ป่าที่สว่างสดใสไม่ขาดแสงตะวันที่สาดส่องผ่านแมกไม้ลงมา นั่นคือความประทับใจแรกที่ป่าแห่งเวทมนตร์มีให้กับฉัน

        ตัวคันจิ魔ในชื่อทำให้เข้าใจผิดได้ง่ายว่าจะต้องมีรูปลักษณ์ที่น่าขนลุกแต่ในความเป็นจริงแล้วที่นี่ก็เป็นแค่ป่าที่มีมอนสเตอร์ที่ใช้เวทมนตร์ได้ก็เท่านั้นเอง(魔 = ปีศาจ  / เวทมนตร์)

        

        “อ๊ะ มีเห็ดโตขึ้นตรงนี้ด้วยล่ะ”

 

        มีเห็ดที่ดูมีเวทมนตร์เพราะส่วนหมวกเห็ดมีสีชมพูประกอบไปด้วยรอยประดับสีฟ้าอ่อนโตอยู่รอบๆโคนต้นไม้

        พอลองเก็บขึ้นมา ดูเหมือนว่าจะเป็นไอเท็มที่สามารถเก็บเข้าช่องเก็บของได้ล่ะ

 

        [เมจิกคัล ทาเคะ(茸 = เห็ด)] (เมจิกคัลใช้คาตาคานะ マジカル茸 )

 

        “ทำไมชื่อถึงมีคันจิอยู่ด้วยล่ะ?”

 

        [คันจิ?]

        [เมจิกคัลทาเคะไม่ใช่เหรอนั่นน่ะ]

        [↑……เซ้นส์เฉพาะตัวจริงๆล่ะนะ]

        [เข้าใจล่ะ]

        [ง่ายๆก็ของหายากยังไงล่ะพวก]

 

        “เอ๋ เจ้านี้คือไอเท็มแรร์อย่างนั้นเหรอ?”

 

        หลังจากที่อ่านคอมเมนต์ของผู้ชม ฉันก็หันไปอ่านคำอธิบายของไอเท็ม [สามารถกักเก็บพลังเวทมนตร์ได้และจะเปลี่ยนสีในส่วนต่างๆ เห็ดหายากสำหรับเป็นวัตถุดิบในการสร้างยาเวทมนตร์] ถูกเขียนเอาไว้อยู่ อย่างน้อยๆจากคำอธิบายก็ฟังดูหายากจริงๆล่ะนะ

        สงสัยจังว่ายาเวทมนตร์หมายความว่ายังไงกัน ต่างจากโพชั่นอย่างนั้นเหรอ? 

 

        “ยังไงตอนนี้ก็เก็บไปก่อนละกัน….อ๊ะ แต่ก็โตเยอะอยู่เหมือนกันนะ”

 

        อาจเป็นเพราะความกว้างของมุมมองสายตาของฉันนั้นดีมาก ฉันจึงเห็นเห็ดชนิดเดียวกันโตอยู่ตรงนั้นตรงนี้

        ประจวบเหมาะกับช่วงที่ช่องเก็บของของฉันกำลังโล่งๆอยู่เลย ขณะที่ฉันเดินสำรวจป่าแห่งเวทมนตร์ฉันก็เก็บพวกมันไปด้วย

 

        “ฟุฟุฟุน….โอ๊ะ มอนสเตอร์ล่ะ”

 

        ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปรอบๆในป่าพร้อมกับเก็บเห็ด ก็ปรากฏผีเสื้อตัวหนึ่งบินเข้ามาในระยะสายตาของฉัน

        มันเป็นผีเสื้อขนาดใหญ่ราว30ซม. มีชื่อว่า[บัตเตอร์ฟลาย・มาจิ Lv.22] บางทีอาจจะเป็นมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งน่าดูก็ได้

 

        เจ้าบัตเตอร์ฟลาย・มาจิกระพือปีกผับๆราวกับเต้นรำอยู่กลางอากาศแล้วจู่ๆก็มีวงแหวนเวทมนตร์ปรากฏขึ้นข้างหน้าตัวของมัน แล้วเวทมนตร์น้ำแข็งก็ถูกปลดปล่อยออกมา

        ความเร็วอยู่ที่ราวๆลูกบอลที่ถูกเตะ จึงไม่ใช่ว่าฉันจะหลบมันไม่พ้น

        เพียงแค่ในตอนนั้นฉันเกิดคิดขึ้นมาว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าลองรับการโจมตีนี้ดู ฉันจึงรับมันตรงๆโดยไม่ตั้งตัวป้องกันเลย

 

        ค่าHPของฉันถูกเป่ากระเด็นไปราว80%ของทั้งหมด

 

        “เอาจริงดิ!!?”

