ตอนที่ 122 ขอคุณแต่งงานเลยได้ไหม?

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าความตึงเครียดของอีธานก็ไม่ได้ลดลง แต่ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นก่อนที่เธอจะปรากฏตัวอย่างท่วมท้น ท้ายที่สุดแล้วนเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกันอีกครั้งหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน และ การทักทายสั้น ๆ ของพวกเขาก่อนหน้านี้ถือว่าไม่นับ เขาแทบไม่ได้ขยิบตาให้เธอเลย

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มีเพียงพวกเขาสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ไม่มีเอลเลียตกง ไม่มีอาบิเกลหรือสายตาตัดสินจากคนอื่น ๆ เพียงแค่พวกเขาสองคนที่อยู่ในร้านแห่งนี้ แต่อีธานลู่ก็กังวล

“เอ่อ…กินเลยเถอะ ฮ่าฮ่า!” ในขณะที่เขาดูเหมือนจะเป็น อีธานลู่ทําท่าให้เธอกิน ซึ่งเธอก็ทานของในจานของเธอไปเล็กน้อย

จากท่าทางของทั้งคู่แล้ว ต่างก็ฟุ้งซ่านเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างเนื่องจากทั้งคู่ไม่ได้เปล่งเสียงออกมาโดยไม่รู้สึกอึดอัด

เล็กซี่เหลือบมองไปที่อีธานลู่ขณะที่เขาดื่มน้ําอีกแก้ว ราวกับว่าเขากําลังเครียดมาก จากนั้นเธอก็มองไปที่ชูรูที่นั่งอยู่ที่ขอบโต๊ะห่างจากเกี่ยวและซาลาเปาที่อยู่ในจาน

 “เดทนี่น่าเบื่อจังเลยอ่า “ชูรูท้วงขณะที่เธอขมวดคิ้วขณะดูทั้งสองกินโดยไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่ค่าเดียว เธอกล่าวเสริมด้วยการพองแก้ม “นี่มันน่าหงุดหงิดมาก! น่าหงุดหงิด! น่าผิดหวังที่สุด!”

เล็กซี่ส่ายหัวเบา ๆ เมื่อเห็นว่าเกี่ยวที่น่ารักกลับมาพอดี อย่างไรก็ตาม เล็กซี่ไม่ได้สนใจความเงียบระหว่าง พวกเขาเพราะเธอกลัวว่าถ้าเขาเปิดปาก อีธานจะสารภาพรักออกมา

“อืม ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณว่าผมจะแวะไป” หลังจากนั้นไม่นานอีธานก็ทําลายความเงียบระหว่างพวกเขา ในขณะที่เขาฝืนยิ้มออกมา

“ไม่เป็นไร..มันไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องบอกฉันตั้งแต่แรก” เนื่องจากเล็กซี่พยายามทําให้หัวใจของเธอที่ไม่อยู่นิ่งสงบลงชั่วขณะ เธอจึงจ้องมองและยิ้ม เธอกล่าวเสริมว่า

“เป็นยังไงบ้าง หาจิตวิญญาณของคุณเจอมั้ย? “

“มันเป็นไปด้วยดีนะ ผมพบสิ่งที่ผมกําลังตามหาแล้ว เมื่อกู้คืนความมั่นใจมาได้ อีธานก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

อย่างน้อยเล็กซี่ก็กลับมาสบายใจเมื่ออยู่ใกล้ ๆเขา เพราะก่อนอื่นเขาคิดว่าเธออาจจะโกรธนิดหน่อยที่เขาหายไปก่อนหน้านี้

“ฉันเข้าใจ…” เล็กซี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ

แน่นอนว่าเธอรู้อยู่แล้ว อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถบอกให้เขารู้ว่าเธอรู้ได้ยังไงใช่มั้ยล่ะ? นอกจากนี้เธอต้องการที่จะโต้ตอบกับเขาโดยไม่คิดถึงความรู้สึกของเขาและความคิดที่ยุ่งเหยิงของเธอเหมือนอย่างที่เคยเป็น

และอีกครั้งไม่ว่าพวกเขาต้องการสนทนามากแค่ไหน ความเงียบที่น่าอึดอัดก็ไม่เคยจากไปและยังคงซุ่มซ่อนอยู่รอบ ๆ พวกเขาเสมอ

เมื่อมองย้อนกลับไป อีธานลู่มักจะเป็นคนเปิดการสนทนา แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เริ่มการสนทนาอื่นอีก เล็กซี่เหลือบมองเขาอีกครั้งและเห็นว่าเขาเหงื่อออกมากขณะที่เล่นกับอาหารในจานของเขา

“น้องสาว?” เล็กซี่มีความคิดอยู่ในใจจึงเรียกหาชูรูทางโทรจิต

“อะไรเหรอ?” เมื่อไม่อยู่ในอารมณ์ที่เหมาะสม ชูรูตอบกลับอย่างแห้งแล้ง

“เธอมีประจําเดือนหรือไง? เฮ้อ เล็กซี่กลอกตาไปมา เธอส่ายหัวโดยที่อีธานไม่ได้สังเกตเห็นในขณะที่เขารู้สึกสับสนวุ่นวาย เขารู้ว่าเล็กอาจคิดว่าเขากลายเป็นคนแปลกไปแล้ว แต่เขาไม่สามารถหยุดหัวใจที่กระสับกระส่ายของเขาได้!

