77 – เรื่องราวที่เริ่มบานปลาย

 

เมื่อตาแก่วอร์คเกอร์เข้าไปในห้องอ่านหนังสือ โรดส์หันกลับมาถามเขา “มันเกิดอะไรขึ้น?”

 

“อะไรรึ? อะไรเกิดขึ้น?”

 

ชายชรามึนงงเล็กน้อยกับคำถามของโรดส์

 

“คุณไม่ต้องบอกก็รู้ว่านักรบโล่หายากมากแค่ไหน? แต่คุณกลับไปจ้างมาได้ง่ายๆด้วยเงินเพียงแค่นั้นงั้นรึ?”

 

โรดส์นั่งลงด้านหลังโต๊ะและเคาะโต๊ะด้วยนิ้วของเขา

 

“คุณจะไม่บอกผมหน่อยเหรอ?”

 

 

“ก็ได้ ตามที่เจ้าต้องการ”

 

ในที่สุดวอร์คเกอร์ก็เข้าใจสิ่งที่โรดส์หมายถึง เขาถอนหายใจและนั่งลงบนเก้าอี้

 

“ข้าจะบอกความจริงเจ้า ข้าพานางมาจากกลุ่มทหารรับจ้างมาร์คไวท์”

 

“มาร์คไวท์?”

 

เมื่อได้ยินชื่อนี้ โรดส์ถึงกับขมวดคิ้ว

 

“กลุ่มทหารรับจ้างลำดับที่ 3 ในเมืองดีพสโตนงั้นเหรอ? คุณไปมาเธอมาได้ยังไง?”

 

“ก็เริ่มจาก….”

 

วอร์คเกอร์เริ่มอธิบายวิธีที่เขาเรียกตัวเธอ เมื่อจบการรายงาน ในที่สุดโรดส์ก็เข้าใจเหตุผลว่าทำไมเด็กสาวที่ชื่อ แอน ถึงยินดีเข้าร่วมกลุ่มของพวกเขา

 

ง่ายๆก็คือมันเกี่ยวข้องกับการแย่งชิงอำนาจภายในของกลุ่มสัญลักษญ์สีขาว

 

ในภารกิจก่อนหน้านี้ หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่อาจมีชีวิตรอดกลับมาได้ โดยทั่วไปแล้วพวกเขาต้องเลือกหัวหน้าคนใหม่ ดังนั้นรองหัวหน้าทั้งสองจึงตัวเลือกรองลงมาและจบลงด้วยการแข่งขันกันเอง โดยรองหัวหน้าแต่ละคนมีพรรคพวกเป็นของตนเอง การแข่งขันของทั้งสองจึงเริ่มบานปลายขึ้นเรื่อยๆ

 

แอนถูกดึงตัวเข้าไปอยู่ในการชิงอำนาจและเริ่มไม่มีความสุข เธอเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกชุบเลี้ยงมาโดยหัวหน้าคนก่อนและสนิทกับเขามาก ตอนนี้เขาได้จากไปแล้ว แอนโกรธเป็นอย่างมากและพบว่าสมาชิกของพวกเขาต่อสู้กันเองแทนที่จะเคารพการจากไปของหัวหน้าคนก่อน แม้ว่าเธอจะพยายามไกล่เกลี่ยให้กับทั้งสองฝ่ายนับครั้งไม่ถ้วน แต่มันก็ไร้ผล ดังนั้นเธอจึงเลิกโน้มน้าวพวกเขา

 

บางทีการที่เธอถูกเก็บมาเลี้ยงโดยหัวหน้าคนก่อนตั้งแต่เด็ก เธอจึงมีนิสัยซื่อตรงคล้ายกับเขามาก เมื่อเธอพยายามพูด ไม่มีใครมองตาเธอ หัวใจของพวกเขาไม่ยอมรับเธอ ตั้งแต่ที่พวกเขาไม่ฟังเธอ มันจึงไม่ได้หมายความว่าเธอต้องหลบอยู่หลังพวกเขาไปตลอด นั่นเป็นเหตุผลที่เธอตัดสินใจออกมาจากกลุ่มทหารรับจ้าง

 