 

        แน่อยู่แล้วว่าพลังป้องกันเวทมนตร์ของฉันต่ำมากอยู่แล้ว แต่ฉันเป็นถึงเผ่าคิจินเลเวล30เชียวนะ

        ในส่วนของค่าHPของฉันที่มีมากกว่าผู้เล่นเฉลี่ยทั่วไปแล้ว 80%ของมันถูกทำให้หายไปในทันทีเลย

        ยิ่งไปกว่านั้น นั่นดูยังไงก็ไม่ใช่เวทมนตร์ที่แข็งแกร่งอะไรด้วยซ้ำ เป็นเพียงแค่เวทมนตร์ที่ยิงก้อนน้ำแข็งธรรมดาออกมาเท่านั้นเอง

 

        ตั้งสมาธิใหม่อีกครั้งด้วยความว่องไว ฉันย่นระยะห่างระหว่างฉันและบัตเตอร์ฟลาย・มาจิ

        ขณะที่คอยหลบหลีกลิ่มน้ำแข็งที่พุ่งตรงเข้ามาอย่างระมัดระวังพร้อมกับที่เข้าหามัน ฉันก็ได้อัดกำปั้นใส่ผีเสื้อนั้นด้วยท่าทางที่ไม่ธรรมดา

        ใช้จังหวะหนึ่ง-สองหยุดการเคลื่อนที่ของมัน ฉันคว้าจับปีกทั้งสองข้างของมันไว้ก่อนจะใช้หัวเข่ากระแทกเข้าใส่แล้วหลังจากนั้นก็ปล่อยให้มันลอยค้างอยู่บนอากาศ ก่อนจะตอกส้นเท้าใส่ทิ้งร่างของมันไว้กับพื้น

        โชคดีที่HPของมันไม่ได้สูงมากนัก ด้วยคอมโบเมื่อครู่ก็สามารถจัดการกับบัตเตอร์ฟลาย・มาจิได้

 

        “ดีจังนะที่ขนาดเล็กน่ะ”

 

        [คอมโบดี…ล่ะนะ?]

        [อ่อนแอต่อเวทมนตร์จริงๆด้วย]

        [เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เห็นดาเมจมากขนาดนั้นจากก้อนน้ำแข็ง]

        [↑เมื่อกี้ใช่ก้อนน้ำแข็งแน่เหรอ?]

        [↑มันคือเวทมนตร์เริ่มต้นของเวทมนตร์ธาตุน้ำแข็งน่ะ]

        [เมื่อกี้ตกใจเลยสินะ]

 

        “เอาจริงๆก็ตกใจขึ้นมานิดหน่อยเลยล่ะ”

 

        สาเหตุที่ผู้เล่นส่วนใหญ่ไม่เลือกอาชีพ[โดวจิ] ฉันเข้าใจได้ในทันทีหลังจากที่มาที่นี่

        แม้จะเป็นเวทมนตร์เริ่มต้นก็ตามแต่มันก็ยังเร็วและมีความเสียหายมากขนาดนั้น ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากเป็นเวทมนตร์วงกว้างที่มีความเสียหายสูงและเร็วยิ่งกว่านี้อีกล่ะ

        ถึงอย่างนั้นที่นี่คือที่ที่ผู้เล่นจะมากันในช่วงเลเวล20 ซึ่งจะจบลงที่การถูกส่งกลับเมืองไปอย่างไม่ต้องสงสัย

        ไม่ว่าอาชีพ[โดวจิ]จะให้โบนัสมากแค่ไหนก็ตาม การเผชิญหน้าเมื่อสักครู่ทำให้ฉันเข้าใจเลยว่าถ้าถูกบอกว่าจะถูกโจมตีด้วยเวทมนตร์ สิ่งที่ทำได้คงมีแต่โอดครวญ

 

        “สำหรับตอนนี้ฉันว่าฉันดื่มโพชั่นที่ซื้อมาจากร้านน้ำชาก่อนดีกว่า…”

 

        ฉันยกดื่มโพชั่นสองขวดที่มีรสชาติเหมือนสมุนไพรธรรมดา ขวดที่ว่างเปล่าถูกเก็บไว้ในช่องเก็บของ

        นับตั้งแต่ที่ฉันมอบเงินที่มีติดตัวอยู่ให้กับฮารูรุแล้ว ฉันก็ได้ใช้เงินที่ได้มาระหว่างทางมาป่าแห่งเวทมนตร์เพื่อซื้อโพชั่นจากร้านน้ำชาที่หน้าทางเข้าป่า

