บท​ที่​ 238

พิษ​เฒ่า

หลังจากนั้น​เป็น​ระยะเวลา​หนึ่ง​ เทียน​เอ๋อ​ก็ได้​ใช้หัว​น้อย​ๆของ​เขา​คิด​แผนการ​ต่างๆ​ออก​มาจนกระทั่ง​หลิน​ซีเหยียน​จับได้​แล้วก็​อบรม​เขา​ยกใหญ่​ แน่นอน​ว่า​นั่น​เป็นเรื่อง​หลังจากนี้​

ส่วน​ใน​ปัจจุบัน​เจียง​หวาย​เย่​นั้น​ได้​ปล่อย​ให้​เทียน​เอ๋อ​นั้น​เล่น​ใน​ฐาน​ลับ​แห่ง​นี้​ และ​ได้​ให้​คำแนะนำ​กับ​เขา​เรื่อง​ของ​วรยุทธ์​

ณ จวน​มหา​เสนาบดี​ หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​ออก​มาจาก​ใน​ห้อง​ พอ​มอง​ไป​รอบ​ๆนาง​ก็​พบ​ทั้ง​เจียง​หวาย​เย่​และ​เทียน​เอ๋อ​ นาง​จึงได้​ยักคิ้ว​แล้ว​บ่นพึมพำ​ “ก็​ไม่รู้​ว่า​ทำไม​ล่ะ​นะ​ แต่​พอ​เจ้าตัวเล็ก​ตัว​ใหญ่​สอง​คน​นี้​อยู่​ด้วยกัน​ทีไร​ ต้อง​รู้สึก​ว่า​จะต้อง​มีเรื่อง​ไม่ดี​เกิดขึ้น​ทุกที​”

ถึงแม้ว่า​จะมีอะไร​ไม่ดี​เกิดขึ้น​ แต่​อย่าง​น้อย​เทียน​เอ๋อ​ก็​ปลอดภัย​แน่นอน​ หลิน​ซีเหยียน​จึงได้​รู้สึก​โล่งอก​และ​คิด​ที่จะ​ออก​ไป​ซื้อ​ของ​ข้างนอก​ และ​หา​ดู​ซื้อ​แมลง​พิษ​

“ท่าน​พี่​จะออก​ไป​ข้างนอก​ด้วย​เหรอ​เจ้าคะ​?”

ในขณะที่​หลิน​ซีเหยียน​กำลังจะ​ก้าว​ออก​ไป​จาก​ประตู​จวน​มหา​เสนาบดี​ เสียง​ของ​หลิน​รั่ว​จิ่งก็ได้​ดัง​มาจาก​ข้างหลัง​ของ​นาง​ หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​วาง​เท้า​ลง​แล้ว​หัน​กลับมา​ แล้ว​นาง​ก็​พบ​ว่า​หลิน​รั่ว​จิ่งนั้น​ไม่ได้​อยู่​คนเดียว​แต่​มีจงซู่เฟิงอยู่​ข้างๆ​นาง​ด้วย​

ความสัมพันธ์​ระหว่าง​ทั้งสอง​คน​นี้​ดูเหมือน​จะไม่ธรรมดา​เลย​

หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​ยักคิ้ว​ แล้ว​ประสาท​ที่​เฉียบคม​ของ​นาง​ก็​เหมือน​รู้สึก​ได้​ถึงเรื่อง​ซุบซิบ​ขึ้น​มา มุมปาก​ของ​นาง​ก็ได้​ยิ้ม​ขึ้น​มาแล้ว​กล่าว​ “พวก​เจ้าเอง​ก็​จะออก​ข้างนอก​เหมือนกัน​เหรอ​?”

หลิน​รั่ว​จิ่งก็ได้​ผงกหัว​แล้ว​เผย​ความ​น่าหลงใหล​ใน​ทุก​ท่วงท่า​ของ​นาง​ “ท่าน​พี่​จะไป​กับ​พวกเรา​ไหม​เจ้าคะ​?”