แม้ว่าแอนจะเปรียบเสมือนลูกสาวของหัวหน้า แต่เธอก็มีสิทธิ์ที่จะไปอย่างที่เธอต้องการ กลุ่มทหารรับจ้างไม่มีสิทธิ์บังคับสมาชิกให้อยู่ ขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างทหารรับจ้างและกลุ่มคล้ายกับพนักงานกับบริษัท ใน Dragon Soul Continent ไม่มีสัญญาผูกพันธะพวกเขาไว้

 

แม้จะพูดแบบนี้ แต่ทหารรับจ้างบางคนก็เลือกที่จะอยู่ในกลุ่มไปจนกระทั่งพวกเขาจะแข็งแกร่งหรือไม่ก็ตายในดันเจี้ยน

 

หลังจากที่กล่าวมานั้น ความเสี่ยงจากการออกผจญภัยคนเดียวนั้นสูงกว่ามาก และในช่วงเวลานี้การออกจากกลุ่มทหารรับจ้างถือว่าเป็นการทรยศและทำให้ไม่เป็นที่ต้องการของกลุ่มอื่นๆ ดังนั้นสิ่งที่แอนทำนั้นเสี่ยงมาก เมื่อเธอตัดสินใจออกจากกลุ่ม

 

ในกรณีของเธอ แม้ว่าแอนจะเลือกอยู่ต่อ รองหัวหน้าทั้งสองก็ไม่ต้องการเธอ เนื่องจากเธอเป็นคนของหัวหน้าคนก่อน แม้ว่าจะยังเป็นเด็กสาวที่มีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดาในการใช้โล่นักรบ รองหัวหน้าทั้งสองก็ยังไม่สนใจความสามารถของเธอ โดยเฉพาะเมื่อเธอโตขึ้น พวกเขากลับว่าเธอจะรวบรวมพรรคพวกและยึดครองตำแหน่งหัวหน้า ถ้าเกิดยังเป็นแบบนี้เธอจะถูกขับไล่โดยไม่มีคำเตือน ผู้คนมากมายจะเอาไปนินทา ดังนั้นพวกเขาจึงแก้ปัญหาง่ายๆคือ ถ้าใครก็ตามจ่ายให้เธอ 300 เหรียญทอง คนๆนั้นสามารถพาเธอไปได้

 

300 เหรียญทองไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆสำหรับกลุ่มทหารรับจ้าง พวกเขาต้องใช้เงินในการแจกจ่ายให้กับสมาชิก รวมถึงเป็นค่าใช้จ่ายในกลุ่ม ขณะที่เงินรางวัลในการจบภารกิจก็ไม่ได้มาก และหัวหน้าต้องจ่ายเงินให้กับเหล่าสมาชิกแต่ละคน แม้จะเล็กน้อยก็ตาม

 

และถึงแม้ว่ากลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่จะสามารถจ่ายไหว กลุ่มพวกนั้นต้องคอยระแวงปัญหาแบบเดียวกับที่เกิดกับกลุ่มทหารรับจ้างมาร์คไวท์อีก ไม่ว่าใครจะเป็นหัวหน้าในอนาคต แอนก็ไม่อาจจะอยู่ได้อีกต่อไป

 

ส่วนใหญ่กลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่จะพยายามหาทางออกเสมอ ไม่ว่าจะแช่งชักหักกระดูกมากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ต้องการสร้างศัตรูเพราะคนๆเดียว มันไม่คุ้มกัน

 

แม้ว่าความสามารถของแอนจะไม่ได้ดีขึ้นขั้นยอดเยี่ยม และกลุ่มทหารรับจ้างก็ไม่ได้ขาดกำลังคน อีกทั้งนักรบโล่ในทีมของพวกเขายังไม่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของกลุ่มได้มากนักอีกทั้งยังเกี่ยวข้องกับการชิงอำนาจภายในของกลุ่มอื่น

 

แน่นอนศัตรูของกลุ่มทหารรับจ้างมาร์คไวท์เองก็อยากซื้อตัวแอนไปเพื่อแก้แค้น และโชคร้ายที่ศัตรูของกลุ่มมาร์คไวท์ก็รวมถึงแอนด้วย แม้ว่าปัจจุบันเธอจะแปลกแยกออกมาจากกลุ่ม แต่เธอก็เลือกไม่ไปเข้าร่วมกับกลุ่มศัตรู

 

สุดท้ายมีขุนนางร่ำรวยบางคนอยากได้เธอไปเป็นเมียน้อย

 

