80 – ขอกำลังเสริม

 

ประธานชราและเซเร็คไม่ได้โง่ ปกติแล้วพวกเขาไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์วุ่นวายระหว่างอาณาจักรมันน์และประเทศแห่งแสง แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกขอบคุณโรดส์สำหรับข้อมูลที่ให้มาที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มทหารรับจ้างและอันเดด ขณะที่พวกเขากำลังดูบันทึกมารมอบหมายงาน พวกเขากลับได้ข้อสรุปเดียวกับชายชราวอร์คเกอร์ นั่นคือเริ่มมีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นจริงๆ

 

สมาคมทหารรับจ้างไม่สามารถปฏิเสธปัญหาที่เกิดขึ้นของทั้งสองดินแดนได้ แต่พวกเขาไม่สามารถเมินเฉยต่อสถานการณ์เลวร้ายที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาได้ ในฐานะสมาชิกระดับสูงสุดอย่างประธานชราและเซเร็คได้กลิ่นแปลกๆมาก่อนที่โรดส์จะเข้ามาเตือน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกลุ่มทหารรับจ้างกลับมาในสภาพบาดเจ็บสาหัส

 

“ดูเหมือนจะมีบางอย่างแฝงตัวในเงามืดนะ”

 

เมื่อมองไปที่กระดาษในมือ สีหน้าของเซเร็คมืดมนลง

 

“สิ่งที่เกิดขึ้นพวกนี้…ข้าไม่อยากให้เกิดขึ้นหรอก ถ้าข้ารู้ก่อนหน้านี้ ข้าจะไปเอง”

 

“มันสายเกินไปแล้วที่จะมาเสียใจตอนี้ เพื่อนข้า”

 

ชายชราถอนหายใจและกรอกตาไปมองโรดส์

 

“เจ้าคิดอย่างไรบ้างกับเรื่องพวกนี้?”

 

“บางทีอาจะเป็นเพราะอันเดดพวกนี้มีสมบัติล้ำค่าก็ได้?”

 

โรดส์เมินเฉยเขาอีกครั้ง เมื่อชายชรากรอกตามามองเขา เขาถอนใจเฮือกใหญ่และถามตัวเองทำไมเขาถึงไปถามโรดส์กัน

 

“ผู้ที่มอบภารกิจมาจากหลายพื้นที่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขามีเหมือนกัน นั่นคือพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา…”

 

เมื่ออ่านถึงจุดนี้ สีหน้าของเซเร็คบิดเบี้ยวเล็กน้อย

 

“ข้าไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นการก่อกบฏหรือไม่จากข้อมูลที่พวกเราดู แต่มันประจวบเหมาะกันมากเกินไป”

 

ก็อก ก็อก ก็อก!

 

ในขณะนั้น เสียงเคาะรัวๆดังขึ้นจากด้านหลังประตู ทำลายบรรยากาศอึมครึมภายในห้องทั้งหมด ทั้งสามมองไปในทางเดียวกัน ชายชราเริ่มมีสีหน้าจริงจังขึ้น

 

“เข้ามา”

 

“ท่าน-ท่านประธาน!”

 

ประตูถูกผลักออกตามมาด้วยทหารรับจ้างที่อาบชุ่มไปด้วยเลือดวิ่งตรงมาพร้อมกับตาแก่แฮงค์ ดูจากเสื้อผ้าของเขา สามารถบอกได้ว่าเขามีอาชีพโจร

 

“เกิดอะไรขึ้น?!” ประธานเอ่ยยถามขึ้น

 

ทหารรับจ้างที่เปียกโชกไปด้วยเลือดใช้เรี่ยวแรงที่เหลือยืนขึ้นตรงหน้าประธาน เห็นได้ชัดว่าเรี่ยวแรงของเขาใกล้หมดลงแล้ว

 

“ท่าน-ท่าน ภารกิจของพวกเราล้มเหลว…ข้าได้วางแผนหนีออกมา…ได้โปรด ได้โปรดส่งกำลังเสริมไปช่วยเพื่อนข้าด้วยเถอะ…”

 

“เจ้าคือ….”

