เมื่อทีน่าดึงจางลี่เฉินให้ลุกเดินไปตามทางวีไอพีพร้อมกับเธอเพราะเหตุผลที่ว่าตอนนี้มันใกล้จะเช้าแล้วและเกมการแข่งก็ยังดำเนินอยู่ ที่ล็อบบี้และจุดขายตั๋วอันกว้างใหญ่ของเมดิสันสแควร์การ์เดนตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า พนักงานที่มีป้ายชื่อประดับอยู่บนเสื้อมีอยู่เพียงไม่กี่คนที่กำลังยุ่งอยู่กับการทำหน้าที่ของตัวเองจึงไม่มีใครหันมาให้ความสนใจพวกเขา

เมื่อทีน่าเห็นว่าเจ้าหน้าที่ของสนามกีฬาอยู่ตรงนั้นเธอก็ปรับความเร็วลงแล้วหยุดดูพวกเขาอย่างรีบร้อนก่อนจะรีบเดินไปที่ทางออก

เธอเริ่มเดินช้าลงแล้วเธอจึงใช้โอกาสนี้กระซิบถามชายหนุ่มข้าง ๆ ไปว่า “ลี่เฉิน นี่นายมีพลังแข็งแรงอะไรกันแน่?”

“ร่างกายผมแข็งแรงขึ้นมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ ไว้คุยเรื่องนี้กันภายหลังเถอะ”

“แม้ว่าร่างกายของนายจะแข็งแรงขึ้นแต่นายไม่ควรทำแบบนี้ต่อหน้าผู้คน 20,000 คน…”

“ก็ตอนนั้นผมคุมมันไม่ได้! บ้าเอ้ย! จู่ ๆ ชายร่างใหญ่คนนั้นก็พุ่งเข้ามา ที่ผมทำไปก็แค่การป้องกันตัว ใครจะไปคิดว่าเขาจะอ่อนแอขนาดนี้!”

“อ่อนแอ? เขาเป็นฮีโร่ที่ทรงพลังที่สุดในบรรดานักมวยปล้ำของสหรัฐฯเชียวนะ…” ในตอนที่ทีน่ากำลังพูดอยู่ เสียงรถพยาบาลก็ดังขึ้นข้าง ๆ ก่อนจะขับผ่านเลยไป จากนั้นเหล่าผู้ชมก็เริ่มหลั่งไหลกันมาที่ทางออกของสนามกีฬา

“โอ้พระเจ้า! เพราะนายส่งเบเฮเดอร์ลอยไปแบบนั้นเขาเลยต้องเข้าห้องฉุกเฉินและการแข่งวันนี้ก็ต้องสิ้นสุด! ดูเหมือนว่าเขาจะอ่อนแออย่างที่นายว่าไว้จริง ๆ ถ้านายไม่ต้องการไปโผล่อยู่ในพาดหัวข่าวของแท็บลอยด์นิวยอร์กพรุ่งนี้ในฐานะ ‘เด็กชายผู้เปี่ยมไปด้วยกำลัง’ แล้วล่ะก็ เราควรรีบออกไปจากที่นี่กันเดี๋ยวนี้!”

หญิงสาวดึงมือของเขาและเริ่มออกวิ่งอีกครั้งโดยไม่สนใจเพื่อนคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหลัง หลังจากที่พวกเขาตรงไปยังลานจอดรถ เธอก็เข้าไปในนั่งฝั่งที่นั่งคนขับของรถ SUV แทนจางลี่เฉิน

โชคดีที่ทริช, ชีล่า, แอนนี่, คริสตินาและชายหนุ่มอีกสามคนมักออกกำลังกายอยู่เป็นประจำพวกเขาจึงไม่ถูกทีน่าและจางลี่เฉินทิ้งไว้ข้างหลัง ในไม่ช้าพวกเขาก็วิ่งเข้าไปในรถพร้อมกับการหายใจเหนื่อยหอบ

