นิยาย | Don’t Want To Defy The Heavens DTH ตอนที่ 80 ผู้เชี่ยวชาญผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง

ณ ลานด้านหลัง

หลิน ฟานกําลังมีความสุขกับชีวิตที่ คนธรรมดาไม่สามารถมีได้

เขานอนกินผลไม้อย่างสบายใจและผ่อนคลาย

โกวชิคุกเข่าอยู่ด้านข้างและโบกพัดในมือของเขาต่อไปในช่วงที่ผ่านมาเห็นได้ชัดเลยว่านายน้อยกําลังตื่นตระหนก และไม่เป็นตัวของตัวเองราวกับเขาไม่คุ้นชินกับชีวิตในปัจจุบัน

“นายน้อย”

เป็นอาวุโสหวี่ที่เดินเข้ามาเพราะเขาเห็นนายน้อยนอนอยู่

“นายท่านบอกให้ท่านไปแต่งตัวเพื่อพบกับใครบางคน

หลิน ฟานที่กําลังรู้สึกสบายถามขึ้นมาอย่างสงสัย“พบใคร?”
ใครที่เป็นคนสําคัญถึงขนาดมาที่ตระกูลหลินแล้วต้องให้เขาไปพบด้วยตัวเองเป็นการส่วนตัว?

วันนี้อากาศมันค่อนข้างร้อนและเขาก็กําลังนอนอย่างสบายพร้อมกับกินผลไม้เย็นๆ ส่วนโกวชิก็พัดอยู่ข้างๆมันทําให้ เขาสบายมากจนไม่อยากจะขยับไปไหน

“เป็นคุณหนูของตระกูลหลี่จากเมืองหลง”อาวุโสหวี่กล่าว“นายน้อยได้โปรดฟังข้าและแต่งตัวให้ดีก่อนออกไปหากท่านไม่ทํา…ข้าเกรงว่านายท่านคงจะโกรธ

หลิน ฟานต่อต้านการแต่งงานครั้งนี้อย่างมากแม่ง!

นี่คืออุปสรรคที่เหล่าบุตรชายและบุตรสาวของตระกูลชนชั้นสูงไม่มีวันหนีพ้นใช่หรือไม่?

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาต้องเจอกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้

“อาวุโสหวี่เพียงแค่พูดออกมาตรงๆเจ้าว่าท่านพ่อกังวลเกินไปหรือไม่?เพราะไม่ว่ายังไงข้าก็ยังเด็กอยู่” หลินฟานกล่าว

อาวุโสหวุ่มองไปที่นายน้อยอย่างใจเย็น

ท่านกําลังล้อข้าเล่นใช้ไหมนายน้อย?

ยังเด็ก?

ข้าไม่เห็นจะเป็นเช่นนั้น

“นายน้อย นายท่านสั่งให้ท่านเตรียมตัวให้พร้อมและได้โปรดอย่าทําให้ท่านโกรธเพราะไม่ว่าเรื่องนี้มันจะผ่านไปด้วยดีหรือจะล้มเหลวแต่ไม่ยังไงท่านก็ไม่สามารถหักหน้าของตระกูลหลินของเราได้” อาวุโสหวี่กล่าว

ตัวเขาเองหวังว่าเรื่องนี้จะสําเร็จไปด้วยดี

ตอนนี้นายน้อยก็อายุไม่ใช่น้อยหากเขามีทายาทสักคนมันคงทําให้ท่านหัวหน้าตระกูลและเขาสบายใจ

และเมื่อถึงตอนนั้นต่อให้เขาต้องตายไปเขาก็ไม่มีอะไรให้เสียใจอีก

หลิน ฟานครุ่นคิด

ไม่ว่าเขาจะใช่โอกาสนี้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวเขา

มันมีทั้งความเสี่ยงและผลประโยชน์อยู่ร่วมกัน

“อาวุโสหรู่ ถ้าเกิดข้าวิ่งหนีอย่างกะทันหันผลที่จะตามมาจะรุนแรงใช่หรือไม่?”หลินฟานถาม