 

เซเร็คเดินตรงไปยังทหารรับจ้างอย่างรวดเร็ว หลังจากตรวจสอบแล้ว เขาพูดขึ้น “เจ้าคือชาดจากกลุ่มทหารรับจ้าง ‘วิคตอเรียส ไวน์’ ไม่ใช่รึ? เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?”

 

“พวกข้า พวกข้าได้รับภารกิจให้ไปที่สันเขาแห่งความเงียบ แต่ข้าไม่คิดว่าจะมีอันเดดมากมายถึงเพียงนี้….ท่านรองหัวหน้าได้เสียชีวิตไปแล้ว ท่านหัวหน้าได้ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ แต่ตอนนี้พวกของข้ากำลังถูกรุมล้อมโดยอันเดดพวกนั้น…ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาจะยื้อไว้ได้นานแค่ไหน….”

 

“อะไรนะ? สันเขาแห่งความเงียบ?!”

 

เซเร็คอยู่เฉยไม่ได้ เมื่อได้ยินเรื่องนี้

 

“นั่นมันภารกิจระดับ 5 ดาว! กลุ่มทหารรับจ้างของเจ้าไม่มีสิทธิ์ในการรับภารกิจนี้!”

 

“ข้า…ข้ารู้…แต่ภารกิจของพวกเรามีเพียงค้นหาสิ่งของตามรอบนอกสันเขา…พวกข้าไม่คิดว่ามันจะอันตรายถึงขนาดนี้ ใครจะไปรู้ว่า…”

 

“ลืมมันไปซะ ไม่ต้องพูดตอนนี้”

 

เซเร็คถอนหายใจ

 

“แฮงค์ พามันไปรักษาเดี๋ยวนี้ ข้าจะหาทางแก้ปัญหานี้กับท่านประธานเอง”

 

“ครับ ท่านเซเร็ค”

 

ชายชราแฮงค์ตอบรับและแบกร่างของทหารรับจ้างออกไป เมื่อนายทหารออกไป เซเร็คส่ายศีรษะของเขา

 

“ไอ้โง่เอ้ย! ทำไมพวกมันถึงโง่แบบนี้! พวกมันกล้าเข้าไปในสันเขาแห่งความเงียบได้ยังไงกัน? ที่นั่นเป็นชายแดนของประเทศแห่งความมืด ไอ้โง่พวกนั้น…แค่เพราะเงินถึงกับกล้าเอาชีวิตไปทิ้งที่นั่น”

 

“พวกเราควรทำยังไงดีตอนนี้?”

 

“เนื่องจากพวกเขาร้องขอกำลังเสริม พวกเราต้องช่วยพวกเขา นี่เป็นความรับผิดชอบของสมาคมทหารรับจ้างของพวกเรา แม้ว่าจะเป็นกลุ่มทั่วไป ตราบเท่าที่พวกเขาลงทะเบียนไว้กับพวกเรา พวกเขาอยู่ภายใต้ความคุ้มครองของพวกเรา”

 

“แต่…”

 

ใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยความตึงเครียด

 

“ก่อนอื่นเลยไม่ต้องพูดถึงความอันตรายของที่นั่น ถ้าพวกเราจะเรียกกำลังเสริมไป จะเหลือกลุ่มทหารรับจ้างเพียงไม่กี่กลุ่มเท่านั้นที่อยู่ในเมืองดีพสโตน พวกราทั้งคู่รู้ดีว่าพวกเขาเพิ่มแพ้มาหมาดๆ การร้องขอกำลังเสริมในทางปฏิบัติมันเป็นไปไม่ได้”

 

“งั้น…ให้ข้าไปคนเดียวล่ะกัน?”

 

“อย่าทำเป็นตลกไป เพื่อนข้า”

 

ประธานชราส่ายศีรษะทันที

 

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจ้าไปคนเดียว? นี่เป็นภารกิจระดับ 5 ดาวนะ! เจ้าเป็นนักดาบและเจ้าสามารถการันดีความปลอดภัยของตัวเองได้…แต่คนอื่นที่เจ้าพาไปด้วยล่ะ พวกเขาจะปลอดภัยกลับมารึ?”

 

“….”