“ฉันขอใช้ทักษะครั้งเดียวได้ไหม อ่านใจ?’ ไม่สนใจท่าที่หงุดหงิดของชูรู เล็กซี่เรียกร้องในใจ เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในใจอีธาน เพื่อที่เธอจะได้เตรียมตัวให้พร้อมว่ากําลังจะเกิดอะไรขึ้น

“แน่ใจนะ?” ชูรูยิ้มเยาะขณะที่เธอยืนยัน ในใจของเธอ เล็กจะหวั่นไหวหากเธออ่านใจของอีธานลู่ที่เต็มไปด้วยใครบางคน ซึ่งใครบางคนนั้นเธอรู้จักดี

เมื่อเห็นการแสดงออกของเกี้ยวตัวน้อย เล็กซี่ก็ลังเล มีอะไรที่เธอต้องเสียใจหลังจากที่ได้เห็นความคิดของอีธานกัน?

สิ่งนี้เพียงเพิ่มความอยากรู้อยากเห็นของเล็กซี่เท่านั้น หลังจากที่เธอก็ลบเครื่องสําอางออกผิวของเธอก็ดูโทรม ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่อีธานกําลังตัดสินรูปลักษณ์ที่ไม่โอเคของเธอ?

‘ได้! ‘ด้วยความคิดที่ไร้เหตุผลในใจเล็กซ์จึงยืนยัน หลังจากที่เธอพูดคํายืนยัน ชูรูก็งับนิ้วของเธอโดยไม่รู้ตัว ขณะที่เธอหัวเราะคิกคักเบา ๆ

“คุณทําตัดสินใจทําด้วยตัวเองนะ” ชูรูคิดในใจขณะที่เธอมองดูเล็กซี่ด้วยความสนใจ

‘ใจเย็นสิ! ใจเย็นๆ ! ฉันทําไม่ได้หรอก! ไม่เลย แม้ว่าเธอจะสวยมากแค่ไหนก็ตาม อ้ากก! มันน่าหงุดหงิด เธอสวยเกินไปแล้ว ให้ตายสิ…ฉันคิดถึงเธอแทบบ้า แต่ฉันเป็นคนขี้ขลาด! อา ตอนนี้เธอมองมาที่ฉันล่ะ! เธออาจจะคิดว่าฉันบ้าก็ได้ – อ๊ะ! ฉัน มะ มะ ฉันยังไม่พร้อมส่าหรับเรื่องนี้ แค่เจอเธอก็ท่วมท้นมากพอที่จะทําให้หัวใจของฉันเต้นแรงเหมือนกับ….บ้าไปแล้ว!! …’

เล็กซี่แทบจะลุกจากที่นั่งแล้วเหวี่ยงอีธานด้วยท่าทางไม่เชื่อ นี่คือสิ่งที่เขาคิดเหรอ? แม้ว่าส่วนหนึ่งของเธอจะรู้สึกยินดีที่อีธานมู่ชมเธอไม่รู้จบ แม้ว่าเธอจะไม่ได้พยายามมากเกินไป แต่เธอก็ยังรู้สึกถึง!

เธอไม่คาดคิดว่าจิตใจของเขาจะวุ่นวายขนาดนี้ เมื่อเธออ่านความคิดของเขามากขึ้นในอีก 1 นาทีข้างหน้าเล็กซี่ยิ่งรู้สึกไม่กล้าพูดมากขึ้น ขณะที่เธอจ้องมองผ่านอีธานไปด้วยสายตาเหม่อลอย

“คุณ…” เสียงพึมพําเบา ๆ ของเล็กซี่ ทําให้อีธานลู่หลุดออกจาภวังค์ เขาเงยหน้าขึ้นและพบกับสายตาประหลาดใจของเธอที่ทําให้เขาเลิกคิ้วและเขาก็หันไปมองทันที

“ผม?”

“ใช่…คุณเพิ่งจะพูดอะไรเหรอ?” คิ้วของเล็กซี ไล่ตามริมฝีปากของเธอพร้อมกับคําพูดสุดท้ายที่อีธานลู่เปล่งออกมาในใจ

ก่อนที่การอ่านความคิดจะดับลง เล็กซี่ก็ได้ยินค่าพูดสุดท้ายของเขาอย่างชัดเจน

“เฮ้อออ ขอคุณแต่งงานเลยได้ไหม? คุณจะชอบผมไหมนะ?”

“ผมไม่ได้พูดอะไรนะ” อีธานรู้สึกสับสนเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็พูดกับตัวเองเหมือนคนบ้า

“เอ่อ ขอโทษค่ะ พอดีฉันเหนื่อยนิดหน่อยน่ะ ” เมื่อหาข้ออ้างได้ เล็กซี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่เธอหันกลับมาสนใจจานที่เหลืออยู่ครึ่งหนึ่งของเธอ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง บางอย่างในตัวเธอถูกกระตุ้นด้วยความคิดของอีธานลู่ เธอได้เตรียมตั้งรับสําหรับการเปิดเผยและคําสารภาพที่อีธานมีอยู่ แต่เล็กซี่ไม่ได้นึกภาพว่าอีธานสู่ต้องการจะแต่งงานกับเธอ

เขารีบขนาดนี้เชียวหรือ? แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้พูดอะไร แต่เล็กซี่ก็รู้สึกหนักใจที่เขาจะเสนอแบบนั้น

“ผู้ชายคนนี้ … เขาจะทําตัวเป็นคนปกติบ้างได้มั้ย”