ไม่ขอ​ไป​เป็นก้างขวางคอ​หรอก​! หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​กระแอม​ออกมา​ จากนั้น​นาง​ก็ได้​ปฏิเสธ​ไป​อย่าง​สุภาพ​ “อ๊ะ​ ข้า​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​ลืม​ของ​เอาไว้​ พวก​เจ้าออก​ไป​กัน​ก่อน​เลย​ ข้อ​ขอตัว​กลับ​ไป​เอา​ก่อน​นะ​”

“งั้น​พวกเรา​จะรอ​แม่นาง​หลิน​อยู่​ที่นี่​” จงซู่เฟิงก็ได้​สุภาพ​เช่นเคย​ และ​ดูเหมือน​จะสนิทสนม​กับ​ทุกคน​อย่าง​เป็นธรรมชาติ​

“ไม่จำเป็น​” หลิน​ซีเหยียน​นั้น​คิด​ว่า​บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​นาง​นั้น​มัก​พูด​นุ่มนวล​กับ​เขา​มากเกินไป​ คราวนี้​นาง​จึงได้​พูด​ออก​ไป​อย่าง​ตรงๆ​

จงซู่เฟิงที่​เข้า​ใจถึงความหมาย​ของ​หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​ผงกหัว​ด้วย​ความหดหู่​ จากนั้น​เขา​ก็ได้​ออก​ไป​พร้อมกับ​หลิน​รั่ว​จิ่ง มอง​ไป​ที่​แผ่น​หลัง​ของ​ทั้งสอง​คน​นั้น​ หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​ปรากฏ​แววตา​ครุ่นคิด​ใน​ดวงตา​ของ​นาง​

“จี๋เฟิง ตาม​พวกเขา​ไป​” หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​ออกคำสั่ง​จาก​ใน​เงา

จี๋เฟิงที่​กำลัง​แอบ​อยู่​ใน​ความมืด​นั้น​ไม่รู้​ว่า​นาย​หญิง​ของ​เขา​ต้องการ​อะไร​ แต่​เขา​ก็​ยัง​คอย​ติดตาม​ไป​ หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​รู้สึก​โล่งอก​มาก​แล้ว​จากนั้น​ก็ได้​เดินทาง​ไป​ยัง​ตลาดมืด​ ซึ่งนาง​เคย​ได้ยิน​มาจาก​ปาก​ของ​เจียง​หวาย​เย่​

ตลาดมืด​นั้น​อยู่​ใน​ย่าน​แหล่งเสื่อมโทรม​จึงเป็น​สถานที่​ที่​ไม่มีใคร​สน​ พวกเขา​จึงได้​มีหลักการ​ว่า​ไม่สนใจ​ว่า​จะขาย​อะไร​ สิ่งที่​พวกเขา​สน​มีแต่​เงิน​เท่านั้น​ ขอ​เพียง​มีเงิน​ก็​สามารถ​ซื้อ​ได้​ทุกอย่าง​

หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​ซื้อ​หมวก​ที่​มีม่าน​สีดำ​ปิด​ที่​หน้า​ทางเข้า​ตลาดมืด​ แล้ว​เอา​มาสวม​ที่​หัว​ของ​นาง​เพื่อที่จะ​ได้​ไม่มีใคร​รู้​ตัวตน​ของ​นาง​

ระหว่างทาง​ หลิน​ซีเหยียน​ก็​พบ​สินค้า​มากมาย​และ​รู้​ถึงเหตุผล​ว่า​ทำไม​ที่นี่​ถึงถูก​เรียก​ว่า​ตลาดมืด​

สินค้า​ที่นี่​ส่วนใหญ่​มีแต่​เปื้อน​เลือด​รวมถึง​แขน​ขาด​ขา​ขาด​ แล้ว​ยังมี​ของ​จาก​สุสาน​โบราณ​นำมา​ขาย​อีก​ สินค้า​เหล่านี้​ล้วนแล้วแต่​ไม่สะอาด​ มีแม้กระทั่ง​เนื้อ​บด​ที่​ยังมี​ส่วน​เน่า​ๆติด​อยู่​

