ซิงเฉิง, ฮาวเหล่ย, เม็งจี้และซูฉินพวกเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ปีแรกของโรงเรียนมัธยมในเวลานั้นฮาวเหล่ยและเม็งจี้ก็สนใจในซูฉินเช่นกันในยุคของนักเรียนทุกคนจะตกหลุมรักผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียนแม้ว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาไม่มีผลลัพธ์และทุกคนไป ตามทางของตัวเองและเลือกเส้นทางชีวิตที่แตกต่างกันแต่เมื่อพวกเขาคิดถึงมันพวกเขาก็ยังรู้สึกดีมาก

ในท้ายที่สุดซิงเฉิงชนะรางวัลที่หนึ่งเขาหลงรักผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียนและทําลายความฝันของเด็กผู้ชายห ลายคน ซิงเฉิงต่อสู้เพื่อมันหลายครั้ง สําหรับฮาวเหล่ยและเม็งจี้พวกเขาต่างตก หลุมคิดอย่างสมบูรณ์ หลังจากทั้งหมดเธอเป็นแฟนของพี่ชายของพวกเขา

ต่อมาฮาวเหลยไปกองทัพและเม็งจี้ก็มีผู้หญิงที่เขาชอบ เวลาผ่านไปเร็วขึ้นและเร็วขึ้นไม่กี่ปีที่ผ่านมาเพียงชั่วพริบตา ทุกคนเติบโตเต็มที่พวกเขาถึงจะคุ้นเคยกับซูฉินแต่เพิ่งปฏิบัติต่อเธอในฐานะเพื่อนก็วันนี้

ความสัมพันธ์ระหว่างฮาวเหลยและซูฉันเริ่มขึ้นในโรงเรียนมัธยม ความสัมพันธ์ของเซียติงและดู่ฉินเริ่มต้นจากมหาวิทยาลัยพวกเขาเพิ่งมาถึงมหาวิทยาลัยในเวลานั้นและทุกคนไม่มีแฟนพี่ชายทั้งสี่ถือแนวคิดของ “การป้องกันที่ดีที่สุดคือความผิด”และเริ่มที่จะแก้ ปัญหาเดียวของพวกเขาใครจะรู้ว่าซิงเฉิงพูดอย่างใจเย็น”ฉันมีแฟนแล้ว”ทันใดนั้นหอพักทั้งหมดก็ปลิวไป

สิ่งที่น่าประหลาดใจคือครั้งแรกที่พวกเขาเห็นซูฉินพวกเขาตกใจและตะลึงพวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าหัวหน้าจะมีแฟนสาวในระดับโรงเรียนที่สวยงามตั้งแต่นั้นมาความเคารพในตัวซิงเฉิงนั้นเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับน้ำในแม่น้ำเหลือง

มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ในที่สุดซิงเฉิงและซูฉินแยกทางกันในที่สุดและมันก็เป็นซูฉินที่เลิกกับซิงเฉิงตั้งแต่นั้นมาซิงเฉิงก็หายตัวไปในทันทีเขาไปนานกว่าสองปีทุกคนคิดว่าสาเหตุที่ซึ่งเฉิงหายไปคือเขาชอกช่ำใจ ท้ายที่สุดพวกเขารักกันมาหกปีแล้วไม่จําเป็น ต้องบอกว่าความรักของพวกเขาลึกซึ้งเพียงใดนี่คือสาเหตุที่ทุกคนไม่ต้องการเห็นซูฉินแม้แต่ซิงเฉิงก็กลับไปเซี่ยงไฮ้ ไม่มีใครกล้าพูดถึงซูฉินพวกเขากลัวที่จะสะกิดแผลใจของซิงเฉิงอีกครั้ง

ฮาวเหลยได้ยินประโยคนี้การเคลื่อนไหวของเขาก็ค้างไปซะเฉยๆใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างช้าๆเขาเงยหน้าขึ้นมองซิงเฉิง