แอนไม่โง่พอที่จะรับข้อเสนอของคนเหล่านั้น นอกจากกลุ่มทหารรับจ้างเธอไม่คิดจะเข้าร่วมกับอะไรทั้งนั้น

 

ระหว่างอุบัติเหตุ กลุ่มทหารรับจ้างมากมายกำลังแลกเปลี่ยนข้อมูลกันอยู่ ทั่วไปแล้ววอร์คเกอร์จะเข้าไปหาข่าวด้วยและเขานึกถึงคำพูดของโรดส์ที่ให้หาสมาชิกที่สามารถรับการโจมตีได้

 

แอนเองก็ยินดีรับคำเชิญของวอร์คเกอร์ กลุ่มทหารรับจ้างขนาดเล็กที่มีแรงกดดันน้อยกว่าและสร้างปัญหาน้อยกว่า เนื่องจากกลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่ไม่ต้องการตัวเธอ เธอจึงไม่ต้องการเข้าร่วมกับพวกเขา

 

แอนเหนื่อยใจมากกับการชิงอำนาจภายในกลุ่ม เมื่อคิดได้ดังนี้ เธอจึงอยากไปใช้ชีวิตแบบกลุ่มทหารรับจ้างทั่วไปและภารกิจฆ่าเวลา

 

–

 

“นั่นล่ะสิ่งที่เกิดขึ้น”

 

หลังจากได้ยินคำอธิบายของวอร์คเกอร์ โรดส์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

 

“งั้นมาคุยเรื่องต่อไป….สิ่งที่ผมให้คุณไปสืบมา..เป็นอย่างไรบ้าง?”

 

“ก็สถานการณ์ในตอนนี้ค่อนข้างแปลกนะ ไอ้หนุ่ม”

 

ชายชราดีดตัวขึ้นทันที

 

“ตามคำสั่งของเจ้า ข้าได้ไปสืบมา 32 กลุ่มและรู้ไหมข้ารู้อะไรมา? นอกเหนือจากภารกิจในปัจจุบัน ภารกิจทั้งหมดก่อนหน้านี้เกี่ยวข้องกับวิญญาณคนตายทั้งหมด และยิ่งไปกว่านั้นทั้งหมดเริ่มขึ้นในเวลาเดียวกัน!”

 

“ภารกิจทั้งหมดถูกรับไปหมดแล้วเหรอ?”

 

“ไม่ ไม่ทั้งหมด”

 

ชายชราส่ายศีรษะและโบกมือ

 

“กลุ่มทหารรับจ้างทั้งหมดเข้าใจดีว่าการจัดการอันเดดยากแค่ไหน นอกเหนือจากกลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่ ไม่มีใครโง่พอที่จะเอาชีวิตของพวกเขาไปเสี่ยง ตามที่ข้าได้ยินมา ภารกิจพวกนี้ได้รับมอบหมายจากบางคนที่เสนอเงินก้อนใหญ่มาก ดังนั้นทหารรับจ้างพวกนั้นเลยรับภารกิจไป”

 

“แล้วตอนนี้ล่ะ? สถานการณ์เป็นยังไง?”

 

“มีเพียง 5 กลุ่มที่รอดกลับมาได้ และแต่ละกลุ่มมีคนตายจำนวนมาก….เหมือนกับสถานการณ์ของกลุ่มเรดฮอว์ค ดังนั้นตอนนี้พวกเขาต่างขาดกำลังคน ข้าได้ยินมาว่าบางกลุ่มไม่แม้แต่สำเร็จภารกิจ และได้รับกลับมาเพียงบาดแผลลึก”

 

“คุณรู้เกี่ยวกับสถานที่และเนื้อหาของภารกิจพวกนั้นไหม? นอกเหนือจากนี้ ข้อมูลของลูกค้าล่ะ?”

 

“เรื่องนี้….ข้าไม่แน่ใจนะไอ้หนุ่ม”

 

ชายชราแบมือออกอย่างช่วยไม่ได้

 

“สิ่งที่เจ้าอยากได้มันเป็นความลับ ถึงแม้ว่าข้าจะถามไป พวกเขาก็ไม่บอกข้าหรอก แต่ข้าเชื่อว่าสมาคมทหารรับจ้างต้องมีบันทึกเกี่ยวกับภารกิจพวกนั้น อย่างไรก็เถอะ สถานการณ์ในตอนนี้ค่อนข้างวุ่นวาย ปกติแล้วไม่มีใครเสนอเงินมากมายแม้ว่าจะเกี่ยวข้องกับการกำจัดอันเดดก็ตาม มันทำให้ข้าสงสัยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น….”