ถ้าหลิน​ซีเหยียน​ไม่ได้​เป็น​หมอ​ ก็​เกรง​ว่า​ตอนนี้​นาง​คงจะ​ลง​ไป​อ้วก​แล้ว​

หลังจากที่​เดิน​อยู่​พักใหญ่​ หลิน​ซีเหยียน​ก็​พบ​ที่​ที่​เขา​ขาย​แมลง​พิษ​ ซึ่งมีตัวหนังสือ​เขียน​กำกับ​ติด​เอาไว้​ด้วย​เช่น​ งูพิษ​, แมงมุมพิษ​และ​ตะขาบ​

ถึงแม้ว่า​นาง​จะเตรียม​ใจมาบ้าง​แล้ว​ แต่​หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​หนาวสันหลัง​ขึ้น​มาอย่าง​ช่วยไม่ได้​ เมื่อ​นาง​พบ​ว่า​มีสัตว์​พิษ​มากมาย​ถึงขนาด​นี้​

“ไม่ทราบ​ว่า​ขาย​แมลง​พิษ​อย่างไร​?” หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​จงใจถามด้วย​เสียง​เบา​ๆแล้ว​จากนั้น​ก็​มอง​ไป​ที่​เถ้าแก่​

เถ้าแก่​ยังคง​หลับตา​ ไม่ขยับ​หรือ​พูด​อะไร​ออกมา​

หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​คิ้ว​ขมวด​ นาง​คิด​ว่า​เขา​คงจะ​ชรา​มาก​แล้ว​ถึงได้​หูตึง​ นาง​จึงได้​ออกเสียง​ให้​ดัง​ขึ้น​กว่า​เดิม​ แต่​อีก​ฝ่าย​ก็​ยังคง​ไม่ตอบสนอง​อะไร​

“แม่นาง​ คน​คน​นี้​เขา​ก็​มีนิสัย​แปลก​ๆแบบ​นี้แหละ​ เจ้ามาดู​สินค้า​ที่​ร้าน​ของ​ข้า​ดีกว่า​!”

เมื่อ​หลิน​ซีเหยียน​หันไป​มองตาม​เสียง​ นาง​ก็​พบ​คน​แคระ​ที่สูง​ไม่ถึง 5 ฉื่อ​ ถ้าหากว่า​มีสิ่งของ​มาตั้งอยู่​ข้างหน้า​เขา​ นาง​ก็​คงจะ​มองไม่เห็น​แน่นอน​

“แม่นาง​ เชิญดู​เลย​ เชิญดู​ ข้า​มีแมลง​พิษ​มากมาย​มีทั้ง​แบบ​น่าเกลียด​และ​น่ากลัว​ ถ้าเกิด​ว่า​จะใช้ไว้​หลอก​คนอื่น​ล่ะ​ก็​เหมาะ​เลย​ ใช้งาน​ง่าย​แม้แต่​เจ้าก็​ใช้ได้​”

มองดู​สิ่งที่​อีก​ฝ่าย​วางขาย​แล้ว​ ถึงแม้ว่า​จะพอ​มีพิษ​บ้าง​ แต่​มัน​ก็​ดู​ธรรมดา​มาก​ นาง​จึงได้​ส่าย​หัว​ของ​นาง​ “ข้า​ต้องการ​แมลง​ที่​สามารถ​ทน​ต่อ​พิษ​ได้​น่ะ​”

เหมือน​อีก​ฝ่าย​จะได้ยิน​เรื่อง​ที่​ขำขัน​ขึ้น​มา “แม่นาง​อย่า​ได้​ล้อ​กัน​เล่น​สิ ไม่มีแมลง​ตัว​ไหน​ที่​ไม่กลัว​พิษ​อยู่​ใน​แผ่นดิน​นี้​หรอก​นะ​”

“ถ้าเจ้าไม่เคย​ได้ยิน​ ก็​ไม่ได้​หมายความว่า​มัน​จะไม่มีนี่​นา​” หลิน​ซีเหยียน​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​จริงจัง​มาก​