“เจ้านายฉันรู้ว่าคุณอารมณ์ไม่ดีถ้าคุณต้องการพูดอะไรแค่พูดเธอตอนนี้เธอมีชีวิตที่ดีแต่เรายังมีเวลามากฉันเชื่อว่าวัน หนึ่งคุณจะมีความหมายและปล่อยให้เธอเสียใจ”เซียวติงผู้โกรธฉินเชงกล่าวผู้ ที่สามารถมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศลคืนนี้พวกเขาทั้งหมดบอกว่าพวกเขายอดเยี่ยมหรือชายหญิงรอบตัวพวกเขานั้นยอดเยี่ยมเห็นได้ชัดว่าซูฉินอาจเป็นของคนหลังเพราะเขา เห็นผู้พิทักษ์ของซูฉินใช้ไปกว่า 1.6 ล้านซื้อการประดิษฐ์ตัวอักษรชิ้นหนึ่ง

“ผู้หญิงอย่างเธอไม่ควรค่า”ฮาวเหล่ยถอนหายใจเขาสบายใจอย่างนี้เท่านั้น

ซิงเฉิงยกหัวของเขาและดื่มไวน์สักแก้วเขาโบกมือแล้วพูด”ฉันไม่ได้ หมายความว่าอย่างนั้นฉันกําลังมองหาคุณดื่มวันนี้ฉันต้องการที่จะบอกคุณว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีตเพื่อที่คุณจะไม่ลําเอียงกับซุฉินอีกต่อไปเธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันเลย”

เซียติงและฮาวเหล่ยรู้สึกอึดอัดใจและสับสนมากพวกเขาต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ฉางป่าจีมีประสบการณ์ เขารู้ว่ามันต้องเป็นความรักของชายและหญิงส่วนเขาเป็นแค่คนดู

“ในภาคการศึกษาสุดท้ายไม่ว่าจะเป็นซูฉินหรือคุณได้เริ่มฝึกงานแล้วซูฉินต้องการอยู่ในเซี่ยงไฮ้ฉันอยากกลับไปที่ซีอานปู่ของฉันอายุมากแล้วฉันไม่ต้องการที่จะอยู่ห่างจากเขามากเกินไปฉันต้อง การดูแลเขาและรวมเขาจนจบชีวิตของเขาดังนั้นฉันจึงไม่มีฝึกงานหรือทํางานซู ฉันถามฉันหลายครั้งฉันไม่ได้พดอะไรเลยเธอไม่พอใจในหัวใจครั้งสุดท้ายที่เธอถามฉันว่าฉันเคยคิดเกี่ยวกับ อนาคตของเราฉันยังไม่ได้ให้คําตอบเธอเธอโกรธและบอกว่าเธอต้องการเลิกกับฉันฉันรู้ว่าเธอเป็นแค่โกรธเกินกว่าจะพูดเรื่องนี้เราอยู่ด้วยกันมาหกปีแล้วฉันจะยังไม่เข้าใจเธอเหรอ?”ฉิน Sheng เริ่มอธิบายขณะที่คนอื่นกําลังฟัง

ซิงเฉิงถอนหายใจและดําเนินต่อไป”หลังจากที่ซูฉินกล่าวว่าเราเลิกกันคุณปู่กําลังจะตายคุณยุ่งมากดังนั้นฉันไม่ได้บอกคุณแล้วฉันก็กลับไปที่ซีอานหลังจากไม่กี่วันปู่ของฉันก็ตายเขาบอกฉันบางอย่างก่อนที่เขาจะจากไปหลังจากงานศพของคุณปู่ฉันเริ่มเร่ร่อนมานาน กว่าสองปีฉันมีประสบการณ์มากมายในสองปีที่ผ่านมาฉันไม่ได้ติดต่อกับใครเลยดังนั้นฉันจึงเสียใจสําหรับทุกคนและ ฉัน ฉันเสียใจที่ซูฉินหลังจากนั้นฉันก็ลาไปโดยไม่บอกลา”

