ตอนที่ 84 หลายปีที่ผ่านมา คุณไปอยู่ที่ไหนกัน?

ตลอดช่วงมื้อสายของพวกเขาอีธานและเล็กซี่หยอกเย้าเหมือนคู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามันที่เพิ่งแต่งงาน เนื่องจากอารมณ์หงุดหงิดของเขา

“อ๊าาา! ผู้หญิงคนนี้น่าหงุดหงิดจริง!” อีธานบ่นในขณะที่เขาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาที่ซึ่งเขาใช้เวลาทั้งคืนในการหาวิธีแกล้งเล็กซี่

“หยุดคร่ําครวญได้แล้ว! ฉันจะกลับแล้ว “ เธอเดินออกจากห้องนอนของเจ้าของห้อง ในมีถือกระเป๋าเงินที่มีแบรนด์ของเธอ เล็กซี่จ้องมองไปที่ชายผู้มีดมนที่นอนอยู่บนโซฟา

“ จะไปก็ไปเถอะ – ผมจะพัก” อีธานลู่โบกมืออย่างไม่สบอารมณ์ และไล่เธอออกไปในขณะที่เขาไม่สามารถพาผู้หญิงแสนดื้อรั้นคนนี้ไปส่งได้อีก

จากสภาพเขาตอนนี้ เขาไม่มีอารมณ์ที่จะไปส่งเธอออกไปอย่างที่ควรทํา เพราะอีธานสู่รู้ดีว่าด้วยสถานะปัจจุบันของเขาแล้ว เขาไม่สามารถขับรถได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม

ยิ่งไปกว่านั้น เธอกลับเงียบขรึมและมีสติ เป็น ‘ผู้หญิงที่เข้มแข็งและเป็นอิสระ’ ดังนั้นแม้ว่าเขาจะขอขับรถให้เธอ เธอก็จะปฏิเสธโดยไม่ต้องสงสัย

เขาฝังใบหน้าลงบนหมอนนุ่ม ๆ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่กับพื้นของเธอแผ่วเบาลงแล้ว ไหล่ที่เกร็งของเขาผ่อนคลายลง

‘ ใช่ เธอไปแล้ว – ฉันต้องพักผ่อน!’ เขาคร่ําครวญอย่างไม่พอใจที่เธอไม่ได้บอกลาหรือทําอะไรบางอย่างก่อนจะจากไปเลยสักนิด

อีธานวางหัวหนุนลงบนหมอนและมองไปที่ทางเข้าห้องชุดของเขาเพื่อตรวจสอบว่าเธอออกไปแล้วหรือยัง ด้วยความประหลาดใจ เล็กซี่กําลังนั่งยองๆที่ด้านข้างในขณะที่มองเขาอย่างสงสัย

“อะไรกันเนี่ย! คุณอยากให้ผมตายเพราะหัวใจวายหรอ!” อีธานรีบคลานไปที่ขอบโซ ฟาพลางมองเธอด้วยความไม่เชื่อ

“คุณเป็นเจ้าของห้องนี้ ฉันแค่เป็นห่วงว่าคุณสบายดีหรือเปล่า โอเค?” เล็กซี่กลอกตาของเธอกับท่าทางเกินจริงของอีธานตั้งแต่ก่อนหน้านี้

เธอไม่รู้เลยว่างานเริ่มต้นหลักของเธอเสร็จสิ้นแล้ว เล็กซี่จึงไม่รู้ว่าเขารู้สึกสับสนแค่ ไหนในตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงความทรมานที่แท้จริงที่ทําให้เขาทนทุกข์ในคืนที่ผ่านมา

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็กังวลในความเป็นอยู่ของเขาอย่างแท้จริง เพราะอีธานดูเหมือนคนสิ้นไร้เรี่ยวแรง

” มะ – ไม่ต้องเป็นห่วงผม พระเจ้า! คุณยิ่งน่ากลัวกว่าเมื่อคุณทําแบบนี้” อีธานส่ายหัว ด้วยความกังวลอย่างกะทันหันของเธอ เขาแค่ต้องการการนอนหลับนานๆ และเขาจะสบายขึ้นเอง แต่ตราบใดที่เธออยู่ตรงนี้ เขาก็ทําอย่างนั้นไม่ได้!

“ เชอะ คุณเป็นไบโพลาร์เหรอ? ช่างเถอะ ฉันไปล่ะ ” เล็กซี่เดาะลิ้นของเธอกับท่าทีที่น่าสงสัยของอีธาน แต่เธอเลือกที่จะไม่สนใจมัน

เล็กซี่ถอนหายใจขณะที่เธอมองไปที่ท่าทางที่ดูยุ่งเหยิงของเขา

“ ยังไงก็ขอบคุณสําหรับเรื่องเมื่อคืนนะ” จากนั้นเธอก็หันหลังให้เขาในขณะที่เธอกล่าวขอบคุณผู้ชายคนนี้

อาจจะฟังดูน่าอาย แต่เล็กที่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่คนที่เธอจะฉลองด้วยไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอีธาน!