        ฉันไม่นึกเลยว่าจะได้ใช้ร้านค้าที่หน้าทางเข้านี้แต่ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ หลังจากที่หยุดพักฟื้นHPสักครู่ ฉันก็กลับไปผจญภัยต่ออีกครั้ง

 

        หืมมม แต่ว่านะ เป็นถึงขนาดนั้นจากแค่เวทมนตร์เริ่มต้น ยิ่งทำให้คิดว่ามันแปลกมากกว่าเดิมที่ฉันได้รับบาดแผลขนาดนั้นจากเวทมนตร์ของอโพคาลิพส์เมื่อวานนี้

        สำหรับฉันแล้วการโจมตีแรกนั้น ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ท้องฉันจู่ก็ถูกคว้านทะลุไปโดยที่ไม่ทันได้เห็นเลยสักนิด

        ฉันคิดว่าหอกแห่งแสงที่มาหลังจากนั้นเป็นตัวการของแผล แต่หลังจากที่ลองรับการโจมตีของบัตเตอร์ฟลาย・มาจิดูแล้ว มันแปลกมากเลยที่ฉันมีชีวิตรอดหลังจากที่โดนโจมตีน่ะ

        ในตอนนั้นฉันก็มีคิดอยู่ว่ามันคือเวทมนตร์ที่มีความสามารถเฉพาะในการทำให้เสียอวัยวะแต่ว่า….ไม่เข้าใจเลย ถึงสุดท้ายแล้วการเผชิญหน้าในครั้งนั้นจะจบลงภายในนาทีเดียวก็เถอะ

 

        ขณะที่กำลังฉงนไปกับปริศนาใหม่ที่ปรากฏขึ้นหลังจากที่ได้มาเยือนที่แห่งนี้ เพราะว่าฉันคงจะไม่ต้องเจอกับอโพคาลิพส์อีกในเร็วๆนี้ฉันจึงหยุดคิดเรื่องพวกนั้นไป

 

        ☆

 

        จากผู้ชมที่มีความรู้มากมาย บัตเตอร์ฟลาย・มาจิเองก็เป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ชนิดที่มีพลังโจมตีทางเวทมนตร์สูงอยู่แล้ว ดังนั้นถ้าฉันโดนเวทมนตร์เดียวกันจากมอนสเตอร์ตัวอื่น ฉันก็คงไม่ได้รับความเสียหายมากขนาดนั้น

        แต่ถึงอย่างนั้นก็มีมอนสเตอร์ตัวอื่นที่สามารถใช้เวทมนตร์ที่แข็งแกร่งกว่านั้นได้อยู่เหมือนกัน ดังนั้นจึงสรุปได้ว่าฉันควรหลบหลีกเวทมนตร์ทุกชนิด

        มันก็ดีอยู่หรอกนะแต่….

 

        “ย-แย่แล้วสิ!!”

 

        ตอนนี้น่ะฉันกำลังลำบากครั้งใหญ่เลย

 

        ทุกอย่างเริ่มขึ้นเมื่อห้านาทีที่แล้ว

        หลังจากที่เดินสำรวจรอบๆมาเป็นชั่วโมง ฉันเริ่มชินกับการจัดการมอนสเตอร์ที่ใช้เวทมนตร์แล้ว หลักๆก็พวกผีเสื้อนั่น เพราะว่าฉันเชื่อมั่นในความสำเร็จของตัวเองฉันเลยเผลอประมาทไป

 

        “อ๊ะ ดูนั่นสิ มอนสเตอร์นั่นเป็นประกายด้วยล่ะ….เหมือนจะเป็นจิ้งจอกนะแต่ฉันสงสัยจังว่าคืออะไรกันน่ะ?”

 

        ระหว่างที่กำลังสำรวจ ด้วยความที่เป็นประกายยิ่งกว่าความสว่างธรรมดาก็มีจิ้งจอกตัวหนึ่งเปล่งประกาบอยู่ท่ามกลางดงป่าที่ส่องสว่าง

        ค่อยๆแอบเข้าใกล้ไป ชื่อของมัน[จิ้งจอกประกายแสง(Shiny Fox) Lv.5]ก็ปรากฏขึ้น

 

        ด้วยความคิดที่ว่ามันคือมอนสเตอร์หายากสักอย่าง ฉันก็เตรียมมีดขว้างขึ้นมาพร้อมกับใจที่เต้นระรัว