แล้ว​ชาย​คน​นั้น​ก็ได้​โมโห​ขึ้น​มาเมื่อ​ได้ยิน​ที่​กล่าว​ เขา​จ้อง​ไป​ที่​หลิน​ซีเหยียน​แล้ว​กล่าว​ “ข้า​รู้​แล้ว​ เจ้าแค่​ต้องการ​มาจับผิด​เฉย​ๆใช่ไหม​ ออก​ไป​จากร้าน​นี้​เลย​นะ​ ข้า​ไม่ต้อนรับ​เจ้าที่นี่​”

หลิน​ซีเหยียน​ก็​ไม่ได้​โกรธ​อะไร​ แต่​ก็​กลับหลังหัน​เดิน​จากไป​

“แม่นาง​อยู่​ก่อน​” แล้ว​คน​ที่​หลับตา​อยู่​ตลอด​นั้น​ก็ได้​เปิดปาก​พูด​ขึ้น​มา

แล้ว​คน​แคระ​ที่ตั้ง​ร้าน​อยู่​ข้างๆ​เขา​ก็ได้​สะดุ้ง​ด้วย​ความ​ตกใจกลัว​ “ผ…​ผีหลอก​!”

“ยัง​มีชีวิต​อยู่​ ถึงข้า​จะแก่​แต่​ก็​ยัง​ไม่ตาย​สักหน่อย​!” แล้ว​ชาย​ชรา​เฒ่าก็ได้​จ้อง​ไป​ที่​คน​แคระ​ จากนั้น​ก็​มอง​ไป​ที่​ หลิน​ซีเหยียน​ด้วย​สีหน้าที่​อ่อนโยน​ลงมา​ “ข้า​มีแมลง​อย่าง​ที่​แม่นาง​กำลัง​มองหา​อยู่​”

“ท่าน​ปู่​ข้า​ขอ​ลอง​ตรวจสอบ​ได้​ไหม​?” หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​หยิบ​เอา​ขวด​เล็ก​ๆออก​มาจาก​เอว​ของ​นาง​แล้ว​ส่งให้​ชาย​ชรา​

ชาย​ชรา​ก็ได้​เปิด​ขวด​ยา​ออก​แล้ว​จากนั้น​ก็​ปรากฏ​แววตา​ประหลาดใจ​ใน​ดวงตา​ของ​เขา​แล้ว​ถาม “ยา​ดี​นี่​! ไม่ทราบ​ว่า​แม่นาง​ไป​ได้​ยา​ขวด​นี้​มาจาก​ที่ไหน​?”

“เพื่อน​ส่งมาให้​” แม้ว่า​นาง​จะมีหมวก​ปิดบัง​ใบหน้า​อยู่​ แต่​หลิน​ซีเหยียน​ก็​ไม่ต้องการ​ที่จะ​ให้​อีก​ฝ่าย​รู้​ถึงตัวตน​ของ​นาง​ที่​เป็น​หมอผี​

จาก​ภายใต้​สายตา​ของ​หลิน​ซีเหยียน​ ชาย​ชรา​ผู้​นั้น​ก็ได้​เท​เอา​ยา​ใน​ขวด​ทั้งหมด​กรอก​เข้าไป​ใน​ปาก​ของ​เขา​ หลิน​ซีเหยียน​นั้น​อยาก​ที่จะ​ห้าม​ แต่​อีก​ฝ่าย​ก็​เคลื่อนไหว​เร็ว​มาก​โดย​ไม่มีช่องโหว่​เลย​แม้แต่น้อย​

“ท่าน​ปู่​ ท่าน​ไม่อยาก​ที่จะ​มีชีวิต​อยู่แล้ว​หรือไง​?” หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​หยิบ​เอา​ยา​ถอนพิษ​ออกมา​แล้ว​พูด​อย่าง​รวดเร็ว​ “นี่​คือ​ยา​ถอนพิษ​ อย่า​ได้​ลาก​เอา​ข้า​ไป​เอี่ยว​ด้วย​ล่ะ​หากว่า​ท่าน​ตาย​ไป​!”

