ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิตเล่มที่ 12 บทที่ 333 จับปีศาจไม่สำเร็จกลับถูกจับเสียเอง
เซียวยวี่กอดเซี่ยยวี่หลัวไว้ เมื่อครู่เขาเฝ้ามองนางอย่างไม่กะพริบตา เมื่อเห็นว่าบนกายนางไม่มีร่องรอยบาดเจ็บใดๆ จิตใจที่วิตกกังวลมาตลอดจึงผ่อนคลายลง “ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว”
เซี่ยยวี่หลัวโอบมือเซียวยวี่ไว้ เงยหน้าแย้มรอยยิ้มพร้อมกล่าว “ข้าบอกแล้วว่าไม่เป็นอะไร! ”
เซียวยวี่ก็ยิ้มตาม ดวงตาคมเข้ม ในนั้นเหมือนมีดวงดาราทอประกายแสงระยิบระยับ
เซี่ยยวี่หลัวคิ้วงามโก่งโค้ง ภายในใจรู้สึกหวานชื่นราวกับได้กินน้ำผึ้งก็มิปาน
ทั้งสองคนโอบกอดกันท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย คนอื่นรู้สึกว่าไม่เป็นอะไร อย่างไรเสียพวกเขาก็เป็นสามีภรรยากัน ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อครู่ก็เผชิญกับเรื่องอย่างนั้น ตื่นตกใจจนกอดกัน ก็ถือเป็นเรื่องปกติ
แต่เซียวหมิงจูยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าขวางหูขวางตา “หน้าไม่อาย เกาะติดพี่อายวี่ต่อหน้าผู้คนมากมาย! นางจิ้งจอก! ”
ซินแสสวี่ถูกว่ากล่าวเรื่องที่ครั้งนี้ดูผิดไป เกิดเพลิงโทสะลุกโชน “หมู่บ้านสกุลเซียวของพวกเจ้ามีปีศาจชัดๆ ในเมื่อพวกเจ้าไม่เชื่อ เช่นนั้นข้าไปก็ได้ เมื่อปีศาจอาละวาดในหมู่บ้านสกุลเซียวก็อย่ามาหาข้า! ”
กล่าวจบ นางกำลังจะจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก
เซี่ยยวี่หลัวเดินขึ้นหน้า ขวางนางไว้ “ซินแสโปรดรอก่อน! ”
ซินแสสวี่เหลือบมองเซี่ยยวี่หลัวแวบหนึ่ง “ปีศาจอย่างเจ้าก็กล้าเสวนากับข้าหรือ? ”
เซี่ยยวี่หลัวท่าทางเหมือนเตรียมพร้อมรับฟังว่านางจะกล่าวอะไร ก่อนกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ในเมื่อท่านเป็นซินแส ย่อมมีความเก่งกาจของท่านเอง เพียงแต่ข้าน้อยมีเรื่องหนึ่งไม่เข้าใจ อยากให้ท่านซินแสช่วยไขข้อสงสัยให้กระจ่าง! หวังว่าซินแสจะยอมช่วย! ”
ซินแสสวี่เพ่งมองเซี่ยยวี่หลัวด้วยสายตาเย็นเยียบ ไม่ได้กล่าวอะไร
เซี่ยยวี่หลัวเองก็ไม่สนใจว่านางจะตอบตกลงหรือไม่ เพียงกล่าว “เป็นดั่งที่ซินแสกล่าวมา ข้าก็รู้สึกว่าหมู่บ้านสกุลเซียวมีปีศาจ ส่วนปีศาจตัวนี้เป็นผู้ใด ซินแสหาไม่พบ แต่ข้าน้อยกลับหาตัวออกมาได้”
“เจ้าหาตัวออกมาได้? ” ซินแสสวี่หัวเราะลั่น “หากเจ้าหาตัวพบ ข้าก็จะไม่ขอใช้ชื่อซินแสอีก”
เซี่ยยวี่หลัวแย้มรอยยิ้ม “จริงหรือ? เช่นนั้นขอยืมใช้ของของซินแสก่อน”
กล่าวจบ ไม่รอให้ซินแสสวี่กล่าวอะไร เซี่ยยวี่หลัวเดินไปด้านหลังแท่นพิธี
ซินแสสวี่เห็นเซี่ยยวี่หลัวจะใช้ของของนางจริง กำลังคิดจะตะคอกเสียงดัง หลี่เจิ้งที่อยู่ข้างๆ กลับกล่าว “ซินแสสวี่อย่าได้วู่วาม มิสู้ดูก่อนว่าจอมยุทธ์หญิงจะทำเช่นไร อย่างไรเสียก็ทำเพื่อความปลอดภัยของหมู่บ้านสกุลเซียว ปีศาจตัวนี้ ไม่ว่าจะเป็นซินแสจับได้ หรือแม่นางท่านนี้จับได้ ก็ล้วนแต่เหมือนกัน ทำเพื่อช่วยปวงชนขจัดความชั่วร้าย! ”
ซินแสสวี่เบิกตากว้าง จะเหมือนกันได้อย่างไร?