 

เซเร็คไม่ตอบ

 

เขารู้ความแข็งแกร่งของตัวเองดี พรสวรรค์ในกระบวนท่าดาบของเขาอยู่ในชั้นเลิศ แต่เขาไม่รู้เรื่องการออกคำสั่งกลุ่มทหารรับจ้างเลย การไปที่นั่นเพื่อฆ่าอันเดดนั้นไม่ใช่ปัญหา แต่การฆ่าอันเดดไปพร้อมๆกับการนำกลุ่มคนบาดเจ็บออกมาด้วยนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้….

 

ในขณะนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้น

 

“ผมคิดว่าพวกคุณลืมไปว่ายังมีกลุ่มทหารรับจ้างที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บอยู่”

 

“ฮืมมม?”

 

ประธานและเซเร็คหันกลับไปมองโรดส์ที่เงียบอยู่ตลอดเวลาในทันที ตอนนี้เขากำลังกอดอกและล้มตัวไปบนเก้าอี้ กำลังมองไปยังชายชราทั้งสองคน

 

“เจ้าหมายถึง สตาร์ไลท์ สินะ”

 

ประธานชราส่ายศีรษะและหัวเราะออกมา

 

“ไอ้หนู….กลุ่มทหารรับจ้างของเจ้าตอนนี้มีสมาชิกเพียง 5-6 คน….ต่อให้เจ้ามีมากกว่านี้ 2-3 เท่า สันเขาแห่งความเงียบก็ไม่ใช่สถานที่สำหรับเจ้า อย่าสร้างเรื่องไปมากกว่านี้เลย”

 

“นั่นเป็นความคิดของคุณคนเดียว ไม่ใช่ของผม ตาแก่”

 

โรดส์ไม่ถอย กลับกันเขาขยับตัวเพื่อผ่อนคลายอิริยาบถ

 

“ผมมั่นใจในคนของผมและเชื่อผมเถอะ ผมรู้จักสันเขาแห่งความเงียบมากกว่าที่คุณคิด…”

 

“โอ้?”

 

ทั้งสองมึนงงในทันที หลังจากที่ประธานแก่หัวเราะและอ้าปากจะพูดบางสิ่ง อย่างไรก็ตาม เซเร็คได้หยุดเขา เขาเดินตรงไปที่โรดส์และพิจารณาเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างรอบคอบ

 

“คุณมั่นใจว่าคุณสามารถจัดการได้ไหม?”

 

“ข้าไม่เคยรับภารกิจนี้ ข้าไม่มั่นใจ แต่ว่าเจ้าจะมากับข้าใช่ไหม? ถ้างั้นข้าไม่มีปัญหาเรื่องความแข็งแกร่งของเจ้า”

 

โรดส์ยืนขึ้นทันที

 

“แต่ผมมี 2 เงื่อนไข”

 

“เงื่อนไขอะไร?” ประธานเอ่ยขึ้นอย่างสับสน

 

โรดส์ชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว

 

“ข้อแรก คุณต้องหานักบวชมาให้ผม 4 คนและต้องมาจากสมาคมเท่านั้นได้ใช่ไหม?”

 

“ก็ได้ แต่….”

 

ชายชราขมวดคิ้วและมองไปที่โรดส์ด้วยความสงสัย เขาไม่เข้าใจว่าเด็กหนุ่มจะเอานักบวชไปทำอะไรถึง 4 คน

 

“เจ้าจะเอาคนพวกนั้นไปทำอะไร? เจ้าควรรู้ว่าเด็กพวกนั้นไม่มีประสบการณ์การผจญภัยมากนัก เนื่องจากพวกเขามีหน้าที่หลักในหน่วยรักษาภายในของสมาคม ให้ข้าพูดตรงๆคือ พวกเขาไม่มีเวทย์โจมตีเลย ไม่ต้องคิดจะให้คนพวกนั้นช่วยฆ่าอันเดด”

 

“นั่นเป็นปัญหาของผม หน้าที่ของคุณเพียงแค่รอให้ผมพาพวกเขากลับมาอย่างปลอดภัยแค่นั้น ตอนนี้ ผมอยากรู้ว่าคุณยอมรับเงื่อนไขข้อนี้หรือไม่?”