เมื่อทีน่าเห็นว่าทุกคนขึ้นมาบนรถแล้วเธอก็ตะโกนสุดเสียงไปว่า “เกาะให้แน่น ๆ นะ!” ก่อนจะสตาร์ทเครื่องยนต์และขับออกจากลานจอดรถแล้วเลี้ยวตรงไปที่ถนนอย่างรวดเร็ว

รถเคลื่อนตัวไปตามถนนของนิวยอร์กอยู่สักพักหนึ่ง ชีล่าที่กำลังหอบหายใจอยู่ที่เบาะหลังและสมองของเธอที่ถูกกระตุ้นด้วยแอลกอฮอล์และเกมมวยปล้ำที่ดุเดือดก็ตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า “โว้ว ลี่เฉิน! โว้ว! จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนส่งเบเฮเดอร์ให้ลอยออกไปไกลถึง 10 เมตรด้วยหมัดนั่นสินะ!”

“ที่นั่งของเราอยู่ห่างจากเวทีไม่ถึง 10 เมตรด้วยซ้ำ” จางลี่เฉินที่นั่งอยู่ข้างคนขับตอบกลับ “มันเป็นอุบัติเหตุและคุณก็ควรหยุดพูดเกินจริงได้แล้ว ผมหวังว่านักมวยปล้ำคนนั้นจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอะไร”

“บางทีเราน่าจะตามข่าวของเบเฮเดอร์ได้จากอินเทอร์เน็ตนะ” เมื่อเห็นการแสดงออกที่น่าหดหู่ของชายหนุ่ม ลูกสาวผู้เป็นหัวหน้าฝ่ายกฎหมายของเขาได้ไตร่ตรองเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยคำปลอบโยน “ลี่เฉิน คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ไม่มีอะไรให้ต้องกลัวแม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส จู่ ๆ นักมวยปล้ำคนนั้นก็รีบเข้ามาดึงรั้วข้างหน้าคุณเอง ไม่มีผู้พิพากษาคนไหนจะตัดสินลงโทษคุณด้วยความผิดทางอาญาเมื่อคุณโจมตีเขาไปในฐานะผู้ชมโดยไม่รู้ตัว ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายเพียงใดการลงโทษที่มากที่สุดก็คือการปรับด้วยเงินและเงินก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคุณ”

“แอนนี่ ผมไม่ได้กลัวศาล แต่… ลืมมันไปเถอะ! เป็นความคิดที่ดีที่จะหาข่าวออนไลน์อ่าน” จางลี่เฉินตอบกลับก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาค้นหาคำว่า “เมดิสันสแควร์การ์เดน การแข่งขันมวยปล้ำพิเศษ, อุบัติเหตุ” ในไม่ช้า เขาก็เห็นพาดหัวข่าวพร้อมกับข้อความข่าวที่น่าประทับใจ – “เบเฮเดอร์ถูกหมัดชกเล่นงานโดยเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ถูกบรูซลีเข้าสิง…”

“กังฟูของจริงที่เมดิสันสแควร์การ์เดน ผู้สืบทอดของบรูซลีกลายเป็นผู้ชนะที่แท้จริงในค่ำคืนนี้…”

“หลังพระจีนเด๋อด๋าที่ถูกขับไล่ออกจากการแข่งขันมวยปล้ำสหรัฐฯ บรูซลีคนใหม่ได้สร้างภาพลักษณ์ที่มีอิทธิพลในคืนนี้…”

เมื่อการอ่านข่าวสิบบรรทัดด้วยการมองเพียงครั้งเดียวจบ จางลี่เฉินก็เอ่ยถามอย่างสงสัยไปว่า “นี่ทุกคนรู้จักคนที่ชื่อบรูซลีกันหมดเลยงั้นเหรอ?”

