“มีธุระสำคัญอะไรครับ

ตอนนี้แม่ผมสุขภาพร่างกายไม่ค่อยดี ไม่มีเวลามาเจอคุณป้าหรอก”

ลู่อันหรานสีหน้าเหลืออด รู้สึกว่าทำไมถึงได้รับมือผู้หญิงคนนี้ยากเย็นเสียขนาดนี้ หรือว่าผู้หญิงตระกูลหยงจะเป็นแบบนี้เหมือนกันหมด

ขณะที่ทั้งสองคนยังคงตกลงกันไม่ได้นั้น เวินหนิงก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “อันหราน พอแล้ว ในเมื่อเขามีธุระก็ให้เข้ามาเถอะ ไม่แน่ว่าอาจมีเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ ก็ได้”

ตอนนี้เวินหนิงเองก็ระวังตัวกับคนจากตระกูลหยงมากเป็นพิเศษ แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงเมื่อสักครู่นี้ ก็รู้สึกราวกับว่าซ่งรั่วอวิ้นมีเรื่องจะคุยด้วยจริงๆ

งั้นฟังสักหน่อยก็ไม่เสียหายอะไร อีกทั้งก็คงเป็นเรื่องที่ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็คงจะเสร็จ

เมื่อได้ยินดังว่า ลู่อันหรานจึงเลิกทำท่าทีต่อต้านแบบเมื่อครู่ แต่กลับยังคงไม่ลืมที่จะมองซ่งรั่วอวิ้นอย่างกล่าวเตือนเสียหนึ่งที “ป้าอย่าคิดเล่นอะไรแผลงๆ เด็ดขาด ไม่อย่างงั้นผมไม่ปล่อยคุณไปแน่”

ซ่งรั่วอวิ้นส่ายหัวไปมาอย่างช่วยไม่ได้ อย่าคิดดูถูกว่าเด็กคนนี้เป็นเพียงแค่เด็กเชียว เพราะตอนที่พูดประโยคดังกล่าวออกมาเมื่อสักครู่นี้กลับทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวได้จริง

ควรจะบอกว่าเป็นเพราะลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น พ่อเป็นราชสีมีหรือว่าลูกที่เกิดมาจะเป็นหมา…….ลูกชายของลู่จิ้นยวน ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เด็กธรรมดาทั่วไป

ซ่งรั่วอวิ้นเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย เธอรู้ว่าตอนนี้เวินหนิงอาจไม่เชื่อใจเธอมากเท่าไหร่นัก ดังนั้นจึงหยิบรายงานผลการตรวจร่างกายออกมาเลยทันที แล้วพูดโดยไม่อ้อมค้อมว่า

ข้อมูลนี้ ราวกับเป็นสายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างไรอย่างนั้น ทำให้ดวงตาของเวินหนิงเบิกโพลงด้วยความตื่นตะลึง

“จะเป็นไปได้ยังไง…….”

ท่าทีแรกของเวินหนิงก็คือไม่เชื่อในเรื่องนี้ ในเมื่ออัตราความเข้ากันของเนื้อเยื่อในการปลูกถ่ายไขกระดูกนั้นมีเพียงหนึ่งในหมื่น ตอนแรก ลู่จิ้นยวนยอมทุ่มเงินจำนวนมหาศาลเพื่อตามหามานานแสนนาน แล้วนี้มันจะบังเอิญอะไรขนาดนี้

“นี่เป็นผลการตรวจสอบของฉัน ถ้าไม่เชื่อก็เอาไปดูซะ หรือจะบอกว่า เธอยังไม่ยอมที่จะเชื่อ งั้นฉันจะไปทำเรื่องตรวจสอบความเข้ากันได้ของเนื้อเยื่ออีกครั้งตอนนี้เลยก็ได้นะ”

เธออดที่จะคิดไม่ได้ หรือว่าบางทีพี่น้องคู่นี้จะเปลี่ยนแผน คิดแผนชั่วใหม่ๆ ขึ้นมาทรมานเธอได้อีก

ถ้าหากว่าเป็นเช่นนั้น เธอก็จะต้องยอมให้ใช้วิธีอื่น ให้ปลูกถ่ายไขกระดูกก่อนแล้วเรื่องอื่นค่อยเอาไว้ว่ากันทีหลัง

“เรื่องก่อนหน้านี้ ฉันกับหยงซือเหม่ยช่วยกันหลอกเธอ ขอโทษด้วยนะ”