“ไม่ต้อง​กังวล​หรอก​แม่นาง​ ข้า​คือ​เฒ่าพิษ​ สำหรับ​ข้า​แล้ว​ยาพิษ​ก็​เหมือน​ข้าว​” หลังจากที่​ชาย​ชรา​ดื่ม​ยาพิษ​หมด​ สีหน้า​ของ​เขา​ก็​เหมือนกับ​ดื่มเหล้า​มาหมาดๆ​ แต่​ดู​ไม่เหมือน​คน​ถูก​พิษ​เลย​แม้แต่น้อย​

ในเวลานี้​หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​สงบสติอารมณ์​ลง​ นาง​เอา​ลิ้น​เลีย​ที่​มุมปาก​ของ​นาง​แล้ว​จากนั้น​ก็​กล่าว​ “ท่าน​ปู่​ ข้า​ขอ​ตรวจ​ชีพจร​ของ​ท่าน​ได้​ไหม​?”

“ได้​สิ” แล้ว​ชาย​ชรา​ก็ได้​ยื่น​แขน​ออกมา​ โดย​ไม่กังวล​ว่า​ชีวิต​ของ​เขา​นั้น​จะถูก​เปิดเผย​เลย​แม้แต่น้อย​

หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​ตรวจดู​ จากนั้น​นาง​ก็​ต้อง​ประหลาดใจ​มาก​เมื่อ​พบ​ว่า​ถึงแม้ว่า​ชาย​ชรา​นั้น​จะมีพิษ​แรง​ๆจำนวน​นับไม่ถ้วน​ใน​ร่างกาย​ของ​เขา​ แต่​ก็​ไม่เป็นอันตราย​ต่อ​ชีวิต​เลย​ และ​ยาพิษ​เหล่านี้​ยัง​ช่วย​เสริม​ความ​แข็งแกร่ง​ให้​กับ​กล้ามเนื้อ​และ​กระดูก​ของ​ชาย​ชรา​อีก​ต่างหาก​

ถ้าหาก​นาง​รู้​ว่า​มีวิธี​ที่​สามารถ​ใช้พิษ​บำรุง​ร่างกาย​ของ​ตัวเอง​โดยที่​ไม่ทำร้าย​ตัวเอง​ได้​ ถ้าเช่นนั้น​นาง​ก็​จะไม่จำเป็นต้อง​ตามหา​ดอกบัว​ทองคำ​อีก​ แล้ว​เจียง​หวาย​เย่​ก็​จะได้​ไม่ต้อง​กังวล​ว่า​จะตาย​เพราะ​พิษ​อยู่​ตลอดเวลา​อีกแล้ว​

“ท่าน​ปู่​ ข้า​อยาก​ที่จะ​หารือ​เรื่อง​ข้อตกลง​กับ​ท่าน​หน่อย​”

ในเวลานี้​สายตา​ของ​หลิน​ซีเหยียน​ก็ได้​เปลี่ยนไป​ นาง​นั้น​ให้​ค่า​ของ​ชาย​ชรา​ผู้​นี้​สูงมาก​ เพราะ​ความลับ​ที่ซ่อน​อยู่​ของ​ชาย​ชรา​ผู้​นี้​นั้น​ทำให้​นาง​นั้น​สงสัย​และ​ตรึงตาตรึงใจ​มาก​

แล้ว​ชาย​ชรา​ก็ได้​ยิ้ม​อย่าง​สนใจ​เมื่อ​เขา​เห็น​หลิน​ซีเหยียน​ “เป็นเวลา​นาน​มาก​แล้ว​ที่​ข้า​ได้​พบ​คน​ที่​น่าสนใจ​อย่าง​เจ้า ข้า​จะบอก​ทุก​เรื่อง​ที่​เจ้าต้องการ​”

“ข้า​ทำ​ยาพิษ​ได้​ และ​ข้า​ก็​มียาพิษ​แรง​ๆมากมาย​ให้​ท่าน​!”