แม้ในจินตนาการที่เลวร้ายของเธอ เล็กซี่ก็ไม่คาดคิดว่าเธอจะเป็นเพื่อนกับเพลย์บอยคนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะระบบ เล็กซีก็คงจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับเขา

ตอนนี้เล็กซี่และอีธานลู่ มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากขึ้น ที่เรียกว่า “มิตรภาพ” เธอรู้สึกขอบคุณระบบจริงๆ ท้ายที่สุดแล้วนอกเหนือจากมอริสหลิวที่ไม่ยอมสบตา แม้ว่าเธอจะเปลือยกายก็ตาม แต่อีธานก็ไม่ได้ฉวยโอกาสจากเธอ

นอกจากนี้การกระทําที่น่าอับอายใด ๆ ที่เธออาจทํากับเขาเมื่อคืนนี้ เธอมั่นใจว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสําหรับเขาที่จะจัดการกับมัน แต่เขายังคงอยู่ที่นั่นในตอนที่เธอตื่น ดูแลเธอและหาเสื้อผ้าสบายๆให้เธอใส่

เมื่อนึกถึงท่าทางเล็กๆน้อยๆนี้ รอยยิ้มเล็กๆก็เกิดขึ้นบนริมฝีปากของเธอ อันที่จริงเล็กอาจไม่ได้คาดหวังอะไรที่ดีจากเขา แต่ข้อมูลเล็กน้อยทั้งหมดที่เธอเคยรู้เกี่ยวกับเขา เขาก็พิสูจน์ว่าเธอคิดผิด

ภาพเพลย์บอยที่ไร้ความปราณีอีธานคู่ที่มีอยู่ในใจของเธอพลันแตกเป็นเสี่ยง ๆ และมอบกระดานชนวนที่ใสสะอาดให้เขาเพื่อให้เธอได้รู้จักเขามากขึ้น

ตอนนี้ภาพลักษณ์ของอีธานสําหรับเธออาจดูตลกและแหวกแนวเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นสุภาพบุรุษที่มีความรับผิดชอบและอดทน ซึ่งไม่ฉวยโอกาสจากผู้หญิงในสภาพที่อ่อนแอที่สุดของเธอ

ในขณะเดียวกันชูรูก็ติดตามเล็กซี่จากทางด้านหลังอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เธอพยายามลด การปรากฏตัวของเธอตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เธอกําลังหาข้อแก้ตัวว่าจะอธิบายภารกิจเควสรอง “อวยพรให้คุณริมฝีปากด้วยการจูบ” ได้อย่างไร และทําไมเธอถึงใช้ทักษะครั้งเดียวโดยไม่ได้รับอนุญาตจากโฮสต์

‘ นานแล้วสินะ ที่ไม่ได้พอกหน้า…’ เกี้ยวตัวน้อยร้องไห้ครุ่นคิดถึงวันที่มืดมนของเธอโดยที่เธอไม่คลายความเครียด

—–

เช่นเดียวกับคนโง่อีธาน เขาจ้องไปที่ด้านหลังของเธอจนกระทั่งเธอออกจากที่ของเขา

“ เธอ…ขอบคุณฉันจริงๆเหรอ?” เขาพึมพําอย่างเหม่อลอย เมื่อได้ยินคําว่า “ขอบคุณ” ของเธอซ้ําแล้วซ้ําเล่าในหัวของเขา

ในไม่ช้ารอยยิ้มเขินอายก็ปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของเขาจนน่าตลก ขณะที่เขาวางร่างของเขาลงบนโซฟา ยืดหลังและผ่อนคลายกล้ามเนื้อที่เกร็งของเขา อีธานยังคงยิ้มกว้างจนปากแทบจะถึงหู

“ อ้าาาา ผู้หญิงคนนั้น เธอน่าจะพูดต่อหน้าฉัน…เธอเป็นเหรอเนี่ย ฮิฮิ” ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุ อีธานลู่ยังคงแสยะยิ้มเหมือนคนโง่ที่คิดว่าเธอหน้าตาเป็นยังไงในขณะที่เธอพูดขอบคุณง่ายๆนั่น

” ชิ ตอนนี้ฉันจะนอนหลับได้ยังไง อ้ากกก นั่นมันคนลามกหยาง ไอหยาาา! อย่าตกหลุมรักผมเลย…คุณจะเจ็บเอานะ” ซึ่งแตกต่างจากคําเตือนของเขาอีธานที่ฟังดูขี้เล่น ขณะที่เขาจัดตําแหน่งร่างกายของเขาให้เป็นจุดที่เหมาะแก่การพักผ่อน

ไม่ว่าเขาจะโน้มน้าวตัวเองมากแค่ไหนว่าเขาแค่หลงใหลเธอและในไม่ช้ามันก็จะหายไป เขาคิดแบบนี้ทุกครั้งเมื่อเขาใจเต้นกับใครสักคน

นอกจากนี้ไม่ว่าเขาจะชอบเธอหรือไม่ อีธานก็พอใจกับความสัมพันธ์ที่พวกเขามีระหว่างกัน ราวกับว่าเธอเติมเต็มความว่างเปล่าทั้งหมดที่เขาเคยรู้สึกเมื่อวานนี้และในทุกๆนาทีที่ใช้ร่วมกับ เธอมันเทียบไม่ได้กับหลายปีที่เขาเล่นสนุกมา

ในที่สุดอีธานก็ง่วงเหงาหาวนอน รอยยิ้มพึงพอใจก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา แม้จะมีความรู้สึกราวกับรถไฟเหาะตีลังกาในใจก็ตาม

“ หลายปีที่ผ่านมา คุณไปอยู่ที่ไหนกันนะ…”

Related