“นายน้อย… จะดีที่สุดถ้าท่านไม่มีความคิดเช่นนั้นเพราะผลที่ตามมามันจะยิ่งกว่าหายนะแน่นอนและนายน้อยก็รู้อยู่แก่ใจว่านายท่านเป็นคนเจ้าอารมณ์และท่านก็ค่อนข้างให้ความสําคัญกับเรื่องนี้ หากนายน้อยทําอย่างนั้นจริงๆล่ะก็…”

อาวุโสหวี่ส่ายหัวและถอนหายใจโดยไม่พูดให้จบ

เขาจงใจเว้นวางเอาไว้เพื่อปล่อยให้นายน้อยมีที่ว่างเพื่อคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น

ถึงเวลาแล้วที่จะปล่อยให้เขาคิดถึงผลที่ตามมาแม้ว่าเขาจะยังมีความคิดที่ไม่สมควรทําก็ตาม

หลิน ฟานหมดหนทางอย่างแท้จริงดูเหมือนว่าไม่ว่ายังไงเขาก็หนีไม่พ้นและจากการที่เห็นอาวุโสหวี่หวาดกลัวขนาดนนั้นจึงทําให้เขาไม่กล้าหนี
จากการประเมินเบื้องต้น

หากเขาหนี้ เขาคงไม่ได้คะแนนความโกรธมากขนาดนั้นอย่างมากก็อาจเป็นเพียงระลอกเดียวแล้วแบบนี้เขาจะต้องทํายังไงหากหนีไปแล้วและยังต้องกลับมาอีก?

“ข้าเข้าใจแล้ว” หลินฟานกล่าว

โกวชิรู้สึกอยากรู้เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่านางหน้าตาเป็นเช่นไร

อาวุโสหปูพยักหน้าและจากไป

“โกว เรามาเตรียมไปพบหญิงนางนั้นกัน” หลิน ฟานกล่าว เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะมาถึงหน้าประตูทั้งๆที่เขายังไม่ได้ต อบตกลงเรื่องการแต่งงานเลยด้วยซ้ําแล้วทําไมเธอถึงรีบนัก?

มันทําให้เขาคิดว่าเธอต้องไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานอย่างแน่นอน

ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เข้าใจเลยว่าทําไมเธอถึงต้องกังวลขนาดนี้?

ภายในคฤหาสน์

หลิน วานได้พบหลี่ จือเซียวเป็นการส่วนตัวตั้งแต่ต้นจนจบเขาพอใจกับลูกสะใภ้ในอนาคตคนนี้มาก

เขาถึงกับเผยรอยยิ้มที่หายาก

ซุยหลานยืนอยู่ข้างหลังคุณหนูของเธออย่างเงียบๆแม้ว่าเธอจะรู้สึกไม่สบายใจแต่เธอก็ไม่สามารถแสดงออกมาได้เนื่องจากสถานการณ์และเวลาที่เป็นอยู่นี้สาวใช้อย่างเธอไม่สามารถทําตัวหยาบคายได้ยิ่งไปกว่านั้น

มันก็ไม่มีสิ่งใดเลยที่เธอไม่พอใจกับตระกูลหลินหัวหน้าตระกูลหลินสุภาพและเป็นมิตรกับคุณหนูของเธอมาก

ส่วนสภาพแวดล้อมของตระกูลหลินก็ดีเช่นกัน

ถ้าคุณหนูเห็นด้วยจริงๆ เธอก็ยังรู้สึกสบายใจเพราะอย่างน้อยพวกเขาก็คงไม่ปล่อยให้คุณหนูทุกข์ทรมาน

“ข้าและพ่อของเจ้ามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาหลายสิบปี มันมีอยู่ปีหนึ่งที่เราพูดติดตลกกันว่าในอนาคตเราจะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ใครมันจะไปคิดกันล่ะว่าสุดท้ายแล้วมันจะเกิดขึ้นจริง” หลินวานยี่ยิ้ม

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องโอ้อวดเขาจะไปพูดเรื่องพวกนี้กับหัวหน้าตระหรี่ได้อย่างไร? มันดีแค่ไหนแล้วที่พวกเขาไม่มีเรื่องขัดแย้งกันในอดีต