หากปล่อยให้คนธรรมดาจับปีศาจได้ ชื่อซินแสของนางจะยังมีประโยชน์อะไรอีก!
แต่นางเดินไปหลังแท่นพิธีแล้ว ซินแสสวี่จะขัดขวางก็ขวางไม่ได้ ทำได้เพียงทนดูเซี่ยยวี่หลัวใช้ของที่นางเคยใช้
นางเลียนแบบท่าทางของซินแสสวี่ เผายันต์หนึ่งใบ รินน้ำลงไปในถ้วย จู่ๆ นางก็เงยหน้าขึ้นยิ้มให้ซินแสสวี่
ดวงตาสีดำคู่โตแฝงเร้นด้วยความคมกริบที่สามารถมองทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง ซินแสสวี่ตกใจจนหัวใจเต้นแรง จู่ๆ ก็เกิดความหวาดผวาราวกับถูกเซี่ยยวี่หลัวมองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง
ไม่รอให้ซินแสสวี่ตอบสนอง เซี่ยยวี่หลัวสาดน้ำเสกภายในถ้วยใส่ซินแสสวี่ด้วยความเร็วราวสายฟ้าแลบ
ซินแสสวี่หลบไม่พ้น ชุดกระโปรงถูกสาดไปครึ่งตัว จึงโมโหเดือดดาล “เจ้าทำอะไร? ”
เซี่ยยวี่หลัวยิ้มพลางชูธูปจุดปีศาจขึ้น
ซินแสสวี่ส่งเสียงเย็นทีหนึ่ง “ปีศาจจะอยู่ในร่างข้าหรืออย่างไร? ”
นางไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย ของที่เซี่ยยวี่หลัวใช้คือของที่นางใช้เมื่อครู่ นางไม่เชื่อว่า เซี่ยยวี่หลัวจะรู้ความลับที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง
เพียงแต่ นางรู้สึกประหลาดใจนัก ของที่นางใช้เมื่อครู่ เหตุใดถึงไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย!
ทั้งที่นางโยนลงไปในน้ำแล้ว
เซี่ยยวี่หลัวยิ้ม นำธูปจุดปีศาจไปใกล้ตัวซินแสสวี่
ธูปจุดปีศาจยังไม่ได้แตะโดนตัวซินแสสวี่ ก็เห็นว่าชุดกระโปรงของซินแสสวี่เกิดประกายไฟลุกไหม้กะทันหัน
“ไฟไฟไฟ ตัวซินแสมีไฟลุกไหม้แล้ว! ” มีคนตาดีเห็นว่าตำแหน่งบนเสื้อผ้าซินแสสวี่ที่เมื่อครู่ถูกสาดน้ำจนเปียกมีควันขาวลอยขึ้น จากนั้น ควันก็แปรเปลี่ยนเป็นเปลวไฟ ลุกไหม้ชุดกระโปรงของซินแสสวี่ในทันใด ไฟลุกไหม้อย่างรวดเร็ว เพียงครู่เดียว เสื้อผ้าบนกายซินแสสวี่ก็เต็มไปด้วยเปลวไฟ
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย! ” ซินแสสวี่ถูกไฟไหม้จนร้องเสียงดังลั่น แผดเสียงร้องราวจะขาดใจ
ชาวบ้านต่างตะลึงงัน
“เมื่อครู่บอกว่าเซี่ยยวี่หลัวเป็นปีศาจ ซินแสสวี่จะปราบนางไม่ใช่หรือ? เหตุใดถึงกลายเป็นว่าซินแสสวี่เป็นปีศาจ เซี่ยยวี่หลัวปราบนางไปได้? ”
เมื่อครู่ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน เซี่ยยวี่หลัวเลียนแบบท่าทางของซินแสสวี่ ขั้นตอนและของที่ใช้ก็เหมือนกับซินแสสวี่ไม่มีผิดเพี้ยน ซินแสสวี่ปราบเซี่ยยวี่หลัวไม่สำเร็จ กลับถูกเซี่ยยวี่หลัวปราบเสียเอง!