“ลี่เฉิน นายเป็นปรมาจารย์กังฟูขั้นสุดยอดแต่นายกลับไม่รู้จักบรูซลีอย่างนั้นเหรอ? เขาคือมังกรของจีนยังไงล่ะ!  มังกรที่เที่ยงธรรมและมีพลัง! เขาคือดาวเด่นด้านกังฟู แม้จะมีร่างกายขนาดเล็กแต่เขาสามารถส่งชายร่างใหญ่บินลอยไปไกลได้ด้วยหมัดเหมือนกับนาย!” โจแฟนหนุ่มของแอนนี่ตอบกลับอย่างตื่นเต้น

ตอนนี้ทัศนคติที่พวกชายหนุ่มมีต่อจางลี่เฉินได้แตกต่างไปจากตอนที่พวกเขาเจอกันครั้งแรกโดยสิ้นเชิง บางทีชายหนุ่มชาวอเมริกันผู้มีความปรารถนาจะต้องเหนือกว่าคนอื่นจะไม่ยอมรับความเหนือกว่าของมหาเศรษฐี แต่เมื่อได้เผชิญหน้ากับจอมพลังที่เชี่ยวชาญเทคนิคการต่อสู้แบบตะวันออกโบราณอย่าง ‘กังฟู’ และสามารถส่งนักมวยปล้ำที่มีน้ำหนักมากกว่า 300 ปอนด์ลอยออกไปได้หลายเมตร ความกลัวก็ถูกหยิบยกขึ้นมาในใจพวกเขาในทันที

“มังกรของจีนที่ทรงพลังและยิ่งใหญ่ ดาวเด่นกังฟู…” จางลี่เฉินพูดทวนด้วยความสับสน

“ชื่อจีนของเขาคือลีเสี่ยวหลง นายน่าจะเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน” ทริชอธิบาย

“โอ้ ลีเสี่ยวหลง! แน่นอนว่าผมเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ถ้างั้นบรูซลีที่พูดกันมาก็หมายถึงเขานี่เอง” ดวงตาของเขาสดใสขึ้นและคิ้วของเขาก็ผ่อนคลายเมื่อได้รู้ว่าบรูซลีเป็นใครก่อนจะพึมพำกับตัวเองเบา ๆ “ลีเสี่ยวหลงเป็นอาจารย์กังฟู! อาจารย์กังฟู ลีเสี่ยวหลง…ใช่แล้ว! เราเป็นอาจารย์กังฟู ด้วยเหตุนี้เราจึงส่งนักมวยปล้ำคนนั้นออกไปได้ด้วยหมัด นี่เป็นคำอธิบายที่สมเหตุสมผลที่สุด!”

เมื่อตระหนักได้ว่าคนอื่น ๆ มีความคิดที่จะช่วยเขาหาเหตุผลที่จะอธิบายความแตกต่างและสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มก็ผ่อนคลายขึ้นในทันใด

ไม่เพียงแค่นั้นเมื่อเขาเห็นวิดีโอที่เขาส่งเบเฮเดอร์ลอยออกไปไกลบนอินเทอร์เน็ตเขาก็ไม่หน้านิ่วคิ้วขมวดอีกต่อไป เขากดเล่นวิดีโอบนหน้าจอควบคุมส่วนกลางของรถและแสดงความคิดเห็นว่า “ทีน่า ทริช ชีล่า ดูนี่สิ! ตอนที่กล้องหันไปพร้อมกับเบเฮเดอร์ ผมก็ถูกบังโดยร่างกายของเขา! หลังจากที่ผมส่งเขาลอยออกไปผมก็ก้มศีรษะลงและมีเพียงใบหน้าส่วนบนของผมเท่านั้นที่ถูกจับได้! แต่เป็นใบหน้าของพวกคุณแทนที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน…”

“เรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้ช่วยนาย ในฐานะเป็นชาวสังคมนิวยอร์กมันดีมากที่มีตัวตนอยู่บนข่าวสารทางทีวีและหนังสือพิมพ์บ้างบางครั้ง”  เมื่อได้ยินคำพูดของจางลี่เฉิน ชีล่าก็ยิ้มและพูดว่า “ผ่อนคลายน่าลี่เฉิน เนื่องจากนายต้องการอยู่ให้ห่างจากจุดสนใจของคนอื่น พวกเราสามสาวฮาร์วาร์ดจะช่วยปกป้องนายเอง ในเมื่อนายคือเพื่อนชายที่เราสนิทด้วยมากที่สุด”