“ท่านลุง ท่านพ่อของข้ามักพูดเรื่อง ของท่านกับข้าอยู่เสมอ” หลี่ คือเซียวก ล่าว

“ฮาฮาฮา!” หลิน วานยี่ยิ้ม “ดี! ดี! ถ้าเจ้าสนใจลูกของข้าจริงจากนี้ไปเจ้าต้องเปลี่ยนวิธีเรียกข้า”

เขาพอใจกับลูกสะใภ้ในอนาคตคนนี้จริงๆ

ระดับการบ่มเพาะของเธอไม่เลวหน้าตาก็ดูดีไม่แพ้กัน

ส่วนเรื่องอารมณ์ของเธอนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยแม้แต่น้อยเพราะถ้าอารมณ์ของเธอไม่เลวร้ายแล้วเธอจะข่มเจ้าเด็กคนนั้นได้อย่างไร?

เขาไม่เคยมีความคิดที่จะหาเด็กสาวที่อ่อนโยนให้กับลูกชายของเขาตั้งแต่แรกเพราะเขาจะได้อะไรจากการทําแบบนั้น?

“ท่านพ่อ ข้ามาแล้ว”

ทันใดนั้นเสียงของหลิน ฟานก็ได้ดังออกเข้ามาจากภายนอก

ทุกคนที่อยู่ข้างในพร้อมใจกันมองไปที่ประตู

หลินวานยี่มีความต้องการที่จะระเบิดหัวเจ้าเด็กไม่เอาไหนตัดสินจากน้ําเสียงของเจ้าเด็กนั่นดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่และมันก็ยังทําให้เขาอยากจะระเบิดความโกรธออก มาทุบตีเจ้าเด็กนี่ให้ตาย

“ความโกรธ +123

หลิน ฟานตกใจเมื่อเห็นว่าเขาได้รับคะแนนความโกรธเกิดอะไรขึ้น? ข้ายังไม่ได้ไปยั่วยุใครเสียหน่อย…ใช่ไหม?

ช่างเถอะ

การได้รับคะแนนมากขึ้นถือเป็นสิ่งที่ดี

สําหรับการแต่งงานที่กะทันหันเช่นนี้แน่นอนว่าเขาต้องปฏิเสธ เขาจะไม่มีวันกระโดดเข้าไปในกองเพลิงด้วยตัวเอง
เด็ดขาด

“ไม่เลว” ซุยหลานพึมพําเมื่อเธอได้เห็นนายน้อยของตระกูลหลินครั้งแรกเธอจึงทําการมองไปที่ใบหน้าของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่สิ่งที่ทําให้เธอไม่พอใจเล็กน้อยคือเขากําลังถืออะไรบางอย่างเอาไว้ในมือ… เขากําลังกินชณะเดินเข้ามาราวกับเขาไม่ได้กังวล กับเหตุการณ์ตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

ความโกรธ +12

หลิน วานยี่หรี่ตา ใบหน้าของเขากลายเป็นเย็นชาถ้าไม่ใช่เพราะคุณหนูหลื่อยู่ที่นี่เกรงว่าเขาคงจะดุออกไปแล้ว

ส่วนการแต่งตัวก็ยังถือว่าดูดีอยู่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทําให้ตัวเองขายหน้า

หลิน ฟานที่ถือชามใส่ผลไม้เอาไว้ในมือหยิบมันขึ้นมาหนึ่งชิ้นก่อนจะโยนเข้าปาก “ท่านพ่อท่านเรียกข้ามามีธุระอะไรงั้นหรือ?”