        เพราะว่าความเสียหายของการขว้างคำนวณด้วยค่าความแข็งแกร่ง ฉันจึงตัดสินไปว่าแม้แต่พลังโจมตีที่ต่ำของมีดขว้างก็สามารถสร้างความเสียหายพอที่จะปราบจิ้งจอกประกายแสงได้เพราะความห่างของเลเวลของพวกเรา

        ถึงฉันจะควบคุมความแม่นยำไม่ได้มากนักเพราะว่าสวมใส่ถุงมือโลหะอยู่ แต่การขว้างตรงๆก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

        ด้วยความระมัดระวัง ฉันขว้างมีดตรงไปยังจิ้งจอกประกายแสง

 

        “กย๊าา!”

 

        แผนของฉันได้ผลและมีดขว้างก็ได้เสียบทะลุคอของมันอย่างสวยงามพร้อมกับที่ลดแถบHPของมันออกไปจนหมด

        เพราะว่าฉันโจมตีไปที่คอ เสียงกรีดร้องจึงสั้นพร้อมกับร่างของมันที่ล้มลง

 

        ในตอนนั้นเอง

        จิ้งจอกประกายแสงที่เปล่งประกายไปด้วยแสงสีขาวก็ได้กระจายแสงสีแดงไปทั่วในขณะที่กำลังตายและสลายไป

 

        “ม-เมื่อกี้มันคืออะไรกันน่ะ…?”

 

        ขณะที่ฉันกำลังตกใจฉันก็ได้รับรายงานผลจากการต่อสู้ ฉันได้รับค่าประสบการณ์ที่มากจนไม่คิดว่าจะได้มากจากLv.5เลย มันมากจนพอที่จะให้ฉันเพิ่มเลเวลเลยด้วย

        ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังได้รับมาถึง10,000ไอริสอีกด้วย อีกครั้งที่เป็นรางวัลที่ไม่คิดว่าจะได้จากมอนสเตอร์เลเวล5

 

        “เข้าใจล่ะ เป็นมอนสเตอร์โบนัสสินะ”

 

        ดีใจจากการที่เลเวลเพิ่มขึ้นมาและกระเป๋าเงินที่พองโต ฉันยิ้มออกมาจากใจ

        และหลังจากนั้นฉันที่เห็นบัตเตอร์ฟลาย・มาจิสองตัวปรากฏขึ้นในสายตาก็รีบเปลี่ยนอารมณ์

 

        มาพร้อมกันสองตัวนี่น่ารำคาญจังนะ ขณะที่คิดอย่างนั้นฉันก็กำหมัดยกขึ้นมา แล้วด้านข้างของสายตาของฉันก็มีบัตเตอร์ฟลาย・มาจิอีกสามตัวปรากฏขึ้นมา

        สัมผัสได้ถึงลางร้าย ฉันรีบหันกลับไปมองด้านหลังของฉัน และที่แห่งนั้นไม่เพียงแต่มีบัตเตอร์ฟลาย・มาจิอยู่แต่ยังมี[ก็อบลินเมจ]และ[เมจิกคัลมาทังโก้]รวมอยู่ด้วย มอนสเตอร์ประจำป่าแห่งนี้เริ่มเกิดขึ้นทีละตัวรอบๆฉัน

 

        พอสังเกตดูแล้ว พวกมันรวมกลุ่มอยู่รอบๆบริเวณที่จิ้งจอกประกายแสงตายแล้วในท้ายที่สุดก็มีมอนสเตอร์มากกว่า30ตัวที่เกิดขึ้นมา

 

        “….มอนสเตอร์….แทรป”

 

        ในสถานการณ์ที่ดูสิ้นหวัง ฉันหลุดพูดคำพวกนั้นออกมา

        สิ่งที่ทำให้เกิดสถานการณ์นี้ขึ้นไม่ว่าจะคิดยังไงก็เป็นเพราะเจ้านั้น จิ้งจอกประกายแสงตัวนั้น

        แสงสุดท้ายที่มันปล่อยออกมาคงเป็นสกิลบางอย่างที่ใช้เพื่อเรียกพวกพ้องออกมา

        เจ้านั้นไม่เพียงแค่หายากและให้ค่าประสบการณ์ที่สูง มันยังเป็นกับดักอีกด้วย

 

        “คึ…”

 

        ซวยแล้ว ในตอนที่ฉันคิดอย่างนั้นการต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว

        ลูกบอลน้ำแข็งห้าลูกได้ถูกปล่อยออกมาเป็นสิ่งแรกและพุ่งตรงมาทางฉัน