ซิงเฉิงไม่ได้พูดมากเกินไป แต่เพียงบอกสาเหตุและผลลัพธ์ เซียติงและฮาวเหล่ยในที่สุดก็เข้าใจสิ่งนี้

“มันกลับกลายเป็นแบบนี้ฉันคิดว่าลูกพี่ช่ำใจกับการจากลาเพราะการเลิกราและคุณก็หายตัวไปจากสิ่งนี้”เซียติงพูด อย่างรอบคอบแต่หลังจากที่คุณหายตัวไปฉันได้ยินว่าซูฉินมองหาเธอเธอมองให้พวกเราถามหลายครั้ง ”

ฮาวเหล่ยกล่าวว่า “ฉันก็คิดเหมือน กัน”

“เอาล่ะตอนนี้ฉันอธิบายได้ชัดเจนแล้วดังนั้นคุณไม่ควรลําเอียงกับเธออีกต่อไปแล้วซูฉินเป็นเด็กดีและฉันเป็นคนเลว”ซิงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น

เซียติงขมวดคิ้ว “บอสเนื่องจากคุณพูดอย่างนั้นตอนนี้คุณกลับมาแล้วฉันเดาว่าซูฉินไม่มีแฟนและเธออาจยังคงอยู่ ในใจเธอคุณสามารถกลับมาอยู่ด้วยกันได้ไหม?”

“ใช่ อยู่ด้วยกันมาหกปีแล้ว”ฮาวเหล่ยกล่าว

ซิงเฉิงส่ายหัว “เวลาเปลี่ยนไปหลายอย่างถ้าคุณพลาดลองคิดถึงซูจินมีชีวิตของเธอเองและฉันทุกอย่างไม่เป็นที่รู้จักเราไม่ควรรบกวนซึ่งกันและกัน”

“เฮ้…” ซิงเฉิงพูด ส่วนฮาวเหล่ยได้เพียงถอนหายใจ เขารู้วซิงเฉิง เป็นคนที่มีความมั่นใจอย่างยิ่ง

เซียติงยิ้ม “อย่าคิดมากน่า ลูกพี่ยังมีผู้หญิงดี ๆ อีกมากมายฉันได้พบรักแท้ตอนนี้แล้วคุณจะดีขึ้นไม่ช้าก็เร็ว”

“ไปตายซะไป!” ซิงเฉิงยิ้มและตะโกน

เซียติงถอนหายใจ “จากวันพรุ่งนี้ฉันต้องทํางานหนักและกลายเป็นพรสวรรค์ที่โดดเด่นของเด็กเพราะฉันพบว่าความรักที่แท้จริงของฉันนั้นดีมากและต้องมีผู้ ไล่ล่าหลายคนรอบ ๆ ผู้หญิงคนนี้ฉันต้องโดดเด่นจากฝูงชนและกลายเป็นความภาคภูมิใจในครอบครัวของฉัน”

“คุณรู้ไหมว่าเธอจะแต่งงานรึเปล่าคุณรู้ไหมว่าเธอมีแฟนหรือไม่” ซิงเฉิงพูดกับเขาอย่างหยาบคายมาก

ดําแดของซิบ ทําให้ดาวนนั้น ใน

ตนเองของเซียติงหายไปในคราวเดียวเขาร้องขึ้นมาทันทีและพูดว่า “ใช่แล้วจะเป็นอย่างไรถ้าเธอแต่งงานแล้วพระเจ้า ของฉันไม่ฉันต้องถามเรื่องนี้ก่อน”

“อย่าถามเกี่ยวกับความรักที่แท้จริงของคุณก่อนอื่นตรวจสอบตัวตนของผู้ชายคืนนี้จะไม่มีใครรู้ว่าฉันฝังเขาในแม่น้ำหัวผู้”ซิงเฉิงขมวดคิ้ว

ฉางป่าจี้และฮาวเหล่ยดูตะลึง “เกิดอะไรขึ้น?”