ซ่งรั่วอวิ้นพูดขอโทษออกมา “ก็อย่างที่เธอรู้ ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกตระกูลหยงเลี้ยงดูมา ตั้งแต่เล็กจนโตฉันก็ถูกสั่งสอนว่าต้องคอยดูแลหยงซือเหม่ยเป็นอย่างดี ขอเพียงแค่เธอต้องการ ฉันก็จะต้องทำสุดความสามารถให้ความต้องการของเธอเป็นจริง ดังนั้นก็เลยช่วยหยงซือเหม่ยหลอกเธอ……

แต่ว่าเมื่อกี้ฉันได้ยินเธอคุยโทรศัพท์เรื่องที่เธอวางยาเด็กผู้หญิงคนนั้น ฉันถึงรู้ตัวได้ว่าไม่ควรที่จะทำเรื่องนี้ต่อไป และไม่สามารถที่จะช่วยเธอทำเรื่องชั่วๆ ได้อีกต่อไป ก็เลยมาหาเธอถึงที่นี่

การปลูกถ่ายไขกระดูกนั้น ฉันยอมทำให้โดยเร็วที่สุด ถ้าหากว่าเป็นไปได้ ทางที่ดีควรจัดการให้จบภายในสองวันนี้ ถือว่าเป็นการชดใช้พวกเธอจากฉันแล้วกันนะ”

ซ่งรั่วอวิ้นพูดออกมาอย่างใจจริง แต่เธอเองก็กังวลเป็นอย่างมาก เพราะไม่รู้ว่าเวินหนิงจะเชื่อเธอไหม

เวินหนิงจ้องมองซ่งรั่วอวิ้นตาเขม็ง ราวกับต้องการจะจ้องดูว่ามันมีอะไรซ่อนอยู่กันแน่ แต่จ้องไปนานแสนนานเธอก็ไม่เห็นร่องรอยของคำหลอกลวงหรือการปิดบังอะไรเลย จะมีก็เพียงแต่ความจริงใจและคำขอโทษที่ล้นปรี่ออกมา

เวินหนิงครุ่นคิดสักพัก สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธความเย้ายวนของการที่จะได้ผ่าตัดปลูกถ่ายไขกระดูกโดยเร็วนี้ได้ “งั้นพวกเราจะเชื่อเธอเป็นครั้งสุดท้าย ฉันหวังว่าเธอในตอนนี้จะสามารถไปตรวจสอบความเข้ากันได้ของเนื้อเยื่อกับคุณหมอที่ดูแลรักษาแม่ของฉัน หลังจากนั้นก็รีบดำเนินการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด”

ซ่งรั่วอวิ้นพยักหน้า “โอเค ฉันจะไปตอนนี้เลย”

เวินหนิงมองดูซ่งรั่วอวิ้นเดินจากไป ในใจก็มีความรู้สึกมากมายตีกันยุ่งไปหมด

ซ่งรั่วอวิ้นไปหาคุณหมอโดยทันทีแล้วก็ทำการเจาะเลือดและเริ่มทำการตรวจสอบ ผ่านไปไม่นานนัก ผลของการตรวจสอบก็ออกมาแล้ว: ความเข้ากันได้ของเนื้อเยื่อนั้นเป็นความจริง

“เยี่ยมมากเลย ทีนี้ผู้ป่วยก็จะได้รับการรักษาแล้ว”

คุณหมอพูดออกมาอย่างดีอกดีใจ “ตอนนี้พวกเราก็รีบไปบอกข่าวนี้กับพวกเขากันเถอะ”

ซ่งรั่วอวิ้นนิ่งคิดไปชั่วครู่ ก็รู้สึกผิดที่จะไปพบกับไป๋หลินยวี่ ถ้าหากว่าเธอรีบบอกให้เร็วกว่านี้ บางทีเธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทนทุกข์ทรมานมาเสียนานขนาดนี้ก็ได้ ด้วยเหตุนี้ก็เลยให้คุณหมอไปแจ้งข่าวดีนี้กับเธอเพียงคนเดียว ส่วนตัวของเธอนั้นก็ไปหาเวินหนิง

เพียงแต่ทันทีที่เดินไปถึงหน้าประตู คำพูดของเวินหนิงก็เข้ามาในหูของเธอ ทำให้สีหน้าของซ่งรั่วอวิ้นซีดเผือดลงไปในทันที