“ชีล่า ช่วยยับยั้งความรู้สึกตัวเองต่อหน้าโซเนียบ้างจะได้ไหม?” ทีน่าเปลี่ยนเส้นทางรถให้ขับเข้าไปในโรงแรมฮิลตันและจอดที่ข้างทางพร้อมพูดอย่างไร้ประโยชน์

“ทีน่าที่รัก แฟนหนุ่มและเพื่อนชายเป็นสองแนวคิดที่แตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิงเลยนะจ้ะ” ชีล่ายิ้มกว้างก่อนจะผลักประตูรถให้เปิดออก

ชายหนุ่มและหญิงสาวเดินทางเข้าพักในโรงแรมฮิลตันซึ่งทีน่าได้แชร์ห้องสวีทเพื่อเข้าพักกับจางลี่เฉิน

เมื่อพวกเขานั่งลงในห้องพักได้ในที่สุดมันก็เป็นเวลาประมาณตีสี่กว่า หญิงสาวหาวด้วยความง่วงนอนขณะถอดเสื้อผ้าของเธอออก เธอที่กำลังสวมชุดชั้นในซีทรูของวิคตอเรียซีเคร็ทสีม่วงกล่าวว่า “ที่รัก ฉันง่วงนอนมากเลย เราไปอาบน้ำด้วยกันไหม? ถ้านายไม่อยากทำอย่างนั้นก็แค่อาบน้ำแล้วพักผ่อนกันเฉย ๆ ก็ได้ ส่วนเรื่องที่นายได้รับพลังแข็งแกร่งอะไรมาไว้เราพูดถึงรายละเอียดกันในวันพรุ่งนี้เถอะ”

“ทีน่า ไม่ใช่ว่าผมแข็งแกร่งแต่มันเป็นร่างกายของผมต่างหากที่กำลังเปลี่ยนแปลง … ” จางลี่เฉินถอดเสื้อของเขาออกเพื่อปลือยกายส่วนบน ร่างของเขาใหญ่ขึ้น กล้ามเนื้อแข็งของเขาดูเหมือนบอลลูนที่อยู่ในร่างกาย

“โอ้โหที่รัก ดูเหมือนว่าทุกส่วนร่างกายของนายจะใหญ่ขึ้นสินะ … ” ทีน่าซึ่งคุ้นเคยกับการแสดงพลังแปลก ๆ ทุกอย่างของชายหนุ่มไม่สนใจเกี่ยวกับร่างกายที่เหมือนเหล็กของจางลี่เฉินที่มีความสูงเกือบ 190 เซนติเมตรกับเกล็ดราง ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างใด เธอจับจ้องมองแต่ใต้สะดือของเขา

“ทีน่า นี่ผมกำลังคุยเรื่องจริงจังกับคุณอยู่นะ! ตอนนี้ผมยังสูงกว่านี้ได้อีก เกล็ดที่ขึ้นตามตัวและกำลังของผมที่เกินความจำเป็น! ปากของผม…”

“ที่รัก ฉันโตมากับการดูเดอะฮัลค์และสไปเดอร์แมน เนื่องจากผู้ชายที่ฉันรักคือซูเปอร์ฮีโร่ฉันจึงเตรียมพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงได้ในที่สุด ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้จะสร้างความประหลาดใจได้ขนาดนี้” ความง่วงนอนของทีน่าหายไปอย่างไร้ร่องรอย อย่างน่าดึงดูดใจ เธอเดินเข้าหาจางลี่เฉินและจับส่วนล่างของเขา ฝ่ามือของเธอแทบจะจับได้ไม่ถึงครึ่งหนึ่งก่อนจะถูมันเบา ๆ  “มันใหญ่ไปหน่อย แต่ฉันคิดว่าฉันน่าจะสามารถรับมือกับมันได้…”