 

“ได้สิ”

 

ชายชราประธานไม่ลังเลที่จะตอบตกลงกับเงื่อนไขของโรดส์ อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โต และเขาแค่สงสัยว่าเด็กหนุ่มจะขอนักบวชไปทำไมถึง 4 คน

 

“ข้าจะให้พวกเขาเตรียมตัว จากนั้นพวกเขาจะตามเซเร็คไปรวมกลุ่มกับพวกเจ้า แล้วเงื่อนไขที่สองล่ะ?”

 

“เงื่อนไขที่สองนั้นง่ายมาก”

 

โรดส์ชูอีกนิ้วขึ้นมา

 

“ผมอยากรู้จำนวนแต้มที่ผมจะได้รับจากภารกิจนี้”

 

ใบหน้าของประธานชราเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำทันที

 

“ไอ้เด็กโลภ! เจ้ากล้ามากนะที่เสนอเงื่อนไขนี้ออกมาในเวลาแบบนี้?!”

 

“นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องพูดเรื่องเงื่อนไขกับคุณ ตาแก่”

 

โรดส์ดึงมือขวาลงและยักไหล่

 

“ทั้งหมดเพราะว่านี่เป็นภารกิจที่เสี่ยงต่อชีวิตของพวกเรา….มันก็สมควรที่จะมีค่าตอบแทนที่เหมาะสมกับพวกเราไม่ใช่หรอกรึ?”

 

ท้ายที่สุดประธานชรายอมรับข้อเสนอของโรดส์ ชายชราสามารถเลือกที่จะต่อรองได้ แต่เขารู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นสำคัญกว่า ดังนั้นจึงได้ยอมรับเงื่อนไขของโรดส์

 

ถ้าสตาร์ไลท์สามารถจบภารกิจและกลับมาได้อย่างปลอดภัย กลุ่มทหารรับจ้างจะมอบรางวัลของภารกิจระดับ 5 ดาวให้พวกเขาด้วย รวมถึงเหรียญทองจำนวณหนึ่งและอุปกรณ์เวทมนตร์บางชิ้น

 

รางวัลเหล่านี้ไม่สามารถเรียกได้ว่ามากมาย แต่ก็เหลือเฟือสำหรับภารกิจระดับ 5 ดาว

 

หลังจากทุกอย่างจบ พวกเขาตกลงและตัดสินใจออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ในยามเช้า โรดส์ออกจากสมาคมทหารรับจ้างทันทีที่จบการพูดคุย

 

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่!!”

 

ประธานชราทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ด้วยความโกรธ เขามองไปยังเซเร็คอย่างไม่พอใจที่ซึ่งกำลังเหลือบมองและยิ้มออกมา

 

“เจ้าคิดจริงๆเหรอว่าไอ้หนุ่มนั่นพูดเรื่องจริง? ข้าคิดว่ามันกำลังหรอกเรา สันเขาแห่งความเงียบเป็นบ้านพักตากอากาศที่ใครก็สามารถเข้า-ออกได้ง่ายๆงั้นรึ? แม้จะบอกว่ามันคุ้นเคยกับที่นั่นดีงั้นหรอ? ไร้สาระ!”

 

“ข้าไม่คิดแบบนั้นนะ”

 

เซเร็คยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายศีรษะ

 

“เจ้าเองก็รู้สึกความสำเร็จที่เขาสร้างขึ้น เด็กหนุ่มคนนั้นสามารถก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างขึ้นมาได้ เขาเข้าไปยังสุสานพาเวลได้ในทันทีและยังกลับออกมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังพากลุ่มทหารรับจ้างเรดฮอว์คกลับมาได้อย่างปลอดภัย ไอ้หนุ่มนั่นบอกว่าเขาคุ้ยเคยกับอันเดด…มันไม่บังเอิญไปหน่อยรึ? เขาเพิ่งจัดการเนโครแมนเซอร์ที่เอาตัวรอดมาได้เป็นเวลาหลายปี”

 

“เจ้าพยายามจะพูดอะไรเซเร็ค?”

 

“ข้าไม่ได้พยายามจะพูดอะไร….”

 

เซเร็คหันศีรษะและมองไปนอกหน้าต่าง

 

“ข้าเพียงแค่คิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นเด็กที่น่าสนใจมาก”