“ฟานในที่สุดเจ้าก็มาทางนี้คือคุณหนูจากตระกูลหลี่”หลินวานยกล่าว

การที่พ่อเรียกเขาว่าฟานแบบนี้… มันทําให้เขากลัว

หลี่ คือเซียวนั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าเมื่อหลินฟานมองไปที่เธอ เธอก็มองกลับไปที่หลินฟานเช่นกันดูเหมือนว่าสิ่งที่ซุยหลานกล่าวไว้ว่าเขาเป็นคนไม่เอาไหนจะเป็นความจริง

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะแท้จริงแล้วเขาคือคนแบบที่เธอต้องการ คนที่ไร้ความทะเยอทะยานยิ่งเขาไร้ประโยชน์มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีต่อเธอมากเท่านั้น

หลิน ฟานชําเลืองมองเพื่อสังเกตหลี่จือเซียวและพบว่าเธอค่อนข้างสวย…แต่เขาเป็นผู้ชายประเภทที่ถูกความงามเช่นนี้ล่อลวงงั้นหรือ?

แน่นอนว่าไม่

“โอ้ ยินดีที่ได้พบคุณหนูหลี่ สนใจรับกล้วยหน่อยไหม?”หลิน ฟานหยิบกล้วยออกมาจากชาม

นิ้วของหลินวานยี่สั่นเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นภาพตรงหน้าเจ้าเด็กไม่เอาไหน

เจ้าเป็นปีศาจงั้นรึ?

นี่นับเป็นการพบกันครั้งแรกระหว่างพวกเขา… และนี่คือสิ่งที่เจ้าพูดเป็นลําดับแรก?!

“ความโกรธ +233)

หลิน ฟานพบว่ามันค่อนข้างแปลกเขาไม่เข้าใจเลยว่าทําไมเขาถึงได้รับคะแนนความโกรธ?เขาแค่ชวนเธอกินกล้วย ทําไมถึงมีคนโกรธ

เขาไม่พร้อมที่จะต่อสู้ที่นี่

ไม่ว่าการต่อสู้ระหว่างพวกเขาจะออกมาร้ายแรงเพียงใด เขาก็จะเป็นคนที่โชคร้ายที่สุด

ความคิดของหลี่ จือเซียวนั้นเรียบง่ายมากและเธอก็มั่นใจแล้วว่าข่าวลือที่ว่านายน้อยของตระกูลหลินเป็นเพียงขยะนั้นเป็นความจริงแต่ก็ดีเรื่องสําคัญในชีวิตแบบนี้เธอควรมีสิทธิ์ตัดสินใจด้วย ตัวเอง

“คือบุตรชายของข้าเขา…” หลินวานยีต้องการอธิบายแต่หลี่จือเซียวไม่ให้โอกาสเขาพูดและเพียงประโยคเดียวที่เธอกล่าวออกมาถึงกับทําให้หลินวานยตกใจ

“ท่านลุง ข้าเห็นด้วย” หลี่ คือเซียวกล่าว

หลิน วานยตะลึง “เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”

“ท่านพ่อ” หลี่ จือเซียวลุกขึ้นคุกเข่าและโค้งคํานับ

หลิน ฟานตะลึง

นี่ไม่ใช่ว่ามันเร็วเกินไปหน่อยใช่ไหม?

แม้แต่วิธีการเรียกของเธอก็ยังเปลี่ยน ไป!

หลิน วานยี่ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไปเขาลุกขึ้นพร้อมกระพริบตาด้วยความประหลาดใจก่อนที่จะกล่าวออกมา“เซียวเอ๋อร์ลุกขึ้นก่อน”

ความประหลาดใจนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป

มันเป็นสิ่งที่แม้แต่เขาเองก็ยังไม่สามารถยอมรับและปรับตัวได้ทัน
หลินฟานมองไปที่หลี่จือเซียวด้วยความหวาดกลัวผู้เชี่ยวชาญ! เธอจะต้ องเป็นผู้เชี่ยวชาญแน่!พวกเขาเพิ่งพบกันครั้งแรกและยังไม่ได้สนทนากันมากนักแต่พ่อของเขาถูกเปลี่ยนคําเรียกจาก “ท่านลุงเป็น “ท่านพ่อ”อย่างรวดเร็ว

เขาไม่มีโอกาสได้ต่อต้านเลย

แม้ว่าเขาจะบอกตอนนี้ว่าเขาไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานก็ตาม เพราะเกรงว่ามันคงไม่มีประโยชน์และจุดหจบของการพูดเช่นนั้นคงจบลงที่เขาถูกพ่อทุบตีอย่างรุนแรง