 

“ข้าทำได้แค่เดาเท่านั้นล่ะ”

 

โรดส์นั่งลงบนเก้าอี้และครุ่นคิดขณะที่เคาะโต๊ะเบาๆ เพื่อความแน่ใจ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการ โรดส์พยายามเรียกสิ่งที่เกิดขึ้นในเกมและเขาคิดอะไรบางอย่างออก

 

ใช่แล้ว! ตอนนั้น ผู้เล่นมากมายมาจากดินแดนแห่งแสงปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ถ้าโรดส์จำไม่ผิด พวกเขามาที่นี่เพื่อทำภารกิจที่ได้รางวัลอย่างงาม แต่เนื้อหาของภารกิจนั้น….

 

โรดส์เริ่มขมวดคิ้ว

 

ถ้าเป็นอย่างนั้น….! โรดส์จำแต่สิ่งสำคัญ แต่เขายังพยายามสรุปสิ่งที่เขาคาดเดา

 

“สิ่งหนึ่งที่มั่นใจได้ สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้เกี่ยวโยงกัน ผมจะไปที่สมาคมทหารรับจ้างพรุ่งนี้เพื่อไปหาหลักฐานบางอย่าง”

 

“สมาคมทหารรับจ้าง?”

 

ชายชราขมวดคิ้ว

 

“เจ้าจะจัดการกับคนพวกนั้นเหรอ? อย่าหาว่าข้าไม่บอกเจ้านะ แต่ปากของพวกเขาปิดเงียบมาก ไม่มีทางที่เจ้าจะรวบรวมข้อมูลจากพวกเขาได้ง่ายๆ”

 

“ผมรู้ว่าต้องทำอะไร”

 

โรดส์ส่ายหัว จากนั้นเขาหลับตาและคิดต่อ

 

“หน้าที่ต่อไปของคุณคือหาสิ่งที่พวกเขากำลังจะทำต่อไป แล้วอย่างลืมตรวจสอบกลุ่มทหารรับจ้างที่ไม่รู้จักที่เพิ่งมาถึงเมืองดีพสโตนด้วย”

 

“กลุ่มที่ไม่รู้จัก? พวกนั้นเข้ามาทุกๆ 2-3 วันเลย เมืองดีพสโตนเป็นเมืองใหญ่ มันไม่ปกติหรอกรึที่จะมีกลุ่มใหม่ๆเข้ามาบ้าง?”

 

“คุณพูดถูก มันปกติ แต่ถ้ามีกลุ่มมากมายปรากฏตัวขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ นั่นละที่ไม่ปกติ”

 

“เจ้าหมายความว่า….”

 

เมื่อโรดส์พูดจบ ใบหน้าของชยชราเปลี่ยนไปทันที เขาไม่ได้โง่ มีเรื่องแปลกๆมากมายที่โรดส์ให้เขาไปสืบมา ดังนั้นเขาจึงเดาได้ว่ามันสำคัญมากแค่ไหน แต่แน่นอนเขาไม่รู้ว่าใครจะกล้าทำเรื่องแบบนี้

 

“มีบางคนกำลังวางแผนทำลายกลุ่มทหารรับจ้างในเมืองดีพสโตนรึ? ไอ้หนุ่ม เจ้ามีหลักฐานรึไง?”

 

เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดของวอร์คเกอร์ โรดส์กรอกตาไปมา เขาจะไปรู้ข่าวได้อย่างไร? ถ้าเขาเป็นคนทั่วไป โรดส์คงรู้สึกเพียงแค่ว่ามีบางสิ่งแปลกๆและไม่สนใจเรื่องพวกนั้น

 

อย่างไรก็ตาม โรดส์เป็นคนที่ข้ามมิติมา เขารู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องเตรียมตัวรับมือกับ ‘เหตุการณ์แปลกๆ’ อย่างระมัดระวัง

 

“เมื่อข้าได้ข่าวใหม่มา ข้าจะมารายงานเจ้า”