“ทีน่า ผมว่าคุณจะรับมือกับมันไม่ได้หรอก” เมื่อจางลี่เฉินเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ตั้งใจจะพูดคุยกับเขาอย่างจริงจังและดูเหมือนเธอจะหยอกล้อเล่นกับเขาอย่างจงใจจึงสะบัดความคิดต่าง ๆ ที่มีออก เขาโอบแขนของเขาไว้รอบเอวของหญิงสาวแล้วยกเธอขึ้นอย่างง่ายดายก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่เหลือออกทั้งหมด ความแข็งใต้สะดือของเขาได้ผลักเข้าไปในรังที่นุ่มและแห้งเล็กน้อยอย่างรุนแรง

“อ่า…” เสียงครางอันเจ็บปวดดังออกมาจากปากของทีน่าขณะที่จางลี่เฉินยังคงผลักเข้าตัวเธออย่างต่อเนื่องขณะอุ้มเธอไปที่ห้องน้ำ

ไม่มีใครรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ในที่สุดชายหนุ่มก็พาหญิงสาวออกจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูที่พันรอบร่างของเธอ ร่างกายของเธอได้กลายสีชมพูอ่อนและเสียงของเธอก็ทั้งแหบแห้งและอ่อนแอ “นายเป็นสัตว์ร้ายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว! ถ้าในครั้งต่อไปยังทำกับฉันแบบนี้อีก ฉันจะไม่ยอมนอนห้องเดียวกันนายอีกตลอดไป!”

จางลี่เฉินวางทีน่าลงบนเตียงนุ่มที่อยู่ภายในห้องนอน “ถ้าคุณไม่เริ่มก่อนผมก็ไม่ทำต่อคุณรุนแรงแบบนี้หรอก คุณไม่สามารถตำหนิผมได้นะทีน่า ทุกครั้งที่เราอยู่กันเพียงลำพังคุณก็มักจะ…”

“นายหมายถึงฉันจะเป็นฝ่ายจูบและกอดรัดนายก่อนเสมอใช่ไหม? นั่นเป็นเพียงการแสดงออกถึงความรักของฉันที่มีต่อนายและความปรารถนาของฉันที่จะได้รับความรักจากนายก็เท่านั้น โอ้ตอนนี้ฉันรู้แล้ว! เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่สามารถอยู่บนเตียงได้ไม่กี่นาทีในขณะนี้ได้เปลี่ยนไปเป็นคนที่มีพลังและแข็งแกร่งดังนั้นเขาจึงต้องการแก้แค้นฉันใช่ไหม?”

“ช่างมันเถอะ น้ำหน่อยไหม?”

“แน่นอน ฉันสูญเสียน้ำในร่างกายตัวเองไปมากดังนั้นฉันต้องเติมน้ำเข้าร่างกายของตัวเองซะบ้าง” ทีน่าตอบเบา ๆ ด้วยเสียงแหบห้าว

“อะไรน่ะ? การพูดของคุณเหมือนกับชีล่าไม่มีผิด” ชายหนุ่มกระโดดลงจากเตียงและยื่นขวดน้ำแร่ให้กับหญิงสาว “พักผ่อนหลังจากดื่มน้ำเถอะ คุณไม่ง่วงแล้วเหรอ?”

“ฉันต่างจากลีช่านะ เธอจะพูดด้วยน้ำเสียงและใบหน้าแบบนี้กับผู้ชายทุกคนที่เธอสนใจแต่ฉันไว้พูดกับนายแค่คนเดียว” ทีน่าดื่มน้ำหนึ่งขวดหมดในครั้งเดียว “ราตรีสวัสดิ์ที่รัก! ไว้คุยเกี่ยวกับการเปลี่ยนร่างของนายในวันพรุ่งนี้กันเถอะ”

“มันไม่ใช่การเปลี่ยนร่าง…เห้อ ช่างมันเถอะ แต่คุณสามารถบอกได้ว่ามัน…” จางลี่เฉินที่กำลังพูดอยู่แต่ตระหนักได้ว่าหญิงสาวได้หลับไปแล้วเขาจึงไม่ได้พูดอะไรต่อและเดินไปปิดไฟก่อนจะขึ้นมานอนถัดจากเธอ