เพียงเวลาชั่วพริบตาเดียว ทุกคนต่างมองดูจนนิ่งอึ้ง จวบจนได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลืออันน่าอนาถของซินแสสวี่ “ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วย! ”
หมอผีน้อยทั้งสองเพิ่งเรียกสติคืนกลับมาได้ รีบนำน้ำมาราดไปบนตัวซินแสสวี่ ไฟจึงดับมอดไป
และท่าทางของซินแสสวี่ ก็ดูทุลักทุเลไม่ต่างกับลูกสุนัขตกน้ำ
เสื้อผ้าบนกายถูกเผาจนหลุดลุ่ย เส้นผมสีเทาขาวถูกเผาไปกว่าครึ่ง ผมเผ้ายุ่งเหยิงราวกับโดนสุนัขรุมทึ้ง สภาพไม่ต่างจากภูตผีมากนัก
เรื่องที่เกิดขึ้น ใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจ ทุกคนมองดูความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกะทันหัน ต่างก็อ้าปากค้าง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
หรือว่า เซี่ยยวี่หลัวจะเป็นเทพเซียนที่เก่งกาจกว่าซินแสสวี่?
“นี่… นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมซินแสสวี่ถึง…” โหยวหลี่เจิ้งเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็ผงะไป เอ่ยถามเซี่ยยวี่หลัว
เซี่ยยวี่หลัวหยิบน้ำตรงหน้าขึ้น ก่อนกล่าว “ความลับย่อมอยู่ในนี้”
“น้ำ? ” โหยวหลี่เจิ้งไม่เข้าใจ “น้ำจะมีปัญหาอะไรได้? ”
“เช่นนั้นก็ต้องถามซินแสสวี่ว่าใส่อะไรไว้ในนี้! ” เซี่ยยวี่หลัวยิ้มพร้อมกล่าว
“ข้าจะใส่อะไรในนั้นได้! ” ซินแสสวี่ฝืนทนความเจ็บ แผดเสียงตะคอก
ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา นางไม่เคยต้องตกอยู่ในสภาพย่ำแย่เช่นนี้ ชื่อเสียงบารมีที่สั่งสมมาถูกทำลายจนย่อยยับในวันนี้
เซี่ยยวี่หลัวยิ้ม “ไม่ยอมรับหรือ? ในเมื่อท่านไม่ยอมรับ เช่นนั้นข้าจะพูดเอง ท่านคิดจะใส่ของสิ่งหนึ่งที่สามารถพิสูจน์ว่าข้าเป็นปีศาจลงในน้ำกระมัง? ”
ซินแสสวี่หัวเราะอย่างเย็นเยียบ เส้นผมสีเทาที่ลู่ลงบดบังใบหน้าครึ่งซีกของนาง ดูดุร้ายยิ่งขึ้น “เหลวไหลทั้งเพ! เจ้าเป็นปีศาจ ยังต้องเอาอะไรมาพิสูจน์อีก? ข้าปราบเจ้าไม่ได้ เจ้าอย่าเหลิงไป ข้าจะกลับไปเชิญอาจารย์มาปราบเจ้า! ”
วาจานี้เป็นการพูดตอกย้ำว่าเซี่ยยวี่หลัวเป็นปีศาจ
ส่งสายตาเป็นสัญญาณ หมอผีน้อยสองคนที่อยู่ข้างๆ พยุงซินแสสวี่กำลังจะหนีไป
“อย่าปล่อยให้นางไป” เซี่ยยวี่หลัวเพียงตะโกนทีหนึ่ง เหยาชิ่งกุ้ยและเหยาต้าไห่ก็ขวางพวกนางไว้
เซี่ยยวี่หลัวยิ้มให้พวกเขาด้วยความรู้สึกขอบคุณ จากนั้นจึงกล่าวต่อ “ซินแสสวี่ ท่านจะไปได้อย่างไรเล่า? หากท่านไปตอนนี้ เช่นนั้นก็เท่ากับเป็นเครื่องยืนยันว่าข้าเป็นปีศาจไม่ใช่หรือ? ”
ซินแสสวี่ถูกคนขวางทางไว้ โมโหแทบตาย กัดฟันกรอดขณะเพ่งมองเซี่ยยวี่หลัว ฟันดำสองแถวภายในปากแทบถูกกัดจนแหลกละเอียด “เจ้ามันเป็นปีศาจร้าย! ”
เซี่ยยวี่หลัวยิ้มพร้อมส่ายหน้า “เรื่องมาถึงขั้นนี้ ใครกันแน่ที่เป็นปีศาจร้าย ทุกคนยังไม่เข้าใจอีกหรือ? ”
ทุกคนหันมองซินแสสวี่ที่โดนเผาจนมีสภาพทุลักทุเล ต่างก็เงียบกริบไม่กล่าวอะไร
เป็นเช่นนั้นจริง บัดนี้ใครเป็นปีศาจ ก็ยังไม่แน่!
Comments